Κ γω έχω διαβάσει μόνο τα Βουνά της Τρέλας από τον πρώτο τόμο των απάντων. Δεν θέλω να απαξιώσω τον Λαβκραφτ και τη συνεισφορά του στο είδος, αλλά προσωπικά μου φάνηκε πολύ κουραστικό και έλεγα πότε να τελειώσει. Δεν ξέρω, ίσως να μην είναι και η μετάφραση καλή, ίσως και να κάνω λάθος.
Από συγγραφείς ιστοριών τρόμου πάντως προτιμώ 1000 φορές Στιβεν Κίνγκ. Ειδικά, το Αυτό κάποτε με είχε στοιχειώσει τα βράδια.!!!
Για μένα τέρμα οι ελληνικές μεταφράσεις ξενόγλωσσων βιβλίων.
Καλύτερα να ανοίγω κανένα λεξικό και να τσεκάρω καμιά άγνωστη λέξη, παρά να διαβάζω κακές μεταφράσεις…
Μακρια απο εκδοσεις Κακτος. Κακιστες μεταφρασεις των εργων του Lovecraft. Δηλαδη πραγματικα σε σημειο να διαβαζω και να εκνευριζομαι. Αν ειναι δυνατον προτιμηστε το αγγλικο κειμενο. Απο κει και περα οπως τα λεει η ναρκολεπτικ. Η γραφη του ειναι χαρακτηριστικη για την ερπουσα μαυριλα που κουβαλα. Τεχνικα ο τυπος ειναι απαραδεκτος, αλλα οσον αφορα το συναισθημα και τις εικονες που δημιουργει ειναι μοναδικος. Αλλα αυτη ειναι και η μαγεια του εργου του, η αγνοια της συγγραφικης ως τεχνης και των λογοτεχνικων νορμων. Απιστευτος.
Στα αγγλικά το εφαρμόζω κάτι χρόνια αυτό. Εκτός αν μου είναι αδύνατο ή ξέρω γω τόσο κουραστικό που απλά το παρατάω (βλ poe)
Από άλλες γλώσσες που ξέρω (γαλλικά/γερμανικά) μου είναι αδύνατο να διαβάσω βιβλίο, ανάθεμα αν θυμάμαι να συννενοηθώ με τον περιπτερά
Η αλήθεια είναι ότι και καλή να ναι η μετάφραση χάνεις πράμα. Πχ στο βιβλίο της ανησυχίας (πεσσόα) που διάβαζα -και το ξέχασα στην αθήνα ο παπάρας-, κάθε στιγμή ένιωθα το τι χάνω απ’ το πρωτότυπο, παρότι η μετάφραση ήταν καλή. Στο αρχικό σημείωμα μάλιστα η μεταφράστρια έλεγε ότι είναι αδύνατο να περάσει ακριβώς το ύφος του πρωτότυπου κλπ κλπ
τον λαβκραφτ δν τον συμπαθω ιδιαιτερα, κ μου φαινεται υπερεκτιμημενος
αλλα στο καλεσμα του κθουλου υπάρχουν οι αξεπέραστες γραμμες
That is not dead which can eternal lie,
And with strange aeons even death may die.
ρησπεκτ
Ακριβώς. Φαντάσου τι χάνουμε όσοι έχουμε διαβάσει τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών ή το Σιλμαρίλιον μεταφρασμένα!
To διάβασμα αγγλικών βιβλίων μπορεί να είναι δύσκολο και χρονοβόρο αλλά σίγουρα ανταποδίδει ειδικά σε περιπτώσεις μεγάλων συγγραφέων.
Δεν ξέρω αν εδώ είναι το κατάλληλο θέμα πάντως έτσι μου φαίνεται…
Θέλω την άποψη σας για κάτι, έχω έναν φίλο που είναι 24 και έχει να διαβάσει βιβλίο από τότε που διάβαζε για την κοκκινοσκουφίτσα μικρός, σε μερικές μέρες έχει τα γενέθλια του και λέω να του αγοράσω ένα, όμως δεν ξέρω τι να του πάρω. Μάλλον θέλω κάτι που να κρατάει το ενδιαφέρον, να φαίνεται ενδιαφέρον (γιατί αλλιώς παίζει και να μην το διαβάσει ποτέ), αλλά να μην είναι και δύσκολο, και δεν θέλω να τον εισάγω σε κανέναν βλαμμένο trendy συγγραφέα όπως π.χ. τον Dan Brown. Σκεφτόμουν Ντερκ Τζεντλι η the colour of magic αλλά μήπως είναι too much για αρχή;;; Μου είπε βέβαια διακριτικά πως θέλει το καινούργιο pro χαχαχα, αλλά θα πάρει τα αρχ@%@ μου, άσε που κάνει και 60 euro το νέο pro.
Σε άλλα νέα…
Έκανα παραγγελία το Mythago Wood, το έχει διαβάσει κανείς σας;;;
Το πρώτο βιβλίο που μου ρθε στο νου ήταν αυτό το καλούδι:
Ενδιαφέρον? Όσο δε πάει άλλο.
Απλό? Διαβάζεται πανεύκολα, στην ουσία είναι ένα σκοτεινό παραμύθι, ένα παραμύθι για ενήλικες, με horror στοιχεία, διαβάζεται σε δυο μέρες μέσα.
