Χαχαχα ισχύει, αλλά ο βλάκας διάβασα το όνομα βιαστικά, ως το όνομα του αφέντη του μοιρολάτρη Ζακ (μόνος μου)
1 Like
Ξεκίνησα πρόσφατα το παρακάτω. Ενδιαφέρον αστυνομικό θρίλερ φαίνεται:
1 Like
Πάντως, σαν γενική παρατήρηση/ερώτηση και από εδώ, αλλά και απ’ ό,τι παρατηρώ στα μέσα μεταφοράς:
Ελληνική λογοτεχνία διαβάζει κανείς; 
Τις προάλλες κρατούσε μία κοπέλα στο συρμό τον “Κίτρινο Φάκελλο” του Καραγάτση και σχεδόν ήμουν έτοιμος να πάω να της σφίξω το χέρι!
Επίσης, η αιώνια απορία μου παραμένει: Πώς είναι δυνατόν κάποιος να διαβάζει εντός του μετρό ή του λεωφορείου; Δηλαδή ειλικρινά.
4 Likes
Ο κίτρινος φάκελος έπαιξε Παπακαλιάτη πάντως…
Εντιτ άκυρο η μεγάλη Χίμαιρα ήταν…καλά Καραγάτσης και αυτό
1 Like
Δεν το κατέχω, δυστυχώς (ή ευτυχώς;), αυτό το στοιχείο της επικαιρότητας.
Θα το εκλάβω ως κάτι καλό αυτό, σαν καλοπροαίρετος που είμαι.
1 Like
Εντάξει δεν το λέμε και για κακό πάντως. 
1 Like
Αν ειναι να βαζει καραγατση ο παπακαλιατης χιλια μπραβο του. Οτιι και να πεις για τον συγγραφεα αυτον ειναι λιγο. Εγω νομιζω παντως οτι ειμαι πιο πολυ της ελληνικης γραφης αλλα οχι της μοντερνας
3 Likes
2 Likes
Είχε γίνει και σειρά με τον Τσακίρογλου, στα '80ς, ποιος Παπακαλιάτης 
1 Like
Παιζει και να τον εχω προτείνει/παρει δωρο σε οποιον μιλαει ελληνικά οποτε φιλη μου η κοπέλα 
Για μενα η τριαδα λιαπκιν χιμαιρα γιουγκερμαν ειναι αηεπεραστη αν και ο κιτρινος φάκελος ειναι παντα διπλα στο κομοδίνο. Πραγματικα ενοχη απολαυση το 10
2 Likes
Νομιζω και στο 00ς με τον μαρκουλακη. Ενταξει ο αλλος τον εδειξε φατσα φορα να τον διαβαζει η πρωταγωνιστρια και γέμισε την αλλη μερα το συμπαν φακελλακια 
αγαπημένος Καραγάτσης…τί να λέμε τωρα…
3 Likes
Η αλήθεια είναι ότι από ελληνική λογοτεχνία σκαμπάζω ελάχιστα, παρ’ όλο που προσπαθώ να διαβάσω έστω μερικά κλασικά.
Το τελευταίο που διάβασα ήταν της Ζατέλλη το “Και Με το Φως του Λύκου Επανέρχονται” και το περίμενα πολύ τέχνη και νόημα αλλά πραγματικά με ενθουσίασε καθώς είχε μία από τις αγαπημένες μου συγγραφικές προσεγγίσεις: την ανάλυση μίας οικογένειας διαγενεακά.
2 Likes
Μεγάλες αγάπες:
Ηλίας Βενέζης - “Αιγαίο”
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης - “Τα Χριστουγεννιάτικα, Τα πρωτοχρονιάτικα και των Φώτων”
Μενέλαος Λουντέμης - “Θυμωμένα Στάχυα”
Ζωρζ Σαρή - “Ο θησαυρός της Βαγίας”
Γενικά, έχω σχεδόν ξεκοκαλίσει τον Βενέζη και τον Παπαδιαμάντη. Τον Λουντέμη θα τον τερματίσω μέχρι το βιβλίο, που εγώ θ’ αποφασίσω και αυτό το διάστημα διαβάζω το “Η ζωή εν τάφω” του Μυριβήλη. Θα πιάσω κάποια στιγμή, μάλλον σύντομα, και το “Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου”. Φέτος, μάλιστα, ανακοινώθηκε ως η χρονιά της Άλκης Ζέη.
Επίσης, τεράστια αγάπη ο Γιάννης Ρίτσος και συγκεκριμένα τα “Πρωινό άστρο”, “Η κυρά των αμπελιών”, “Οι γερόντισσες και η θάλασσα” και “Ο αποχαιρετισμός” (ανατριχιαστικό στην πρώτη μου ανάγνωση).
8 Likes
Δύσκολος ο Παπαδιαμάντης. Θέλει υπομονή αλλά σε κερδίζει
1 Like
Δεν έχω διαβάσει πολλή Ελληνική λογοτεχνία, ούτε καίγομαι ιδιαίτερα να εμβαθύνω εκτός των κλασικών. Ο Καραγάτσης είναι αξεπέραστος λογοπλάστης.
1 Like
Από Ελληνική λογοτεχνία αξίζει και Τσίρκας και φυσικά το Κιβώτιο του Άρη Αλεξάνδρου.Δυνατο και το Βαμμένα κόκκινα μαλλιά του Μουρσελά.
1 Like
Από ελληνική λογοτεχνία μου αρέσει πολύ ο Ζουργος, ειδικά το Στην σκιά της πεταλούδας.
Μετά κλασσικά Άλκη Ζέη και Διδώ Σωτηρίου, Ηλιας Βενεζης- Το Νουμερο 31328
Σήμερα πήρα το Γκιακ του Παπαμάρκου όταν τελειώσω αυτό που διαβάζω τώρα- Στο Ντιβάνι Γιάλομ- θα το ξεκινήσω.
2 Likes
Καταπληκτικο. Εχω ακουσει παρομοιες ιστοριες απο δικους μου και πιστευω αυτες που γραφει ο Παπαμαρκου.
2 Likes
υπεροχο το Γκιακ, διαβασα και την Σκακιστικη Νουβελα του Τσβαιχ.
το γυρναω παλι σε ελληνικη πεζογραφια, και σειρα εχει “Η μητερα του σκυλου” του Ματεση.
2 Likes