Τι διαβάζετε?
(εαν είστε πάντως η εικονιζόμενη στο άβαταρ σας, θα πρέπει να είναι προπολεμικά βιβλία, μάλλον ανατρεπτικού χαρακτήρα)
Χαχαχαχαχα
Κοιτα φετος διαβασα το Νησι και Τον γυρισμο της ιδιας συγγραφεα.
Περυσι διαβασα το 8 και την Φωτια (Neville) γτ συνδιαζει μυστηριο και ιστορια μαζι.
Προπερσι ειχα διαβασει την Αβασταχτη Ελαφροτητα του ειναι.
Φετος επειδη δινω και proficiency διαβαζω ο,τι αγγλικο βιβλιο πεσει στα χερια μου.
Nice! :bounce:
Για πείτε τώρα όσοι ξέρετε. Απο Μάρκες 100 Χρόνια Μοναξιά ή Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας? Με ποιό να ξεκινήσω?
Τα 100 χρόνια μοναξιά, δε θα τα τελειώσεις ποτέ.Άσε που θα πεθάνεις μόνος σου, (γιατί θα σε έχουν όλοι εγκαταλήψει στην προσπάθεια σου να τελειώσεις το βιβλίο), μετά από 100 χρόνια μοναξιάς.
Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας είναι meh…
Διαβασε το Περί Έρωτος και άλλων Δαιμονίων.
Τι να λέμε τώρα,ελανορ, το ξέρεις ότι μπορείς να με εμπιστευτείς
Ω, η καλή κορπσετ (μου λείψες εσύ ε!)
Ναι, σε εμπιστεύομαι. (αν και εδώ που τα λέμε δε θυμάμαι να μου έχεις ξαναπροτείνει κάποιο βιβλίο, πέρα απο κάτι παράξενα γιαπωνέζικα αν θυμάμαι καλά χα :P)
εγω προχθες τελειωσα το 100 χρονια μοναξιας! ειναι ενα αριστουργημα το οποιο ομως αναπτυσσεται πολυυυυυυυ αργα αρα θελει υπονομη αλλιως αν θες κατι που να στα σκασει αμεσως διαβασε το στρειντζ πιλγκριμς *δεν ξερω μεταφραση γιατι το διαβασα αγγλικα το οποιο εχει 20σελιδες αυτοτελεις ιστοριες 8)
βασικά τα 100 χρόνια μοναξιάς το πάλεψα τρεις φορές, τελικά την τρίτη πέρασα τις 50 σελίδες και μετά έγινε απείρως πιο ενδιαφέρον.
Ας πω κ εγω μια αποψη, γιατιοχι.
Ειχα διαβασει πρωτα τη Χολερα του, ειναι πιο αναλαφρο και μακραν πιο ευκολοδιαβαστο.
Εμενα και τα δυο μου αρεσαν πολυ, το 100 χρονια μοναξια ειναι καταπληκτικο, αλλα με αρρωστησε λιγο, ειναι που καθε φορα που διαβαζω λατινοφωνους συγγραφεις, αυτη η ωμοτητα κ ο πρωτογονος συναισθηματισμος τους μου γαμαει τη ζωη. Θα ελεγα να τα παρεις με αυτη τη σειρα, Χολερα αγαπαμε για την αναλυση χαρακτηρων, την επινοηση και το υποδοριο ΧΟΥΜΟΡ.
Μάλιστα. Διίστανται οι απόψεις λοιπόν, κάτι που μου αυξάνει την περιέργεια να διαβάσω τα βιβλία. Το αν είναι ευκολοδιάβαστο ή όχι δεν αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για μένα (μια που κάποια απο τα αγαπημένα μου βιβλία μόνο ευκολοδιάβαστα δε θα τα έλεγες). Περισότερη σημασία έχει να υπάρχει ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ στο βιβλίο και να μη το βαριέσαι.
