Up the Hammers baby 
We can finally announce the date and the first names for the 4th edition of up the hammers festival which will take place in Athens, Greece at An club on 6&7 March 2009.
Πόρωση με viking metal φίλε. Να είστε καλά.
Ας ελπίσω να καταφέρω να βρεθώ τότε στην Αθήνα, αλλά φαντάζει κάπως δύσκολο. Αν μη τι άλλο, θα προσπαθήσω.
Ευχαριστώ και πάλι όμως παίδες.
Το εχω καπου το By Honour.Πρεπει να το ξανακουσω.
Ακουσε οπως και δηποτε Horna βραδυ!Καμμενες/σαπιες/ωραιες συναμα καταστασεις.
Το ξερω για την πανουκλα 
Ειναι και στο εξωφυλλο και η κυρια πηγη εμπνευσης του
Hvis Lysset Tar Oss.
To κατέβασες από site ή το έχεις στην δισκοθήκη σου;
Αν το δεύτερο, θα εκτιμούσα πολύ αν μπορούσες να μου πεις από που μπορώ να το προμηθευτώ (δεν μένω σε κεντρική πόλη, συνεπώς πρέπει να ξέρω συγκεκριμένα που θα το αναζητήσω).
Επίσης, αυτό με τους Horna το έκανα χθες το βράδυ. Όντως η σαπίλα και η μαυρίλα του συνδιασμού δεν έχουν όριο. Σκοτάδι και μαύρη μουσική.
H ένταση κορυφώθηκε όταν έπαιξε τέλος το Aania Yossa και για τα επόμενα 20 λεπτά ούτε που κινήθηκα.
Thanks for the suggestion again :).
Πρόταση
Messengers of the Darkest Dawn - Enshadowed.
Πήρα μόλις χθες την βυνιλιακή συλλεκτική έκδοση και μπορώ να πω πως με ενθουσίασε. Αν και με το παλιό line-up (Νecrotormentor, Drakhon, κ.α.-μετακομισθέντες στους End, πέρα του N.e.c.r.o.), σπέρνουν σαπίλα παντού.
Κιθάρες old school, drums-φωτιά, μπασοπολυβόλο και φωνητικά από τα βάθη της κολάσεως συνθέτουν το Messengers… .
Όποιος δεν το έχει ακούσει, πραγματικά χάνει ένα μεγάλο μέρος του εν γένει ελληνικού blackmetal.
Και η έκδοση του βυνιλίου είναι ΠΟΛΥ underground kvlt.
Οχι κατεβασμενο το εχω το Ereb Altor.
Οσον αφορα τους Enshadowed εχω προτεινει το αλμπουμ τους στο τοπικ για το μπλακ μεταλ στις κυκλοφοριες.
Δισκαρα απο τις λιγες και σε αλλο στυλ απο το τυπικο ελληνικο.Αργκκκκ!
Αλλο ενα hardcore δισκακι που σπερνει.Οι ryker’s απο το kassel της γερμανιας κινουνται στο old school hardcore με στοιχεια απο old school thrash.Το a lesson για μενα ειναι ο κορυφαιος τους δισκος και προτεινεται χαλαρα.Προσφατα επεστρεψαν μετα απο πολλα χρονια απουσιας.
raw power-iggy pop and the stooges.παλιο και καλο.
Μπραβο ρε μαγκιτη συμφωνω.Και τα 3 των stooges στα 60’s,70’s απλα σκοτωνουν.
Οι φανς του brutal hardcore ας τσεκαρουν κι αυτο.Oι merauder ειναι μια απο τις κορυφαιες brutal hardcore μπαντες που εχουν εμφανιστει ever.Το five deadly venoms ειναι ο δευτερος δισκος τους(προτεινονται και οι αλλοι 2 και ειδικα το master killer).O τραγουδιστης τους jorge rosado ειναι ενα απο τα κορυφαια λαρυγγια της σκηνης(εκανε κατι φεγγαρια στους ill nino ενω συμμετειχε και στο project των rag men που θα ποσταριστει συντομα)και οι συνθεσεις σκοτωνουν.
παλιο καλο και γαμηστερο!!!και μονο το search and destroy να ειχε παλι θα γαμαγε!!!
Πρεπει να τους ειχα προτεινει στο core-o-topic ! Μεγαλεια!
Κριμα που πεθανε ο κιθαριστας τους sob(r.i.p).Eλπιζω να συνεχισουν παρολα αυτα.
Aντε ρε να σας το προτεινω κι αυτο
Project που συμμετεχουν οι Jorge Rosado(Merauder),Mitts(Madball,exSkarhead),Ian "bulldog"Edwards(Earth Crisis) και Rigg Ross(Madball).Μεχρι στιγμης εχουν το παραπανω δισκακι που απλα δε παιζεται.Εχει και μια διασκευη στο territory των Sepultura.
