Δισκάρες που προτείνουμε στους συμ-φορουμίτες μας

Take The Stage
#121

Φιλε Παναγιωτη,για αλλη μια φορα προτεινες δισκαρα!!!:smiley:

Για σημερα κατι πιο ψυχεδελικο,το ντεμπουτο του συγκεκριμμενου γκρουπ το 1971(απ την ψυχεδελομανα Vertigo).Σε καποιους ισως φανουν περιεργα τα φωνητικα της Anna Meek,αλλα οπως και να χει τραγουδαει με "ιδιαιτερο"τροπο σε φασεις…Προκειται για τους Catapilla και το ομωνυμο ντεμπουτο τους.Ιδρυτης του γκρουπ ο Robert Calvert…αν δεν χτυπαει καποιο καμπανακι,τσεκαρετε το λημμα Hawkwind…:wink: :smiley:

Απο wiki…

Catapilla was an english progressive rock band and was active from the late 60s till the first half of the 70s. Its lead members were vocalist Anna Meek and saxophonist Robert Calvert. It created very innovative music in the early 70s, but disbanded shortly after the release of its second album. Nevertheless, the group had a great influence on music of the period.
Catapilla was formed in the late 60s in west London, with early members Malcolm Frith on drums, Dave Taylor on bass, Graham Wilson playing guitar and a wind section (Hugh Eaglestone, Robert Calvert and Thierry Rheinhart). Joe Meek (singer) was the first lead vocalist.

Black Sabbath manager Patrick Meehan produced the band’s first album, recorded with Anna Meek. The cover of Catapilla is reminiscent of the Beatles’ apple, but being eaten by a caterpillar. This suggests the idea of destroying the utopian perfection of british psychedelia and opposition to the mainstream psychedelic and progressive rock of that time.

After the release of their first album, the group toured, and Eaglestone, Frith, Rheinhard and Taylor were substituted by Bryan Hanson (drums), Ralph Rawlinson (keyboards) and Carl Wassard (bass). With this new line-up, the band recorded their second album, Changes. This album is regarded as the group’s main achievement, and had a great influence on other musicians of that time, although without mainstream success. Soon after the release of this album Catapilla disbanded.

#122

συμφωνω εκτος απο το χαρακτηρισμο “emo\post hardcore”. με τιποτα λεμε και σορυ δηλαδις:p . για μενα ουτε μια στιγμη απο αυτα δεν εχουν. ευτυχως δηλαδη, επειδη δε κολλανε ιδιαιτερα στο στυλ τους.

αγαπημενο μου το el cielo…:smiley:

#123

Τα κομμάτια που άκουσα στο myspace τους, απλά μαμάνε…Εύγε συμφορουμίτη μας!!!

#124

Πολυ καλοι οντως!!Δεν ηξερα οτι παιζει σ αυτους τυμπανα ο Θανασης(Dol Ammad).:slight_smile:

#125

an kai teleytaia den akoyo katholoy metal, to pio prosfato album to opoio goustara pragmatika htan to parakato…

oi Odious opos mporeite na diavasete einai apo Aigypto ki auto fainete ypervolika poly kai sth mousikh tous, afou paizoun ena prototypo eidos black metal to opoio emena mou thimise ligaki to kainourgio album ton Rotting Christ to Theogonia me elafros pio “vromiko” hxo. Oriental black metal loipon ki osoi theloyn kati fresko kai melodiko ston extreme xoro pantote, na to dokimasoun oposdipote! gia perissotera episkefteite:
www.odious-band.com kai 2 tragoudia mporeite na vreite sto myspace tous.

#126

για όλα τα γούστα!

#127

File hokam na enhmerwsw esena kai tous ipoloipous oti exw liwsei apo x8es ton disko twn catapilla pou proteines. egw shmera 8a proteinw kati elliniko.

Τα 4 Επίπεδα Της Ύπαρξης - Τα 4 Επίπεδα Της Ύπαρξης (1976)

Σχόλια-Περιγραφή (από διαδικτυακή πηγή):

Όταν πρωτοάκουσα πριν μερικά χρόνια τον ομώνυμο δίσκο του
συγκροτήματος «ΤΑ 4 ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ», μου άφησε μία γεύση από
αδιάφορη έως κακή. Προφανώς έφταιγε η άσχημη κατάσταση του δίσκου, η
οποία σε προδιέθετε ανάλογα και για το περιεχόμενο του. Δεν εξηγείται
διαφορετικά το γεγονός ότι, αφού άκουσα την πρόσφατη επανέκδοση του, ο
δίσκος πλέον επισκέπτεται συχνά το πικ-άπ μου και μου αποκαλύπτει τα
μυστικά και την ομορφιά του, μια ομορφιά που δεν είχα μπορέσει να διακρίνω
την πρώτη φορά.