Είναι και σχετικά μικρό σε έκταση, η ιστορία τα σπάει, και ο συγγραφέας είναι αναγνωρισμένος τόσο σε βιβλιοφαγικούς κύκλους όσο και παραπέρα (κύκλους κόμικς, κινηματογράφου κλπ).
Αυτό.
Αν το ζητούμενο είναι σκοτεινά παραμύθια, ένα τέτοιο, γραμμένο σαν παραμυθάκι είναι και το παρακάτω. Έχει και πολύ ωραία σκιτσάκια!
Το συνιστώ όμως μόνο για τους φαν του ΜΑΥΡΟΥ χιούμορ!
Μακάβριο αλλά και διασκεδαστικό ταυτόχρονα.
Και μικρό επίσης. Σε μία ωρίτσα, άντε δύο διαβάζεται άνετα.
έχω διαβάσει κθούλου στ’ αγγλικά και περίμενα ότι έχανε λόγω γλώσσας μόνο. αλλά κακές οι εκδόσεις κάκτος; γαμώ. τα έχουν ωραία μαζεμένα στους τόμους και μ’ αρέσουν σε γενικές γραμμές. προτείνεις (ή κάποιος άλλος) καλύτερη έκδοση στα ελληνικά;
τις τελευταίες μέρες διαβάζω αυτό .
να πω την αλήθεια ήταν βιβλίο για ένα μάθημα του πανεπιστημίου , ωστόσο επειδή μ άρεσε πολύ τόσο το μάθημα όσο και το βιβλιο είπα να το διαβάσω όλο , από την αρχή ως το τέλος .
το βιβλίο εξετάζει λεπτομερώς όλους τους παράγοντες που οδήγησαν στην οικονομική αναπτυξη ορισμένων εθνών και παράλληλα την πορεία άλλων που δεν είχαν τα αναμενόμενα απότελέσματα . αναλύοντας την ιστορία με οικονομικούς όρους και διατηρώντας γλαφυρό ύφος που μπορεί να τραβήξει τον μέσο αναγνώστη . 
Σας συνιστώ ανεπιφύλακτα το παρακάτω:
Πρόκειται για την καλύτερη κριτική που έχω διαβάσει πάνω στο σύγχρονο τρόπο ζωής του δυτικού πολιτισμού.
Ο Παπαλάνγκι είναι για τους “άγριους” ανθρώπους κάποιων νησιών του Ειρηνικού ο άνθρωπος εκείνος που δεν θεωρεί περίεργο να ζει σε πολυκατοικίες χωρίς να ξέρει τους διπλανούς του, που νομίζει ότι αν δεν απασχολείται συνεχώς με κάτι είναι κουτός και που χρησιμοποιεί μηχανές για να ξεφύγει από την υποδούλωση και την πλήξη της καθημερινότητάς του.
Χμ, επειδή δε κατάλαβα καλά απο την περιγραφή, θα μπορούσες να πεις 2-3 λογάκια παραπάνω? (είναι και η ώρα τέτοια, νυστάζω και δε τα πιάνω :P)
Στο βιβλίο, ο “απολίτιστος” αρχηγός μιας φυλής ιθαγενών περιγράφει τις εντυπώσεις του ύστερα από την επαφή του με τον πολιτισμό της Δύσης (επίσκεψη και σύντομη παραμονή στην Αμερική αν δεν κάνω λάθος).
Είναι πραγματική μαρτυρία. Στα μάτια του ανθρώπου αυτού, ο τρόπος ζωής μας φαίνεται εντελώς παράλογος. Και είναι γραμμένο με ρεαλισμό αλλά και χιούμορ.
Θα σου αρέσει πιστεύω.
Α, χιούμορ! Η μαγική λέξη. Αυτό με κέρδισε.
Θα κοιτάξω να το ψάξω, θα το διαβάσω, και θα επιστρέψω (όταν το διαβάσω) με εντυπώσεις. Πρόσεχε όμως γιατί είμαι αυστηρός κριτής! 
Πολύ ενδιαφέρον ακούγεται το Παπαλάνγκι. Θα το πάρω μάλλον κ γω κάποια στιγμή, πρέπει να έχει μια αρκετά κοφτερή κριτική στο σύγχρονο τρόπο ζωής.
χμμ για να δούμε…τον τελευταίο καιρό διάβασα το “Βρυκόλακες” από τις κλασικές καμένες εκδόσεις αρχέτυπο :D, το “Ταξίδι στο Κέντρο της Γης”, τώρα τελειώνω το “Necronomicon” από τις προαναφερθείσες εκδόσεις κ ακολουθεί το “Φράουλες και Αίμα”
το Necronomicon τι λεει?
μιλάει για την μυθολογία κθουλου η ειναι άσχετο?
(γιατι εχω βγει και ενα που ηταν ξεκάρφωτο…)
είναι έρευνα σχετικά με το Necronomicon και θα έλεγα πως είναι αρκετά ενδιαφέρουσα…ναι, αναπόφευκτα αναφέρεται και στη μυθολογία Κθουλου…διαβάζεται εύκολα και επειδή απ’ ο, τι κατάλαβα σε ενδιαφέρει το θέμα νομίζω είναι καλή φάση. Το ξεκάρφωτο που λες σε τι αναφερόταν?