Χμ…συφωνώ με 1000 για το Libertad (τεράστια μούφα)-το ΧΕΙΡΌΤΕΡΟ album μέχρι στιγμής…
Το Scarsick πιστεύω ότι είναι δισκάρα,όπως και τα Megadeth,Theater.
Το Scorpions είναι καλό,όχι τπτ φοβερό…
Για το άλλο δν ξέρω…
Aναβάθμιση :
Rotting Christ - Theogonia
Type O Negative - Dead Again
Nightrage - A New Disease Is Born
Porcupine Tree - Fear Of A Blank Planet
Dimmu Borgir - In Sorte Diaboli
Dark Tranquillity - Fiction
Linkin Park - Minutes To Midnight
Megadeth - United Abominations
Paradise Lost - In Requiem
Candlemass - King Of The Grey Islands
King Diamond - Give Me Your Soul… Please
The Smashing Pumpkins - Zeitgeist
Circus Maximus - Isolate
ρε συ το ξέρεις από αρκετά παλαιότερα ότι εκτιμώ τις απόψεις σου.
Τον τελευταίο καιρό ξέρεις ότι έχω μειρκή άποψη για το τι λέγεται.
Όμως αλήθεια θεωρώ πως έχεις αρχίσει να “μεταλλοπατερίζεις” απότομα, και δεν στο λέω με καμια τάση ειρωνίας, κακίας ή κάτι τέτοιο.
Περισσότερο μου φαίνεται ότι αντιδράς παρά επιχειρηματολογείς σε κάποια θέματα.
Κατ’εμε για διάφορους λόγους που έχω αναφέρει κατά καιρούς και τα 6 είναι από τα καλύτερα album που ακούσαμε φέτος το καθένα στο είδος του.
H εξήγηση πού εδωσα για το λόγο πού δεν μου αρέσουν αυτά τα albums σου φαίνεται “μεταλλοπατερίστικη” και χωρίς βάση δηλαδή;
Η πλάκα είναι ότι όταν όλοι θάβανε το Octavarium εγώ δεν “ντρεπόμουν” να πώ ότι το καραγούσταρα. Ενώ Megadeth & Scorpions π.χ θεωρώ τα αμεσως προηγούμενα albums τους από τα καλύτερα του 2004. Για να δώσω και κάποια παραδείγματα.
Βγήκε κιόλας στην “αγορά”;
Δεν έχω καταλάβει το σκεπτικό σου ίσως και μου φαίνεται πως προτιμόντας να ακούσεις κάτι πιο αναχρονιστικό (που σε εσένα ακούγεται πιο "αληθινό) απορρίπτεις εύκολα κάποια ακούσματα. Δεν κατάλαβα π.χ. για ποιό λόγο δεν σου άρεσε το νέο Theater ιδιαίτερα αφού σου άρεσε το Octavarium. Επίσης, δεν θυμάμαι να σου άρεσε ένας δίσκος σχετικά μοντέρνου hard rock όπως είναι το Libertad. Ως χρόνια οπαδός των Threshold θεωρώ το Dead Reckoning ως τουλάχιστον ισάξιο του πάρα πολύ καλού Subsurface. Για Megadeth και εγώ θεωρώ το TSHF ένα κλικ παραπάνω, αλλά ο δίσκος είναι πολύ δουλεμένος, ειδικά στα κιθαριστικά του μέρη, ίσως λιγότερο επιθετικός, αλλά Megadeth όπως θέλουμε να ακούμε και στο λέω ενώ ήμουν παίστευτα επιφθλακτικός με το νέο line up. Για το Scarsick μπορώ να καταλάβω τις ενστάσεις. Εμένα με κέρδισε χωρίς όμως να με συγκλονήσει όπως οι προηγούμενοι δίσκοι.
Μπορεί να μην ενθουσιάζομαι εύκολα από “νέους ήχους” αλλά κατά καιρούς υπάρχουν μπάντες πού μου κινούν το ενδιαφέρον (βλ. The Tea Party, Rammstein) Και ναι το Contraband μου άρεσε αρκετά. Αν εξαιρέσεις το Threshold για το οποίο είμαι αρκετά αυστηρός, όλα τα υπόλοιπα albums ειναι αμφιλεγόμενα. Σε κάποιους άρεσαν σε άλλους όχι.
Άλλο, όμως, αμφιλεγόμενο/μέτριο/απογοήτευση (λόγω μεγάλων προσδοκιών) κι άλλο “χειρότερο της χρονιάς”. Μάλλον εκεί έγκειται και η ένσταση του outshined.
