Δισκάρες που προτείνουμε στους συμ-φορουμίτες μας

Ωραια πραγματακια προτεινεις… Μην κανεις μονο πολλα ποστ συνεχομενα γιατι θα φας κραξιμο απο τους Moderators:p

ok φίλε! δεν ήξερα! sorry moderators! :stuck_out_tongue: ΔΕΝ θα επαναληφθει!
πάντως αυτά τα albums μπορεί να είναι λίγο πολύ γνωστά άλλα σίγουρα θα υπάρχει έστω κ ένα ατομο το οποίο ισώς δεν εχει ασχολήθει με καποιο απ αυτα τ τουλάχιστον αξιόλογα album! δεν ειναι ολοι μπαμπινιώτηδες της μεταλ. υπαρχουν και νεοσσοι στο χωρο! προφυλλαξτε τους! μην τους ειρωνεύεστε!!!

cheers n beers!!:!::drunk:

Xρονιαρες μερες:p να προτεινω και εγω κατι!!!

Με μελη να συμμετεχουν σε possessed, blue oyster cult, heathen, primus το αλμπουμ δε θα μπορουσε να βγει παρα τελειο…
Τεχνικοτατο thrash με πολλα χαρακτηριστικα στοιχεια απο το bay area αλλα με παρα πολλες progressive εκτροπες κατι το οποιο δημιουργει ενα φοβερο και τρομερο αλμπουμ, ενα απο τα καλυτερα που βγηκαν απο το bay area αλλα και συνολικοτερα την αμερικανικη σκηνη!!!

Πάμε ρε Σίνικ! Βlind Illusion και τα μυαλά στο μπλέντερ!

SATAN: Court In The Act

:respect:
έχουμε παρομοια γουστα!! θα το προτινα εν καιρώ! ευγε φιλε μου!

Unearthly Trance - The Trident.
Tο πετυχα σημερα στη δισκοθηκη ενος φιλου και το πηρα να δω τι παιζει. Γαμω τα αλμπουμακια. Μου αρεσε πολυ. Θελω να ψαχτω λιγο ακομα αλλα το συγκεκριμενο το συστηνω :slight_smile:

NWOBHMάδες δν είναι αυτοί ; από τα λίγα που έχω ακούσει πιο πολύ σε μπλουζ ροκ φέρνει παρά σε χεβι μεταλ . να έχει χάρη ο πλουραλισμός του ιδιώματος.:slight_smile:

Να προσκυνήσω ταπεινά Blind Illusion.

Και να προσθέσω ένα blast from the past:

Ελα ρε Lizzy Borden αρρωστια !!! :vibrate::thumbup:

μπλουζ ροκ??? :?[-X

Είναι ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ δίσκος, αλλά πες και παραπάνω πράματα, μη πάει να το κατεβάσει κάνας hopeto νομίζοντας ότι είναι blues ξέρωγω :-s

Το βάζω και εδώ μπας και το δει κανένας.
Los Lobotomys - Candyman.
Jazz/Fusion, αυτό πιστεύω ότι μπορεί να το ακούσει ο hopeto :stuck_out_tongue:

και ένα δείγμα:
http://www.youtube.com/watch?v=etqMEB3Gpzw

Nα το κατεβασει να το τσεκαρει. Μπορει και να του αρεσει τελικα. :stuck_out_tongue:
Εχω αλλαξει πολλες φορες γνωμη ετσι για διαφορα ειδη μουσικης που αν μου ελεγες τι ειναι ο δισκος απο πριν δε θα τον δοκιμαζα καν, αλλα επειδη ψαχτηκα στα τυφλα, ειδα οτι τελικα μου αρεσει και αναθεωρησα.

Αν παρ’ολα αυτα δε σας συγκινει η εξερευνηση του αγνωστου…

Sludge ειναι

AXAXAXAXAXAXAXAXXAXAXAXAX

σταμάτα πια να πασάρεις αηδίες στον κόσμο.

