Προφανώς θα είμαι :offtopic:, αλλά δεν βρήκα πουθενά αλλόύ για να το γράψω.
Στο πατρικό μου σε μια σακούλα με αντεγραμμένες και όχι μόνο κασέτες βρήκα ένα δίσκο των O.L.D. ,αν θυμάμαι καλά ένα thrash death συγκρότημα τέλη δεκαετίας 80 αρχές 90.
Είχε και μια γαμάτη διασκευή του Cocaine - Eric Clapton.
Το κουτί ήταν σωστό η κασέτα μέσα όμως λάθος, είχε κάτι χαζά Ελληνικά.
Θυμάμαι το οπισθόφυλο του δίσκου είχε πολλές μικρές φωτογραφίες.
Παίζει να έχει τίλο ο δίσκος το όνομα του γκρουπ.
Επειδή με έπιασε νοσταλγία αν αναγνωρίζει κανείς τον δίσκο ας γράψει τον τίτλο του και αν τον βρω θα τον πάρω.
Στην τελική εγώ είχα πάρει τον δίσκο, τον έδωσα σε γνωστό μου ο οποίος μου τον έγραψε σε κασέτα, γιατί δεν είχε πικ απ. Με τον τύπο έχω χαθεί.
Ηταν μια ακόμα ιστορία της αθάνατης εποχής του tape trading.
πρέπει να είμαι σε τρελλό mode σαπίλας τελευταία… :-k
Γύρισα σήμερα από δουλειά, με ένα κεφάλι κουδούνι, το βαλα να παίξει, και τά’δα όλα!!! 8O
Κάτι ΑΚΟΜΑ πιο σάπιο από το Today Is the Day που πόσταρα προχτές…
Canvas / Hard to swalow split cd (1998 )
Τελειωμένο sludge από τους υπεράνω-κάθε-περιγραφής Canvas από το Leeds. Ανήκαν στην γενιά με τα παλαιότερα αγγλικά σχήματα της φάσης (βλ. Iron Monkey). Αυτό είναι ό,τι πιο ολοκληρωμένο έχω ακούσει από αυτούς. Έχουν και δυο full-lengths (canvas 1999, lost in rock 2001). Είχα διαβάσει ένα άρθρο του Κουρτογιάννη στο Razor (τότε) και μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον. Θυμάμαι αυτό το δισκάκι μου το είχε πασάρει ένα φιλαράκι, όταν είχα πρωτο-χωθεί στη φάση, και ειλικρινά μου είχε φανεί τόσο “άρρωστο”, που δεν του έδωσα παραπάνω σημασία. Σήμερα που τους ξανάκουσα, μου δώσαν το μυαλό στα χέρια!
Οι Hard to swallow από την άλλη δεν εντυπωσιάζουν τόσο με το σάπιο hardcore/crust τους, καθώς ακούγονται πολύ πιο “safe” (σε σύγκριση με τους canvas), αλλά ήταν και αυτοί άξιοι! Έχω την εντύπωση μάλιστα, ότι κάποιο μέλος των Iron Monkey έπαιζε σ’αυτούς. Αμφότερα το γκρουπς μας δίνουν μια καλή εικόνα του ΧΑΜΟΥ που επικρατούσε στο βρετανικό underground στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας. Σημειώστε ότι η παραγωγή είναι του guru του underground της εποχής Dave Chang (Orange Goblin, Decimate, Sloth, Knuckledust, Stampin’ Ground, Medulla Nocte, Freebase, Acrimony)
Θα το ξέρετε φαντάζομαι, αλλά να προτείνω κάτι από Ayreon?
Έτσι ένα Into the Electric Castle?
ή Human Equation
ή και το τελευταίο 01011001
και τα τρία απίστευτα για μένα, (τα υπόλοιπα δεν τα έχω μελετήσει αρκετά), progressive μεν catchy δε, και πολύ όμορφες ιστορίες. λίγο φαντασία, λίγο επιστημονική φαντασία, πολύ συναίσθημα. (δείτε τα λόγια ή συμβουλευτείτε wikipedia για το storyline).
