εγώ για το προηγούμενο έλεγα, ε, αυτό δεν το έχω ακούσει :lol:

σαν νέοπας στο φόρουμ ας προτείνω κι εγώ κανά δισκάκι :

οι Solaris μας έρχονται από την Ουγγαρία και το Marsbeli Kronikak είναι το ντεμπούτο τους από το 1984.όσοι γουστάρετε Genesis(Gabriel era) και Jethro Tull θα φάτε μεγάλο κόλλημα, φλάουτα, keyboards, σκληρές κιθάρες (για progressive rock),εναλλαγές, απίστευτες μελωδίες…κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και ακούστε το.

οι Blues Creation είναι από την Ιαπωνία και το 1972 κυκλοφόρησαν το 2ο album τους, το Demon & Eleven Children. το ύφος τους είναι bluesy fuzzed hard rock(!!!) με αρκετές επιρροές από Zeppelin και Sabbath.ακούστε και δεν θα χάσετε, προσωπική αδυναμία η αλλαγή στο Sorrow.

θα επανέλθω και με άλλα!

ο somnambulist θα μπορούσε να κάνει κριτική και αυτού πάντως.
κοιτάχτε να δείτε, από τη μία υπάρχει το τέρμα εθιστικό θορυβώδες rock του if you leave, και από την άλλη το διεστραμμένο hardcore του l.a.d.o.c.h., με drumming που σου διαλύει το στομάχι.
υπάρχει ακόμη ένα θέμα συνοχής. εδώ υπάρχει πάντως μεγαλύτερη έμπνευση, και τα 4 τελευταία κομμάτια του δίσκου είναι απλά επικά.
και το προηγούμενο πάντως είναι καλό. σαν αυτό, ίσως μόνο λίγο πιο αχανές.

Head Control System-Murder Nature

Ο ένας και μοναδικός δίσκος τους. Εδώ ο Garm, αλλάζει από αυτά που τον έχουμε συνηθήσει και το γυρίζει σε έναν alternative δίσκο. Mαζί του έχει τον Daniel Cardoso και τα φωνητικά του Garm είναι άξια αναφοράς.
Είναι μια άλμπουμαρα που αξίζει να τσεκάρετε αμέσως.

Και μερικά δείγματα.
http://www.youtube.com/watch?v=ZDO-G3hrMmE
http://www.youtube.com/watch?v=XHrUKcwwNFA
http://www.youtube.com/watch?v=FqSeSnZwUCQ

[B]Renaissance - The Death Of Art (1994)[/B]

[FONT=“Verdana”]Οι Renaissance κατάγονταν από το Βέλγιο.
Progressive Death/Doom Metal λέει η εγκυκλοπαίδεια αλλά δείτε παρακάτω για λεπτομέρειες.
Κυκλοφόρησαν 1 demo, 1 split (με τους συμπατριώτες Ancient Rites), 1 EP και το full-length album που προτείνω.

Περίεργη φάση αυτή η κυκλοφορία. Την πέτυχα τυχαία σε ένα blog και μου κίνησε το ενδιαφέρον.
Έχει μόλις 2 κομμάτια με συνολική διάρκεια περί τα 70 λεπτά !
Εντωμεταξύ κυκλοφόρησε και σε κασσέτα. Φαντάσου να έχει ένα μόνο κομμάτι σε κάθε πλευρά της. Πόσο γαμάτο !
Και καλά ως εδώ αλλά το πιο κουλό είναι πως το ένα τραγούδι είναι τόσο διαφορετικό σε σχέση με το άλλο που νομίζεις ότι πρόκειται για 2 ξεχωριστά συγκροτήματα.
Σα να είναι δύο albums σε μία κυκλοφορία. Σα split-άκι.

