Δισκάρες που προτείνουμε στους συμ-φορουμίτες μας

hokam · June 10, 2007, 3:08pm

Δισκαρα οντως το Dark ride.Aπ τα λιγα των Ηelloween που μπορω να ακουσω ολοκληρα.

Για Sir Lord Baltimore φιλε Cygnus x-1 =D> =D> =D>

Rychehead · June 10, 2007, 3:13pm

Δισκαρα!!! Εκαναν κατι διαφορετικο οι Helloween και ανανεωθηκαν, αυτο τους βοηθησε να γραψουν τοσο καλο δισκο. Αφηστε τον Weikath να λεει οτι θελει…

Ι Live For Your Pain…

socrates · June 10, 2007, 3:25pm

:thumbup: :thumbup: δισκαρα το Dark Ride και το πρωτο που ακουσα απο Helloween.

Eagleheart · June 10, 2007, 3:28pm

Όντως, το Dark Ride είναι φοβερή δισκάρα. Κάποια εποχή κιόλας ήταν το αγαπημένο μου από Helloween :!: Ευτυχώς όμως συνήλθα γρήγορα

Eagleheart · June 10, 2007, 4:33pm

Σεβασμός στα ιερά! 8)

THE CANDLE STILL BURNS!!!

panagiotis · June 10, 2007, 4:34pm

To Dark Ride είναι έπος! Μαγκιά τους που το βγάλανε. Ανάλογο σκηνικό έιχε γίνει και παλιότερα με το Persistence Of Time των Anthrax που και αυτοί με τον συγκεκριμένο δίσκο είχαν απαλλαγεί από το happy mood που είχαν συνηθίσει τους οπαδούς τους.

ChrisP · June 11, 2007, 1:26am

Παρτε και δυο post-rock για να γουσταρουμε

Godspeed You Black Emperor! - Lift Yr. Skinny Fists Like Antennas To Heaven

Οι γκουρου του ειδους… Το CD ειναι διπλο και ειναι οτι πρεπει για καλοκαιρακι και για ταξιδιαρικη μελαγχολικη διαθεση…

Jesu - Jesu

H μπαντα που δημιουργησε ο Justin Broadrick των industrial θεων Godflesh… Φυσικα κινειται σε πιο ηρεμα μονοπατια… Δεν εχω πολλα λογια να περιγραψω τη μουσικη τους… Απλα καθαρτικη… Επενδυστε αφοβα…

timoros · June 11, 2007, 1:15pm

Solitude Aeturnus- Adagio

Pareksigimeno apo pollous alla polu dunato!

led_zeppelin · June 13, 2007, 1:35am

hokam:

Ας προτεινω και κατι λιγοτερο μουσειακο,αλλα εξισου καλο…Οι φιλοι των Pain of salvation θα βρουν εδω μια αλλη εκδοχη στο Hallelujah του Leonard Cohen,που διασκευασαν και οι PΟS στο live τους.

In the summer of 1993, Jeff Buckley began working on his first album with record producer Andy Wallace,[55] who had mixed Nirvana’s multi-platinum album Nevermind.[56] Buckley assembled a band, comprised of bassist Mick Grondahl and drummer Matt Johnson,[57] and spent several weeks rehearsing.[58] In September, the trio headed to Bearsville Studios in Woodstock, New York to spend 6 weeks recording basic tracks for what would become Grace.[59] Buckley invited ex-bandmate Lucas to play guitar on the songs “Grace” and “Mojo Pin”, and Woodstock-based jazz musician Karl Berger wrote and conducted string arrangements with Buckley assisting at times.[60] Buckley returned home for overdubbing at studios in Manhattan and New Jersey where he performed take after take to capture the perfect vocals and experimented with ideas for additional instruments and added textures to the songs.[61]

In January 1994, Buckley left to go on his first solo North American tour to support Live at Sin-é.[62] It was followed by a quick 10 day European tour in March.[63] Buckley played clubs and coffeehouses and made in-store appearances.[62] After returning, Buckley invited guitarist Michael Tighe to join the band.[64] Buckley co-wrote “So Real” with Tighe, recorded as a late addition to the album.[65] In June, Buckley began his first full band tour called the “Peyote Radio Theatre Tour” that lasted into August.[66] Pretender Chrissie Hynde,[67] Soundgarden’s Chris Cornell, and The Edge from U2[68] were among the attendees of these early shows.

