Ποιος είναι κατά την γνώμη σας ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που πέρασε ποτέ και γιατί; Επειδή βλέπω πως γίνονται μπόλικες ποδοσφαιροκουβέντες στο forum νομίζω πως το θέμα αν και κλισέ είναι καλό για κουβέντα. Εγώ ψηφίζω Ζινεντίν Ζινταν. Τον Πελέ δεν θα τον φήφιζα ποτέ γιατί μια ζωή έπαιζε στην Βραζιλία, ποτέ δεν ήρθε στην Ευρώπη όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα. Τον Κρόιφ δεν τον ψηφίζω γιατί δεν πήρε ποτέ Μουντιάλ με την Εθνική Ολλανδίας. Τον Ροναλντίνιο δεν τον ψηφίζω γιατί στα μεγάλα παιχνίδια τις περισσότερες φορές σέρνεται. Οπότε μας μένουν οι Ζιντάν και Μαραντόνα. Οριακά διαλέγω τον Γάλλο. Ήταν και οι δύο ηγέτες για τις χώρες τους, τις έχουν οδηγήσει σε μεγάλες στιγμές αλλά τον Ζιζού τον έχω ζήσει περισσότερο (τον Μαραντόνα τον πρόλαβα πολύ λίγο, στα τελειώματά του) ενώ υπάρχει και το φοβερό Μουντιάλ που έκανε το καλοκαίρι. Αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο σε Μουντιάλ γιατί ήθελε να θυμίσει σε όλο τον κόσμο ποιος είναι προτού σταματήσει την μπάλα και όχι με ένα αποθεωτικό φιλικό όπως οι περισσότεροι παίρνοντας το ρίσκο το τελευταίο του παιχνίδι να μην το θυμάται κανείς. Τελικά οδήγησε με τις εκπληκτικές του εμφανίσεις την ομάδα του στον τελικό, έδειξε σε όλους όσους τον αμφισβητούσαν πως όσο έπαιζε μπάλα κανείς δεν συγκρινόταν μαζί του αλλά την τελευταία στιγμή τα γκρέμισε όλα με την κουτουλιά στον Ματεράτσι. Εκπληκτική ιστορία, εκπληκτικό φινάλε για έναν μεγάλο παίκτη. Ψηφίζω Ζιντάν λοιπόν και ακούω τις απόψεις σας.
Ο Ζινταν κατα την αποψη μου δεν πρεπει να συγκρινεται με τους υπολοιπους. Κομματακι υπερεκτιμημενος. Κι ο Ροναλντινιο οχι ακομα σε τετοιο δημοψηφισμα, ειναι μολις 26 χρονων. Α, και δεν κρυβεται σε μεγαλα ματς. Με την Τσελσι ειδικα μονος του παιζει καθε χρονο. Περσυ με την Μιλαν αυτος το πηρε το ματς-εκεινη την πασα δεν θα την εβγαζε ποτε κανενας ποδοσφαιριστης. Μεσα στη Ρεαλ μονος του κερδισε. Μη λεμε κι οτι θελουμε. Απλα δεν επαιξε στον τελικο του τσαμπιονς λιγκ καλα. Λοιπον, για τον Πελε τα ειπε πολυ σωστα. Ας ερχοταν σ’ενα ευρωπαϊκο πρωταθλημα και βλεπουμε. Ο Κροϋφ ηταν υπερτατος, καλυτερος του Πελε για μενα. Το οτι δεν πηρε Μουντιαλ δεν μου λεει τπτ. Δυο χαμενους τελικους ειχε. Ο Μαραντονα απο την αλλη, οδηγησε την χειροτερη Αργεντινη εβερ σε 2 σερι τελικους, πηρε τον ενα, κατεκτησε τιτλους με την Ναπολι, δηλαδη τον Ιονικο της Ιταλιας και σημειωσε το πιο ομορφο γκολ ολων των εποχων. Μεχρι στιγμης, δεν υπαρχει δευτερος για μενα. (Σε 5 χρονακια θα κοντραρεται με τον Ροναλντινιο παντως.)