Έχουμε λοιπόν το ομώνυμο τραγούδι διάρκειας 40 λεπτών (!).
Εδώ θα ακούσετε κατά βάση όμορφο progressive metal με clean φωνητικά.
Υπάρχουν συνεχείς εναλλαγές σε tempo και κλίμα. Thrashy ξεσπάσματα, ταχύτατα κιθαριστικά solos, “φεύγα” ρυθμοί στα drums, ιντερλούδια κλασικής μουσικής μέχρι και ανατολίτικα στοιχεία.
Μου έφερε στο μυαλό Mekong Delta σε μερικά σημεία. Εξαιρετική δουλειά.

Το δεύτερο κομμάτι ονομάζεται “Archway” και διαρκεί ένα μισαωράκι κι αυτό !
Αυτή η πλευρά είναι η σκοτεινή. Μεταμόρφωση.
Εδώ θα ακούσετε death metal με prog πινελιές που γεφυρώνουν με το Death Of Art.
Οι κιθάρες έχουν αποκτήσει @ρχίδι@, ο ήχος έχει βαρύνει αρκετά, τα τύμπανα αγρίεψαν και φυσικά έχουμε γαμηστερά, μουντά death φωνητικά.
Έχουμε και μερικά γυναικεία φωνητικά προς το τέλος (νομίζω η πληκτρού είναι), έχουμε και κάποια πορωτικά σημεία όπου ο μπασίστας δίνει ρέστα. Γενικώς πολύ ποιοτικό και αυτό το τραγούδι/mini-album.

Ακούστε τα εδώ :

[B]“The Death Of Art”[/B]
[B]“Archway”[/B] (ναι, δεν είναι ολόκληρο)

Είναι τρελοί αυτοί οι Φλαμανδοί :!:[/FONT]

[SIZE=“4”][FONT=“Comic Sans MS”]Bad Brains - S/T, 1982[/FONT][/SIZE]

Οι Bad Brains σχηματίστηκαν το 1976 στην Washington και παίζανε jazz fusion. Ακριβώς πάνω στο ξέσπασμα του punk δήλαδη. Γνωρίζοντας τον πρωτογενή ροκ ν ρολλ ήχο των Ramones, των Clash, των Sex Pistols κλπ, αποφασίσανε να παίξουν punk rock. Η ιστορία λέει ότι η μπάντα έφαγε πόρτα σε πολλά κλαμπς της πόλης τους, και για αυτόν τον λόγο μετακόμισαν στη Νέα Υόρκη. Αργότερα, θα γράφανε το κομμάτι “Banned In DC” για να θυμίζει το σκηνικό.

1982 λοιπόν και βγαίνει το ντεμπούτο της μπάντας. Είναι κάποια άλμπουμ που μνημονεύονται για το πόσο γρήγορα και επιθετικά τραγούδια περιέχουν. Για την εποχή τους πάντα. Αυτά τα άλμπουμ συνήθως ανοίξανε και νέα μονοπάτια για τη μουσική. Για παράδειγμα, το 1976 ήταν οι Ramones με μπροστάρη την καταιγιστική κιθάρα του Johnny. To 1986 ήταν οι Slayer, οι Kreator, οι Dark Angel και άλλοι. Ε πολύ απλά, το 1982 ήταν οι Bad Brains. Και φυσικά δεν είναι τυχαία τα ονόματα των άλλων συγκροτημάτων που αναφέρθηκαν. Οι Bad Brains στην ουσία (μαζί με άλλους θυμωμένους πάνκηδες), ήταν ο ενδιάμεσος κρίκος, για να πάει το πανκ ένα βήμα παραπέρα και μέσα από αυτό να γεννηθούν ούκ ολίγες νέες - πιο ακραίες - μουσικές. Οι Bad Brains, είχανε βέβαια το προτέρημα να είναι καλοί μουσικοί, κάτι που οι περισσότερες πάνκηδες δεν το είχαν. Έτσι λοιπόν, εκτός από τον καταιγισμό των thrash riffs, τον φρενήρη ρυθμό των ντραμς και των ουρλιαχτών του H.R., θα βρείτε και αρκετά reggae κομμάτια.

