Το “Περί Θανάτου” αποτελεί το τρίτο μέρος μιας χαλαρής τριλογίας που ξεκινάει από το “Περί τυφλότητος” και συνεχίζεται με το “Περί φωτίσεως”. Χωρίς να είναι υποχρεωτικό, θα συμβούλευα να τα πάρεις με τη σειρά - έχε όμως υπόψη σου ότι το “Περί τυφλότητος” είναι πολύ πιο σκοτεινό και βίαιο. Επίσης, το “Περί Θανάτου” είναι αυτό που μου άρεσε λιγότερο.
Ο Σαραμάγκου είναι ιδιαίτερη περίπτωση συγγραφέα. Η γραφή του είναι συνεχής, πυκνή, με λίγα σημεία στίξης. Συχνά έχει περίεργους εσωτερικούς διαλόγους και παρομοιώσεις ή περιγραφές που πάνε αλλού. Δύσκολος συγγραφέας αλλά αξίζει τον κόπο. Είναι μοναδικός στο να ξεκινάει από σχεδόν σουρεαλιστικές ή (το ανάποδο) από κοινότυπες καταστάσεις και να κάνει σχόλια για την ανθρώπινη ζωή.
αν θυμαμαι καλα ειναι συλλογη με διηγηματα κ οχι μυθιστορημα ε? :-k:-k:-k
δεν ειναι κ απο τα καλυτερα του λιγο ανευρο μ ειχα φανει.αλλα παρολα αυτα ειναι STEPHEN KING so:bow2::bow2:
διαβασα το “θα φτυσω στους ταφους σας” του Μπορις Βιαν πριν καμια βδομαδα κ ακομη να συνελθω.πολυ hardcore βιβλιο.
και το “desperation” και “μια μπουικ 8” του king ηταν πολυ καλα βιβλια!!!
οσο για την παρατηρηση σου… μαλλον η βαρεμαρα σε συνδιασμο με τη ζεστη φταιει…
Τι έλεγα δυο σελίδες πριν, για την αγγλική έκδοση με τα άπαντα του Πόε?
Ε λοιπόν, έχοντας διαβάσει ουκ ολίγα του Πόε στα ελληνικά, πραγματικά δεν περίμενα πως θα με ζόριζε απο το πρωτότυπο! Είναι πραγματικά δύσκολη η ανάγνωση του! Εντάξει, βγαίνει η ανάγνωση, απλά κάθε τρεις και λίγο προκύπτουν νέες άγνωστες λέξεις και γενικά είναι πιο ζόρικο απ’ ότι περίμενα και διαβάζεται αργά προκειμένου να το καταλάβεις πλήρως… κάτι που δεν θα πρεπε να μου κάνει εντύπωση μια που ο Πόε είναι πραγματικός δεξιοτέχνης της αγγλικής γλώσσας…
Κάτι παρόμοιο είχα πάθει, αν και σε μικρότερο βαθμό, όταν διάβαζα τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών στο πρωτότυπο…
Είναι πολλά τα βιβλία που έχω διαβάσει στα αγγλικά, αλλά τελικά οι μεγάλοι λογοτέχνες είναι και εκείνοι που διαβάζονται και με τη μεγαλύτερη δυσκολία…
Τα διηγήματα είχα διαβάσει, που καλύπτουν και το μεγαλύτερο (πάνω απο 80%) μέρος του έργου του Πόε, και σ’ αυτά αναφέρομαι τώρα. Η ποίηση είναι άλλη φάση.
To αγόρασα κι εγώ αυτό και έκατσα ως συνήθως πριν κοιμηθώ να διαβάσω κανα διήγημα αλλά κόλλαγα σε τόσες λέξεις που είπα να το δω άλλη φορά με λεξικό δίπλα. Πρώτη φορά το παθαίνω!
οντως εχεις δικιο δεν ειναι συλλογη αλλα πραγματικα ηταν αδυναμο βιβλιο το περασα ξωφαλτσα…το "desperation " απο την αλλη μ ειχε αρεσει αρκετα.πριν απο κανεναν μηνα τελειωσα με το μαυρο σπιτι π το εχει γραψει με τον peter straub. κ αυτο ηταν οντως πορωση!