Είπα πως ο Ροναλντίνιο τις περισσότερες φορές σέρνεται. Δεν είπα πάντα. Όντως έχει παίξει καλά σε αυτά τα ματς που ανέφερες αλλά σε πολλά άλλα δεν έχει παίξει. Να στο θέσω διαφορετικά. Κατά την γνώμη μου ο Ροναλντίνιο, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους δεν είναι ηγέτης. Δεν έχει αυτή την ηγετική φυσιογνωμία που έχουν οι Ζιντάν, Μαραντόνα και Κρόιφ. Όσο για τον Κρόιφ, όντως είναι πολύ μεγάλος παίκτης και ας μην ξεχνάμε πως έπαιξε στην μεγαλύτερη, ίσως, εθνική όλων των εποχών. Την Εθνική Ολλανδίας του 74. Κακά τα ψέμματα όμως αυτό που σε καθιερώνει σαν έναν εκ των κορυφαίων όλων των εποχών είναι η κατάκτηση ενός Μουντιάλ. Ίσως γι’ αυτό και σπάνια αναφέρεται σε τέτοια δημοφηφίσματα αν και το αξίζει, γι’αυτό και τον έβαλα. Α, και μία διόρθωση. Το 1978 δεν είχε πάει στο Μουντιάλ. Είχε αρνηθεί να κατέβει.
Kροιφ για παντα μαγκες… 8)
Πελέ παίδες :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:
Ο Κρόιφ υπέρτατος, ο Ζιντάν από τους αγαπημένους μου (αν και νωρίς ακόμα)ο Ροναλντίνο δεν με έχει πήσει ακόμα (ποιο πολύ για hype μου κάνει η όλη κατάσταση)
Όσο για τον Μαραντόνα το μόνο πράγμα στο οποίο τα πάει καλά είναι η ζωντανή διαφήμιση κατά των ναρκωτικών (μαζί με τον ozzy :lol: :lol: :lol: )
εκείνο το γκολ με ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥ :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted: :twisted:
Κι εγώ στα τελειώματα του Μαραντόνα άρχισα να παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Δύσκολα θα ξεχάσω τον πανηγυρισμό του στο παιχνίδι με την Ελλάδα στο Μουντιάλ του '94. Είναι άδικο να μιλήσω για τον Πελέ και τον Κρόιφ μιας και δεν έχω δει ποτέ ένα ολόκληρο παιχνίδι τους. Οπότε θα πω για το ποιος πιστεύω πως είναι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής της “εποχής μου”. Ας πούμε από το '93 και μετά.
Ο πιο ολοκληρωμένος λοιπόν είναι σίγουρα ο Ζιντάν και για μένα. Φοβερός πασέρ, πανέξυπνος οργανωτής αλλά και σπουδαίος εκτελεστής όποτε χρειαζόταν.
Ας μην ξεχνάμε πάντως πως η δυσκολότερη θέση είναι αυτή του τερματοφύλακα. Και ο σπουδαιότερος εξ αυτών που έχω δει είναι αναμφίβολα ο Πίτερ Σμάιχελ. Δύσκολα θα ξεπεράσει κανείς το μοναδικό και λιγάκι ανορθόδοξο στυλ του.
Τέλος θα αναφέρω κάποιους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που πρόλαβα, οι οποίοι παράλληλα ήταν και cult φιγούρες: Πολ Γκασκόιν, Ερικ Καντονά, Σιλαβέρτ (ιδού η πιο τρελή ίσως απόκρουση όλων των εποχών: http://www.youtube.com/watch?v=LO19SBhMGJo )
Ο Χιγκιτα ειναι αυτος βλακα.
ΕΕΕ…αυτό ήθελα να γράψω. Εσύ φταις.
