οι οι παναίτσα μ’. μέγα λάθος. ο δεύτερος αγαπημένος μου περσινός δίσκος. υπέροχες συνθέσεις, τρομερά συναισθηματικός δίσκος, όμορφοι στίχοι. αφού το ακούσεις, να δεις και το δβδ που βγήκε φέτος. για να πάρεις μία γεύση που θα σε πείσει http://www.youtube.com/watch?v=onvnoiyfOm0
Δλδ ηθελες να πω οτι σπερνουν και παιζουν αντερα και τετοια ?
Καλλιστα καποιος μπορει να πει οτι τις λεω αυτες τις μλκιες γιατι τους γουσταρω αλλα πολλα τετοια.
Δν λεω , οντως καλο θα ηταν να πω 5 πραγματα , αλλα μονο που βλεπει καποιος τα ονοματα του Beck , του Bogert και του Appice λογικα θα καταλαβει οτι αξιζει τον κοπο.
μπα ρε texas αμα δουν το ονομα Appice θα νομησουν οτι ειναι καμια μεταλια! λογου του αδερφου του(που ειναι κ γικοζος) παντως για τον bogert ψαχνω ακομα να βρω ποιος τον ψηφισε στο poll με τους μπασιστες!:lol:
Βασικα δε στη λεω (σε περιπτωση που καταλαβες αυτο - εξηγουμαι για να μη παρεξηγουμαι). Εγω μαναμ ξερω σε τι κοινο απευθυνεται ο Βeck, οπως και καμποσοι απο δω. Να εχεις ομως κατα νου οτι στο φορουμ υπαρχουν ατομα ολων των μουσικων γουστων που μπορει να μη τους εχουν καν ακουστα. :yes:
Δηλαδη μπορει εγω να προτείνω τον δίσκο της Julie Christmas με τα μέλη των Red Sparowes, που υποτιθεται για πολλους εδω περα ειναι γνωστο το target group που απευθυνονται. Παρολα αυτα αν δε πω δυο πραματα, ποσο ωραιο ειναι το δισκακι και πως ακουγεται, και δε θα το προσεξει ο μεσος τυχαιος αναγνωστης, και σκετη μοστρα θα φανει. Στη τελικη δηλαδη τσαμπα κοπος που λενε. Απ την αλλη μια γνωμη λεω, μπορει και να μαι λαθος…
Μιας και ανεφερα το project-ακι ομως, τσεκαρετε review-δακι. Απο τους καλους δισκους του ειδους. Ποστ-ιλα με νοημα, και οχι κοπια αλλης μπαντας.
εεεε!!!
δισκαρα το ακουστικ,
αλλα το λαιτ ειναι μνημειο!!
μουσικη κληρονομια.
δισκοι που δινουν νοημα στο να συνεχιζουμε να ακουμε ακομα μουσικη.
δισκοι που, ακομα και στην εποχη αυτη που δεν υπαρχει παρθενογεννεση, καταφερνουν και ακουγωνται τοσο εμπνευσμενοι και τοσο συναισθηματικοι.
εγω απλα προσκυναω το μεγαλειο αυτου του δισκου και δινω συγχαρητηρια στον δημιουργο του, που παρολο που καθιερωθηκε σε ενα ακραιο μουσικα ειδος, με αυτο το γκρουπ δειχνει οτι η μουσικη δεν εχει ορια (και οτι κατι τους ταιζουν εκει πανω!!! :lol: :lol: !!!
Αγαπητοι γιουζερς, αγαπητοι γνωστοι, ‘‘κατεστραμμενοι’’ συναδελφοι: 
Αυτες τις μερες εχω ξεθαψει και ακουω τουτο δω:
[CENTER]
alternate cover:
[/CENTER]
…και ειπα να το προτεινω. 17μιση λεπτα διάρκειας, με 15 κομμάτια στο σύνολο. Δισκαρα μεγατόνων. Το feeling ειναι πορωτικό, συνδυάζοντας το party attitude με “τσιτα τα γκαζια” μουσική. Σκεφτειτε μεθυσμένους hardcore-ο-πάνκηδες, που διασκευάζουν Motorhead σε αγώνες motocross :!: Ελπιζω να σας ψηνει. Αν οχι, εσεις χανετε. Τσεκάρετε άφοβα!
Καταρχην, πολύ ωραίο θεμα…εύγε man…
Εγώ θα προτείνω τους White Willow - Signal to Noise απο Νορβηγία. Τι παίζουν ? Χμμ…πολλά,αλλά σε αργούς ρυθμούς, μη περιμένετε βαριές κιθάρες, τύμπανα ελικόπτερο, και όλα τα συναφή. Να περιμένετε όμως, γυναικεία φωνητικα, καθαρή παραγωγη,πλήκτρα που θυμίζουν ψυχεδέλεια του 60, μελωδιες παραμυθένιες, μέτρια τέμπο και φυσικά ατμόσφαιρα.