KINGS OF LEON το καινούριο.
Σωστός!!!
Ποιο είναι το άλλο άλμπουμ?
Δισκάρα που είχα τσεκάρει όταν πρωτοβγήκε, και από τότε όποτε το ακούω δεν μπορώ να το πιστέψω ότι το κυκλοφόρησε ελληνική μπάντα…
ROT ‘‘Provocativ’’
Δίσκος που δεν ξεχνιέται για 'μένα. Από τα καλύτερα εγχώρια metal albums, με αρκετά προσωπικό ύφος θα έλεγα. Τώρα επιρροές κλπ. λίγο δύσκολο αφού μπασταρδεύουν πολλά μέσα. Όταν είχε βγει όλοι μιλούσαν για κάργα επιρροές Tool, αν και μου φαίνεται περίεργο γιατί λατρεύω τo δίσκο ενώ σιχαίνομαι τους Tool. 
Στα του δίσκου τώρα…
Παραγωγή τρομακτικά καλή. Φωνή που βρυχάται και τραγουδάει μελωδικά εξίσου καλά- ο τέλειος συνδυασμός. Επειδή έχω όρεξη θα σχολιάσω πάνω κάτω τα κομμάτια.
Αφού τελειώνει το intro μπαίνει η πρώτη τραγουδάρα με τουμπερλέκια από πίσω. Έπειδή έχω ένα κόλλημα να σχολιάζω συγκεκριμένα σημεία που μου αρέσουν σε τραγούδια, δεν μπορώ να μην αναφέρω στο 3:09 τη φωνή του τυπά. Ανατριχίλα… Εκεί λέει και ελληνικούς στίχους, πολύ το γούσταρα αυτό.
Μετά μπαίνει μπαλάντα (ας την πούμε), όλα τα λεφτά. Γενικώς όλα τα κομμάτια του album έχουν αυτό το συναισθηματικά φορτισμένο στυλ που πολύ μου αρέσει.
Κομμάτι 4, ‘‘Unwind’’, τέλειο σημείο το 00:35. Ο τύπος κάνει ό,τι θέλει τη φωνή του, και οι μελωδίες είναι ανατριχιαστικές.
Στο 5 είναι πολύ όμορφο το refrain (00:45).
Μετά ακολουθεί το intro της ΚΟΜΜΑΤΑΡΑΣ του album. ‘‘Sign’’. Riff που χώνει αλύπητα, στιχάρες για βιασμό ενός παιδιού από παπά, και η γέφυρα πριν το refrain είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ φορτισμένη, ειδικά τη δεύτερη φορά, και ειδικά στο στίχο ‘‘I swear I’d sell my soul to burn this picture inside of me’’.
Το 8 ξεκινάει ήρεμα όπως τα περισσότερα κομμάτια, αλλά έχει πάλι κορυφαίο σημείο στο 00:38. Και μετά το refrain χώνει δυνατά.
Το ‘‘Nonentiy in blue’’ έχει τέλεια κραυγή στο refrain- τέλος.
Το ‘‘Spend’’ έχει πανέμορφο πιάνο στην αρχή. Μετά όπως μπαίνει το riff μου θύμιζε πάντα Korn για κάποιο λόγο. Κομματάρα όπως όλα.
Το τελευταίο κομμάτι αρχίζει τρομακτικά- σαν ψαλμωδία. Και οι παράξενες μελωδίες που έχει μετά κάνουν την ατμόσφαιρα εντελώς διαστροφική. Ανατριχίλα. Και το βαρύ riff είναι θεϊκό.
Γενικώς όσες φορές ακούω αυτό το δίσκο με πιάνουν σκέψεις του στυλ ‘‘γιατί δεν έγιναν πιο γνωστοί αυτοί οι τυπάδες’’ κλπ. κλπ. Μιλάμε για απίστευτα ποιοτικό δίσκο.
Απλώς θυμόμουν ότι κάπου είχε πάρει το μάτι μου και ένα επι πλέον άλμπουμ, αλλά μάλλον με απατά η μνήμη μου :?