όπως και ο Cozy, και εγώ για ότι έχω δει θα μιλήσω
Ροναλντίνιο----> υποκλίνομαι για ένα και μόνο λόγο. Για την τεχνική του. Ο Ζιντάν είχε επίσης μία καθαρά δική του τεχνική που η μπάλα έμπαινε ανάμεσα στα πόδια και άντε πάρ’ την μετά, αλλά την τεχνική του Ροναλντίνιο, έχουν ήδη αρχίσει νεαροί ποδοσφαιριστές και την αντιγράφουν. Ήδη η μισή Μπαρτσελόνα κάνει παλιά κολπάκια Ροναλντίνιο κατά τη διάρκεια του ματς. Με λίγα λόγια έχει (και θα) επηρεάσει πολύ κόσμο με αυτά που κάνει. Ακριβώς ότι λέγεται ότι έκανε ο Πελέ στα χρόνια του…
Εγώ όμως δε τον βάζω στη λίστα, γιατί υπήρξαν μπαλαδόφατσες τα τελευταία 15 χρόνια που είχαν τη μισή του τεχνική, αλλά ήξεραν να κερδίζουν μόνοι τους τα δύσκολα. Δε με νοιάζει πώς πιάνεις το πιόνι στο σκάκι, αλλά αν πιάνεις το σωστό πιόνι όταν πρέπει. Αυτό είναι και το νόημα του αθλήματος. Εξάλλου το ποδόσφαιρο είναι άθλημα όχι τσίρκο/show.
Ζιντάν -----> μεγάλη μορφή. Ποτέ δεν κατάλαβα το τρόπο που έτρεχε με τη μπάλα. Ήταν σαν να είχαν δέσει τη μπάλα στο πόδι του. Κέρδισε Μουντιάλ και Ch.L και ήταν στους διακριθέντες στους τελικούς. Στην Ιταλία, διατήρησε τη Juve ψηλά και παρά τα 2 χαμένα Ch.L. που τα φόρτωσαν σε αυτόν και στον Del Piero, εν αντιθέση με τον Αλεχάντρο, απέδειξε την αξία του. Μεγάλη πάστα παίκτη
Ριβάλντο -------> Άσχετα από το ότι είναι παίκτης του Θρύλου, στα μεγάλα του ήταν πολύ καλύτερος του Ζιντάν. Ο Ζιντάν είχε μεγαλύτερο μέσο όρο απόδοσης, αλλά ο Ριβάλντο στα καλά του (όταν άντεχε να τρέχει κιόλας) έκανε ακριβώς ότι ο Ζιντάν και κάτι παραπάνω. Δυστυχώς ο φοβερός και τρομερός Ριβάλντο άντεξε 4-5 χρόνια μόνο. Το Μουντιάλ του 2002 το πήρε αυτός με τον Ρονάλντο και το '98 αυτός είχε πάρει από το χεράκι τη Βραζιλία και την πήγε τελικό. Όχι ο Ρονάλντο που όλοι είχαν πέσει πάνω στο φαινόμενο. (όποιος είδε το ματς με τη Δανία το '98 καταλαβαίνει τι λέω)
Ρονάλντο ------> Στο ποδόσφαιρο νικάει όποιος βάλει γκολ. Γιατί όμως ποτέ δε θεωρούμε τους σέντερ φορ κορυφαίους? Όλοι όσοι μπαίνουν στη λίστα, είναι ποδοσφαιριστές 10αρια (ή ντεμί 10αρια). Η απάντηση είναι απλή. Πιάνουν πιο συχνά τη μπάλα και φαίνονται περισσότερο. Είναι εύκολο να πεις έβγαλε μαγική πάσα και ακόμα πιο εύκολο, “Κοίτα τι έχασε το ταγάρι”. Αν με ρώταγε όμως κάποιος ποιον λατρεύω από τους σύγχρονους ποδοσφαιριστές, 100% θα έλεγα Ρονάλντο.