:roll::thumbup:
Ει leper αν δεν το εχεις ακουσει καντο τα σπανε.
Asva - What You Dont Know Is Frontier [2008]
δεν εχω και τις καλυτερες σχεσεις με το drown, σκουπιδι δεν το θεωρω, απλα οταν θελω να καω με κατι θα βαλω καμια σλατζια ή τιποτα ντουμοστονερ αυτα τα σε πιο αργο τεμπο και θα ξεχαρμανιασω. με τους asva αλλαζει το πραμα. εξ αμερικης. πολλα προτζεκτ ο καθενας τους στο ιστορικο του οπως sunn o))) burning witch, Goatsnake, Mr. Bungle(!) και πολλοι αλλοι.
το What You Dont Know Is Frontier ειναι το δευτερο αλμπουμ της μπαντας. επαθα την πλακα μου με δ’αυτο.
γενικα τους παρακολουθουσα απ’ το προηγουμενο Futurist’s Against The Ocean, που ηταν και παρα πολυ καλο. αλλα τετοιο σοκ για το φετινο τους αλμπουμ δεν ηταν στο προγραμμα.
μεγαλα σε διαρκεια κομματια που χτυπανε και 20αρια ,4 ειναι ολα κι ολα.
ολα καλα και ολα ωραια μεχρι στιγμης, φτανουμε στο 3ο κομματι (A Game In Hell, Hard Work In Heaven), τελειωνει. και αφηνει εμενα να κοιταω τα ταβανι χωρις να ξερω που βρισκομαι. στηριζομενο σε ενα υπερτελειο doom riff μη δειχνοντας ελεος να σε κτυπα στο τοιχο, αργα και βασανιστικα.
το αλμπουμ ειναι στα καλυτερα της φετινης χρονιας, και κατα καποιο περιεργο τροπο νιωθω οτι εχει γινει ηδη ιστορικο.
Για τους ΠΟΛΥ καμμένους του θορύβου…
THE BERZERKER - Dissimulate (2002)
Όσοι ασχολούνται σοβαρά με το “ευγενές” άθλημα του grindcore, (δηλ. περισσότερο απο το να έχουν ακούσει 2 άλμπουμς Carcass και Napalm Death) μάλλον ξέρουν περί τίνος πρόκειται εδώ. Για όσους δεν έτυχε, να πω απλά οτι πρόκειται για τσίτα-τελειωμένο hyper-fast grindcore με έντονες gabba/industrial “πλάτες” και απάνθρωπα samples που κάνουν το τελικό αποτέλεσμα ακόμα πιο χαοτικό. Για την ιστορία να πω ότι από αυτό το δισκο απέκτησαν κανονικό ντράμερ, χωρίς να εγκαταλείψουν όμως τις πατέντες τους (π.χ. σε σημεία samples από κομπρεσέρ αντί για blastbeats, αλλού gabba/techno “μπότες” κλπ.). Τα riffs όμως παραμένουν μνημειώδη για το χώρο που κινούνται. Το αποτέλεσμα παραμένει σταθερά και αμείωτα ασφυκτικό και χαοτικό. Σαν το soundtrack ενός ξυλοδαρμού από cyborgs ένα πράμα! :lol:
Είχα την τύχη να τους παρακολουθήσω λάιβ φέτος το καλοκαίρι στο φεστιβάλ Brutal Assault της Τσεχίας, και πραγματικά προσκύνησα! Τέτοια ηχητική βία δε συγκρίνεται με τίποτα!
Φανταστείτε να ακούτε Agoraphobic Nosebleed ενώ λίγο παραδίπλα γίνεται ένα hardcore rave-party, και είστε χοντρικά μέσα για τον χαμό που επικρατεί εδω μέσα.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όπως προείπα και στην αρχή όμως, προτείνεται ΜΟΝΟ στους πολύ καμμένους του θορύβου. Οι υπόλοιποι, αν τύχει και με ακούσουν, μάλλον θα με κυνηγάνε μια ζωή…
Το εχω σε mp3.Ενα φιλαρακι εχει 2 αυθεντικα απο αυτους 
Ακραια μουσικη.Εχουν και καποιες ωραιες διασκευες.
Αλλη μια δισκαρα στο hardcore
Απλα respect.
Το δίσκο των Berzerker πάντα ήθελα να τον τσεκάρω και όλο αμελούσα.
Οι 25 ta Life είναι ΘΕΟΙ και ο Rick τεράστια μορφή. Χαλαρά το ‘‘Friendship, loyalty, commitment’’ είναι μέσα στο top- 5 αγαπημένων hardcore δίσκων. Και το ‘‘Strength through unity’’ πολύ πορωτικό επίσης. Και γενικώς η παράξενη προφορά των στίχων του Rick και ο τρόπος που τραγουδάει τα σπάει απίστευτα.