Εξαιρετικό και από τα αγαπημένα μου βιβλία του είδους. (όχι ότι έχω διαβάσει και πολλά βέβαια αλλά κλάιν…:p)
Το διάβαζα πριν το καλοκαίρι και το θεωρώ τρομακτικά προφητικό βιβλίο ειδικά για την εποχή που γράφτηκε…
Αν ασχολείσαι με το είδος, τότε κάποια στιγμή διάβασε (αν δεν το έχεις ήδη κάνει) και το Brave New World του Χάξλεϋ. Κορυφαίο και αυτό. Εγώ το είχα διαβάσει κάποτε από τις εκδόσεις Κάκτος, αλλά υπάρχει και σε άλλες εκδόσεις.
ΥΓ. Το άβατάρ σου τα σπάει.
‘Negative utopia’, doh!
βασικα λεγεται [B]Dystopian Novels[/B] doh !
(κανεις μαγκιες στον σαμαν που δεν ξερει κ ρωταει ρε ? κατσε καλα!!!)
σαμανακο , τα 3 πιο κλασικα του ειδους ειναι τα
[B]1984
Brave New World
Farenheit 451 (<—οι βαθμοι φαρεναιτ στους οποιους καιγεται το χαρτι,εχει σχεση με την υποθεση του βιβλιου)[/B]
και τα 3 ειναι αριστουργηματα,να τα διαβασεις θα γουσταρεις κ βασικα γαμανε.
παρε κ μια λιστα με τα 10 καλυτερα βιβλια του ειδους επειδη σε αγαπω
[B]
http://hubpages.com/hub/Dystopain-Novels-Top-10-Dystopias[/B]
- αυτο εδω που εχω ακουσει τρομερα καλα λογια κ ειναι στα πολυ υποψιν
[B]We by Yevgeny Zamyatin[/B]
We is the diary of mathematician D-503 who discovers love for another human being ? an emotion long-forgotten within the world of One State.
Τελικά πολύ ενδιαφέροντα πράγματα μαθαίνουμε σ’ αυτό το forum. Ευχαριστούμε awake για το τοπ-10!
[B]http://www.bookdepository.co.uk[/B]
ωραιο site για να τσιμπας βιβλια και με [B]free delivery[/B] , μου το προτεινε ο angel_death κ τον ευχαριστω.
[B]
εχει 7 ευρω το we[/B] , τζαμπα πραμα (μια μπομπα στα μπαρ) 8)
Ωραίο site όντως, το συστήνω κι εγώ, είμαι πολύ ικανοποιημένος. Μου το πρότεινε η αδερφή μου που σπουδάζει Αγγλική Λογοτεχνία οπότε έχει πάρει πολλά από εκεί.
Συνδυάστε το με play.com, έχει την ίδια ευκολία και πολύ καλές τιμές.
Αυτη την εποχή διαβάζω αυτό το βιβλίο του Yalom
Ο Ίρβιν Γιάλομ έγραψε ένα γενναίο, ευφυές βιβλίο πάνω στο τελευταίο απαγορευμένο θέμα -τον θάνατο. Θαυμάζω το κουράγιο του και τη σπάνια οξυδέρκειά του." (Erica Jong, συγγραφέας των έργων “Fear of Flying”, “Shylock’s Daughter”, “Inventing Memory” και “Sappho’s Leap”) “Το βιβλίο “Στον κήπο του Επίκουρου” είναι μια γεμάτη περίσκεψη ενίσχυση του στωικισμού που όλοι έχουμε ανάγκη σε μια εποχή που μας κατακλύζουν η φλυαρία και η άρνηση”. (Christopher Hitchens) “Το βιβλίο “Στον κήπο του Επίκουρου” αντικρίζει με βιωματική και ψυχοδυναμική ματιά τον βαθύτερο φόβο μας και περιγράφει με ασυνήθιστη ευγλωττία και βαθιά ανθρωπιά πως μπορούμε να φτάσουμε σε μια μορφή γαλήνης. Είναι ένα βιβλίο συγχρόνως πνευματώδες, ήπιο και απτόητο, ένας μεγαλόψυχος στοχασμός που μπορεί να ανακουφίσει