Ξεκίνησε ένα μικρό παιδάκι, που όσο χάλια και να ήταν η πάσα, θα την κοντρόλαρε άψογα ενώ έτρεχε σε φουλ ταχύτητα και με κινηματογραφική ταχύτητα θα στο κάρφωνε. Ήταν αναμφισβήτητα ο καλύτερος. Στην Ισπανία πέρασε ολόκληρη 11αδα για να βάλει γκολ (μέσα και ο τερματοφύλακας) και σήκωσε και ένα Κυπελλούχων η Μπάρτσα με δικό του γκολ (από πέναλτυ, που κέρδισε ο ίδιος). Στην Ιταλία ήταν επιτυχημένος (δείτε λόγο γκολ/αγώνα) αλλά είχε 2 μεγάλες ατυχίες. 1ον) έπαιζε στην Ίντερ, 2ον) οι γιατροί της Αϊντχόφεν ήταν σωστοί όταν έλεγαν ότι η σωματοδομή του είναι τέτοια που θα του προκαλέσει τραυματισμούς.
2 χρόνια εκτός και όλα τα media να έχουν πέσει πάνω του. Αποτέλεσμα? Όχι μόνο γύρισε, όχι μόνο πήρε ένα μουντιάλ για να βουλώσει στόματα, αλλά γύρισε και ήταν μέσα στους 3 καλύτερους φορ, ενώ πλέον ήταν ένα ΤΕΛΕΙΩΣ διαφορετικό στυλ παίκτη από ότι ήταν πριν το τραυματισμό. Αυτό για μένα δείχνει ΤΕΡΑΣΤΙΟ ταλέντο. Έγινε γομάρι, με σβέρκο χοντρό σαν του Πάγκαλου, που κινούταν πλέον μόνο μέσα στη περιοχή, φανερά πιο αργός αλλά με τρομερό ξεπέταγμα που δε του έπαιρνες τη μπάλα με τίποτα και ήταν σκέτο φονικό όπλο. Ήταν στη κορυφή, έπιασε πάτο και ξαναβρήκε το δρόμο για την κορυφή. Και μάλιστα διαφορετικό μονοπάτι…
Είναι πολλοί ακόμα που ξεχωρίζω, αλλά θα αναφέρω μόνο έναν ακόμα.
Στέφαν Έφενμπεργκ ------------> Ο μόνος ποδοσφαιριστής που όταν κοίταξε κατάματα τον Keane της Μανστεστερ, ο Keane τράβηξε το βλέμμα του μακρυά και φάνηκε παιδάκι. Μεγάλα κότσια (δεν είχε μπει μέσα στο κοινό στο Μπερναμπέου για να τσαμπουκαλευτεί?), πολύ μυαλό και μεγάλη μπάλα. Μπορεί από χαρακτήρα να ήταν κάθαρμα (τον Φλίπσεν από τη Γερμανία, αυτός τον τελείωσε), αλλά όσο η Μπάγερν τον είχε αρχηγό, δε φοβόταν τίποτα και κανένα…
άντε και άλλον ένα. ο μεγάλος Ρομάριο… (που όπως ο Πελέ, αποδεικνύει ακόμα πόσο δύσκολα σκοράρεις στη Βραζιλία!!!)
karvou =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D>
πολύ καλός θα συμφωνήσω σε όλα όσα λες εκτός από τον ρονάλντο , μιας και για εμένα από τους σύγχρονους είναι πάνω ο Ζιντάν
Απλά να προσθέσω και τον Καν (μεγάλη μορφή στο γήπεδο, και ηγέτης 
:P)
Ρε μανια με την “αδυναμια” του Ροναλντινιο να παιξει στα δυσκολα… Εχουμε και λεμε, 2 ματς με Τσελσι, 1 με Μιλαν, 1 με Ρεαλ που θυμαμαι τωρα να πηρε τελειως μονος του. Και δεν θυμαμαι ενα δυσκολο ματς να εξαφανιστηκε, με εξαιρεση τον τελικο με την Αρσεναλ που ειχε και ποσους αμυντικους καρφωμενους πανω του και επαιζε και σε τεραιν που δεν βολευε καθολου μα καθολου το παιχνιδι του. Σε ποιο αλλο μεγαλο ματς δεν επαιξε? Ξεχαστε το μουντιαλ, η Βραζιλια δεν υπηρξε και ακομα κι οταν υπηρξε επαιζαν μεσα 3 δεκαρια και δεν υπηρχε καν συστημα.
