απο τα πιο σημαντικα πραγματα στη ζωη ενος ανθρωπου ειναι να μαθει τον εαυτο του και να τον αποδεχτει. απο τα πιο δυσκολα επισης. εσεις τον εχετε μαθει; τον εχετε αποδεχτει; τα σημαντικοτερα λαθη μας τα κανουμε επειδη δεν ξερουμε ποιοι ειμαστε και δεν εχουμε αποδεχτει τα ελαττωματα μας. δεν εχουμε μαθει να εκτιμαμε οσα εχουμε και να μην ειμαστε συνεχως ανικανοποιητοι. και δυστυχως αυτα τα λαθη τα κανουμε εμεις οι νεοι περισσοτερο. καταστρεφουμε τη ζωη μας και τα καλυτερα μας χρονια επειδη νομιζουμε οτι πρεπει να πηγαινουμε με τη μαζα, να κανουμε οσα κανουν οι αλλοι και υποφερουμε. υπαρχουν μεσα μας δυναμεις που δεν γνωριζουμε. υπαρχει μεσα μας ενας ολοκληρος κοσμος που περιμενει να βγει και να κανει τη ζωη μας καλυτερη αλλα και τη ζωη των αλλων καλυτερη.
Αυτό ήταν το πήρα απόφαση από σήμερα κιόλας αλλάζω ριζικά την ζωή μου.
[SPOILER]Τέρμα οι Denver Nuggets ξεκινάω season με άλλη ομάδα στο 2κ13, ως εδώ και μη παρέκει.[/SPOILER]
- Εχετε αποδεχτει τον εαυτο σας;
- Εγω, ναι! Οι αλλοι δυσκολευονται ακομα!
Αποδέξου πρώτα τον εαυτό σου μην το σπάσεις και αυτό το παιχνίδι. 
Περιμένω να κυκλοφορήσει το νέο Deicide για να τον αποδεχτώ.
τον εαυτό μου τον αποδέχτηκα, αυτό το κωλοπαίχνιδο δεν μπορώ να αποδεχτώ 
πειτε μου ειλικρινα. στα 26 του κανεις ειναι αργα να αλλαξει; αν για παραδειγμα ηταν κλειστος, δειλος, δεν ηταν τολμηρος, δεν ηταν αντιδραστικος, δεν ηταν διεκδικητικος και ενεργητικος μπορει να αλλαξει; οχι να παει στο αλλο ακρο. να γινει φουλ κοινωνικος, τολμηρος κτλ. αλλα καπου στη μεση. να μπορει να αντιδραει τη στιγμη που πρεπει, να γινει πιο διεκδικητικος, να μη φοβαται να μη πει τη γνωμη του, να μην αναβαλλει συνεχως πραγματα για την αλλη μερα, μηνα, να γινει πιο αυθορμητος. γινεται; και αν ναι, πως; το παιρνεις μια μερα αποφαση και το κανεις; γινεται σταδιακα; πρεπει να παθεις ενα σοκ; πως γινεται;
επισης, γινεται στα 26 να παρεις αποφαση οτι την περισσοτερη ζωη σου την εζησες λαθος και να κανεις μεγαλη στροφη; να τα αφησεις ολα πισω σου και να κανεις μια καινουργια πολυ δυναμικη αρχη με νεο εαυτο, πιο δυναμικο, πιο αποφασισμενο, με νεους ανθρωπους γυρω σου, να κανεις νεους φιλους, να σκεφτεσαι με αλλο τροπο, να ζεις τελειως διαφορετικα. γινεται;
γινεται να μπορεσεις να ξεφυγεις απο τους γονεις σου που μεχρι και τα 26 σε στηριζαν οικονομικα;
γινεται να πας να ζησεις σε μια πολη εντελως καινουργια που αγαπας και στην οποια δεν εχεις ξαναζησει ποτε με τον φοβο οτι μπορει να νιωσεις ξενος σε αυτην; γινεται να απαρνηθεις εντελως την πολη στην οποια μεγαλωσες και την πολη στην οποια σπουδασες;
γινεται να ξεκινησεις τη ζωη σου τωρα σαν να μην υπηρξε προηγουμενη;
μηπως ειναι αργα; μηπως ολα αυτα επρεπε να τα κανεις οταν πηγαινες γυμνασιο, λυκειο, εστω στα 20; πειτε μου ειλικρινα.
εχετε περασει ποτε αυτη τη φαση; μηπως την περναει κανεις αλλος;
ειμαι 26 και η ζωη μου ειναι σε μια πολυ περιεργη φαση…το παρελθον με βασανιζει αφου σκεφτομαι ποσα πολλα λαθη εκανα και ποσα πραγματα θα μπορουσα να κανω διαφορετικα ωστε τωρα τα πραγματα να ειναι πολυ καλυτερα…γιατι τελευταια ειναι λες και ζω μια κολαση.
νιωθω φυλακισμενος πολλες φορες στο ιδιο μου το σπιτι και εγκλωβισμενος σε αρνητικες σκεψεις…με περιμενει ενα μελλον αβεβαιο…ειμαι με το ενα ποδι στο ασχημο παρελθον και με το αλλο στο αβεβαιο μελλον. Θα ηθελα πολυ να κανω μια μεγαλη ανατροπη στη ζωη μου, αλλα ειναι τοσο απλο; Μπορω να κανω τωρα την επανασταση μου ή συντομα θα διαπιστωσω οτι ολα αυτα ειναι πολυ ιδανικα για να ειναι αληθινα; Μηπως θα προσγειωθω αποτομα στην πραγματικοτητα με το περιβαλλον μου να μου θυμιζει οτι ουτε τα λεφτα εχω, ουτε το λογο να κανω κατι τετοιο, ουτε τη δυναμη…ενω θα με κανει να νιωθω οτι η επιλογη μου ειναι απο επιπολαια μεχρι γελοια…και αν τοτε τους πιστεψω; αν υποκυψω;
Θα αλλαξει η ζωη μου απο τη μια μερα στην αλλη; Θα πρεπει να κανω αρκετη υπομονη ακομα; Μηπως 1 και 2 χρονια;
αν και δε θεωρω το ιντερνετ χωρο για τετοιες συζητησεις…
τετοιες αμφιβολιες ισχυουν για ΟΛΟΥΣ.