Πολλές φορές θα δείτε το συγκεκριμένο άλμπουμ να φιγουράρει ως το καλύτερο hardcore punk άλμπουμ όλων των εποχών. Θα δείτε τους Bad Brains να τους αναφέρουν ως βασική επιρροή τους ονόματα όπως οι Beastie Boys, οι Black Flag, οι Nirvana, οι Sepultura, ενώ δε ακόμη και ο Moby έχει κάνει μια εξαιρετική διασκευή στο Sailin’ On. Ακούστε λοιπόν (όσοι δεν το έχετε κάνει, ή ξεθάψτε οι υπόλοιποι) αυτόν τον βασικό κρίκο στην εξέλιξη του ακραίου ήχου και καλό σαλπάρισμα…

[FONT=“Comic Sans MS”][SIZE=“4”][U]Sailin’ On[/U][/SIZE][/FONT]

Δισκάρα8):thumbup: ιστορία

αν ο χαρακτηρισμός afro-punk που τους έχουν δώσει είναι έγκυρος, τότε είναι η μεγαλύτερη afro(-punk) μππάντα ever για μένα

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ.[SIZE=“3”]ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ[/SIZE].[SIZE=“4”]ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ[/SIZE]
δεν υπαρχει αυτη η φωνη,δεν υπαρχει αυτη η φωνη,δεν υπαρχει αυτη η φωνη,δεν υπαρχει αυτη η φωνη,δεν υπαρχει αυτη η φωνη

rapid eye movement ρεεεεεεε
να τον ακους στο λεωφορειο βραδυ και να βλεπεις καπου μακρια να αστραφτει.

δεν υπαρχει αυτη η φωνη,δεν υπαρχει αυτη η φωνη,δεν υπαρχει αυτη η φωνη.
ειμαι ικανος να το κανω μπαμπ καθε μερα μεχρι καποιος να τ ακουσει.

Με εψησαν ασχημα οι περιγραφες. Θα ψαχτω 8)

Μπράβο, τέλειος δίσκος αυτός. Το είχα ακούσει ταυτόχρονα με τα ντεμπούτα από Minor Threat και Black Flag, νομίζω είχαν βγει και την ίδια περίοδο όλα αυτά πάνω- κάτω ή όχι; Και είχε πλάκα που περίμενα και από Bad Brains να κινούνται στο ίδιο τσιτωμένο, hardcore punk στυλ που έπαιζαν οι άλλοι, και ξαφνικά ακούς αυτήν την περίεργη φωνή, τις ‘‘μαύρες’’ επιρροές και γενικά ένα πιο χαλαρό, ολοδικό τους στυλ. Μοναδικό συγκρότημα.

τι χαλαρό ρε καμμένε :!: χαλαρά πιο τσιτωμένοι και από τους δυο άλλους μαζί

φαντάζομαι λόγω της ρέγκε αύρας θα το είπε! Με αφορμή πάντως το ποστ του panagioti το ξέθαψα κι εγώ μετά από πάρα πολύ καιρό. Πραγματικά τεράστια δισκάρα, ίσως από τους αγαπημένους δίσκους των 80’s

ναι, αντιλαμβάνομαι! εξαιρουμένων των ρεγκων πάντα. εγώ άκουσα πρώτα το ροκ φορ λάιγητ βέβαια, οπότε ακόμα και τα τραγούδια που βρίσκονται εδώ τα προτιμώ από 'κει. και οι ρέγκες τους στο ροκ είναι 5 επίπεδα πάνω από τις εδώ (ΙΜΟ). αν και χώνει προφανώς ο δίσκος, αν και είναι βλάκες γενικά. ο hr βασικά.