Ρε παιδιά λογικό είναι να μη βγάζετε άκρη με αγγλικά του… 1840! Τι περιμένατε;
Αν έχω καταλάβει καλά πάντως, στην αγορά κυκλοφορούν, εκτός των άλλων, και απλοποιημένες εκδόσεις των κλασικών κειμένων για το “λαό”. Καθώς δεν έχω ασχοληθεί εκτεταμένα με το θέμα, το λέω με επιφύλαξη. (Κάτι αντίστοιχο έγινε και δω με τη “μεταγλώττιση” των Παπαδιαμάντη, Ροΐδη στα Νέα Ελληνικά).
Επίσης να αναφέρω ότι προσπάθησα να διαβάσω διηγήματα του Πόε σε πολύ λεπτομερή -ακαδημαϊκή- μετάφραση και τα παράτησα, καθώς σε κάθε δεύτερη πρόταση σταματούσε για επεξηγήσεις. Ο Πόε έκανε πολλές αναφορές σε πρόσωπα και γεγονότα της εποχής, που θέλει κάποιες διευκρινήσεις για να πιάσεις το νόημα! Καλή σας διασκέδαση!
Ον τόπικ, διάβασα το “Τούνελ” του Ερνέστο Σάμπατο και μου άρεσε πολύ η δυναμική του γραφή. Υποθέτω ότι το magnum opus του “Περί ηρώων και τάφων” θα είναι ακόμα πιο καλό. Επίσης, αφού ενθουσιάστηκα με τα διηγήματα του Χάσεκ και το μαύρο χιούμορ που τα διαπνέει, αν και κάποια είναι λίγο αδύναμα, συνεχίζω με το “Βλακοχορτοφάγο” του Τζων Μπαρθ. Μεταμοντέρνο μυθιστόρημα 800 σελίδων, φόρος τιμής στα μυθιστορήματα του 18ου και 19ου αιώνα. Καλό μου κουράγιο!
Τέλος, πολύ θα ήθελα να γνωρίσω αυτά τα νεαρά παιδιά και γενικότερα, όλους όσους διαβάζουν Σαραμάγκου και τον τοποθετούν έτσι στα best-seller, πώς τα βγάζουν πέρα με τέτοιο μακροπερίοδο λόγο και τόσο απαιτητικό. Ύστερα από αυτό είναι σε θέση να διαβάσουν οτιδήποτε από “υψηλή” λογοτεχνία!
Εγώ θα τους πρότεινα να διαβάσουν Μπέρχαρντ, ακόμη κι αν στραμπουλήξουν τη γλώσσα τους έτσι! :lol:
Συγνώμη για το ποστ-σεντόνι, είναι και καλοκαίρι, κάνει και ζέστη…
Ο Σαραμάγκου είναι παιχνιδάκι μπροστά στο Φθινόπωρο του Πατριάρχη του Μάρκες. Έτσι και ξεκινήσεις πρόταση, η επόμενη τελεία βρίσκεται στο τέλος του κεφαλαίου, είκοσι σελίδες πιο κάτω.
Επίσης, το “Περί Θανάτου” ξεκινάει πολύ ωραία, στο κλασικό στυλ του Σαραμάγκου. Το δεύτερο μισό δε μου άρεσε τόσο που είναι περισσότερο μια ιστορία αγάπης (!!). Κάτι σαν το Meet Joe Black.
Ο μακροπερίοδος λόγος προσοχή θέλει. Και ο Ντοστογιέφσκι ξεχνάει να βάλει τελεία αλλά νομίζω πως μπορούν να τον διαβάσουν “νεαρά παιδιά”. Οι απαιτήσεις είναι το θέμα.
χαμός με γραπτά του Κάφκα που δεν έχουν μελετηθεί ως τώρα. τραγική ειρωνεία, η φάση είναι σαν αυτά που έγραφε.
Τέλος, πολύ θα ήθελα να γνωρίσω αυτά τα νεαρά παιδιά και γενικότερα, όλους όσους διαβάζουν Σαραμάγκου και τον τοποθετούν έτσι στα best-seller, πώς τα βγάζουν πέρα με τέτοιο μακροπερίοδο λόγο και τόσο απαιτητικό. Ύστερα από αυτό είναι σε θέση να διαβάσουν οτιδήποτε από “υψηλή” λογοτεχνία!