Για μένα είναι στα χειρότερα. Κι άλλα albums δεν με ξετρέλαναν (βλ. Manowar) αλλά κάποια τραγούδια μου έμειναν σε αντίθεση με τα albums αυτά.
Και με το αμφιλεγόμενα αυτό ακριβώς εννούσα. Άλλοι ενθπουσιαστηκαν κι άλλοι απογοητεύτηκαν
anyway, συμφωνώ με τον outshined επί του θέματος. Μου φαίνεται “παράλογο” να μην έχει κάποιος απαιτήσεις (από τους θίατερ ή τους θρέσχολντ για παράδειγμα) για κάτι νέο και να του φαίνονται οι συνθέσεις των συγκεκριμένων δίσκων ΤΟΣΟ κακές. γουάτεβερ…
Να στο θέσω και διαφορετικά…
Το να έχςει κάποιος επιδερμική σχέση με αυτό που λέγεται rogressive metal και να θεωρεί στα χειρότερα album το Systematic Chaos μου φαίνεται εξωφρενικό. Μπορώ να τρο αποδόσω είτε στο ότι μερικοί (όλο και περισσότεροι) οπαδοί των Theater δεν ξέρουν τι θέλουν ή σε αντιδραστική συμπεριφορά.
Το ότι μου αναφέρεις τους The Tea Party σε μπάντες του ¨νέου ήχου" είναι ενδεικτικό αυτού που έλεγα νομίζω.
Μου άρεσε η πιο “άμεση” προσέγγιση πού είχαν στα κομμάτια τους στο Octavarium, ενώ το Systematic Chaos μου φάνηκε “φλύαρο” Αυτός είναι ο λόγος πού δεν μου άρεσε καθόλου.
Οι Tea Party σε σχέση με Cinderella ας πούμε σαφώς και παρουσιάζουν καινοτομίες…
Επίσης, μου κάνει πολυ κακή εντύπωση όταν κρίνουμε ένα δίσκο (ιδιαίτερα αρνητικά) όταν τον έχουμε ακούσει ΜΟΝΟ με voice over κάτι που κάνει την ακρόαση σαφέστατα πιο κουραστική.
Ωπα, έχει πιο “φλύαρο” τραγούδι από το ομώνυμο του Octavarium (από τα ΠΟΛΥ αγαπημένα μου Theater κομμάτια γενικότερα), το Systematic Chaos? Επίσης, μπορέί να συγκριθεί π.χ. το I Walk Beside You με το Forsaken?
Αυτό είναι δικη σου γνώμη. Εμένα το voice over δεν με εμποδίζει να βγάλω συμπεράσματα για ένα άλμπουμ.
Δεν καταλαβαίνω τι προσπαθείς να πετύχεις με αυτές τις συγκρίσεις. Στο Octavarium (ακόμη και το ομώνυμο) έχουν μειωθεί τα ατελείωτα solos σε αντίθεση με το Systematic CHaos όπου επανήλθαν.
Ρε παιδια υπαρχουν διαφορα κριτηρια γιατι δεν μας αρεσει ενα αλμπουμ.
το θεμα ειναι οτι ο eagleheart βαζει τα συγκεκριμενα αλμπουμ σαν τα χειροτερα της χρονιας.
προφανως αυτα τα αλμπουμς τον απογοητευσαν πολυ.αν και δεν μπορω να καταλαβω πως σου εμεινε eagleheart κομματι απο το δισκο των manowar και δεν σου εμεινε τιποτα απο theater ή threshold???
κομματια οπως το slipstream ή το constant motion καρφωνονται κατευθειαν στο μυαλο.
τεσπα.προσωπικα γουστα ειναι αυτα.
σε αυτο θα συμφωνησω.τα ατελειωτα solos τους ειναι πολυ κουραστικα ωρες ωρες!
Φυσικά και όλα εξαρτώνται από τα γούστα και τα κριτήρια του καθενός. Αυτό σημαίνει ότι όποιος δεν αποδέχεται νεα ακούσματα ειναι και μεταλλοπατέρας; Τέτοιους χαρακτηρισμούς προσωπικά δεν έχω κάνει απέναντι σε άλλα άτομα…
προσπάθησα να σου εξηγήσω ότι δεν το λέω προσβλητικά ή υποτιμιτικά…Anyway, δες το όπως θες. Απλά σου λέω πως η στάση σου όσο περνάει ο καιρός γύρω από ακούσματα μου θυμίζει αυτό που αποκαλούμε “μεταλλοπατερισμό”… και δεν έχω αυτή την άποψη για εσένα.
Κατ’εμέ τα lead μέρη κάνουν τη διαφορά στο νέο Theater. Είναι τα πιο εμπνευσμένα από το SFAM.