Grace was released on August 23, 1994. In addition to seven original songs, the album included three covers: “Lilac Wine”, based on Nina Simone’s version,[46] “Corpus Christi Carol”, a Benjamin Britten composition based on a 15th century hymn that Buckley was introduced to in high school,[69] and Leonard Cohen’s “Hallelujah”, based on John Cale’s recording from the Cohen tribute album, I’m Your Fan.[46] Buckley’s rendition of “Hallelujah” has been called “Buckley’s best” and “one of the great songs”[70] by Time magazine and is included on Rolling Stone’s list of “The 500 Greatest Songs of All Time”.[71]

While sales were slow and the album garnered little radio airplay, it did quickly receive critical acclaim.[72] The UK’s Melody Maker called it, “a massive, gorgeous record,”[73] while The Sydney Morning Herald proclaimed it, “almost impossibly beautiful.”[74] The album did go gold in France and Australia over the next two years,[66] eventually achieving gold status in the U.S. in 2002.[75] Grace has now sold over 2 million albums worldwide[76][77] and has gone platinum in Australia over six times

Grace won appreciation from a host of revered musicians. Included were members of Buckley’s biggest influence, Led Zeppelin.[78] Jimmy Page considered Grace close to being his, “favorite album of the decade.”[79] Robert Plant was also complimentary.[80] Other of Buckley’s influences[81] lauded him: Bob Dylan named Buckley “one of the great songwriters of this decade,”[80] David Bowie called Grace, “one of the 10 albums he’d bring with him to a desert island.”[82] Lou Reed expressed interest in working with him after seeing him perform.[82] Paul McCartney,[83] Thom Yorke, Chris Cornell, Neil Peart, U2 and Elton John were among others who have held Buckley’s work in high esteem.

Εκανα ενα search για τον Jeff Buckley και πετυχα αυτο. Ελπιζω να το ακουσατε οσο το δυνατον περισσοτεροι. Επαθα τεραστιο σοκ οταν πρωτοακουσα το Grace πριν μερικα χρονια κι αναθεωρησα τις αποψεις μου για τους καλυτερους τραγουδιστες.

keimis · June 13, 2007, 1:57am

Και φυσικά να μην ξεχνάμε την μουσική κληρονομιά του Jeff Βuckley, που δεν είναι άλλη από τον τεράστιο πατέρα του TIM BUCKLEY.

Oι δίσκοι του: (με bold βάζω τους σε πρώτη φάση απαραίτητους):

Tim Buckley (1966)
Goodbye and Hello (1967)
Happy Sad (1969)
Blue Afternoon (1970)
Lorca (1970)
Starsailor (1970)
Greetings from L.A. (1972)
Sefronia (1973)
Look at the Fool (1974)

Betrayer · June 13, 2007, 3:44am

Stolen Babies - There be squabbles ahead

an sas arese to idos ton diablo swing orchestra tote sigoura tha sas aresoun kai aftoi…
oi Stolen Babies pezoun ena para3eno idos gothic metal me avant-garde mazi me carnival rock kai jazz.
To sigkekrimeno album ine ena apo ta favourite mou.

Eagleheart · June 17, 2007, 11:18pm

Λεπόν, πολύ καλά κάνετε κάποιοι (η μάλλον πολλοί ) πού γουστάρετε μπάντες σαν τους Machine Head, Dew Scented κλπ και τις θεωρείτε thrash, επειδή εγώ όμως τα έμαθα αλλιώς τα πράγματα θα προτείνω μία -κατ’εμέ-πραγματική thrash δισκάρα. Τι κι αν δεν έχει κάποια καινοτομία αυτό τό άλμπουμ… Ελάχιστα με απασχολεί (για να το πώ κόσμια ) Αυτό πού με ενδιαφέρει είναι ότι η πόρωση πού μου προσέφερε, την οποία δεν μου εχουν προσφέρει ούτε στο ελάχιστο τα “ψαγμένα” συγκροτήματα. Αν λατρευετε το Pleasure To Kill των Kreator με αυτό το άλμπουμ θα βρείτε την υγειά σας! 8)

panagiotis · June 18, 2007, 12:00am

Να τους τσεκάρω δηλαδή? Νταξ, δεν πιστεύω να είναι όμως καμμία clopyright ( retro ) μπάντα τύπου Inferno?

Eagleheart · June 18, 2007, 12:23am

Αφοβα! Καμία σχέση με “ξεπατίκωματα” (τα οποία δεν τα θεωρω αρνητικά, αρκεί να “προσεγγίζονται” σωστά) Το feeling είναι ίδιο

Angmar · June 18, 2007, 12:54am

εμενα παλι αυτο μου φανηκε απλα καλο. γιααα τσεκαρετε εδω:

Terror 2000 - Slaughterhouse Supremacy

σουηδικο death metal. ο πρωτος δισκος σπερνει λέμε. διαρκεια κάτι λιγοτερο απο 40 λεπτά, αλλά μπόμπα!

Circle Takes The Square - As The Roots Undo

experimental/progressive/mathcore/screamo/hardcore. θεοι. πολυ ανωμαλη η μουσική τους αλλα και πολύ θεική. το τελευταιο ειδικα κομματι του δισκου παιζει τον τελευταιο 1 χρονο συνεχεια στο playlist μου.

για το επομενο μη με κραξετε. γ@μ@νε απιστευτα!

