Βιβλία...διαβάζουμε?

Άλλες Τέχνες
#3686

Θα βγω λίγο off-topic εδώ, συγγνώμη

Η ιστορία της Kitty Genovese είναι απ’ τις πιο διάσημες στο χώρο της Κοινωνικής Ψυχολογίας, και χρησιμοποιείται γενικά για να περιγραφεί το φαινόμενο του Αμέτοχου Παρατηρητή. Κι ωστόσο, νομίζω συχνά η Κοινωνική Ψυχολογία μπαίνει στη διαδικασία να απο-ιστορικοποιεί ορισμένα φαινόμενα, και να τα αναγνωρίζει γενικά και αδιάκριτα ως συμπεριφορές των ανθρώπινων ομάδων και κοινωνιών. Αυτό μπορεί να ειπωθεί γενικά για την κυρίαρχη Ψυχολογία, σε πολλούς κλάδους, αλλά μιλώντας για κοινωνικά φαινόμενα εστιάζω τώρα σ’ αυτήν.

Δεν ξέρω πόσο παλιά ή πρόσφατη είναι η απάθεια, αλλά βλέπουμε ότι έχει γίνει χαρακτηριστικό των μητροπόλεων, και ειδικά στον Δυτικό κόσμο. Ενδεχομένως, όσο πιο σφιχτά ζουν οι άνθρωποι μεταξύ τους, τόσο πιο πολύ “αποκλείουν” τον άλλον που είναι δίπλα τους, σαν μία εξισορρόπηση για την αίσθηση προσωπικού χώρου και ζωτικού χώρου που (δεν) έχουν. Φυσικά, αυτό είναι μόνο μία ανάγνωση, κι όχι μία αδιαπραγμάτευτη αλήθεια. Υπάρχουν κι άλλα στοιχεία του πλαισίου που μπορεί να αυξήσουν αυτήν την απάθεια (αίσθηση μειωμένης αυτοδιάθεσης και ελέγχου, αποπροσανατολισμός για την ερμηνεία της κατάστασης, διαρκής βομβαρδισμός με εικόνες απελπισίας που το άτομο “αυτοπροστατευτικά” αποσυνδέεται, κλπ.)

Από εκεί και πέρα, το “ανθρωπόμορφο τέρας που σκότωσε την κοπέλα” είναι φράση που θα μπορούσε να ανήκει στην ακροδεξιά ατζέντα, γιατί αρέσκεται να καταλογίζει όλη την ευθύνη σε διαβολικά τέρατα ώστε να εξαντλεί την βία της σε “τερατώδεις ανθρωπότυπους” (ενδιαφέρον έχει η συζήτηση για επαναφορά θανατικής ποινής λόγω της υπόθεσης) και να αφήνει αλώβητες τις δομές εξουσίας που επιτρέπουν αυτά τα περιστατικά. Απ’ όσα μπορούμε να γνωρίζουμε, ο Decarlos ήταν πολλάκις τιμωρημένος απ’ την αμερικανική δικαιοσύνη, αφημένος στη μοίρα του ακόμη κι απ’ την οικογένειά του που δεν μπορούσε να τον διαχειριστεί, αλλά και απ’ το καταφύγιο αστέγων που τον άφησαν. Με αφρόντιστη σχιζοφρένεια, επίσης, για την οποία έπαιρνε μόνο φάρμακα, ενώ ο άνθρωπος είχε από μόνος του απευθυνθεί στην αστυνομία το Γενάρη για να τους ζητήσει βοήθεια επειδή ένιωθε ότι δεν είχε έλεγχο των πράξεών του (για την οποία κλήση στο 911 επίσης συνελήφθη, επειδή έκανε “misuse”).

Το να σκοτώσουμε ή να απανθρωποιήσουμε τον Decarlos για την πράξη του, όχι μόνο δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, αλλά θα δημιουργεί περισσότερη κοινωνική ασφυξία. Φανταστείτε μία Kitty Genovese που, έχοντας επιβιώσει του βιασμού, ζει με μόνιμο PTSD, περιθωριακή, σκοτώνει έναν άνθρωπο πάνω σε κρίση, και την καταδικάζουν ως τέρας. Κάτι τέτοιο κάνουμε με τον Decarlos.

