Akatergasto aggliko doom rock, apo th mpanta-orismo tou cult, me th xaraktiristikh/idiomorfh fwnh tou Terry Jones, dig…
Thanks μαν!!!
Eισαι μεγαλη βδελλα ρε.50 ευρω ρε αιματορουφηχτρα???Επειδη ομως @αμα@ε οι Winterhawk,θα ρωτησω μονο:τα θες επιταγη ή μετρητα???
Μπράβο ρε man.
Σήμερα θα ποστάρω κάτι πολύ γνωστό για τους παλιότερους.
Camel - The Snow Goose ( 1975 )
[CENTER]
[/CENTER]
Δεν χρειάζεται να πω πολλά για αυτόν τον δίσκο. Στο μόνο που θα αναφερθώ είναι σε μία ξεχωριστή ιδιότητα που (νομίζω ότι) έχει, και που πραγματικά θα ήθελα να μάθω αν κάτι τέτοιο ισχύει και για άλλους δίσκους. Έχετε αναρωτηθεί αν υπάρχει κάποια κυκλοφορία που να αρέσει σε όλους όσους την ακουσουνε? Από ροκάδες, μεταλλάδες, οπεράδες ( τι λέξη είναι αυτή? ), στον παππού και την γιαγιά σας, ακόμα και στον 8χρονο ανηψιό μου (που ακούει τα cd του alter που διαφημίζονται στην παιδική ζώνη). Και όλα αυτά σε έναν instrumental δίσκο? Χμμμ…
Πολύ ωραία το έθεσες!
Ένας δίσκος που σου κάνει παρέα κάθε στιγμή!
Ο πρώτος δίσκος που είχα αποκτήσει από Camel (το βινύλιό του το φυλάω ακόμη ως κόρη οφθαλμού) και ο δίσκος που με έκανε να υποκλιθώ από νωρίς στο μεγαλείο αυτής της μπάντας και να σπεύσω πάραυτα και να αποκτήσω σε σύντομο χρονικό διάστημα και όλους τους άλλους δίσκους των Camel της δεκαετίας του '70 (δεν έχω υλικό τους της δεκαετίας του '80, καθώς και κάποιες πρόσφατες κυκλοφορίες. Άλλωστε η καλύτερη και πιο δημιουργική τους περίοδος πιστεύω ότι είναι με διαφορά η δεκαετία του '70.8) )
Δεν μπορω να μιλησω αντικειμενικα για το Snowgoose.Μονο:respect: ,τιποτα αλλο…
Λοιπόν, τα συγκεκριμένα albums πιστεύω ότι μπορούν να “προσελκύσουν” άτομα από το forum με εντελως διαφορετικά γούστα! Αν και προσωπικά δεν μπορω να πώ ότι έχω καλή σχέση με το goth/doom τούτοι εδώ οι Γερμανοί με εξέπληξαν ευχάριστα! Ένα μεγάλο σύν (για μένα) θα έλεγα πώς είναι το ωραίο “φιλτράρισμα” των επιρροών τους (Rammstein, Paradise Lost, 2 μπάντες πού μου αρέσουν αρκετά) και η θεατρική ατμόσφαιρα πού επικρατεί η οποία σου βγάζει το feeling μιάς δραματικής παράστασης!
Αυτά! 8)
Operation mindcrime 1 [queensryche]
Promissed land[queensryche]
Carved in a stone[shadow gallery]
Epica[kamelot]
Passion and power[eloy]
Once kai century child[Nightwish]
Aπο dream theater σχεδον ολα (αν και κουραζουνε λιγο)
ΝΙ!