Θα κοιτάξω να αποκτήσω μάλλον την χολέρα πρώτα λοιπόν, το διαβάζω και θα βγάλω τα συμπεράσματα μου…
Μπορεί να μου προτείνει κάποιος , κανένα βιβλίο για κινηματογράφο ? … Δηλάδη να είναι εισαγωγικό ως προς την ιστορία του κινηματογράφου , κινηματογραφικά ρεύματα , σκηνοθετικές τεχνικές , τεχνολογίες που έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται … Κάτι τέτοιο … :roll:
btw Το Έρωτας στα χρόνια της Χολέρας , δεν με άγγιξε καθόλου … αλλά δωσ του και εσύ μια ευκαιρία 
χεχ, καιρό έχω να μπω εδώ μέσα, ξεκίνησα να κάνω quotes για να σχολιάσω αλλά δεν λέει
@Marques: Δεν έχω διαβάσει τον “Έρωτα στα χρόνια της χολέρας” και το συνειδητοποίησα μόλις τώρα! πάντως το 100 χρόνια μοναξιάς μου είχε προκαλέσει πολιτισμικό σοκ- είχα κλάψει, ναι. Και πάλι, η γλώσσα του Μάρκες είναι απίστευτη. Και ο μαγικός ρεαλισμός του μου αρέσει. Νομίζω είχα τελειώσει το βιβλίο νιώθοντας κλειστοφοβικά.
@Steinbeck: κατά πάσα πιθανότητα μέσα στους 5 αγαπημένους μου συγγραφείς - έχω συγγεντρώσει με πόνο και πάθος τα άπαντα, και δεν υπήρχε ένα πράγμα δικό του που να μη μου άρεσε. είχα διαβάσει μικρότερη, οπότε δυστυχώς μόνο τα διηγήματά του έχω διαβάσει από το πρωτότυπο. Οι “κλασσικές” μεταφράσεις του Πολίτη πάντως είναι πολύ καλές. βρέιτε το δρόμο με τις Φάμπρικες, είναι μικρό, εξαιρετικό, το ίδιο και η μετάφραση, η οποία έχει μείνει πιστή περισσότερο στο πνεύμα παρά στο γράμμα του κειμένου, από τις καλύτερες που έχω διαβάσει έβα.
@ Μεταμοντέρνοι συγγραφείς (από άλλο θρεντ, αλλά δεν πειράζει:p)
Βασικά, αυτή τη στιγμή διαβάζω το [B]“Βιβλίο των ψευδαισθήσεων”[/B] του [B]P.Auster[/B]. Mου αρέσει πάρα πάρα πάρα πολύ. Ο Όστερ είναι από τους αγαπημένους μου σύγχρονους συγγραφείς, ωστόσο είναι πολυγραφότατος και δεν έχω καλή σχέση με όλα τα βιβλία του, τούτο εδώ όμως εξελίχθηκε σε αριστούργημα.
[SPOILER][I]
Ένας διάσημος Γάλλος συγγραφέας του 19ου αιώνα, ένας πρωταγωνιστής του βωβού κινηματογράφου στη δεκαετία του 20 και ένας καθηγητής συγκριτικής φιλολογίας στα τέλη του αιώνα που μόλις πέρασε, τυλιγμένοι από τον ιστό της ίδιας μοίρας, πατούν με ακρίβεια στα ίδια βήματα, ακολουθώντας την ίδια πανομοιότυπη πορεία, της ζωής μέσα στον Θάνατο ή αλλιώς της Μετά Θάνατον Ζωής. Είναι και οι τρεις Νεκροί, πολύ προτού πεθάνουν πραγματικά. Η μόνη διαφορά τους είναι ότι ο καθηγητής Τσίμερ, περιπλανώμενος στα απομεινάρια της ζωής των άλλων δύο, συναντά την Άλμα και τη δυνατότητα που αυτή του προσφέρει μιας δεύτερης ζωής, μιας επιστροφής στον κόσμο των ζωντανών.[/I][/SPOILER]
Aπολύτως χαρακτηριστικό των εμμονών του Όστερ όσον αφορά στη σημασία του χρόνου, του [I]σημείου[/I], του νοήματος και της σύμπτωσης. Έχει ένα αποστασιωποιημένο, κάπως ψυχρό στυλ γραφής και “ανακυκλώνει” χαρακτήρες. Δεν εμβαθύνει στους χαρακτήρες αλλά στις σχέσεις, τα γεγονότα και την τυχαιότητα. Μέτριες οι εκδόσεις Ζαχαρόπουλος, και νομίζω μέτρια και η μετάφραση αν και πάλι (λόγω μαλακίας) δεν έχω μπει στον κόπο να ψάξω το πρωτότυπο.