Γιατί το λές αυτό;

[SPOILER]

[/SPOILER]

αχαχαχα, σιχαμένη φάτσα :lol:
όσον αφορά το γιατί οι bad brains είναι (ήταν τέσπα, μπορεί να άλλαξαν οι άνθρωποι) απαράδεκτοι, οι MDC τα είχαν πει όπως ακριβώς χρειαζόταν…

[SPOILER]We don’t need your Jah’s fascist doctrine
We don’t need to be so uptight
Hide your eyes from the truth
Not to be free but to be right

New World Order of old world lies
Jesus dons a new disguise
When people gave you homes and love
You gave back hate from high above

Couldn’t help us fight the fight
Get together black and white
Returned all support with abuse
And intolerance beyond excuse

Black hardcore, hot and mad
Such good lyrics, it’s so sad
Could have taken up a stand
Been the most important band

Looking out for number one holiest of guests
Smoking crucial herb while ignoring all their debts
They have shown for all to see, being musically blessed
Makes you no better than anyone else
Frail and human like all the rest

Oh well, we tell you what it cost
We’ll never know what was lost

Your selfishness has been a burn
A lesson bitter we had to learn

We don’t need no Jah jive security
We don’t need to be so uptight
See you hide your eyes from the truth
Not to be free, but to be right[/SPOILER]

περισσότερα [U][I]εδώ[/I][/U]

πέρα κι απ’ αυτό πάντως οι MDC παίζει να ήταν (και να είναι?) από τις πιο σεβαστές στιχουργικά μπάντες στην σκηνή:)

Στηρίζω

[B]Melvin Jackson - Funky Skull [/B](Limewire 1969 - επανέκδοση LP Import, CD Dusty Groove 2009)

Ο Melvin Jackson, μόνιμος μπασίστας του Eddie Harris τη δεκαετία του 60’,ηχογραφεί τον ένα και μοναδικό δίσκο του ως leader και παίζει ηλεκτρική jazz-funk, soul-jazz, funk και free funk στην προ-fusion εποχή. Τον συνοδεύουν παιχταράδες όπως οι Roscoe Mitchell (σαξόφωνο) και Lester Bowie (τρομπέτα) από τους Art Ensemble of Chicago, οι τζαζο-ψυχεδελιο-μπλουζ-φανκ κιθαρίστες Pete Cosey και Phil Upchurch, ο Leo Smith (τρομπέτα) και πολλοί άλλοι. Δίσκος ανακάλυψη!!!

Μιας και ξέθαψα το βινύλιο από την δισκοθήκη μου, είπα να το παρουσιάσω εδώ!
Τρομερο hardcore-punk από τις ΗΠΑ, με έναν δίσκο απ’όσο ξέρω που βγήκε το 1989.
Φοβερές κιθάρες, άψογος ήχος για το είδος και πόρωση στα κόκκινα!!! Όσοι δεν το έχετε ακούσει, κάν’ τε το τώρα!!!

Ο δισκος γαμαει. Οντως πολυ αξιολογος. Τα φωνητικα του Garm ειναι τελεια. Tα tracks ειναι ολα τοσο γαματα που ή τα ποσταρεις ολα, η δεν ποσταρεις κανενα!
Θα βγαλουν αλλο δισκο?
Πολυ καλη προταση. Thanks man :thumbup:

[B]COIL - Scatology[/B]

Όχι και ότι πιο καλοκαιρινό.

"To me, fair friend,
You never can be old.
For as you were, when first your eye,
I eyed,
Such seems you beuaty still.
Three winters cold have full forrests shook three summers pride.
Three beautious springs to yellow autumn turned.
In process of the seasons have I seen,
Three april perfumes in three hot junes burned.
Since first I saw you fresh which later waned.
Ahh, yet doth beauty like a dour hand
Steal from his figure, only pace percieved.
So your sweet hue, which me thinks still doth stand
Hath motion and mine eye may be decieved.
For fear of which, hear this thou age unbread
Air you were born was beatious summer dead"
Shakespeare- Sonnet 104

[B][I]Συγκλονιστικό… Αρχίστε από εδώ και συνεχίστε μέχρι τέλους.[/I][/B]