2 Likes
#3687

Δεν θα άλλαζα τον χαρακτηρισμό που έδωσα και που τόσο εστιάζεις σε καμία περίπτωση. Γράφτηκε αυθόρμητα, η ανάρτηση μου είναι καθαρά συναισθηματικού τύπου και δευτερόλεπτο δεν πήγα στο γιατί έκανε ότι έκανε αν είχε πάρει τα φάρμακα του ή όχι. Νομίζω πως όταν βλέπεις τέτοιες συμπεριφορές το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι δεν είναι να δικαιολογήσεις κάπως τον δράστη. Τουλάχιστον αυτό ισχύει σε εμένα

#3688

Ναι, δεν το είπα για να σε βγάλω ακροδεξιό, ή για να κριτικάρω εσένα συγκεκριμένα

Τη φράση στοχεύω, αποκόπτοντας το πώς εσύ την εννοούσες (και εξάλλου είχες ήδη πάρει θέση απέναντι σε ακροδεξιές ακρότητες παραπάνω, οπότε καταλάβαινα ότι in context δεν θα συμμεριζοσουν αντίστοιχες απόψεις)

#3689

Δεν ξέρω πόσα είσαι διατεθειμένος να δώσεις :upside_down_face:

Είδα το βίντεο χθες, και από τότε το σκέφτομαι και δεν έχω συνέλθει 100%, αλλά. Αλλά. Επειδή το διάβασα και αλλού και σκέφτηκα να ήμουν εγώ εκεί, στη διπλανή ακριβώς θέση, πετάγεται ξαφνικά ο τύπος τη μαχαιρώνει 3 φορές και φεύγει. Τι θα έκανα, ντου; Να πάω να του ζητήσω τα ρέστα ενώ κρατάει μαχαίρι; Τι, αλήθεια, δεν κρίνω, δεν ξέρω, πώς θα έπρεπε να αντιδράσει κάποιος εκείνη την ώρα που “την έσφαζε”, να τον σταματούσε πριν τη μαχαιρώσει δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο, να τον καθυστερήσει για να τον πιάσουν, μα τον έπιασαν αμέσως, στην κοπέλα έπεσαν από πάνω της και προαπάθησαν να τη βοηθήσουν, τραγικό βίντεο πραγματικά.

τλ;δρ, δε νομίζω ότι έχει σχέση η απάθεια του “το περιπολικό δεν είναι ταξί” ή των εκπαιδευμένων (δε θα έπρεπε να είναι; ) φρουρών με έναν τυχαίο επιβάτη μετρό που ξαφνικά βλεπει τον διπλανό του να βγάζει μαχαίρι και να σκοτώνει, και αυτός θα έπρεπε να κάνει…τι;

#3690

Τίμια πεις ακριβή τιμή, αλλά το τσεκάρω διότι είναι δυσεύρετο γενικως. Χθες έψαξα (όσο αναζητούσα φώτο εξωφύλλου για να σου δείξω) και δεν το πέτυχα. Ευχαριστώ.

1 Like
#3691

Έχω την αίσθηση ότι τα κλισέ περισσεύουν και τα χρησιμοποιούμε με μεγάλη ευκολία, αποτέλεσμα της έλλειψης χρόνου όλων μας για να αναλύσουμε μια πληροφορία.

Χωρίς να το σκέφτομαι πολύ, στα γρήγορα μιας και είμαι σε διάλειμμα στη δουλειά: call to action (θανατική ποινή σε πούμε), πράξη (έλα να τελειώνουμε με τους εγκληματίες), καμία ψυχική προστασία των ευάλωτων, περισσότερηος αποκλεισμός, περισσότερη μοναξιά, περισσότερο έγκλημα, περισσότερη θανατική ποινή.