Μιλαμε για ΓΚΡΟΥΠΑΡΑ
Το the deathship has a new captain φοβερό!!! Και το Carpathia που έχω ακούσει μόνο αποσπασματικά πρέπει να είναι επίσης γαμάτο!! Τους είχα ακούσει κατά τύχη πριν κάτι χρόνια στην εκπομπή του Χρονόπουλου στο RockFM:)
Δυο alternative rock κυκλοφοριες (δεν λεω hard rock για να μη “τσαντιζονται” οι κλασσικοι… )
Screaming Trees - Sweet Oblivion
Οι Screaming Trees κακως συσχετιζονταν με το grunge κινημα καθως προϋπηρχαν αρκετα χρονια απλ με την εκρηξη της alternative σκηνης βρηκαν την ευκαιρια να βγουν στην επιφανεια… Κεντρικη μορφη της μπαντας ο μεγαλος Mark Lanegan, η τεραστια αυτη φωνη καμμενη απο τις καταχρησεις αλλα εκφραστικος οσο (πολυ) λιγοι… Το Sweet Oblivion κυκλοφορησε το 1991 και ειναι η κορυφαια στιγμη τους με συνθεσεις ποτισμενες απο τα blues και το bourbon… Ιδιως οι φανς των Pearl Jam θα το εκτιμησουν…
Faith No More - King For A Day, Fool For A Lifetime
Οτι και να πουμε για την τρελοπαρεα του Mike Patton ειναι λιγο, απλα ακουστε αυτον τον εντελως ετεροκλητο δισκο… Απο rock υμνους (Digging The Grave) σε lounge χαλαρωματα (Evidence) και απο Pantero-ειδεις καταστασεις (Gentle Art Of Making Enemies) σε κορυφαιες μπαλαντες (Take This Bottle, Just A Man)…
τους screamin trees δεν τους ξέρω, αλλά το king for a day… είναι δισκάρα. respect. αν και το αγαπημένο μου είναι το angel dust. Λατρεύω τα ουρλιαχτα στο digging the grave… δείξανε πόσο τρελός για δέσιμο μπορεί να είναι κάποιος που παίζει στο Faith No More. 'Απειρες ώρες έχω περάσει με τους δίσκους των Faith.
Να τους ψαξεις!!
Επισης ξεχασα να αναφερθω και σε μια ακομα δισκαρα που ειχα στο μυαλο μου…
Lid - In The Mushroom
Οι Trouble βρισκονται σε ανενεργο στατους για καμποσο καιρο και ο Eric Wagner επιστρατευοντας τον Danny Cavanagh των Anathema, καθως και τους αδελφους Reeves στο rhythm section, αποφασιζε να εξερευνησει τις απαρχες του hard/heavy rock στα 60’ς και τα 70’ς υπο των πρισμα ενος πιο συγχρονου ηχου… Φοβερες διασκευες στα Don’t Let Me Down (Beatles) και Randy Scouse Git (Monkees)…
euge…=D> =D> =D> =D> kai pali euge!
Ειναι λιγο δυσκολο να βρεθουνι ομως ειναι δισκαρες!!!
Περισσοτερα εδω http://en.wikipedia.org/wiki/Sir_Lord_Baltimore
http://www.powerofzeus.f9.co.uk/
Διαμαντια του Power Metal
http://www.heirapparent.com/
Helloween - The Dark Ride
Λοιπον τα δυο Keepers τα πηρατε, το Walls Of Jericho το πηρατε και καλα κανατε… Οι υπολοιποι δισκοι των Helloween λενε τιποτα? Κατα τη γνωμη μου, κορυφαια τους στιγμη ειναι τουτο εδω το διαμαντι το οποιο κυκλοφορησε σε μια περιοδο (2000) κατα την οποια η πτωση του euro-power ειχε ηδη ξεκινησει και ηταν κατακορυφη. Ε, λοιπον, το Dark Ride πηρε αποστασεις απο την euro-power σκηνη (βοηθουμενο φυσικα κι απο την φανταστικη παραγωγη του Roy-Z), παρουσιαζοντας μας τους Helloween πιο σκοτεινους απο ποτε… Απο το καταιγιστικο εναρκτηριο Mr. Torture εως το επος Dark Ride που κλεινει τον δισκο δεν συνταμε ΟΥΤΕ ΕΝΑ μετριο κομματι…
Ο Weikath βεβαια τωρα σε καθε συνεντευξη το θαβει, αλλα προφανως το κανει αφου το μισο και παραπανω ειναι γραμμενο απο μελη που πλεον δεν ειναι στην μπαντα… Αφηστε τον να λεει και τσιμπηστε αυτο το διαμαντακι…
Φοβερή δισκάρα το dark ride!!! :thumbup:
Οντως πολυ ωραιος δισκος,αν και διαφορετικος απο το πιο “χαρουμενο” στυλ που ειχαν γενικα οι Helloween.
Τα If I Could Fly,Μirror Mirror και Mr Torture ειναι κομματαρες.