τους ανθρώπους που πεθαίνουν και όσους μένουν πίσω”. (Andrew Solomon, συγγραφέας του βιβλίου “The Noonday Demon”, βραβευμένος με το National Book Award) “Ένας από τους καλύτερους ψυχοθεραπευτές της Αμερικής μας ξεναγεί σε μια από τις πιο δύσκολες υποχρεώσεις μας στη ζωή, σ’ αυτό το βαθύτατα βοηθητικό βιβλίο. Θα ωφελήσει όποιον το διαβάσει”. (Ραβίνος Harold Kushner, συγγραφέας του βιβλίου “When Bad Things Happen to Good People”) “Ο Γιάλομ είναι η Σεχραζάντ του ντιβανιού και το έργο του είναι μια υπέροχη άσκηση αφήγησης”. (Laura Miller, New York Times) “Ο Ίρβιν Γιάλομ γράφει σαν άγγελος για τους δαίμονες που μας κατατρύχουν”. (Rollo May, συγγραφέας των βιβλίων “Love and Will”, “The Meaning of Anxiety” και “The Courage to Create”) Από τον συγγραφέα των βιβλίων “Όταν έκλαψε ο Νίτσε”, “Στο ντιβάνι”, “Ο δήμιος του έρωτα”, “Θρησκεία και ψυχιατρική”, “Το δώρο της ψυχοθεραπείας”, “Η θεραπεία του Σοπενάουερ”, “Η μάνα και το νόημα της ζωής”, έρχεται τώρα ένα ξεχωριστό βιβλίο που αντικρίζει καταπρόσωπο τη μεγαλύτερη δυσκολία με την ερχόμαστε όλοι αντιμέτωποι: το πώς να ξεπεράσουμε τον παραλυτικό τρόμο μας για το θάνατο. Γραμμένο με τον μοναδικό τρόπο του Ίρβιν Γιάλομ, το βιβλίο “Στον κήπο του Επίκουρου” συμπυκνώνει το έργο και την προσωπική εμπειρία μιας ολόκληρης ζωής σε μια βαθύτατα ενθαρρυντική προσέγγιση στο οικουμενικό ζήτημα της θνητότητας. Ο Γιάλομ δείχνει ότι στον πυρήνα του άγχους μας βρίσκεται συχνά ο φόβος του θανάτου. Στη συνειδητοποίηση αυτή οδηγεί πολλές φορές μια “αφυπνιστική εμπειρία” - ένα όνειρο, μια αρρώστια, μια τραυματική εμπειρία ή το γεγονός ότι γερνάμε. Ανάμεσα σε συγκινητικές προσωπικές ιστορίες ανθρώπων που πασχίζουν να νικήσουν τον τρόμο του θανάτου εντάσσεται ένα κεφάλαιο βαθύτατων αυτοβιογραφικών εξομολογήσεων του Γιάλομ. Με το βιβλίο αυτό ο μεγάλος ψυχοθεραπευτής μας προτείνει διάφορες μεθόδους, με τις οποίες μπορούμε να διαχειριστούμε τον τρόμο, και τελικά καταφάσκει στη ζωή. Και το σημαντικότερο, ο Γιάλομ μας ενθαρρύνει να αγωνιζόμαστε για έναν πιο άμεσο σύνδεσμο με τους άλλους ανθρώπους. Η συμπονετική επαφή, σε συνδυασμό με τη σοφία των μεγάλων διανοητών που πάλεψαν κι οι ίδιοι με το ζήτημα της θνητότητας, μας βοηθάει να ξεπεράσουμε τον τρόμο μας για τον θάνατο, να ζήσουμε μια ζωή πιο χαρούμενη και ουσιαστική και να αναλάβουμε τα αναγκαία ρίσκα για να πραγματώσουμε τον εαυτό μας. Πρόκειται για το πιο πρόσφατο βιβλίο του Ίρβιν Γιάλομ· πρωτοκυκλοφόρησε στην Αμερική τον Ιανουάριο του 2008.
Κοντεύω να τελειώσω την “Εισαγωγή Στην Ψυχανάλυση” του Freud.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα το ξαναδιαβάσω γύρω στα 30 μου,αν φτάσω τόσο.
