Μιστερ, μερικες φορες να ξερεις πως αρκει η λεξη Καναδας!
Ξεθαβω παλιο post για τη παρτη σου. Και του Bleeding. 
Λοιπον. Καλο Post-Hardcore απ τον Καναδα. Περσινο Ep / ντεμπουτο.
[CENTER][SIZE=“2”]Titan - The Chrysanthemum Pledge[/SIZE]
[/CENTER]
Του ριξα 2-3 ακροασεις και μου φανηκε δυνατο. Τυπικο μεν, ωραιο δε! Θα πεσουν κι αλλες οσονουπω
Τελικα με κρατησε.
αγαπαμε Καναδα λοιπον. τους ταηταν τους ειχε παρει το ματι μου λογω εξωφυλλου στους ρωσους.
και τωρα που κανω σερτς βρισκει ενα σωρο αλλα πραματα και με ταλαιπωρει =/
Μιλαμε για μαματο αλμπουμ με φοβερη παραγωγη!Punk death για ξυλο και headbanging!
μολις διαπιστωσα την “ιεροσυλια”
δεν εχει προταθει ουτε ενα αλμπουμ απο τους φοβερους ZAO!!!
και μιας και τωρα παιζει τερμα το ομωνυμο τους …
κυκλοφορησε το 2001 απο την solid state records (norma jean,living sacrifice,extol) , κλασσικη εταιρεια στο χωρου του χριστιανικου core ηχου.
αποτελει το 5ο αλμπουμ τους και ενα απο τα πιο ιδιομορφα τους!!
γραμμενος εξ ολοκληρου απο τον drummer Jesse Smith και τον κιθαριστα Scott Mellinger, ο δισκος περιεχει 10 κομματια συνολικης διαρκειας 36 λεπτων!
πρωτο κομματι ειναι ο υμνος 5 year winter!!!ενα απο τα πιο βαρια του δισκου και το μοναδικο τραγουδι με γρηγορο σημειο!!!trademark zao κομματι
τα υπολοιπα κομματια κυμαινονται σε πιο mid tempo φορμες.αλλωτε αργες σε φαση post,αλλωτε insane ρυθμοι,αλλωτε groovy,αλλωτε κλασσικα hardcore beat downs.
την ποικιλια του δισκου ενισχυουν τα 2 instrumentals (το tribal-ιζον Alive Ιs Dead και το ακουστικο FJL
καθως και η χρηση μπαλαντοειδων σημειων με καθαρα φωνητικα
οπως και πειραματισμοι σαν το trip-hop-ειδες ξεκινημα του A tool to scream (επος)
και το υπνωτικο witchhunter
ποικιλια συνανταμε και στα φωνητικα καθως εχουμε τα κλασσικα σχισμενα (λιγοτερο black-ιζον απο τι στο παρελθον) φωνητικα του weyandt,καποια πιο death-ιζον,καθαρα,ψιθυριστα και επισης συνεισφορα σε backing vocals απο τον drummer Smith.
ο οποιος Smith ηχογραφησε το αλμπουμ χρησιμοποιωντας ηλεκτρονικα drums.υπαρχουν σημεια που ακουγωνται καπως,αλλα ταυτοχρονα κανουν και το αλμπουμ ξεχωριστο!το παιξιμο του παντως παραμενει αψογο!
Προσωπικα ειναι το αγαπημενο μου αλμπουμ απο τους zao και για την παρουσα στιγμη το καλυτερο τους!
οσοι γουσταρουν την φαση και δεν τους εχουν τσεκαρει
ειναι μια καλη ευκαιρια να ξεκινησουν
ps. οσοι ανησυχουν για το θεμα των στιχων, δεν ειναι οι κλασσικοι jesus i love you (αν και στο παρελθον εχουν τραγουδησει και τετοια…)
5 year winter
Ο πρώτος ομώνυμος δίσκος των Mekong Delta που κυκλοφόρησε το ογδονταεπτά.
Ω θεοί είχα να το ακούσω πολύ καιρό και πρόκειται για φανταστική δισκάρα! Πρόκειται για το πρώιμο προγκρέσιβ θρας των M.D. με πιο πρώιμο ήχο, πιο heavy metal κατευθύνσεις και αρκετές Manowar επιρροές (!) που μου προκάλεσαν μεγάλη εντύπωση όταν το πρωτοάκουσα.
Σπέρνει. Απλά.
Αλλη μια δισκαρα που δεν νομιζω να χεια αναφερθει… Εκανα τουλαχιστον search…
Αν και οχι τοσο γνωστη οι Κinetic Dissent στο μοναδικο τους αλμπουμ του 91 δημιουργουν εναν εξαιρετικο “progressive” δισκο που δεν μπαινει κατω απο ταμπελες, συνδυαζοντας διαφορετικα μουσικα ερεθισματα, απο thrash, progressive μεχρι το Melanin που φερνει στο Smells like teens spirit. Οποιος γουσταρει π.χ. Mind over four ας το τσεκαρει!!