Από Σαραμάγκου έχω διαβάσει μόνο το “κατά ιησούν ευαγγέλιο”, δε μπορώ να πω ότι με κούρασε ιδιαίτερα ο λόγος του, έχω διαβάσει και πιο περίεργους, πιστεύω αυτό που με κράτησε ήταν η σχετική διαφορετικότητα της συγκεκριμένης ιστορίας και αποδοσης της από την οπτική γωνία του. Ωστόσο, παρατήρησα ότι η σκέψη του και ο λόγος του, παίρνουν πολλές φορές τη μορφή λαβυρίνθου, χωρίς όμως να είναι βαρετός. Μου άρεσε γενικά, και έχω ήδη πάρει το “περί τυφλότητος”, αλλά δεν το έχω ξεκινήσει ακόμη.
Τώρα διαβάζω τις Νεκρές Ψυχές του Γκογκολ. Στην αρχή είμαι ακόμα, αλλά μέχρι στιγμής μ’αρέσει αρκετά.
“Μεταγλωττίζοντας” τον Παπαδιαμάντη σε Νέα Ελληνικά τον κατακρεουργείς κ του αφαιρείς όλη του τη γοητεία. ΑΙΣΧΟΣ! [-X
On topic: Ομολογώ καιρό έχω να διαβάσω βιβλίο… Πρέπει κάτι να γίνει… Για να’μαι ειλικρινής θα μ’ενδιέφερε περισσότερο μια καλή ποιητική συλλογή στην παρούσα φάση. Έχετε καμία πρόταση; (δεν έχω τίποτα σε ποίηση παρεμπιπτόντως )
Να πω ένα μπράβο στα παιδιά της προηγούμενης σελίδας! Αυτό ήθελα να ακούσω!
Και δεν ειρωνεύομαι.
Η απορία μου πήγαινε κυρίως στο hype που έχει δημιουργηθεί με τον Σαραμάγκου, που με την κυκλοφορία κάθε καινούργιου του βιβλίου το βλέπεις στα best sellers μαζί με τον Dan Brown και τη Δημουλίδου. Αλλά αυτό θεωρώ είναι θέμα εκδοτικής πολιτικής.
Επίσης, το link που παρέθεσε η Wrech πριν είναι πολύ σημαντικό.
Τα ανέκδοτα έργα του Kafka τα έχει στην κατοχή της μία άσχετη (σχεδόν), η οποια ούτε τα έχει παραχωρήσει σε κάποιο αρχείο ώστε να έχουν πρόσβαση όλοι, ούτε τα δημοσιεύει. Και άμα λάχει πουλάμε και κανένα χειρόγραφο αν θέλουμε να κονομήσουμε!
Έχει δικαίωμα να το κάνει; Μήπως τα γραπτά ενός τόσο σημαντικού συγγραφέα ανήκουν στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και πρέπει να τα διαχειριστούν ανάλογα;
Από τη στιγμή όμως που ο ίδιο ο συγγραφέας ήθελε να καταστραφούν μήπως δεν πρέπει να δουν το φως της δημιοσιότητας; Μύλος! :?
Η δική μου άποψη είναι ότι πρέπει να δημοσιευτούν μόνο τα αμιγώς λογοτεχνικά κείμενα και τα προσωπικά κείμενα, ημερολόγια, γράμματα να μείνουν στην αφάνεια. Δε σημαίνει ότι είναι και σωστή βέβαια…
Jim, τι έχεις διαβάσει από ποίηση;
Ξένη θες ή ελληνική;
Αυθαίρετα θα σου πρότεινα το “Μια εποχή στην κόλαση” του Ρεμπώ και την “Έρημη χώρα” του Έλιοτ. (Πάντα με το πρωτότυπο κείμενο παρέα)
Από Έλληνες, Σαχτούρη και Αναγνωστάκη. Διαφορετικό ύφος, αλλά εύκολα προσβάσιμο για αρχή. Αν τα έχεις διαβάσει εδώ είμαστε!
ΥΓ: Για τη “μεταγλώττιση” συμφωνούμε!
Οι πιο μικροί μάλιστα τα έχουν διδαχτεί αυτά τα κείμενα ως… αρχαία! Am I right?
Πρώτη φορά ακούω ότι ο Σαραμάγκου θεωρείται δύσκολος. Εμένα δε μου φάνηκε καθόλου έτσι, αλλά δε με λες και πιτσιρικά. :lol: RIP πάντως, ήταν μεγάλος συγγραφέας.
Χαίρομαι που βρίσκω και ονόματα πέρα από τα προφανή σε αυτό το τόπικ. Οι ροκάδες πρέπει να διαφοροποιούνται από τη μάζα και στο διάβασμα και στις ταινίες και στην ενημέρωση. Όχι μόνο στη μουσική. 8)
και μενα μου αρεσε
)