Απίστευτο έργο,σε βάζει στο παιχνίδι της ψυχανάλυσης και ας μην έχεις γνώσεις ψυχολογίας,όπως εγώ.Προσπαθώ να φανταστώ πόσο δύσκολο ήταν σε μία τόσο μακρινή εποχή να βγαίνουν άτομα και να διατυπώνουν επιστημονικά θεωρίες περί ονείρων,ασυνειδήτου,σεξουαλικότητας κτλ
Ειδικά η τελευταία παράγραφος στο κεφάλαιο “Καθήλωση Στα Τραύματα-Το Ασυνείδητο” είναι τρομακτική.
Ωστε διαβάζουμε και Φρόυντ!
Πολύ καλή η επιλογή του βιβλίου πάντως, και αν θες να διαβάσεις και κάτι επιπλεον απο Φρόυντ σου προτείνω τα “Πολιτισμός Πηγή Δυστυχίας” και “Νέα Σειρά των Παραδόσεων για την Εισαγωγή στην Ψυχανάλυση” (η “συνέχεια” ουσιαστικά του βιβλίου που διάβασες, γραμμένο καμιά 20αρια χρόνια μετά, όπου και αναθεωρεί κάποιες παλιές του απόψεις και παρουσιάζει κάποιες νέες)
Mπορει να το χω ξαναγραψει,αλλα επειδη εχω ενθουσιαστει ας το ξαναπροτεινω…
Τελειωνω τωρα τον “Μυθο των “μεγαλων” της Ιστοριας” του Κυριακου Σιμοπουλου.Μια αιρετικη(για μενα περα για περα ορθη και αληθινη)ματια στους βιους των οσων η Ιστορια βαφτισε “Μεγαλους”,απ τον Αλεξανδρο και τον Κωνσταντινο μεχρι τον Ναπολεοντα.Με αναφορες σε ιστορικες πηγες και γλωσσα που δεν αφηνει τιποτα ορθιο ο Σιμοπουλος πραγματικα ανοιγει τα ματια σε οσους επαναπαυονται με τα οσα καποιοι εξαγορασμενοι ιστορικοι φροντισαν να καλυψουν επιμελως και να αλλοιωσουν το πραγματικο προσωπο μερικων εκ των πιο αιμοδιψων ηγεμονων.
Ηδη ηξερα οτι μου ειχαν δωσει το ονομα ενος παιδοκτονου και σφαγεα,αλλα πλεον μετα το τελος του κεφαλαιου για τον Κωνσταντινο νιωθω ακομα περισσοτερη αηδια.
Οι Αλεξανδροι να δειτε…
Ναι!
Θα σημειώσω τα βιβλία που μου είπες αν και τώρα,λόγω σπουδών,θα ξεκινήσω τον Adam Smith με τον “Πλούτο Των Εθνών”
θα μπορουσε ο συγγραφεας θελοντας να “προκαλεσει” η’ να αποδειξει αυτο που εχει σκοπο απο πριν να υπερτονιζει τα αρνητικα ενος ιστορικου προσωπου.
Δεν το εχω διαβασει το συγκεκριμενο που γραφεις αλλα θεωρουνται “μεγαλοι” υποθετω με την εννοια οτι επαιξαν μεγαλο ρολο στις εποχες που εζησαν και με τις ενεργειες τους αλλαξαν την ιστορια ενος κρατους/θρησκειας/αυτοκρατοριας οποτε και της ανθρωποτητας.
Η αγιοποιηση που γινεται για ολους τους “μεγαλους” ειναι λαθος αλλα οφειλετε και στην αγνοια του κοσμου που δεν τον ενδιαφερει να μαθει αλλα πλαθει μια τελεια εικονα και δεν δεχετε αλλη αποψη.