Ε καλά σε όλους συμβαίνει. Απλά ξέρω για τα demo τους (που παρεπιμπτόντως είναι πολύ καλά) αλλά δεν γνώριζα για άλλο δίσκο. Το κουφό είναι ότι μετά την επανακυκλοφορία της Μetal Μind επανεμφανίστηκαν ξαφνικά 1 εκατ. κόπιες της πρώτης έκδοσης από το πουθενά…
Leaf Hound-Growers of mushroom
Τρελή δισκάρα 70’ς hard rock
Bury Your Dead-Beauty And the Breakdown
O τριτος δισκος των Metalcorers απο τη Μασαχουσετη Bury Your Dead.Το αξιοσημειωτο της υποθεσης ειναι οι στιχοι του οι οποιοι ειναι εμπνευσμενοι απο γνωστα παιδικα παραμυθια(Χανσελ και Γκρετελ,Χιονατη κλπ)μη ξεγελιεστε ομως μιας και το ακουσμα σε καμια περιπτωση δε χαρακτηριζεται ξενερωτο για το λογο αυτο.
Το αντιθετο μαλιστα μιας και οι fans του ηχου θα χασουν τ’αυγα και τα πασχαλια.
Υ.Γ.Επισης προτεινεται και το Cover Your Tracks του 2004(στο οποιο οι τιτλοι των κομματιων ειναι εμπνευσμενοι απο ταινιες του Tom Cruise πχ Top Gun,Vanilla Sky κλπ)
Οtt - Skylon [2008]
χιελο, ιτσ μι εγκεν!
εδω εχουμε να κανουμε παλι με μια ηλεκτρονικη δουλεια με ψυχεδελικες τασεις.
οι φαν των Shpongle θα καραγουσταρουν, αν δεν ειναι ο ιδιος, που στην ουσια δε με νοιαζει γιατι εδω παιζονται φοβερες μουσικες ιδεες για βραδινες κυριως ωρες.
δινουμε εμφαση σε κομματια οπως το “the queen of all everything” και το ακομα πιο καταπληκτικο “rogue bagel”.
αναμονη μεχρι το επομενο καλοκαιρι, που θα στιγματιστει απ’ το εν λογω soundtrack.
Ποσο τελειος μπορει να ειναι ενας δισκος ?
o συγκεκριμενος παρα πολυ
τα επομενα δεν με ενθουσιασαν
τα επομενα ειναι που χωνουν ομως.
Οι Rot εκαναν ενα καλο ονομα όσον αφορα την εγχωρια σκηνη, κυριως λογω του ε-ξαι-ρε-τι-κου ντεμπουτου. Τους ειχα δει και live εκεινη την εποχη, καλοκαιρι του 2002 νομιζω… Απο κει και περα το Provocativ φανηκε καλη συνεχεια, αλλα και (κατ εμε) αρκετα κατωτερο του πρωτου. :?
Η αλήθεια είναι ότι το ντεμπούτο δεν το έχω ακούσει. Άμα λες ότι είναι καλύτερο από το ‘‘Provocativ’’ να το τσεκάρω οποσδήπωτε!
Delaney and Bonnie and friends(on toyr with Eric Clapton).
Εχε υπ’ οψη πως ειναι πιο ‘‘πρωιμο’’ σε υφος… Απο κομματια, ακου το ‘‘Dark Lashes’’ και θα με θυμηθεις… 
Radio Moscow - s/t [2007]
ετος 2007 και καποιοι νεαροι απ’την πολιτεια Αϊοβα της Αγγλιας, αποφασισαν να παιξουν ομορφη μουσικη.
εχοντας λιωσει τα απομακρισμενα αγγλομπαρακια και τη δισκογραφια BB Κing, μας δινουν με το ντεμπουτο τους ενα μπλουζ/στονερ λουκουμι που αναγκασε witchcraft (παρολο που δεν εχουν και αμεση σχεση μεταξυ τους) να περιοδευσουν μαζι τη περσινη χρονια.
Συγκίνηση…
http://www.rocking.gr/article4152.php (#17 παρακαλώ πολύ 
)
Κάτι μου λέει πως η Iowa είναι στην Αμερική…ε;