Εδω ειμαστε! Σκεφτομαι να το διαβασω. Τι πραγματευεται;
@ ellanor: Ο λυκος της στεπας ειναι απο τα πιο βαρετα βιβλια που υπαρχουν :Ρ 100 επαναληψεις της ιδιας σκηνης και 100 επιθετα για ενα υποκειμενο (το οποιο ενω ειναι μεν χαρακτηριστικο του Εσσε κατανταει κουραστικο σ’ αυτο το βιβλιο).
το ντιβανι διαπραγματευεται την ανακλιση του ασθενη στο ντιβανι ως μεσο θεραπειας και προσπαθει να αναλυσει ενα απο τα πιο κεντρικα ηθικα προβληματα που τιθενται και ερμηνευονται στο βιβλιο την σεξουαλικη πραξη μεταξυ θεραπευτη και θεραπευομενου και τέλος αναφερεται στην αποκρυψη και στην διαστρεβλωση της αληθειας, στο ψεμα που μπορει να εισχωρησει στην ψυχοθεραπευτικη διαδικασια. στο ντιβανι ξεδιπλωνεται ενα μωσαικο της αμερικανικης κοινωνιας, το χρημα, η πολυτελεια, η ματαιοδοξια, ο ατομικσμος, η επιθετικοτητα, αλλα και η αλλη τους οψη: η μοναχικοτητα, η ματαιοτητα, η ελλειψη στοργης, η καταφυγη στην χρηση ουσιων …περιγραφνται ολα με ακριβεια και κατανοηση…
Η διαφορα του με το οταν εκλαψε ο νιτσε ειναι οτι στο οταν εκλαψε ο νιτσε ασχολειται με την ψυχοθεραπεια και πως σχηματιζοταν μεσα απο την φιλοσοφια στο τελος του 19ου αιωνα στην βιεννη… στο ντιβανι βλεπουμε την ψυχοθεραπεια 100 χρονια μετα…που μεσα απο σχηματισμους και μετασχηματισμους δημιουργουνται τα ποικιλα ειδη της ψυχοθεραπειας του 20ου αιωνα…
νομιζω να καταφερα να σε κατατοπισω… :!: :!:
Άποψη σου. Να αντικαθιστάς το “είναι” με το “μου φάνηκε”. Εγώ το θεωρώ αριστούργημα. Και με είχε συνεπάρει, ήδη απο την πρώτη του σελίδα. Απίστευτο βάθος και πλούτος ιδεών, εξαιρετική ψυχογράφηση του Λύκου, και της σχέσης του με την κοινωνία… Πόσο μάλλον εκείνο το υπερρεαλιστικό φινάλε, απο τα συγκλονιστικότερα στον χώρο της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
@eleanna: με κατατοπισες και με το παραπανω! Σ’ευχαριστω πολυ!
@ellanor: νομιζω οτι το “μου φανηκε” εννοειται. Δεν εξαρτιεται ο κοσμος απο την δικη μου κριση 
Δεν αναφερομαι στα νοηματα του-γι’αυτο ανοιξα αυτο το βιβλιο αλλωστε-αλλα στον τροπο αποδωσης τους, στην γραφη κτλ. Αυτα που ειπα και παραπανω τεσπα.
διαβάζω το έντομο μέσα σου του John Shirley. Έχει κάποια αγωνία χωρίς να’ναι και κάτι το συγκλονιστικό…καλό για το σάπιο καλοκαίρι μου 
Το σάπιο καλοκαίρι μου άρεσε
Μια απο τα ίδια μην στεναχωριέσαι, μέχρι στιγμης, έχω φάει τα 3/4 της άδειας μου, γιατί πρέπει να παραβρεθώ σε 3 γάμους, σε διαφορα μέρη της Ελλάδας. Όσο για τον μήνα Αυγουστο, χαχαχα !
αστα ναπάνε … είναι το πιο αδιάφορο καλοκαίρι μου νομίζω…ευτυχώς που έχω βιβλιαράκι, μουσική και μπύρες.τεσπα.ελπίζω το 1/4 που απομένει να 'ναι οπως το θες…
[SIZE=“3”]Δώσε λουλούδια στους επαναστάτες που απέτυχαν[/SIZE]
Το γνωριζετε;Προκειται για ενα “ριαλιτυ” ενος ανωνυμου χρηστη στο indymedia που περιγραφει την ιστορια “ενος επαναστατη που εφτασε στην πηγη αλλα δεν ηπιε νερο”.Η ιστορια εξελισσεται με πολυ χιουμορ και αυτοσαρκασμο και λαμβανει χωρα την εποχη των φοιτητικων κινητοποιησεων.Ειναι αρκετα παλιο αλλα ποτε δεν ειναι αργα να το διαβασετε.
Οριστε ενα λινκ του πρωτου μερους http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=501784
και ενα του τελευταιου οπου θα βρειτε και τα υπολοιπα http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=772746
Εγω διαβαζω το παγωμενο φερετρο του Ellis Peters και μεχρι στιγμης ειναι φοβερο.
Μόλις τελίωσα το εξαιρετικότατο Θα φτύσω στους τάφους σας του Μπορίς Βιάν και τώρα διαβάζω Τη μεταμόρφωση του Κάφκα. Ενδιαφέρον έχει, για να δούμε πως θα πάει.
Ρε παιδιά μήπως το παρακάνετε καλοκαιριάτικα, κάτι πιο ελαφρύ.
Υπαρχει και σε κομικ και εχω ακουσει μαλιστα οτι ειναι πολυ καλοφτιαγμενο. Το ειχα ξεφυλλισει λιγο και ειχε ωραια γραφικα κτλ.
Λέω να διαβάσω και ότι μου έχει απομείνει απο τα ‘‘Βιβλία του αίματος’’ του Κλάιβ Μπάρκερ. Τι λές, αρκετά ελαφρύ?
Θα το ψάξω με τη μία.
Το εχει η Πρωτοπορια στα Εξαρχεια. Του Πιτερ Κουπερ.
Εχω ακουσει τα καλυτερα για το “Θα φτυσω στους ταφους σας”,για πες περι τινος προκειται;
Χμ, θα κρατήσω κρυφό ένα σπόιλερ το οποίο γίνεται γρήγορα γνωστό αλλά έχει όλο το ζουμί και θα πώ πως είναι σχετικά με τις φυλετικές διακρίσεις και την εκδίκηση ενός αφροαμερικάνου απέναντι στους λευκούς, με ένα απίστευτα σκληρό τρόπο. Όχι gore, αλλά βίαιο μέχρι εκεί που δνε πάει στο ψυχολογικό τομέα.
Α ωραια μ αρεσουν αυτα,θα το διαβασω μολις τελειωσω το εγκλημα και τιμωρια (τωρα αρχισα να διαβαζω Ντοστογιεβσκη :oops: ).
το “ως εκ θαύματος” είναι ένα μικρό αριστούργημα.θέλω να γίνω μαθητής του ζωντανού θρύλου Τζούμα,τώρα
Χμ, με πρίζωσες, θα το πάρω.
Αυτήν τη στιγμή διαβάζω τη ‘‘Λάμψη’’ του King, το πρώτο βιβλίο του που διαβάζω.
LOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOL:lol: :lol: :lol: SUPER!