Ενδιαφέρον φαίνεται, και με μία πρόχειρη αναζήτηση βλέπω ότι η συγγραφέας έχει ήδη γράψει και κάτι σαν συνέχεια (Transcendent Kingdom). Έχει βραβευτεί κιόλας.
Γεννημένη στην Γκάνα, μεγαλωμένη στην Αμερική, μοιάζει αρκετά προσωπικό (ατομικά/συλλογικά) αυτό το βιβλίο. Γουάι νοτ. Μπορείς να διαβάσεις ένα σύντομο τμήμα εδω και να δεις πώς σου φαίνεται!
N A I 
αυτο σκεφτομουν κι εγω, ευχαριστω και για το λινκ 
σε αλλα νεα διαβαζω αυτον τον καιρο το Norwegian Wood. Εδω και πολλα χρονια ηθελα να διαβασω κατι απο Murakami (κυριως το 1Q84) αλλα το ανεβαλλα και δεν βοηθουσε οτι συνεχεια μου προτειναν διαφορετικο βιβλιο. Τελικα ειπα να παω με το λιγοτερο μαγικο για να δω τον τροπο γραφης του και μετα παω σε κατι πιο περιεργο. Σκεφτομαι αυτο με τα προβατα για επομενο
Τελος παντων μου αρεσει πολυ και ενω γενικα αποσπαμαι πολυ ευκολα αυτο μπορει και σε βυθιζει αλλα αυτο που θελω να σχολιασω ειναι το ποσο αστειο βρισκω που σε καθε σελιδα βαζει και μια αναφορα για καποιον μουσικο ή συγγραφεα λες και θελει να μας δειξει ποσο κουλ ειναι. Πραγματικα καποιες φορες με πεταει εκτος με το ποσο ακυρα το κανει
Είναι μέγιστος nerdουλας με τη μουσική που ακούει ο Μουρακάμι. Καμιά φορά πετυχαίνει, καμιά φορά όχι. Αυτό με τα πρόβατα δεν το έχω διαβάσει. Το Νορβηγικό Δάσος εξαιρετικό. Μακράν το αγαπημένο μου είναι το Κουρδιστό Πουλί, και ο Κάφκα στην Ακτή. Υπάρχει και το μικρό και παρεξηγημένο Σπούτνικ Αγαπημένη, αν θες κάτι πιο σύντομο.
Το 1Q84 παρ’ όλο που έκανε μεγάλο ντόρο, το βρήκα μάλλον υποδεέστερο των προσδοκιών μου. Όπως και το Σκοτώνοντας τον Κομεντατόρε που βγήκε πέρσι.
Πετάγομαι σαν σφήνα για να δευτερολογήσω σε αυτό για να πω πόσο όμορφα, σε γενικές γραμμές, και με ενθουσιασμό μαθητή, εξέθετε τις απόψεις του και προσκαλούσε τον Οζάουα να πει μια εκ των έσω άποψη σε πολλά ζητήματα στο φρέσκο βιβλίο “Περί Μουσικής και Μόνο”.
Και αυτά τα λέω χωρίς να έχω ασχοληθεί και ιδιαίτερα, πέραν του τουριστικού, με το έργο του Μουρακάμι, αλλά αυτό μου φάνηκε αρκετά ταξιδιάρικο.
Συνεχίστε.
Edit:
Murakami και
άρα οφείλει να πέσει στο τραπέζι αυτό το '80s διαμάντι ιαπωνικού metal:
Εγώ ως πιο prog, στις λέξεις κλειδιά “Ιαπωνία” και “Δάσος” θα πω αυτά:
To “Through the Forest” από τους Ιάπωνες prog rockers Novela (είναι ΤΟΣΟ obscure που δεν το βρήκα μόνο του, παρά μόνο με όλο το υπόλοιπο άλμπουμ #Apostolis_eat_dust)
και το “Forest of Dolls” από τους Ιάπωνες Gargoyle
Ναι αμέ! Σ’ αρέσουν κι εσένα τα Μίκυ Μάους;
Εχω ολη τη συλλογη Μικυ ο εξερευνητης
Τα υπόλοιπα θα στα δανείσω εγώ, κάποια τα έχω και διπλά
Κάνε κλικ το λινκ σε αυτό που έβαλα και αναλογίσου το πόσο εκτίθεσαι.
Τώρα πια μόνο ένα πράγμα μένει να κάνω για να σώσω την αξιοπρέπειά μου, τη δική μου και των προγόνων μου:
Βγήκε καινούριο Blacksad τον Αύγουστο, απλά ενημερώνω (!)
Κατά τα άλλα και ον τόπικ, διάβασα τα “Σωματίδια” της Ματίνας Αποστόλου που είναι γνωστή book-stagramer και συνήθως τέτοια τα αποφεύγω, το ότι κάποιος διαβάζει άπειρα βιβλία δεν σημαίνει ότι ξέρει και να γράφει, αλλά εδώ - ευτυχώς- έπεσα έξω. Ωραία γραφή, ωραίες στιγμές γενικά, 2-3 να σου ρημάξουν την ψυχή ειδικά. Και εξωφυλλάρα, που εγώ τα μετράω αυτά στα βιβλία 
Είσαι σπουδαίος! Θα το αναζητήσω!
Δώρο γενεθλίων από τη μαμά:
1.Ο φίλος, Sigrid Nunez
2.Δεν ήμουν πια άνθρωπος, Osamu Dazai
3.Ταξιδεύοντας σε ξένη γη, David Park
4.Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι, Oscar Wilde (μτφ. Άρης Αλεξάνδρου, Γκοβόστη)
5. Δόκτωρ Γκλας, Hjalmar Soderberg
6. Ο μαρκήσιος της Ροκαβερντίνα, Luigi Capuana
7. Ο μοιρολάτρης Ζακ και ο αφέντης του, Denis Diderot (Τόπος)
Επτά βιβλία δώρο η μαμά; Τη βρίσκω συμπαθέστατη!
Εχθές το ξεκίνησα. Έχει ενδιαφέρον η εισαγωγή του μεταφραστή. Διάβασα μόνο το πρώτο κεφάλαιο και είναι πολύ όμορφη η δομή του (δεν θα σποιλάρω). Γενικά αυτή η σειρά από τη Gutenberg φαίνεται απίστευτα καλή.
Α, καλή είναι, αλλά για τα βιβλία επέμενα εγώ, εκείνη σκεφτόταν να μου πάρει κάτι άλλο.
σπας λίγο το μύθο, δεν λέω, αλλά παρ’ όλα αυτά θα τη συγχαρώ που στηρίζει επενδυτικά! Κι εσένα φυσικά για τις επιλογές, παρ’ όλο που ξέρω μόνο τον Dazai και τον Wilde
Όχι μωρέ, καλούλα είναι η καημένη (με μένα που έμπλεξε) και στηρίζει σε ό,τι της ζητήσω.
Και τον Ντιντερό ξέρεις μπρο.