Αριστουργηματικός δίσκος από Zao είναι και το ‘‘Where blood and fire bring rest’’. Συγκλονιστικές μελωδίες, τα κομμάτια δεν κουράζουν ούτε έν δευτερόλεπτο, και τα σκισμένα black metal φωνητικά τα σπάνε.
[FONT=“Palatino Linotype”][SIZE=“2”]Meniscus - “Absence of I”, Ep 2007[/SIZE][/FONT]
Meniscus are an extremely original instrumental Experimental/Post Metal band from Australia.
The band spent most of 2007 recording their debut EP,playing only a handful of live shows in the interim.MENISCUS released the stunning “Absence of the I” EP in late 2007. For such a young band MENISCUS manage to display a staggering degree of compositional and musical maturity that make them a band to certainly watch for in the future. Highly recommended.
Με λίγα λόγια, λάτρεις του post/progressive & των απίστευτων ντράμερς (αν και την έκανε ο θεούλης), απλά ακούστε εδώ
Εύγε στον Signal για την πρόταση! Σκόπευα το επόμενο που θα πρότεινα να είναι ΖΑΟ και ήμουν σε δίλημμα αναμεσα σε [self-titled] και parade of chaos. Κορυφαίοι!
χμμμ. έτσι και έτσι από μένα. Έχει ωραίες στιγμές, όπως το Without Honour (που θυμίζει το riff του Fight Fire With Fire), το σόλο του The Cure ή το καταπληκτικό The hut Of Baba Yaga, που είναι μια απο τις καλύτερες συνθέσεις τους. Απο εκεί και μετά όμως τα υπόλοιπα κομμάτια μου φαίνονται μέτρια. Μπορεί να φταίνε και τα φωνητικά, πχ το κομμάτι Kill The Enemy είναι πολύ ωραίο, αλλά αυτές οι τσιρίδες στο ρεφραίν με ξενερώνουν αφάνταστα (kill the enemyYYYYYYYYYYYYYYYYY)! Σε κομμάτια όπως το Black Sabbath όντως έχουν πιο κλασσικές αναφορές.
Τhe hut of baba yaga ρεεεε!
Εύγε. Το είχα ανακαλύψει το συγκεκριμένο άλμπουμ προ διετίας περίπου. Νομίζω ότι έχουν βγάλει και ενα ακόμα LP που δεν το έχω ακούσει όμως. Είναι πολύ καλό άλμπουμ όντως, θυμίζει κάτι μεταξύ Queensryche, Anthrax, Megadeth (του So Far So Good So What) και πρώιμων Helloween θα έλεγα. Ειδικά το Social Syndrome μου θυμίζει λίγο από In My Darkest Hour. Περίεργο δισκίο που θέλει τις ακροάσεις του.
δοκιμαστε παιδια, μη σας ξεγελα το ambient.
και ο ντραμερ οντως εχει αποψη.
Προσωπικό βίτσιο:
Today is the Day - Sadness will prevail (2002)
Οκ, το In the Eyes of God (1999) είναι περισσότερο γνωστό ως “παράπλευρη” κυκλοφορία των Mastodon, το Kiss the Pig (2004) βφήκε σε μια εποχή που όλες οι κυκλοφορίες της Relapse τραβούσαν πάνω τους τα φώτα, το Temple of the Morning Star (1997) είναι αυτό που άλλες μπάντες αναφέρουν ως επιρροή, εδώ όμως έχουμε κάτι διαφορετικό.
Οι ΤΙΤD, είναι παλιά μπάντα της (ιστορικής) Amphetamine Reptile, και από το Temple of the Morning Star (όπου μεταγράφηκαν στη Relapse), όρισαν αυτό που μάθαμε ως “Relapse ήχος” στα 00ς. Η μίξη death/grind/math/doom/hardcore τους αντιγράφηκε από πολύ κόσμο. Εδώ έχουμε την πιο “πειραματική” στιγμή τους…
Το συγκεκριμένο άλμπουμ, για μένα, συμπληρώνει την τριάδα “υπέρτατης απαλεψιάς” που αρχίζει με το Triumph of death (track) των Hellhammer, και συνεχίζει με το Jerusalem των Sleep.