1 Like
#3692

Μπορεί να έχεις δίκιο. Δεν έχω δει το βίντεο - και ούτε πρόκειται, μόνο κάποιες φωτος και φυσικά έχω διαβάσει τι έγινε. Αν όντως γίναν όλα πολύ γρήγορα και δεν πρόλαβε κανείς να αντιδράσει πάω πάσο. Το γεγονός ότι σε ένα γεμάτο βαγόνι έγινε αυτό που έγινε παραμένει συγκλονιστικό. Τώρα το τι θα έκανε ο καθένας μας σε ανάλογη περίπτωση εύχομαι να μην χρειαστεί να το μάθει κανείς.
Τέλος πάντων το σταματάω εδώ, ήταν η αφορμή να μιλήσω για το βιβλίο. Σε άλλο thread πιο κατάλληλο ας συνεχίσει όποιος επιθυμεί.

#3693

xlarge_20250605161001_james
xlarge_20250605161001_james360×540 29.6 KB

Καταρχην cheers στον @Lupin που μου το προτεινε. Το μυθιστορημα του Everett μιλάει για ενα σκλάβο, τον James, την εποχη λιγο πριν την καταργηση αυτού του, ντροπιαστικου για την ανθρωποτητα, θεσμου. Ο αγωνας του για την ελευθερια περνάει από πολλά κυμάτα, και για να μην μπω σε spoiler territory, ειναι ενα πολυ ζωντανο βιβλιο και πολυ καλογραμμενο. Αντε ας πω ενα spoiler ΟΤΚ η σταδιακη μεταστροφη του πρωταγωνιστη και αφηγητη της ιστοριας σε εναν ελευθερο ανθρωπο και επαναστατη.

Bonus ο κομβικος ρολος του παιδικού ηρωα πολλων απο εμάς του Μαρκ Τουαιην, Χακ Φιν, και ο μικροτερος ρολος του Τωμ Σωγερ.

Εν ολιγοις, θα το προτεινα σε οποιον θελει να διαβασει ενα μυθιστορημα με μια πολυ δυνατη ιστορια που ταυτοχρονα ριχνει φως σε εκεινη τη σκοτεινη εποχη.

3 Likes
#3694

Δυστυχώς δεν διαβάζω βιβλία όπως παλιά (ούτε κατά διάνοια δηλαδή και ντρέπομαι μόνο και μόνο που ποστάρω εδώ αυτή τη στιγμή :stuck_out_tongue: ) αλλά το παραπάνω πράγματι ήταν πάρα, πάρα πολύ καλό!

3 Likes
#3695

Δεν είσαι μόνος :frowning:

1 Like
#3696

ξεκίνα να διαβάζεις στο αεροπλάνο :stuck_out_tongue:

ας μπω κι εγώ στο θρεντ, μιας και μου αρέσει να διαβάζω προτάσεις για βιβλία (και βιβλία όταν έχω χρόνο αλλά θα πω και για αυτό)!

είμαι από τους ανθρώπους που το σχολείο, οι δάσκαλοι και οι καθηγητές μου δημιούργησαν αποστροφή από το διάβασμα σε κάθε του μορφή. Ευτυχώς στη φοιτητική μου ζωή και στις αναζητήσεις μου άρχισα να διαβάζω όμως αρκετές φορές με το ζόρι.

Πλέον, με 8+ ώρες δουλειάς, συν τα πήγαινε-έλα, συν όλα τα άγχη της ζωής, καταφέρνω να διαβάζω 3-4 βιβλία (λογοτεχνκά) το χρόνο αλλά ο ουσιαστικός χρόνος διαβάσματος είναι οι 2 εβδομάδες διακοπές τον Αύγουστο, και οι αργίες σε Χριστούγεννα και Πάσχα.

Οπότε ναι, μου φαίνεται λογική η δυσκολία για διάβασμα…

Anyway, φέτος διάβασα στις διακοπές το Ολετρετορέντε το Pino Cacucci και το M Train της Patti Smith

6 Likes
#3697

Ελάτε μωρέ παιδιά, εδώ δεν διαβάζω εγώ που είμαι ένα αργόσχολο κοπρόσκυλο - μην αισθάνεστε άσχημα, λοιπόν!