8)Θα το ακούσω αυτό!

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!Το έχω,δεν είναι τόσο του στυλ μου αλλά καλό.

Οι Satan που αναφέρθηκαν νωρίτερα είναι HEAVY Metal!!!

Λοιπόν πολύ σπάνια προτείνω κάτι εδώ οπότε -αν θέλετε- δώστε βάση.

Οι La Desooorden έρχοναι από τη Χιλή και παίζουν ένα μοναδικό μείγμα ισπανόφωνου Jazz Fusion με πάρα πολλά έθνικ στοιχεία, μπολιασμένο με κάποια μοντέρνα μέταλ ξεσπάσματα που όμως απλά αποτελούν το κερασάκι στην τούρτα και σε καμία περίπτωση δεν τους προσδιορίζουν.

Το La Isla De Los Muertos βγήκε το 2005 και είναι ο τρίτος δίσκος τους. Πραγματεύεται μία από τις πιο ζοφερές σελίδες της ιστορίας της Χιλής:Το θάνατο των ανθρώπων που δούλευαν στη Baker Exploitation Company, τους οποίους έστειλαν σε μια απομακρυσμένη περιοχή, στο Caleta Tortel, όπου τους σκότωσαν για να μην πληρώσουν τους μισθούς τους. Έψαξα στο Ίντερνετ και δεν μπόρεσα να μάθω αν είναι πραγματικό γεγονός ή αν είναι δικό τους επινόημα. =/
Λόγω του ότι είναι concept δίσκος, αυτό το fusion rock τους έχει αρκετά ψιλο-αφηγηματικά στοιχεία, τα οποία αν δε σας ενοχλούν τα ισπανικά (ή ακόμα καλύτερα αν σας αρέσουν) μπορούν άνετα να κατακτήσουν τον καθένα.

Το La Isla De Los Muertos είναι λοιπόν ένας πολύ καλός δίσκος. Κάπως μονοδιάστατος αλλά πολύ καλός. Όμως το Ciudad De Papel του 2007 είναι εκεί που έγινε η πραγματική διαφορά. Μιλάμε για ένα εξαιρετικά δύσκολο άκουσμα και έναν από τους πιο καινοτόμους δίσκους που έχουν βγει εδώ και αρκετά χρόνια. Εδώ ελαττώνουν τα τελετουργικά, σκληραίνουν τον ήχο τους και θα ακούσεις τα πάντα μέσα: από παιδικές χωρωδίες, από jazz τεχνικά περάσματα του μπάσου παρέα με κυρίαρχα σαξόφωνα μέχρι tool παραμορφωμένες παράνοιες και λάτιν χωρούς. Από εθνικ θρήνους μεχρι τσαχπίνικες μελωδίες στο πιάνο και τράημπαλ τύμπανα.
Θέλει πολλές ακροάσεις ο συγκεκριμένος δίσκος, εμένα με δυσκόλεψε πολύ, όμως είναι ένα αριστούργημα.
Έτσι για την ιστορία, οι στίχοι του αφορούν την καταστροφή του περιβάλλοντος.

Αν και το είδος δεν είναι και τόσο του γούστου μου αυτός ο δίσκος μου είχε τίναξει τα μυαλά όταν βγήκε!

chimaira-chimaira

όσοι είστε της lamb of god γενειάς επενδύστε, όσοι δεν είστε και πάλι!! Η δίσκος αυτός δεν αστειεύεται!

Aπο τα σημαντικοτερα NYHC/crossover albums… Οι ludichrist oμως δεν μενουν μονο σ αυτο, και χωνουν jazz μεχρι και υπονοια rap και γαμανε το συμπαν μ αυτη τη δισκαρα!
Στο εππομενο το “powertrip” γινανε πολυ πιο metal γι αυτο οι hardcore-ades (οπως και στην περιπτωση των crumbsuckers) τους αγνοησανε…