Για να τοποθετήσουμε τα πράγματα σε μία χρονική σειρά, πρέπει να
μεταφερθούμε στον χρόνο και στα μέσα της δεκαετίας του 70. Το 1976
λοιπόν κυκλοφορεί στην εταιρεία Venus το άλμπουμ ενός συγκροτήματος με
το ασυνήθιστο και πρωτότυπο όνομα «ΤΑ 4 ΕΠΙΠΕΔΑ ΤΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ» που είχε
για τίτλο το όνομα του γκρουπ. Η Venus ήταν καθαρά μία εταιρία που
κυκλοφορούσε μόνο λαϊκά και δημοτικά, γι’ αυτό και προκαλεί έκπληξη το
γεγονός ότι κυκλοφόρησε και τον δίσκο αυτό που είναι και ο μοναδικός της
δίσκος ροκ. Όποιο πάντως και να ήταν το σκεπτικό της, καλά έκανε και τον
κυκλοφόρησε διότι πρόκειται περί καταπληκτικού δίσκου.

Το γκρουπ απαρτιζόταν από τους Νίκο Γράψα (σόλο κιθάρα, τραγούδι),
Θανάση Άλατα (ρυθμική και ακουστική κιθάρα), Μάριο Γιαμαλάκη (μπάσο,
τραγούδι) και Χρήστο Βλαχάκη (ντραμς, κρουστά) και έπαιζαν αυτό που στην
μουσική ορολογία ονομάζεται heavy progressive, δηλ. προοδευτικό ροκ με
έντονα στοιχεία και τάσεις χαρντ-ροκ, αφού περιλαμβάνει σκληρά κιθαριστικά
περάσματα, βαρύ μπάσο, δυνατά ντραμς κλπ.

Ο δίσκος πέρασε απαρατήρητος, αφού οι προτιμήσεις του ελληνικού κοινού
ήταν και είναι στραμμένες στα κατά τεκμήριο τέσσερα γνωστότερα ελληνικά
γκρουπ της εποχής Sokrates, Πελόμα Μποκιού, Νοστράδαμος και Poll.Το
γεγονός ότι τα «ΕΠΙΠΕΔΑ» παρέμειναν στην αφάνεια οφείλεται κατά ένα
μεγάλο μέρος στην εταιρία τους, αφού η Venus σαν εταιρία λαϊκών -
δημοτικών δεν είχε προφανώς διάθεση να προωθήσει και διαφημίσει ιδιαίτερα
το γκρουπ και τον δίσκο.

Πριν από 7-8 χρόνια άρχισε ολοένα να αυξάνει σε όλες τις χώρες το
ενδιαφέρον του κόσμου για την μουσική του παρελθόντος. Το γεγονός αυτό
οδήγησε μοιραία τον δίσκο στα αυτιά ξένων συλλεκτών και φίλων του ροκ και
τότε διαπιστώθηκε το εξής εκπληκτικό. Ο δίσκος ΑΡΕΣΕ !!! Και άρεσε ΠΟΛΥ
!!! Παρ’ όλο τον ελληνικό στίχο του που σίγουρα ηχεί τόσο ασυνήθιστος στα
αυτιά των ξένων. Και σήμερα έχουμε φθάσει στο σημείο να ξέρει το γκρουπ
και τον δίσκο τους πολύ περισσότερος κόσμος στο εξωτερικό παρά στην
Ελλάδα.

Το ενδιαφέρον των ξένων για το γκρουπ δεν μπορούσε να αφήσει
ασυγκίνητους τους ιθύνοντες της ανεξάρτητης ελληνικής εταιρίας Wipe out
records, από τους μεγαλύτερους συλλέκτες ελληνικού ροκ και μερακλήδες
του είδους. Ήρθαν λοιπόν, σε επαφή με τον κάτοχο των δικαιωμάτων του
δίσκου και απέκτησαν τα δικαιώματα επανεκδόσεως του.

Επειδή όμως οι αυθεντικές ταινίες είχαν χαθεί, στρατολογήθηκαν δύο
πρωτότυπες κόπιες του δίσκου σε άριστη κατάσταση από συνδυασμό των
οποίων προήλθε η επανέκδοση του που τελικά βγήκε το 1995. Για να
ξεπερασθεί μάλιστα το γλωσσικό πρόβλημα τύπωσε η εταιρία σ’ ένα σημείο
του εξωφύλλου το όνομα του γκρουπ σε πιστή αγγλική μετάφραση “The 4
Levels of Existence”. Το αποτέλεσμα όσον αφορά το τύπωμα του εξωφύλλου
και την ηχητική ποιότητα ήταν εξαιρετικό.

Ο σκληρός τριζότος ήχος της κιθάρας στην εισαγωγή του πρώτου κομματιού
του δίσκου σου δίνει να καταλάβεις ότι τα παιδιά δεν αστειεύονται καθόλου.
Το καταπληκτικό «ΜΕΤΑΜΟΡΦΗ» είναι κατά την άποψη μου το καλύτερο
κομμάτι του δίσκου και αντιπροσωπεύει πλήρως τον ήχο του γκρουπ.

