Μόλις τελείωσα το ‘’[B]Q[/B]’’ (ελληνική μετάφραση: ‘’[B]Εκκλησιαστής[/B]’’). Απλά respect, 800 σελίδες που διαβάζονται νεράκι μέσα σε λίγες μέρες. Ίσως και να έπαιζε ρόλο που είχα καιρό να διαβάσω λογοτεχνία. Ας πω 2- 3 πράγματα γιατί πραγματικά αξίζει να το τσεκάρει κάποιος.
Καταρχήν ο συγγραφές είναι άγνωστος, υποτίθεται είναι κάποιος ‘’[B]Luther Blisset[/B]’’, ένα όνομα που χρησιμοποιήθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 σαν υπογραφή σε διάφορα ανατρεπτικά κείμενα. Με αυτό το όνομα κάποιοι διέδιδαν ψευδές ειδήσεις στα Μ.Μ.Ε. (κυρίως στην Ευρώπη) και γενικά δημιουργούσαν αναστάτωση. Κανείς δεν ξέρει (ή δε μαθεύτηκε) ποιος/ποιοι κρύβονταν πίσω από αυτό το όνομα. Anyway, αυτό το όνομα χρησιμοποιήθηκε και σαν υπογραφή σε αυτό το βιβλίο, το οποίο απ’ ό,τι έμαθα τελικά πρέπει να είναι αρκετά γνωστό, αν κι εγώ δεν είχα ιδέα. Η πλοκή αναφέρεται στο Μεσαίωνα, στην περίοδο της εκκλησιαστικής μεταρρύθμισης (16ος αιώνας), μία χρονική περίοδος που είχε διάφορα ενδιαφέροντα. Στο βιβλίο πρωταγονιστούνε διάφορα πραγματικά πρόσωπα/τόποι/γεγονότα, και έχει ιστορικό ενδιαφέρον, αρκετή αγωνία, μυστήριο κλπ. Ιδίως το τέλος είναι πολύ ενδιαφέρον. Ο συγγραφέας ξεκινάει από τα γεγονότα με το Μαρτίνο Λούθηρο, συνεχίζει με τον Πόλεμο των Χωρικών (η πρώτη ( φορά στην ιστορία που αναπτύχθηκαν τόσο έντονα ιδέες κομμουνισμού), τα γεγονότα στην ‘‘εξεγερμένη’’ πόλη του Μίνστερ κλπ. Πολύ ενδιαφέρον το πώς έγιναν όλα αυτά τα γεγονότα, το βιβλίο σε κάνει να θες να πιάσεις κανένα βιβλίο ιστορίας. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Εγώ πριν κάμποσο. Είναι από εκείνα τα διηγήματα του Πόε που παρουσιάζεται το πρόβλημα - μυστήριο, κι ύστερα ο πρωταγωνιστής αφηγείται βήμα-βήμα πώς έφτασε στη λύση χρησιμοποιώντας τη λογική του. Γραμμένο στο στιλ του[I] Χρυσού Σκαραβαίου[/I] του δηλαδή ένα πράγμα (αν το έχεις υπόψιν). Αρκετά ενδιαφέρον και έξυπνο (ε και τι θα ήταν γραμμένο από μια διάνοια), αλλά προσωπικά προτιμώ τα διηγήματα του Πόε που είναι κατά βάση ψυχολογικά κι αδιέξοδα, κι όχι εκείνα που τείνουν προς το αστυνομικό διήγημα με την ξεκάθαρη λύση στο τέλος.
ζόρι το γαμήδι.
μεγάλο και με ψιλοδύσκολη γλώσσα (το διαβάζω στα αγγλικά), καμία σχέση με το Cannery Row που είχα διαβάσει απ’τον κύριο. αλλά είναι πορωτικό.
Ένας μπακαλίστικος κανόνας είναι ότι όσο πιο παλιό το κείμενο τόσο πιο δύσκολο για κάποιον που δεν έχει τα αγγλικά μητρική γλώσσα. Η μοντέρνα γραφή είναι πιο λιτή κι έχει την τάση να πλησιάζει κάπως (και καμιά φορά υπερβολικά) τον προφορικό λόγο.
Το βιβλίο πάντως είναι καταπληκτικό αξίζει να το παλέψεις. Εγώ το διάβασα σε μετάφραση του Κοσμά Πολίτη, πολύ καλή imo.
αποφεύγω μεταφρασμένα, δε νομίζω ότι μπορεί να καταλάβει εύκολα ένας μεταφραστής το feeling που θέλει να περάσει ο συγγραφέας με την κάθε λέξη που χρησιμοποιεί
ofc δε φταίνε οι μεταφραστές γι’αυτό, ειδικά όταν πρόκειται για συγγραφείς όπως ο Στάηνμπεκ που του παίρνει 2 σελίδες να περιγράψει ένα αγρόκτημα.
διαβάζω και Norwegian Wood (Murakami) ας πούμε τώρα μεταφρασμένο (δεν είχα λεφτά και το δανείστηκα, τι να κάμω) και έχω ξενερώσει, η τύπισα που το μετέφρασε ΔΕΝ μπορεί να πιάσει feeling Haruki.
Συμφωνώ 100% με αυτό που λες για τις μεταφράσεις, πάντα κάτι χάνεται και πλέον προτιμώ και εγώ τα πρωτότυπα κείμενα. Το συγκεκριμένο βιβλίο απλά έτυχε να βρίσκεται στην βιβλιοθήκη.
Όσο για τον Μουρακάμι, τον έχεις διαβάσει και από το πρωτότυπο (8O8O8O) ή συγκρίνεις την ελληνική μετάφραση με κάποια άλλη;
Χεχε, όντως ο Μουρακάμι ξέρει άψογα αγγλικά καθως υπήρξε μεταφραστής έργων του Καπότε, του Φιτζέραλντ κ.α. και όντως επιβλέπει προσωπικά και εγκρίνει τις αγγλικές μεταφράσεις των βιβλίων του (οι πληροφορίες από το περιοδικό Book’s Journal).
Έχω αποφασίσει κάποια στιγμή να διαβάσω το “Κουδιστό Πουλί” από αυτόν ως πρώτη γνωριμία με το έργο του. Το έχεις διαβάσει;
γενικα την τρασεντενταλ μπορεις να τη μαθεις με βιβλια η θελει οπωσδηποτε μαθηματα; γιατι ξερω οτι τα μαντρα που ακολουθεις ειναι διαφορετικα για το καθε ατομο και στα βρισκουν οι δασκαλοι :-k
Ακριβως, χρειαζεσαι οπωσδηποτε δασκαλο.
Μαλιστα αν ακολουθησεις οποιο να’ναι μαντρα, μπορει να εχει και αρνητικα αποτελεσματα, γι’αυτο δεν πρεπει να ‘‘πειραματιζεται’’ καποιος (αν και τα μαντρα του συγκεκριμενου ειδους διαλογισμου ‘‘δεν κυκλοφορουν παραεξω’’, μονο το δικο σου γνωριζεις).
φορά στην ιστορία που αναπτύχθηκαν τόσο έντονα ιδέες κομμουνισμού), τα γεγονότα στην ‘‘εξεγερμένη’’ πόλη του Μίνστερ κλπ. Πολύ ενδιαφέρον το πώς έγιναν όλα αυτά τα γεγονότα, το βιβλίο σε κάνει να θες να πιάσεις κανένα βιβλίο ιστορίας. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