1 Like
#3698

@Lupin αν κρινουμε τις απαντησεις σου στα παιχνιδια και στα σινε, ευτυχως που εχεις χρονο να κοιμασαι.

Επειδη επανηλθα δυναμικα στο διάβασμα και ξεπεταξα 3 βιβλια τον τελευταιο εναμιση μηνα, here is a tip

βαλτε το widget στο κινητο σας για να λεει για την χρηση. οταν δειτε οτι κανετε doomscrolling 3 ωρες την ημερα, την επομενη φορα που θα το πιασετε, ισως το αφησετε και πιασετε ενα βιβλιο. εγω το εκανα, καθαρισε το κεφάλι μου και το διαβασμα μου εριξε και το στρεςς της καθημερινοτητας.

ισως βοηθησει

5 Likes
#3699

Aεροπλάνο είναι στανταράκι ιδανικό μέρος για διάβασμα - εκεί διάβασα όλη τη βιβλιογραφία της Claire Keegan τα τελευταία 2 χρόνια (μικρά βιβλία βέβαια, ιδανικά για ένα 2ωρο-3ωρο πτήσης).
Αλλά δεν μπορώ και σερί στο αεροπλάνο διάβασμα όλη τη πτήση, γιατί η προσοχή μου διασπάτε διαρκώς (από επιβάτες που νομίζω πως είναι τρομοκράτες και τέτοια) ενώ χρειάζομαι παράλληλα και κάτι πιο ζωηρό και πολύχρωμο (με ήχο, κίνηση κτλ) για να ξεχνιέμαι εντελώς (κοινώς, μια safe blanket τύπου ταινία ή σειρά)

Διάβασμα πλέον μπορώ μόνο στις διακοπές → όπου φέτος είχα κανονίσει 5 μέρες Νότια Κρήτη (όλα κομπλέ, εκεί διάβασα ότι διάβασα οκ) μετά 3 μέρες Νότια πάλι αλλά σε βαφτίσια (όπου ήμουν 24 ώρες στο πόδι, περικυκλωμένος από 200 κοπελάκια on sugar να στριγκλίζουν διαρκώς) και όλο το υπόλοιπο των διακοπών στο Ηράκλειο, όπου δεν παίζει διάβασμα με φίλους/γονείς/τον Χ-Ψ παιδικό φίλο που κατά λάθος θα δω στον δρόμο και θα αναγκαστώ να πάμε για κάνα καφέ κτλ…

Καθημερινά οκ, θεωρητικά μπορώ κάποιες ώρες τα ΣΚ ή κάποια βράδια πριν κοιμηθώ - αλλά προτιμώ να κάνω άλλα πράγματα που περνάω με αυτά καλύτερα (δηλαδή decluttering, καθαριότητες, ψώνια, baby-sitting, αγγαρείες στο σπίτι και τέτοια)
:neutral_face:

2 Likes
#3700

Για μένα δεν υπάρχει καλύτερο κίνητρο για διάβασμα, απ’ το να μην είναι μία ατομική, εσωστρεφής διαδικασία. Βρίσκω απείρως πιο ενδιαφέρον να διαβάζω ένα βιβλίο που ξέρω ότι θα το συζητήσω, παρά να διαβάζω βιβλία μόνος μου για να τα έχω μόνος μου να τα σκέφτομαι. Είναι το κλασικό ερώτημα με το δέντρο που πέφτει μόνο του σ’ ένα δάσος, χωρίς να υπάρχει κανείς να το ακούσει.

Γι’ αυτό και τρελαίνομαι να είμαι σε λέσχη βιβλίου και να ψάχνω βιβλιόφιλα άτομα, κυρίως πιο βιβλιόφιλα από εμένα, γιατί είναι άλλο το να διαβάζεις λογοτεχνία ως καταναλωτικό προϊόν, κι άλλο να την μοιράζεσαι.