Επισης για εναν λαο ο Χ ειναι μεγαλος για τους αντιπαλους που τους περασε λεπιδι δεν ειναι 
αποψη μου καλυτερα ουτε αγιοποιηση ουτε και μηδενισμος
Δεν νομιζω οτι σκοπος του βιβλιου και κατ’επεκταση του συγγραφεα ειναι η “προκληση”.Το πως γραφεται η Ιστορια και τι μαθαινουμε τελικα ειναι λιγακι σχετικο,γι αυτο και προσωπικα-εχοντας σπουδασει παραλληλα και το αντικειμενο-εχω γινει εξαιρετικα επιφυλακτικος.Γεγονος οντως οτι προκειται για ατομα στο τιμονι της εκαστοτε χωρας και αυτοκρατοριας και οντως αλλαξαν με της ενεργειες τους την ιστορια,δεκτον,αλλα στο βιβλιο εξεταζεται το τιμημα,το οποιο συνηθως επιμελως αποκρυπτεται,ειτε απο ιστορικους,διανοητες,συγχρονους των προσωπων οι οποιοι ευνοουνταν απ αυτα(πολυ χονδρικα οτι κανουν οι τωρινοι μεγαλοδημοσιοκαφροι και τα μαγαζακια τους…)και φυσικα την Εκκλησια,ειτε επειδη λογω προφορικης παραδοσης εχει αλλοιωθει ή και χαθει η αληθεια.
Το καλο ειναι οτι ειναι γραμμενο με επιστημονικα δεδομενα και βασισμενο σε ιστορικες πηγες και δεν αερολογει κραζοντας απλα,οπως διαφορα ψευδοϊστορικα λιβελλογραφηματα.Τα “θετικα” ολων αυτων των προσωπων πανω κατω τα γνωριζουν ολοι στην τελικη.Βεβαια μερικες φορες δεν ειναι και τοσο θετικα οσο θελουν να τα παρουσιαζουν καποιοι.Δλδ πχ ο Αλεξανδρος λενε πως με τις κατακτησεις του διεδωσε τον Ελληνικο πολιτισμο στα περατα του κοσμου…Οκ,αλλα δεν ειναι ακριβως ετσι τα πραγματα…Αυτη η προταση περιεχει πολλες περισσοτερες παραμετρους απ οσες θελει να δειξει…Ο χαρακτηρισμος"Μεγας"δοθηκε ειτε απο εκκλησιαστικους κυκλους(στα Βυζαντινα χρονια πχ) για να τονιστει η προσφορα του αυτοκρατορα ή ιεραρχη στην εκκλησια,ειτε σε αλλες περιπτωσεις για στρατιωτικα-πολιτικα κατορθωματα κυριως.
Anyway οπως και να χει,αν ενδιαφερεσαι για ιστορια γενικα,ριχτο μια ματια,μια διαφορετικη αποψη δεν εβλαψε ποτε κανεναν.
το ξεκίνησα πριν κανα τετραήμερο αλλά έχω να πατήσω σπίτι από τότε :b
απορώ γιατί το νοικιάζω
Ξεκινησα αυτο
600 σελιδες , αγορασμενο 6 ευρω second hand σε αριστη κατασταση απο ομορφο βιβλιοπωλειο στο μαγευτικο αμστερνταμ
(κ εσυ μαλακα ελληνα συνεχισε να πληρωνεις 20 ευρω τα βιβλια του ροθ και της λενας μαντα)
[B]National Book Award 2007[/B] κ ολοι μιλανε με διθυραμβους για το βιβλιο.Ιδωμεν.
Παρτε κ μια ωραια κριτικη απο ΝΥ Times
[B]http://www.nytimes.com/2007/09/02/books/review/Lewis3-t.html[/B]
κ μια πιο μικρη
[B]http://www.theskinny.co.uk/article/41368-tree-of-smoke-by-denis-johnson[/B]
και ενα αρθρο για τον Michael Herr (ο σχολιαστης στο εξωφυλλο του βιβλιου )
[B]http://www.guardian.co.uk/books/2000/jul/16/film[/B]
Ο τυπος εγραψε με τον κουμπρικ το full metal jacket…
Αυτό το έχει διαβάσει κανείς?
^ Ωραία παπούτσια.
Τον καιρό αυτό ξαναδιαβάζω (μαζί με διάφορα άλλα) το υπέρτατο [B]Πόλεμος και Ειρήνη[/B]… Και το απολαμβάνω ακόμα περισσότερο τώρα… Πραγματικά, παίζει να ναι το πιο άρτιο και - απο άποψη σύνθεσης - το πιο καλογραμμένο μυθιστόρημα που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Τεράστιο έργο, άνετα στα κορυφαία λογοτεχνικά έργα όλων των εποχών…