Ακόμα και όταν ο Ροναλντίνιο βρίσκεται στην μέρα του μπορείς να τον σταματήσεις αν τον παίξεις σωστά. Κάποτε τον έπαιξε σωστά ο Βύντρα και τον σταμάτησε. Στον τελικό του Champions League και σε όλο το Μουντιάλ έπεφταν πάνω του τρεις παίκτες ταυτόχρονα και εξαφανιζόταν. Αυτή είναι η διαφορά του με τον Ζιντάν. Όταν ο Γάλλος βρισκόταν στην μέρα του ούτε η κόλαση ολόκληρη δεν μπορούσε να τον σταματήσει. Karvοu σεβαστά αυτά που λες αλλά ο Ριβάλντο ακόμα και στα καλά του δεν έφτασε ποτέ τον Ζιντάν. Και δεν το λέω επειδή παίζει στον Ολυμπιακό τώρα. Και τότε το έλεγα. Ο Ριβάλντο έφτασε σε τόσο μεγάλο επίπεδο μόνο την σεζόν 1999-2000 και το καλοκαίρι του 2002. Όλη την υπόλοιπη καριέρα του ήταν ένας πολύ μεγάλος παίκτης αλλά όχι στο επίπεδο του Ζιντάν. Άλλωστε το γεγονός ότι ο ένας στα 34 του έκλεινε την καριέρα του σε τελικό Μουντιάλ και ο άλλος στα 32 του βρισκόταν να παρακαλάει την Σέλτικ και την Μπόλτον να τον πάρουν για να καταλήξει τελικά στον Ολυμπιακό τα λέει όλα. Όσο για τον Ρονάλντο ένα πράγμα έχω να πω: Del Piero, uno fenomeno vero! Γιατί δηλαδή στην περίπτωση του Ρονάλντο να λέμε πως ήταν άτυχος και γι’αυτό δεν άφησε την εποχή που φαινόταν πως θα αφήσει ενώ για τον Ντελ Πιέρο να μην ισχύει αυτό; Εγώ πιστεύω πως ο Ρονάλντο όπως και ο Ντελ Πιέρο δεν έκαναν την μεγάλη καριέρα που θα φαινόταν πως θα κάνουν γιατί τελικά δεν ήταν αυτό που φαινόντουσαν. Ήταν μεγάλοι παίκτες αλλά μέχρι εκεί.
κροιφ δαγκωτο!
αλλα η λιστα εχει ελειψεις!
Πουσκας? ο Μπεστ?
Ο Ζινταν ειναι οτι οι Floyd για την μουσικη…
δλδ τπτ το ιδιαιτερο…
Best, ονομα και πραγμα 
ROBERTO BAGGIO
+1
Ποιος Del Piero? Συγκρίνεις τον άνθρωπο που όλη η Ιταλία ήλπιζε ότι θα είναι ο νέος Μπάτζιο ενώ δεν ήταν και για αυτό τον έκαψαν? Δε συγκρίνονται… Ορίστε και η απόδειξη:
και για τους φίλους της Μπάρτσα που έχουν φανέλα του Ετό :twisted: :twisted: :twisted:
Και αυτά τα έκανε με τους αμυντικούς στις περιοχές τους και όχι με τα αμυντικά χαφ στη σέντρα. Καλή η πάσα με την πλάτη στη σέντρα, αλλά αν δεν μπει στο πλεχτό…
ΥΓ: Τελικά δεν τον πέρασε τον τερματοφύλακα… Ντροπή του!! :lol: :lol: :lol: :lol:
Η αλήθεια είναι ότι τα videάκια που έστειλε ο karvou μου άλλαξαν λίγο την άποψη…
Έλα ρε Ρονάλντο, άντε και από του χρόνου τα ίδια και με το Θρύλο 
Πρώτον, τη Μίλαν την απέκλεισε η διαιτησία… Το γκολ που της ακύρωσαν ήταν κανονικό και έδινε πρόκριση.
