Πιο ακραίο το βιβλίο ή η ταινία του Παζολίνι? (την οποία την είχα βρει αρκετά ακραία, όχι απο άποψη περιεχομένου - βρίσκεις απείρως πιο ακραία πράγματα αν το ψάξεις λίγο), αλλά απο άποψη του γενικότερου feeling που σου άφηνε, ειδικά στο τέλος…
Χωρίς να έχω διαβάσει το βιβλίο -το έχω ξεφυλλίσει- αλλά έχοντας διαβάσει άλλα βιβλία του ντε Σαντ θα σου απαντήσω έυκολα: Η ταινία.
Και ξέρεις γιατί; Είναι διαφορετικό να διαβάζεις κάτι, απ’ ό,τι να το βλέπεις. Η εικόνα είναι πιο δυνατή.
Άλλο να διαβάζεις π.χ. του έβγαλε το μάτι, κι άλλο να το βλέπεις. Ακόμα κι αν ξέρεις ότι είναι ψεύτικο.
Επίσης, η ταινία, ως αλληγορία για το φασισμό, είναι πάρα πολύ ψυχρή. Από τη στιγμή που θέλει να δείξει την κτηνωδία του καθεστώτος.
Δεν έχει ας πούμε το χιούμορ και την ειρωνεία που “ελαφρύνουν” τα έργα του ντε Σαντ.
Από την άλλη, για την ταινία θα αφιερώσεις δύο ώρες.
Το βιβλίο θα σου πάρει περισσότερο χρόνο να το διαβάσεις και οι -λεπτομερείς- περιγραφές θα σε κουράσουν.
το βιβλιο. εκσπερματωση στο προσωπο 10χρονου κοριτσιου που εκλαιγε επειδη το ειχαν κλεψει απο την μανα του. επισης οθωμανικο σε αλλο ανηλικο μπροστα στη μανα του ενω εξω κρεμουσαν τον πατερα του. + κοπρολαγνεια, ουρολαγνεια γενικα παιδοφιλια και αλλα. εξαιρετο βιβλιο δεν θυμαμαι να καταφερα να το τελειεωσω.
forkboy δεν λεω, αλλιως να τα βλεπεις, αλλα και καμια φορα να τα φανταζεσαι ειναι χειροτερο αν μιλαμε για σκηνες οπως το να τρωει ο αλλος τα περιττωματα 80χρονης πορνης. α, επισης ξεχασα την αιμομηξια.
Xm, ενδιαφέρον. Θα μπορούσαμε μέχρι και debate να ανοίξουμε. Ισχυρά επιχειρήματα και απο τις δύο πλευρές. 
Διαβασα το “να σου πω μια ιστορια” του Χορχε Μπουκαϊ. Κατατασσεται στην κατηγορια “αυτογνωσιας και αυτοβοηθειας”, αν και ο συγραφεας πρεπει να εχει καποιες αντιρρησεις :Ρ . Ειναι το πρωτο βιλβιο αυτου του ειδους που διαβαζω, και αν και ειχε αρκετα σημεια που μου αρεσαν, που ανελυε την ψυχολογια και τιςσυμπεριφορες, μου φανηκε καπως ηθοπλαστικο.
Καποιοι που ξερετε περισσοτερα για αυτα, μπορειτε να μου πειτε κατα ποσο ειναι οντως στο κλιμα της συγκεκριμενης κατηγοριας αυτο το βιβλιο;;
ΞΕΚΙΝΗΣΑ ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΠΑΓΩΜΕΝΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΤΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ ΚΙΛΗΜΑΝΤΖΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΟΥ ΤΟΥ ΤΑΝΤ ΓΟΥΙΛΛΙΑΜΣ. ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΣΧΟΛΙΑ.
Εγώ άρχισα το “Η ψυχολογία των μαζών και η ανάλυση του Εγώ” του Φρόυντ.Καλό φαίνεται μέχρι στιγμής
Κλασικό. Να τσεκάρεις οπωσδήποτε και το “Πολιτισμός Πηγή Δυστυχίας”, στο συνιστώ χωρίς δεύτερη σκέψη, απο τα κλασικότερα και επιδραστικότερα του έργα.