Το άλμπουμ είναι τεράστιο. 2πλο, 145 λεπτά διάρκεια, και είναι πραγματικά ΑΔΥΝΑΤΟ να το ακούσεις ολόκληρο. Η παραγωγή είναι “κακή”, σάπια, και σε συνδυασμό με τα love-them-or-hate-them ουρλιαχτά του Austin, (διπλο-και-τριπλο-περασμένα) κάνουν το αποτέλεσμα σκατόψυχο, μηδενιστικό και αβάσταχτο. Τα grind/death σημεία έχουν υποχωρήσει, και έχει βγει στην επιφάνεια μια sludge/doom σήψη. Και όχι μόνο. Noise τζούρες (χωρίς -core ή -rock. Αγνός παρθένος θόρυβος!), πεσσιμιστικά περάσματα με πιάνο και ακουστικές κιθάρες σου δίνουν τον εγκέφαλο στο πιάτο.
Ντάξει, λογικό είναι σε κάποια σημεία να έχουμε και μερικά fillers (Δεν υπάρχουν πολλοί pink floyd στον πλανήτη να βγάζουν 2πλους δίσκους που θα κόβουν την ανάσα μέχρι το τελευτάιο δευτερόλεπτο), αλλά γενικώς εμένα το άλμπουμ με έπεισε και με το παραπάνω.
Στα συν το minimal και απόλυτα μη-φιλικό artwork, με τη φωτογραφία του Austin στο booklet να είναι ό,τι πιο ψαρωτικό έχω δει σε band-photo ever! Ίσως η μπάντα με το πιο “αλλού” (αλλά πειστικά) image στον ακραίο χώρο σήμερα.
Το προτείνω σε όσους “μερακλώνουν” με Κhanate, Rwake, Unearthly Trance, Sun of Nothing και λοιπά “ευχάριστα” πράματα…
Το live τους στο Hellfest ηταν απιστευτο.Μεχρι και τη κιθαρα του πεταξε ο Austin.Eνας cool χαρακτηρισμος που τους ειχε δοθει ειναι "οι King Crimson παιρνουν LSD και κανουν ντου με οπλα σ’εμπορικο κεντρο "η κατι τετοιο τελος παντων.
Εύγε. Το είχα ανακαλύψει το συγκεκριμένο άλμπουμ προ διετίας περίπου. Νομίζω ότι έχουν βγάλει και ενα ακόμα LP που δεν το έχω ακούσει όμως. Είναι πολύ καλό άλμπουμ όντως, θυμίζει κάτι μεταξύ Queensryche, Anthrax, Megadeth (του So Far So Good So What) και πρώιμων Helloween θα έλεγα. Ειδικά το Social Syndrome μου θυμίζει λίγο από In My Darkest Hour. Περίεργο δισκίο που θέλει τις ακροάσεις του.[/QUOTE]
To μοναδικο τους ειναι…
Εχεις δει Today is the day ρε αλήτη???
:ban:
:DOH YEAH και γαμησαν.Παω να κανω BAN-ιο.
Πωπω απιστευτη αρρωστια οι Today Is The Day.
Οσον αφορα τον Austin, παιζει να ειναι αναμεσα στους πιο αποστομωτικους ερμηνευτες… καλα η φαση με τη κιθαρα ακομα μου χει μεινει… στο τελευταιο κομματι βγαζει τις χορδες, τη σπαει, πεταει τα κομματια στο κοινο και μετα βγαζει και πεταει και τη μπλουζα του… ενας απ τη παρεα τελικα την επιασε (τη μπλουζα) και νταξ, το αξιζει μιας κι η συγκεκριμενη μπαντα αποτελουσε εναν απ τους βασικους λογους που εκανε το ταξιδι…
Καλά τα Whitout Honour και The Cure είναι κομματάρες ε! Και το καλύτερο είναι ότι βρίσκονται στο πιθανό σέτλιστ για σήμερα :D:D
Εεεεεετσι!!!:D:yahoo:
Το έχω αναφέρει και στα ατμοσφαιρικά, αλλά επειδή έχω φάει τεράστιο κόλλημα εδώ και μια βδομάδα περίπου το αναφέρω κι εδώ:
Tears Of Mankind - Silent Veil Of My Doom{2008}
Οι τύποι κατάγονται απο τη Ρωσσία, και αυτός είναι ο τρίτος δίσκος τους. Death/Doom το είδος, 7λεπτες κατά μέσο όρο συνθέσεις, φοβερή ατμόσφαιρα, brutal σκοτεινά φωνητικά εναλλάσονται με καθαρά, ρίχνοντας πάνω μας ένα “σιωπηλό πέπλο” όπως λέει και το όνομα του δίσκου. Τα σημεία όπου υπάρχει πιάνο είναι ανατριχιαστικά, ενώ τα χαιλάιτ του δίσκου ειναι τα “Under An Ancient Oak”, “For One”, “Without You” και “On Ruins Of Our Love”.