Διαβάστε από τον ίδιο συγγραφέα - αν δεν το έχετε ήδη κάνει:
- την τριλογία της νέας Υόρκης ([B]γυάλινη πόλη - φαντάσματα - το κλειδωμένο δωμάτιο[/B])
- [B]Στη χώρα των έσχατων πραγμάτων[/B] (αυτά τα 4 βιβλιαράκια που έχω αναφέρει μέχρι τώρα είναι και πολύ μικρά)
- Το αυτοβιογραφικό [B]Η επινόηση της μοναξιάς[/B], που αναφέρεται στον [I]σχιζοειδή[/I] πατέρα του (ellanor, για σένα!)
Προπαγάνδα κανονική8)
A, γνωρίζεις αρκετά για την ψυχοσύνθεση μου βλέπω (εξ’ου και η αφιέρωση φαντάζομαι), σ’ευχαριστώ, με τιμάει αυτό. 
Πανάθεμα σας, μούφα τα 100 Χρόνια Μοναξιά ο ένας, αριστούργημα ο άλλος. Άντε βγάλε άκρη τώρα.
yep, μ’αυτό ξεκίνησα από Steinbeck, στα ελληνικά κιόλας, και είναι πρώτο πράμα. θέλω να το πάρω και στα αγγλικά με την πρώτη ευκαιρία.
[CENTER][/CENTER]
Ένα οδοιπορικό-ρεπορτάζ (όχι μυθοπλασία) στις επαρχίες της πρώην ΕΣΣΔ αρχικά μέχρι το '67 και μετά στις αρχές των 90ς, λίγο μετά την διάλυσή της. Ο [B]Καπισίνσκι[/B] ασχολείται με τις ζωές των απλών ανθρώπων και το πως τις επηρεάζουν οι μακροπολιτικές.
Πραγματικά επιμορφωτικό βιβλίο με γλώσσα όμως καθαρά λογοτεχνική-μη φαντάζεστε τα ρεπορτάζ των εφημερίδων, καμιά σχέση!
Σίγουρα θα διαβάσω και άλλα του ίδιου.
ΥΓ: Βλέπω ότι συζητιέται ο [B]Μαρκές[/B]. Έχω διαβάσει τον “Έρωτα στα χρόνια…” και το “Περί έρωτος…” και τα δυό εξαιρετικά. Δε νομίζω ότι είναι δυνατό ένας τέτοις συγγραφέας να βγάλει κακό βιβλίο.
ΥΓ2: Κάποιος έγραψε για τον [B]Auster[/B]. Έχοντας διαβάσει κανα δυό έργα του μπορώ να πω ότι όντως είναι αξιόλογος.
χαχαχα ακούστηκε κάπως λάθος αυτό το πρώτο ε? :lol::lol::lol::lol:
Έλα μωρέ, αφού θα το διαβάσεις. Το ξέρεις! (για τον Μάρκες μιλάω τώρα)
Διάβασα πρόσφατα τα Perdido Street Station, The Scar, Iron Council, The City & the City και King Rat του China Miéville και ξεκίνησα την SF σειρά του Iain Banks διαβάζοντας τα Consider Phlebas, The Player of Games και Use of Weapons.
εδώ και χρόνια σκονίζεται στη βιβλιοθήκη αυτό κ ακόμα δεν έχω αξιωθεί να το διαβάσω :oops:
διάβαστο, εγώ από εφημερίδα το είχα, και είδα το οπισθόφυλλο που έγραφε ένα κουότ του στάηνμπεκ και το διάβασα.
σε 2 μέρες.
πανάλαφρο είναι
Ο Auster νομίζω δεν είναι ‘αξιόπιστος’. Πολλά ups & downs, το New York Trilogy κάπου το 'βρισκε, κάπου το 'χανε, το Man in the Dark αρκετά συμπαθές, γενικώς δεν ξέρω. Θέλω να του δώσω και άλλες ευκαιρίες γιατί μου αρέσει η γραφή του και η ατμόσφαιρα, αλλά κάτι δεν πάει καλά ρε γαμώτο, δεν μπορώ να το εξηγήσω, δεν μου έχει ξανατύχει να μην μπορώ να αποφασίσω αν μου αρέσει ένας συγγραφέας ή όχι.
τα ανθη του κακου του μπωντλερ διαβαζω αυτες τις μερες.εξαιρετικη και η εκδοση που εχω και γενικοτερα σπουδαιο εργο,αν και μου πηρε μερικες μερες για να κατανοησω καποια ποιηματα,καθω μερικα ειναι δυσκολα ως προς την αναγνωση τους.