Αμα με ρωτουσε κάποιος σαν ποιούς παίζουν, θα έλεγα, ίσως, ίσως με πιό προοδευτικούς The Gathering :-k
Im not sure to be honnest.
white willow εχουν μεγαλη ιστορια πισω τους
οπωσδηποτε σε οποιον αρεσουν να τσεκαρει προηγουμενα αλμπουμ τους!!!το τελευταιο ειναι καλο,αλλα μετριο συγκρινομενα με τα παλια τους!!!
συνήθως κάτι τέτοιες καταστάσεις είναι αριστουργήματα, οπότε λέω να το τσεκάρω.
Μιας και πιασαμε τους Νορβηγους, ξεθαβω ενα γκρουπ που ειχα αναφερει στο παρελθον:
[B][CENTER][SIZE=“2”]Kolokol - Flammer & Farger[/SIZE]
[/CENTER][/B]
Χαρντ-κορο-πανκηδες απ τη Νορβηγια. Ο εν λογω δισκος εχει τσαμπουκα περισσιο και συστηνεται διχως φοβο και παθος. Οι διαρκειες μικρες, η μουσικη γκαζιαρικη και τρου. Στην αρχη ισως σας χαλασουν λιγο τα φωνητικα. Μετα απο μερικες ακροασεις παντως θα γουσταρετε.
Εχει και μερικα κομματια στο επισημο site:
http://www.kolokol.no/media.htm
…αν και, για να μπειτε στο κλιμα δηλαδη, καλυτερα να ακουσετε ολοκληρο το δισκο.
DARK SAGA-ICED EARTH
[SIZE=“3”]Kiko Loureiro - Universo Inverso[/SIZE]
Πολυ ομορφα κομματια , πολυ ομορφο παιξιμο και γενικα ενας πολυ καλος δισκος.
Συνδυαζει στοιχεια λατιν τζαζ ροκ και ψιλοφανκ. Αν δν κανω λαθος επαιζε ή παιζει και στους Αngra αλλα αυτος ο δισκος ειναι κατι το τελειως διαφορετικο απ’ το στυλ των Angra.
Τον προτεινω χωρις κανενα ενδοιασμο.
8)
Γι αυτο που λες εχω ακουσει πολυ καλα λογια. Γιααα δωκε παραπανω ινφο. Κλασσικο βιρτουοζικο ειναι;
Εκανα εντιτ στο ποστ και λεω 5 πραγματα.
Οχι δν ειναι κλασσικη βιρτουοζια με ασταματητα χοσιδια και αϊντας του στυλ Michael Angelo Batio ( οχι οτι με χαλαν τα ανελεητα χοσιδια , αλλα ο δισκος αυτος δν ειναι ετσι).
Καλουτσικος ο Κικος.Επισης παρομοια φαση και αρκετα καλο βιρτουοζικο ειναι το τελευταιο του Mark Rizzo των Soulfly το οποιο αποτελεσε ευχαριστη εκπληξη!
Εχω να προτεινω αλλους 2 δισκους που απευθυνονται μεν κυριως σε μπασσιστες αλλα ειναι καλο δε ολοι να τους ακουσουν γιατι παιζουν 2 μεγαλα μουσικα μυαλα. Φυσικα και απο τεχνικης αποξεως γινετε το “ελα να δεις”.
Θα χαρακτηριζα το ειδος των δισκως ως γκρουβατο τζαζ.
Αναφερομαι φυσικα στους δισκους…
[SIZE=“3”]Victor Wooten & Steve Bailey - Cookbook {Bass Extremes 1}[/SIZE]
[SIZE=“3”]Victor Wooten & Steve Bailey - Just Add Water {Bass Extremes 2}[/SIZE]
Στον 1ο δισκο συμμετεχει στο κομματι “Red” ο Marcus Miller και στο κομματι “Strodus” ο Billy Cobham.
(Τα εξωφυλλα μπορει να ειναι και αντιθετα , δν εχω τα εξωφυλλα των δισκων και δν βρηκα και πολλα πραγματα στο google).8)
Εντιτ: Τα εξωφυλλα ειναι σωστα (το εξακριβωσα στο Wikipedia).
Τρελη Θειλα το συγκεκριμενο. Ευγε. Δεν ηξερα οτι εχουν και δευτερο.:-k
Y & T: In rock we trust
πω πω ρε φιλε με έστειλες τωρα με πήγες 15 χρονια πισω #-o
Νάμαι πάλι και εγω…Λοιπόν…πάρτε μιά αλμπουμαρα απο Αμερική . Αυτος είναι ο δεύτερος δίσκος τους, περιμένω εδω και 2 χρονια το τριτο τους, διότι είπαν θα ειναι μια τριλογια και μέτα γεία σας, αλλα ακόμα τιποτα…
Τί παίζουν,προοδεύτικο ντέθ-μέταλ με στοίχεια blues jazz ,avant-garde.Ο δίσκος περιέχει κανα 2 μπαλαντοειδή κομμάτια, γυναικεία φωνή / ωραία βαρία growl και καθαρα φωνητικα και γενίκα πόλυ ωραίο αλμπουμάκι.
Ααα… φιλοξενούμενοι στο δίσκο ειναι οι, Paul Kuhr - Novembers Doom- και ο Kobi Farhi - Orphaned Land-.
Subterranean Masquerade - Suspended Animation Dreams
