συνεχιζω την αναφορα μου στις πρωτοπορες μπαντες του προοδευτικου core ηχου
με μια μπαντα που χα ψιλοπαρουσιασει και στις hardcore\deathcore… κυκλοφοριες!!
απο το Kansas,Chigaco των U.S. of A…
Coalesce - 0:12 Revolution Is Just Listening
η τελευταια full length κυκλοφορια μιας απο τις ηγετικες μπαντες του χωρου (με πρωτη κυκλοφορια το 1995) και η καλυτερη κατ εμε.εδω συναντας μιξη math παιξιματος με sludgeοειδες hardcore,κουλα noisecore σημεια με θεοβαρα beatdowns,βαρβαρα φωνητικα και απιστευτους τιτλους (counting murders and drinking beers!!!).
γενικα η μπαντα ειναι ενα τεραστιο respect,εχωντας κυκλοφορησει δουλειες σε μερικες απο τις καλυτερες εταιρειες στο χωρο (earache,relapse,hydrahead!!!),o τραγουδιστης τους Sean Ingram ειχε αναλαβει για λιγο τη θεση του τραγουδιστη στους dillinger escape plan οταν τους ειχε αφησει ο πρωτος τους τραγουδιστης Μινακακης,εχουν κυκλοφορησει splits με napalm death και today is the day και τελος εχωντας κανει και το φοβερο tribute στους led zepellin κυκλοφορωντας ενα δισκο με διασκευες τους!!!
Sunday/Cactus/Slip Away/Slow Burn/Afraid/I’ve Been Waiting For You/I Would Be Your Slave/I Took A Trip On A Gemini Spaceship/5:15 The Angels Have Gone/Everyone Says ‘Hi’/A Better Future/Heathen (The Rays).
Σουηδοι heavy rockers καθοδηγουμενοι απο την φωναρα του Lord Chritus. Ελισσονται πανεμορφα αναμεσα στο heavy metal και τo hard’n’heavy με αφθονες 70’ς επιρροες. Μιλαμε για εναν δισκο γεματο τραγουσαρες συν ενα γαμηστερο intro…
Ακόμα θυμάμαι το οπισθόφυλλο γνωστού περιοδικού να διαφημίζει τον συγκεκριμένο δίσκο. Ξεκινήσαν με επιρροές από Guns N Roses, Motley Crue και την σκηνή του Seattle. Παρόλα αυτά τo 1994 κυκλοφορέι ο δίσκος που τους μετάλλαξε (στην κυριολεξία). Φανταστείτε μία μείξη Metallica, Soundgarden και Alice In Chains, Skid Row ( του Slave to the grind ). Πολύ τσαμπουκαλεμένες συνθέσεις που αντικατοπρίζουν πλήρως το μουσικό κλίμα της εποχής. Στα συν φυσικά η απίστευτη φωνή του Ricky Warwick. Φέτος κυκλοφόρησε και μία συλλογή τους που καλύπτει πλήρως όλη την πορεία τους.
Παίδες, όσοι γουστάρετε κάτι διαφορετικό, ατμοσφαιρικό και ταξιδιάρικο, που συνδυάζει πολλά στοιχεία, τσεκάρετε οπωσδήποτε τους The Deserts of Traun και το άλμπουμ part III: The Lilac Moon! Μαγικό ταξίδι, που συνδυάζει funk, jazz, ανατολίτικη μουσική, fusion, metal, death, ethnic, rock, ηλεκτρονική και δε ξέρω και γω τι άλλο! Πάρα πολύ μελωδικό και ταξιδιάρικο σε σημεία, πολύ σκοτεινό σε άλλα, μιλάμε για μουσική όχι αστεία! Ανάμεσα στους μουσικούς, ο Dave Murray απο τους Estradasphere (όχι ο άλλος βρε), επομένως όσοι γνωρίζετε έχετε πάρει ήδη μια γεύση περι τίνος πρόκειται…
Ο δισκος που ηλθε μετα των reunion των Νορβηγων ροκαδων, οι οποιοι συναγωνιζονται σε κιτς αισθητικη τους Twisted Sister. Ο Euroboy και η παρεα του παραδιδουν 12 hard rock δυναμιτες (+ 1 intro) οι οποιες ενιοτε punk-ιζουν πολυ ευχαριστα. Αν θελετε μετρο συγκρισης παρτε τους Therapy? του Troublegum βγαζοντας ομως το βρετανικο, φλεγματικο χιουμορ και βαζοντας βλαχο-νορβηγικο…
Θα προτείνω ανεπιφύλακτα με όλα τα κομμάτια να αξίζουν απ αυτό το cd,το “Tarot” απο τους “Dark Moore” κυκλοφοριας αρχες του 2007
Για power / symphonic ακούσματα
Μπράβο ellanor είναι απο τος δίσκους που θα προτεινα…To queen of apology δεν είναι τέλειο?Νομίζω οτι λέμε τους ίδιους sound που θα τους έλεγα όχι post punk αλλα new wave/alternative αλλα και πάλι μπορεί δεν τα πάω καλά με τις ετικέτες…
Όχι, δεν αναφερόμαστε στους The Sound, που όντως ήταν post-punk, αλλά στους The Sounds, που είναι alternative/punk/electro/new wave απο τη Σουηδία, με δύο δίσκους ως τώρα. Θυμίζουν Blondie (ίσως και λόγω της τραγουδίστριας) στο πιο ανεβαστικό όμως, και έχουν πολύ γαμάτα και σέξυ τραγούδια!
Αν μου επιτρέπεις, και μ? όλο το θάρρος δηλαδή, αν δεν ενοχλώ, και φυσικά δεσμεύοντας μόνο τον εαυτό μου, λέω μια γνώμη βρε αδερφέ, ψσσσστ, σου προτείνω να τον ψάξεις λίγο ακόμα τον κύριο Ben, αξίζει, και μάλιστα με τη σειρά που βγήκαν οι δίσκοι του. Ενδείκνυται. (ε, ίσως με μια κάποια προτεραιότητα στο Live From Mars)