1 Like
#3701

@ManosOrff επιβεβαίωσε μου/ή όχι και εσύ αν τυχόν ξέρεις κάτι - γιατί μου το είπαν κάτω το καλοκαίρι στα πεταχτά: κλείνει το Αναλόγιο;

#3702

Ωχ, δεν το έχω ακούσει αυτό! Και το απεύχομαι, είναι αγαπημένο βιβλιοπωλείο! Θα ρωτήσω και θα σου πω

#3703

(και εμένα το αγαπημένο, από πολύ μικρή ηλικία κιόλας - αυτό και ο Κυριάκης, μαζί με πάλαι ποτέ Βικελαία οκ)
Νομίζω βγαίνει σύνταξη κάπου στα κοντά ο κος Μανώλης που το έχει - και δεν θα το συνεχίσει κάποιος από την οικογένεια, από ότι άκουσα δλδ… τέσπα αν μάθεις κάτι πες ναι

#3704

Πολύ πιθανό, κι εγώ την σύνταξη σκέφτομαι. Κυριάκης έχει σχεδόν κλείσει έτσι κι αλλιώς, κάνει παζάρι ξεπουλήματος βέβαια εδώ και δέκα χρόνια, και κάτι μου λέει ότι πρώτα θα πουληθεί και το τελευταίο τετράδιο πρακτικών του ΚΚΕ, και μετά θα αποσυρθεί αυτός ο άνθρωπος

Για μένα ήταν Κίχλη, κάθε Σάββατο σκάγαμε με τον πατέρα μου εκεί ένα 80άρι όταν ήμουν Γυμνάσιο, και το Φωτόδεντρο, που ευτυχώς συνεχίζει καλά. Το Αναλόγιο το έμαθα λίγα χρόνια πριν, μέχρι τότε δεν πολυπήγαινα, αλλά γρήγορα με κέρδισε.

1 Like
#3705

Να πάω τη συζήτηση κάπου αλλού όμως ;

Φταίνε και οι βιβλιοπώλες - και εξηγούμαι.

Εχω το συνήθειο να αγοράζω βιβλία στις διακοπές, από τα επαρχιακά βιβλιοπωλεία, καθώς θέλω να τα στηρίξω. ειναι πιο απλό και φτηνό να τα πάρεις από την Αθήνα, αλλά δεν ειναι το ίδιο - αν κλείσουν τα μικρά μαγαζιά, δεν θα υπάρχει καμία ελπίδα.

Τα τελευταία χρόνια σε Σκύρο, Κουφονήσια, Λευκάδα μου έκανε απίστευτη εντύπωση ότι 1. οι πωλητές είχαν κέφι μεξικάνων στο Λούκι Λουκ, αραγμένοι με τα σομπρέρο τους στις καρέκλες , 2. μουρμούριζαν όταν ζητούσα συγκεκριμένο τίτλο που έπρεπε να ψάξουν στον υπολογιστή και κατ επέκταση στο μαγαζί τους (!), αντι να πάρω μια Λενα Μαντά από τον πάγκο και 3. όταν δεν είχαν κάτι που έψαχνα, δεν μπήκαν στον κόπο να δώσουν εναλλακτικές.

Ειδικά πχ όταν μιλάμε για αστυνομική λογοτεχνία που διαβαζω τα καλοκαίρια, να μην έχουν διάθεση να σου βρουν εναλλακτική, μου φαίνεται αδιανόητο.

Εξαιρετική εμπειρία ειχα στα Ιωάννινα, που μια κυρία βουτηγμένη στο βιβλίο, όχι μονο μου ειχε έτοιμη την παραγγελία μου, αλλά επίσης μου έκανε και σχόλια - που πραγματικά εκτιμώ, καθώς δείχνει αγάπη για το βιβλίο. Αν έμενα εκεί, θα ημουν μονιμος πελάτης μονο για αυτό.

#rant_over

5 Likes