Κι υστερα που ξερεις …ο χαμενος τα παιρνει ολα.Αν δε κανεις το προσωπικο σου βημα μπροστα ΤΩΡΑ, θα μεινεις σε αυτη την κατασταση της αμφιβολιας και το πολυ πολυ να παρεις το ρισκο μετα απο χρονια ή και να μη το παρεις ποτε.Τι προτιμας λοιπον?
η θα καθεσαι και θα κλαιγεσαι για τον Καημενο τον Στεφανακη ή θα αφησεις καθε σκεψη μακρια(διοτι νοημα δεν εχει να υπαρχει) και θα αρχισεις να λειτουργεις.
ολα στο χερι σου ειναι.
Με τόσο spam στο forum μέχρι και τα post του ανήσυχου φαντάζουν σοβαρά.
:lol::lol:
Aυτο ειναι για signature !
Κλέβετε θέματα βρε παιδιά; Δε πειράζει συγχωρεμένοι να είστε.
Ontopic όσο παραμένεις στην ίδια χώρα δε πρόκειται να αλλάξεις ζωή ποτέ. Εδώ μόνο προς το χειρότερο πάμε όλοι. Γι’αυτό καλό είναι να βρούμε τρόπο να φύγουμε όσο είναι νωρίς. Αν περάσουν τα χρόνια θα το μετανιώνεις που δεν το έκανες, αλλά τότε θα είναι αργά, γιατί κι ενέργεια δε θα έχεις αλλά και τα πράγματα εδώ θα έχουν χειροτερέψει σε απελπιστικό βαθμό. Τώρα θα μου πεις πώς να φύγεις όταν δεν έχεις λεφτά ή γνωστούς. Δίκιο έχεις. Γι’αυτό όλη αυτή η γενιά θεωρείται κατεστραμένη. Δεν είσαι ο μόνος σε αδιέξοδο.
ναι ναι το ξέρω, μαζί με τον crimson έχουμε ξεκινήσει και αγώνα συμπαράστασης :p:p
Οχι φυσικά, τα χάλια του έχει…
Eγω είμαι λίγο μαλάκας αλλά πέρα από αυτό είμαι γαμώ τα παιδιά.
Τις προαλλες, ειχα παει με τους γονεις μου σε ενα ξενοδοχειο και τα μεσημερια και τα βραδια πηγαιναμε και τρωγαμε με τους γνωστους των γονιων μου. Εγω απο τη μια δεν ειχα και πολυ ορεξη για κουβεντα, αλλα απο την αλλη και ορεξη να ειχα, δεν ειχα θεμα συζητησης. Βεβαια, οι ανθρωποι αυτοι ειχαν τα τριπλασια μου χρονια. Αλλα και παλι…
Σκεφτηκα οτι ασχετα απο την ηλικια και ποιον εχω απεναντι μου, θα μπορουσα να εχω πραγματα να λεω…Οχι μονο να ρωταω συνηθισμενα πραγματα ή να μιλαω περι ανεμων και υδατων…να εχω να λεω πραγματα που γνωριζω, που εχω ζησει, για να εχω πιο ενδιαφερον και να μη βαριεμαι κιολας. Εγω καθομουν στο τραπεζι και δεν εβλεπα την ωρα να φυγω. Δεν ειχα να πω τιποτα. Ενιωσα πολυ ασχημα.
Διαπιστωσα ποσα λιγα πραγματα τελικα ξερω, ποσα πραγματα δεν εχω ζησει…οτι δεν εχω κατι με το οποιο παθιαζομαι και για το οποιο μπορω να μιλαω ακομα και σε αγνωστους. Η αληθεια ειναι οτι δεν υπαρχει καλυτερο πραγμα απο την παρεα σου που σε ξερει καλα και μπορεις να εισαι ανετος και να λες ο,τι βλακεια θες χωρις να πιεζεσαι ή ακομα και να μη λες τιποτα απολυτως και να μη νιωθεις αμηχανα…αλλα υπαρχουν πολλες φορες που δε θα εισαι με την παρεα σου…
Τελευταια, διαπιστωνω οτι ουτε με τους συγγενεις μου εχω να πω κατι…Ολα ειναι τυπικα και βαρετα…Ειμαι πολλες φορες με τον παππου μου και δεν εχω τι να του πω…μπορει να τον ρωταω διαφορα πραγματα, αλλα εγω δεν εχω να του πω κατι. Θα επρεπε ομως.
Ειμαι νεος και θα επρεπε να μιλαω για τα πραγματα που μου αρεσουν, που με ενθουσιαζουν. Διαπιστωνω οτι καθομαι και διαβαζω διαφορα πραγματα και μετα δε μου μενει τιποτα. Τι να κανω; Εσας σας απασχολει το ιδιο πραγμα;
tojara δεν ειναι κλεμμενο. εγω το εγραψα και στη λαιφο και εδω.
voider δε σκεφτηκα στιγμη να φυγω. δε θελω. θα το παλεψω εδω. στη χωρα μου. αγαπω την ελλαδα. οι ελληνες μου το χαλανε…