Sublime - Greatest Hits

εδω και κατι χρονια μονο δαυτο εχω απο αυτους. ειναι και πανακριβα τα cd τους οσες φορες εχω κοιταξει.

dub, punk, funk, ska, reggae και hip hop. λιγο απ ολα και σπερνει. πολυ κεφατη μουσική και τους γουσταρω καργα.

panagiotis · June 18, 2007, 1:03am

Oi Sublime είναι θεοί!
Smoke 2 Joints, Santeria και φύγαμε!

Angmar · June 18, 2007, 10:27am

πωωωω δικος μου εισαι! ναι οντως. τα σπανε τρελα. τους ειχα πετυχει πριν 5-6 χρόνια και ειχα παθει πλακα. ακομα ακουω το cd πολυ ευχάριστα…

ChrisP · June 18, 2007, 12:28pm

Εγω λεω να “φλωρεψουμε” λιγο και να γυρισουμε καμια 40αρια χρονια πισω οταν τα πληθη μαγευονταν απο folk-rock καλλιτεχνες σαν τους Bob Dylan, Tim Buckley, Neil Young…

Ενα φανταστικο ντουετο της εποχης εκεινης ηταν και οι Simon & Garfunkel τους οποιους πολλοι θα γνωριζουν απο το super-hit Miss Robinson και ισως και απο το Sound Of Silence (ολοι θα ξερουν τη διασκευη απο Nevermore)…

Παροτι και οι 5 δισκοι που κυκλοφοησαν ειναι κατα τη γνωμη μου απο φανταστικοι εως αριστουργηματα, εδω θα παρουσιασω το “Parsley, Sage, Rosemary and Thyme” που ειναι πιστευω ενα κλικ παραπανω απο τα υπολοιπα…

Αν λοιπον σας αρεσουν τα χαλαρα, κιθαριστικα ακουσματα αυτος ο δισκος ειναι για σας. Ξεκινα με το εκπληκτικο ομωνυμο κομματι το οποιο “παντρευεται” με το παραδασιακο Canticle. Κορυφαιες στιγμες του δισκου ειναι το τεχνικο Patterns, το νοσταλγικο Homeward Bound, το υπεροχα μελαγχολικο Dangling Conversation, το “γρηγορο” Flowers Never Bend With The Rainfall…

Εκει ομως που σηκωνεται η τριχα “καγκελο” ειναι στο κομματι που κλεινει το δισκο… Εκει ακουγεται η φωνη ενος εκφωνητη να παρουσιαζει τι ειδησεις οπου με “ψυχρο τροπο” ακουμε μεταξυ αλλων το θανατο του Lenny Bruce, την αποφαση του M.L. King να πραγματοποιησει συγκεντρωση στο Σικαγο παρα τις συστασεις της αστυνομιας, τις επιθεσεις εναντια στους διαδηλωτες κατα του πολεμου στο Βιενταμ καθως και τη δηλωση του Νιξον οτι ο πολεμος θα συνεχιστει για τουλαχιστον 5 χρονια ακομα… Ολα αυτα ενω απο πισω ακουγεται “μονοτονα” το χριστουγεννιατικο Silent Night…

Ακουστε και δεν θα χασετε… Κι ας μην εχει σολο και δικαση…

panagiotis · June 18, 2007, 2:40pm

Να πω απλώς ότι η διασκευή των Atrocity, στο SOund of silence, είναι απίστευτη.

Ωραίοι γενικώς οι Simon Garfunkel, ντάξ, δεν με πολυτρελαίνουν πάντως. Μία συλλογή άχω από αυτούς. Bridge over troubled water κ έτσι.

_UnHoLyMaRtYr · June 18, 2007, 2:40pm

Τα έχω πει, το φωνάζω, το ξαναφωνάζω κλπ.

“Quote Unquote” – 6:56
“Slowly Growing Deaf” – 6:59
“Squeeze Me Macaroni” – 5:38
“Carousel” – 5:13
“Egg” – 10:38
“Stubb (a Dub)” – 7:19
“My Ass Is on Fire” – 7:47
“The Girls of Porn” – 6:42
“Love Is a Fist” – 6:01
“Dead Goon” – 10:02

Mr. Bungle is the 1991 self-titled album by Mr. Bungle. The album contains many genre shifts which are typical of the band, and helped increase the band’s popularity, gaining them a reasonable following and fanbase. The first track, Quote Unquote was originally titled Travolta but had to be changed for legal reasons.

Ο τρόμος ο ίδιος, ο Πάττον στα καλύτερά του για μένα, και προσφορά στο Μετρόπολις. Τι άλλο θέλετε.

Έντιτ: Επίσης, περνώντας τις πρώτες σελίδες μια γρήγορη διέκρινα μερικά μέγκαντεθ, μέιντεν, χέλοουιν, πριστ κλπ άλμπουμς. Εεεε πώς το λένε, ας προσπαθήσουμε να βάζουμε κανά δίσκο που μπορεί να μην έχει ακούσει έστω κι ένας. Δεν ήταν διαμαρτυρία.