Δεύτερον, τα σημαντικά είναι αυτά που καίει η μπάλα. Από όλα αυτά μόνο τα ματς με τη Τσέλσι ήταν τέτοια, όπου το μεν πρώτο το κέρδισε ο Μέσι με το θέατρο και την κόκκινη στο Ντελ Όρνο (γοφός με γοφός και κόκκινη στον πιο σωματώδη που άντεξε) και το δεύτερο ήρθε Χ…
[size=1]Cadiz ρε!!![/size]
Ο Ζιντάν ήταν μεγάλη προσωπικότητα, που όμως το ποδόσφαιρο που το βλέπεις και μένεις άφωνος το έπαιξε όταν πήγε Ισπανία. Στην Ιταλία είχε 150 διαφορετικά πράγματα να σκέφτεται. Στη Ρεάλ απελευθερώθηκε.
(Στο Μουντιάλ του '98 μόνο στο τελικό πήρε την ομάδα από το χεράκι, κάτι που έκανε επίσης σε όλο το Ευρωπαϊκό του 2000 και φέτος το καλοκαίρι. Αυτό Led είναι η διαφορά Ροναλντίνιο-Ζιντάν. Είναι μικρός ο Ροναλντίνιο ακόμα, αλλά δεν αλλάζει το γεγονός ότι αυτά ακόμα δε τα έχει πετύχει ακόμη)
Όπως ξαναείπα, ο Ζιντάν έπαιζε σε υψηλό επίπεδο για πολλά χρόνια για πολλούς αγώνες το χρόνο. Ο Ριβάλντο όχι, αλλά το maximum του Ρίμπο ήταν ανώτερο του maximum του Ζιντάν. Αυτό εννοούσα. Όσο για το πόσο αντέχει ο καθένας ποδοσφαιριστής είναι διαφορετικό θέμα. Ο Ραούλ στα 28 είναι βετεράνος με 12 χρόνια μεγάλης μπάλας στην Πριμέρα και ο Ρομάριο στα 40 σκοράρει κατά βούληση. Είναι πολλές παράμετροι που οφείλονται για αυτό και που δεν έχουν σχέση με την αξία των παικτών. (σωματοδομή, τραυματισμοί, χιλιόμετρα που έχουν τρέξει, τρόπος παιχνιδιού, κλπ).
ΥΓ: Πάντως ότι και να λέμε, είναι όλοι τους παικταράδες!!!
πολυ ωραιο δημοψηφισμα…λοιπον πελε δεν εζησα,ουτε κροιφ,
απο και και περα θα συγκρινω ροναλντινιο και ζινταν…ο πρωτος σαν ατομικα χαρακτηριστικα σιγουρα ειναι καλυτερος ο δευτερος ομως μεγαλυτερος ηγετης και πολυ μεγαλο δεκαρι…
αναμεσα στους δυο θα ελεγα με μικρη διαφορα ζιζου…
πολυ μεγαλο ποδοσφαιριστη θεωρω και τον ροναλντο ο οποιος αν δεν ειχε τους τραυματισμους του θα εκανε ακομα μεγαλυτερη καριερα ισως εφτανε και στην κορυφη…
οπως και τον marco van basten,
ο μεγαλυτερος ομως ποδοσφαειριστης ομως κατα τη γνωμη μου ειναι ο μαραντονα.αυτα που πετυχε ειναι ασσυληπτα.παγκοσμιο με αργεντινη μια ομαδα εκεινη την εποχη χωρις πολυ μεγαλους παικτες (πλην αυτου)στην οποια ηταν ο απολυτος ηγετης.επισης εφτασε και σε εναν ακομα τελικο στο μουντιαλ του 90.
2 πρωταθληματα ιταλιας και 1 ουεφα με την ναπολι μια ομαδα του φτωχου ιταλικου νοτου με την οποια εκανε μαγικα εχοντας να αντιμετωπισει τους καλυτερους αμυντικους στον πλανητη στο δυσκολοτερο πρωταθλημα του κοσμου…αυτα που καταφερε αυτος νομιζω οτι δεν τα καταφερε κανενας αλλος κι οτι προκειται ποτε να τα πετυχει…