#128

Hrthe h ora na xaidepso ta yperoxa aytia tou filou (gravedigger) Hokam me ena vinyl pou akouo tora:

#129

Που το θυμηθηκες αυτο ρε μαν???:smiley: .Εχω ακουσει πολυ καλα λογια απ οσους ξερω πως το εχουν,οποτε μια και το πετυχαινω συχνα σε βινυλιο,θα το τσιμπησω καποια στιγμη!

Προεδρε μου,τα απεριοριστα σεβη μου!!!Μιλαμε για τρελη δισκαρα,ηταν ο πρωτος που ακουσα απ τους Mahavisnu και εφαγα κολλημα!:smiley:

#130

EINAI APISTEYTO! PARTE TO AMESA SE LIGES MERES! TI AKOYO TETOIA ORA!!!

#131

περσινή δισκάρα!

#132

Λιώστε και νιώστε… 8)

#133

Έψαξα γι αυτό και το ‘Anonymous’ αλλά δεν βρήκα τίποτα. Από πού να τα κατεβάσω?

#134

Ulver :bow: :bow: :respect:

#135

Οι φίλοι των Judas Priest/Fight/Halford και γενικότερα του heavy metal προσέλθετε!
Οι RAM είναι Σουηδοί κι αυτό το άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2005. Νομίζω πώς δεν χρειάζεται να εξηγήσω παραπάνω πράγματα, η πρώτη πρόταση τα λέει όλα! Πραγματικό HEAVY METAL σε όλο του το μεγαλείο! Τραγούδια σαν τα Shadowman, Sudden Impact, The Beast Within, Machine Invaders, το ομώνυμο κ.α. θα ταλαιπωρήσουν το σβέρκο σας για τα καλά! 8)

Υ.Γ. Μην περιμένετε να το βρείτε σε καταστήματα τυπου Metropolis :wink:

#136

Νeverland-Schizophrenia

Πολυ μεγαλος power/prog δισκος απο τους Ελβετους!Γενικα up tempo κομματια,καποιο ψαξιμο αλλα πολυ περισσοτερη ουσια!!
Οσο για το Forced Entry των Ram…τι να πεις!Γαμω τους δισκους!

#137

Πραγματικα!!!Σου δημιουργουν ενα ριγος οταν τους ακους!!!

#138

QUOTE=Princess_of_the_dawn;138281]Έψαξα γι αυτό και το ‘Anonymous’ αλλά δεν βρήκα τίποτα. Από πού να τα κατεβάσω?[/QUOTE]

Kainouries protaseis mono sto Terror Club. Ayto itan humor gia aytous pou pairnoun oti bgazei o Patton. Sorry alla oi tromokratikes synithies den kobontai etsi eykola.

O apolytos magos tis konsolas sto kalytero dhmiourghma tou…(Hokam me kollhses to gravedigging):

The Alan Parsons Project - Tales of Mystery and Imagination (1976)

#139

κainouries protaseis mono sto Terror Club. Ayto itan humor gia aytous pou pairnoun oti bgazei o Patton. Sorry alla oi tromokratikes synithies den kobontai etsi eykola.

O apolytos magos tis konsolas sto kalytero dhmiourghma tou…(Hokam me kollhses to gravedigging):

The Alan Parsons Project - Tales of Mystery and Imagination (1976)

ωπα! daz, ειπες τρομερα μεγαλη κουβεντα για το tomahawk. για μενα καμια δουλεια του patton δεν εφτασε ουτε στο ελαχιστο την υπερδισκαρα the real thing…8O

κατι μου λεει πως θα το τιμησουμε…:-k

#140

:lol: :lol: :lol:

Eσυ προβλεπω Daz,αν αρχισεις και σκαβεις θα βρεις πραγματα που θα ζηλευε και ο Ιντιανα Τζοουνς!:stuck_out_tongue:

Μια και μιλησες για gravedigging ομως και εκταφη μουσικων απολιθωματων(αν και το συγκεκριμμενο δισκακι(ΔΙΣΚΑΡΑ ηθελα να πω!:wink: )του Alan Parsons ηταν ετη φωτος μπροστα,θα προσθεσω καποιους που εχουν αμεση σχεση με “graves”…

Kαι λιγα λογια για το Aoxomoxoa των θρυλικων Grateful Dead…Aφιερωμενο στους χιππηδες του φορουμ!:smiley:

Aoxomoxoa is the third studio album by the Grateful Dead. It was originally titled Earthquake Country.[1] Many Deadheads consider this era of the Dead to be the experimental apex of the band’s history. It is also the first album with Tom Constanten as an official member of the band. Rolling Stone, upon reviewing the album, mentioned that “no other music sustains a lifestyle so delicate and loving and lifelike.”[2]

The title of the album is a palindrome created by cover artist Rick Griffin and lyricist Robert Hunter. According to the audio version of the Rock Scully memoir, Living with the Dead (read by the author and former Dead co-manager himself), the title is pronounced “OX-OH-MOX-OH-AH”.

In 1991 Rolling Stone selected Aoxomoxoa as having the 8th best album cover of all time.[3] A 5 year-old Courtney Love appears on the back cover of the album with her family.