χαχα.Το έχω πάρει ήδη.Είχα πάρει δύο για να έχω να διαβάζω.Να σε ρωτήσω.Στην ψυχολογία των μαζών μου φαίνεται μερικά πράγματα τα λέει χωρίς να τα αιτιολογεί επαρκώς.Το κάνει αυτό ή εγώ πρέπει να το ξαναδιαβάσω?
O Freud ήδη πολλά χρόνια πριν την Ψυχολογία των Μαζών είχε αναπτύξει όλη την ψυχαναλυτική του θεωρία. Γι’ αυτόν η Ψυχολογία των Μαζών λοιπόν δεν ήταν παρά μια συνέχεια, ένα παρακλάδι του προηγούμενου του έργου. Το οποίο γίνεται περισσότερο κατανοητό όταν το διαβάζει κανείς ως σύνολο, ή έχει μια σφαιρική αντίληψη του.
Α.Άρα θα έπρεπε θα είχα πάρει τα προηγούμενα του βιβλία?
:-kΣκέφτομαι ν’ αρχίσω το “Περί Τέχνης” του Goethe. Το 'χει διαβάσει κανείς; Πώς σας φαίνεται;
Δε χρειάζεται να έχεις διαβάσει τα άπαντα, απλά να έχεις μια γενική ιδέα των θεωριών του Φρόυντ μέχρι εκείνη τη φάση… σου προτείνω την “Εισαγωγή Στην Ψυχανάλυση” του ίδιου, νομίζω το έγραψε λίγα χρόνια πριν την Ψυχολογία των Μαζών και συνοψίζει λίγο πολύ όλες τις θεωρίες του.
Δε το έχω διαβάσει… αλλά Γκαίτε είναι, μιλάει για τέχνη, ε, δε μπορεί, θα χει ενδιαφέρον!
Σήμερα πήγα πρώτη φορά ύστερα απο περίπου 2 μήνες σε μεγάλο βιβλιοπωλείο… Έχω την αίσθηση πως ο κόσμος που πέρναγε άκουγε τα βογκητά μου! Αχ και βαχ, όλη την ώρα. Αλήθεια, δεν υπερβάλλω. So many books, so little money.
Αλλά δεν άντεξα, και πήρα ένα (το πρώτο που αγοράζω μετά απο καιρό επίσης…), και ας μην είχα πάει γι’ αυτό τον σκοπό. Και το βιβλίο είναι η “Σύγχρονη Ευρωπαική Ιστορία” του Πάνου Τσακαλογιάννη, ο πρώτος τόμος. Φάνηκε καλογραμμένο και το τσίμπησα…
το αλφαβηταρι του διαβολου ειναι ισως απο τα ποιο αστεια βιβλια που επεσα!!
ενα μικρο παραδειγμα…(δεν βρηκα αλλο,διοτι βαριομουνα να ψαξω κ καλα)
σαν λεξικο του νομου του μερφυ!!(ναι…εχει παμπολες λεξεις με τη σημασια που τους αξιζει!!)
Το Αλφαβητάρι του Διαβόλου είνα αριστούργημα.
Λαμβάνοντας υπόψιν ότι γράφτηκε πριν 100 χρόνια!
και η πλακα ειναι πως οτι λεει ακριβως ισχυει κ στις μερες μας!!!δεν εχει αλλαξει τπτ!!8O τρομερο!!!:-s
Εχω ξεκινησει το on the road του Jack Kerouac και ενα εχω να πω…[SIZE=“5”]θελω διακοπεεεες!!![/SIZE] :?
Χμ μου αρέσει αρκετά ο Πλάτωνας απο αρχαίους φιλόσοφους.
Επίσης διαβάζω ποιήση κυρίως Καρυωτάκη(μεγάλη ροκ περσόνα στο χώρο της ποιήσης)
:bow2:
O Καρυωτάκης είναι πολύ καλός αλλά δυστυχώς όχι για τέτοια εποχή (για μένα τουλάχιστον!)
Αυτές τις μέρες σκοπεύω να ξεκινήσω το “Το φεγγάρι κατέβηκε χαμηλά” του Τζων Σταϊνμπεκ που βρήκα στη βιβλιοθήκη και φαίνεται ενδιαφέρον και φυσικά να συνεχίσω την τριλογία με τον Drizzt!