Ήρθε η ώρα των αποκαλύψεων… Όλοι σας ακούτε κάτι με μπουζούκι και όλοι σας έχετε κάποτε πάει σε σκυλάδικο/ρεμπετάδικο/γλέντια με οικογενειακούς φίλους κ.τ.λ… Οι θαρραλέοι, ακομπλεξάριστοι και open minded ροκάδες τώρα θα φανούν!!! :twisted: :twisted: :twisted:
Ως ο δημιουργός του topic, αποφασίζω ότι οn topic θα θεωρείται οτιδήποτε σχετικό με μπουζούκια (αγαπημένη πίστα, αγαπημένος-η καλλιτέχνης, ρεκόρ σπασίματος πιάτων, ρεμπετάδικο Vs μπουζούκια Vs σκυλάδικο, και ότι άλλο θέλεις εσύ αγνέ ροκά!!!)
Κάνω αρχή…
>Ρεμπετάδικο uber alles… (Εξαιρούνται οι πολύ trash καταστάσεις που αποδεικνύονται καλύτερες από όλα τα ρεμπετάδικα…)
>Φέτος θέλω να πάω οπωσδήποτε Τερζή (έχει και Παπαρίζου…)
>Προσκυνώ τον Μητροπάνο (αν και θεωρείται περισσότερο κουλτούρα)
>Αγαπημένα ζεϊμπέκικα: “Το ζεϊμπέκικο της Ευδοξίας”, “Εγώ δεν ήμουνα αλήτης”
>Ψάχνω ακόμα μαγαζί που να επιτρέπεται το σπάσιμο των πιάτων. Στα υπόλοιπα το σπάσιμο κοστίζει πολύ και δε μπορούμε να κάνουμε το κέφι μας ελεύθερα… (Χούντα μιλάμε…)
>Καλλιτέχνης που έχω δει τις περισσότερες φορές: Πέγκυ Ζήνα [-o< [-o< =D> =D> =D> =D> =D> =D>
Η σειρά σας… Άντε να ξεχωρίσουν τα χλωρά από τα καμμένα!!!(εγώ είμαι στα καμμένα…)
Το σπάσιμο πιάτων το καταργούμε σιγά σιγά για να νοιώθουμε ότι είμαστε πολιτισμένοι πανάθεμα μας… Έχω μάθει για 1-2 μαγαζιά που ακόμα το επιτρέπουν (δε τα θυμάμαι τώρα…) αλλά είναι κρίμα να ξεχνάμε τις παραδόσεις μας έτσι εύκολα… Μόνο σε γλέντια στο χωριό θυμάμαι πλέον σπάσιμο πιάτων…
:!:
δεν τα μπορώ με τίποτα(ειληκρινά)και ποτέ δεν τα μπορούσα βασικά και όταν δεν ήξερα καν τι είναι ροκ… το μόνο ‘‘νταλκαδιάρικο’’ τραγούδι που γουστάρω είναι τα ‘‘γενέθλια’’…
Το να σνομπάρεις την ελληνική μουσική είναι ανάλογο του να τρως μόνο MacDonalds και να σνομπάρεις το σουβλάκι γιατί έχει χοληστερίνη!!! :lol: :lol: :lol:
Όλες οι μουσικές όπως και τα λαϊκά ελληνικά είναι ένας κώδικας επικοινωνίας. Από ότι φαίνεται λίγοι καταλαβαίνουμε τα νοήματα της… Περιμένω και τους υπόλοιπους. Άντε να δούμε ποιοι ξέρουμε να διασκεδάζουμε και με τον ελληνικό τρόπο!!!
Όλοι καλά λόγια έχουν να πουν για αυτούς που πέθαναν (Λοϊζος, Καζαντζίδης, Χατζηδάκης, Ξυλούρης), για αυτούς που αναγνωρίστηκαν διεθνώς (Ψαραντώνης, Νταλάρας, Θεωδωράκης και πολλοί ακόμα), αλλά κανένας δε μπορεί να πει καλό λόγο για τους τωρινούς Έλληνες καλλιτέχνες? Γιατί ωρέ παιδιά? Επειδή ζούνε? :lol: :lol: :lol:
Εγώ ψάχνω μαγαζί που να’χει στον κατάλογο: “Αναποδογύρισμα Τραπεζιού” :lol:
Και εννοείται πως αγαπάμε Πέγκυ Ζήνα.
Επίσης τα καλά Ρεμπετάδικα λένε πολύ. Έχω πάει αρκετές φορές, κυριώς 2-3 χρόνια πριν πήγαινα ιδιαίτερα συχνά.
Η ελληνική μουσική έχει σαφώς λαμπρούς καλλιτέχνες, όπως αυτοί που ανέφερε ο Μήτσος από τους αποθανώντες (αν και τον Καζαντζίδη δεν τον μπορώ με τίποτα), αλλά όπως και ο Σαββόπουλος και η Αρβανιτάκη από τους εν ζωή. Παρεμπιπτόντως, μία συναυλία της Ελευθερίας που είχα δει πριν 3 χρόνια στη Χαλκιδική είναι μέσα στις 10 καλύτερες συναυλίες που έχω δει ever.
Γενικα δεν ακουω ελληνικη μουσικη, αλλα αμα κατι μου αρεσει χαλαρα το ακουω!
Εκτος απο Μητροπανο που ειναι σταθερη αξια, με αγαπημενο κομματι “Τα Λαδαδικα” (προσκυνω), θυμαμαι στις αρχες της Δευτερας Λυκειου ειχα φαει κολλημα με το Ματωνω της Πεγκυς loool!Μιλαμε να το ακουω για κανα τριμηνο συνεχεια…
Το κομματι ομως που προσκυνω και θα προσκυνω (δεν ξερω αν θεωρειται σκυλαδικο) ειναι το “Πρωτη Φορα” του Πουλοπουλου νομιζω που το εκανε διασκευη ο Κοτσιρας.Κατα τα αλλα καλα παω…
και δε μπορούμε να κάνουμε το κέφι μας ελεύθερα… (Χούντα μιλάμε…)
