αντε παλι.αυτο που χω στο avatar.
τα υπόλοιπα που λες, μάλλον εχει περάσει η ωρα, δεν πιάνω και πολλά…
άχου το λεει η πιο πάνω… :lol: οκ. ενα λάθος κάναμε
Ένα ποτηράκι μαυροδάφνη ήπια…μπορεί και να φταίει η ώρα, μπορεί και το δίωρο που διάβαζα(και καλά) αγγλικά, μπορεί και όλα μαζί…αλλά πιο πολύ η βλακεία με έχει πειράξει…
Μεγεια, μεγεια, άντε άντε!!!
τι να σου πω… [SPOILER]σήμερα κόλλησα με τις βιτρίνες των παιχνιδάδικων και έλεγα στη μαμά μου να μου πάρει κουζίνα από αυτές τις παιδικές με τα σετ κατσαρολικά[/SPOILER]
εμένα θα μου άρεσε ο,τιδήποτε έχει να κάνει με ήρωες κινουμένων σχεδίων σε διακοσμητικά π.χ. σε ξυπνητήρι που είναι και χρήσιμο
μετά σε σετ πρωινού
και για πιο καμμένους σε λούτρινο ή μαξιλάρι για αγκαλίτσες (έχω πάλι με το γουίνι)
και επίσης σταματάω γιατί εκτέθηκα8)
ε οχι ακομη…
[SPOILER]
[/SPOILER]
δεν μπορεί να σας πει και κανείς τίποτα να σταματήσετε… λέτε τι σας αρεσει, αρα είστε μεσα στα πλαίσια του νόμου :lol:
:oops:
σε πιγκουίνο δεν έχω ακόμα κάτι στο σπίτι, σε σκίουρο ναι
εγώ πάντα νόμιμη είμαι
επίσης μου αρέσει η μάρκα[SPOILER]ντ΄Γιωρ[/SPOILER]ήπια κρασιά μη με παρεξηγείτε
Λες; Σκεφτόμουνα κάτι άλλο πιο καλό! Μία φορά γίνομαι 21 (ναι, για μένα είναι :Ρ)…
Ένα άρωμα, ένα βιβλίο(ξανά)…καλό βιβλίο…ένα ρούχο…ένα ταξίδι (αυτό θα ήταν καλύτερο, ναι.) Τελικά, και το σετάκι που λες μια χαρά ακούγεται.
[SPOILER]Δεν ξέρω αν κολλάει εδώ, αλλά είμαι πολύ ταραγμένη. Διότι δε μου έφτανε που ήμουν ήδη ημίτρελη και υστέρω, ήρθε και με σύγχυσε και η φίλη μου με τις δικές της τρέλες και μου μετέδωσε τον φόβο της για τις 21-12. Και έχω δυο μέρες τώρα, που λέτε, που ψάχνω, χωρίς λόγο, σχετικά άρθρα και να οι κρίσεις πανικού και να οι υστερίες και να μου λέει “Θα πεθάνουμε. Κι αν πεθάνουμε;” και τώρα ούτε γω είμαι ήρεμη και ας ξέρω ότι όλα αυτά είναι αρλούμπες …ή όχι; :lol: (Ξεφτιλίστηκα.Κράξτε όσο μπορείτε.)[/SPOILER]
δες το θετικά: δικαιολογία για να μη διαβάσεις και να χαλάσεις λεφτά σε αγορές
ρε κάθε χρόνο σχεδόν λένε ότι θα καταστραφεί ο κόσμος… πόσο ακόμα?
αχμ… ρε μερικούς μπορεί να τους βολεύει και να το λένε… αυτό το σκέφτηκες…?:roll:
Πιο πολύ απ’ όλα με καταρρακώνει η σκέψη(εάν πράγματι πλησίαζε το τέλος) ότι δεν πρόλαβα να κάνω όσα θα με έκαναν ευτυχισμένη στη ζωή μου, όσα θα με ευχαριστούσαν ειλικρινά, ούτε καν το ένα τοις εκατό, άντε τα δύο, δεν έχω προλάβει να πραγματοποιήσω/υλοποιήσω απ’ αυτά που έχω στο μυαλό μου. Αυτή η σκέψη συχνά με κάνει να 
. Δε με τρομάζει τόσο η ιδέα ότι πλησιάζει το τέλος γιατί απλά αυτό δε θα επέλθει την επόμενη εβδομάδα, είναι απ’ όλες τις απόψεις αδύνατο, αλλά ότι θα πλησιάσει κάποτε το δικό μου [I]τέλος[/I] και δε θα έχω ζήσει μία ευτυχισμένη ζωή.
ναι. είναι κάτι σαν του Αγίου Βαλεντίνου
Σάιλεντ από τος περισσότερους περνούν τέτοιες σκέψεις ειδικά σε περιόδους που έχεις χάσει αγαπημένα σου πρόσωπα ή βλέπεις άτομα που σε ένα μήνα μια σοβαρή ασθένεια τους κάνει αγνώριστους χωρίς ουσιαστικά να φταίνε γι αυτό. Απλά μην τα σκέφτεσαι πολύ έως και καθόλου μη σου πω
Ναι, ισχύει απόλυτα. Ένα τέτοιο περιστατικό μπορεί να αλλάξει τελείως τη ζωή σου για πάντα, το ξέρω γιατί είμαι και άνθρωπος που επηρεάζεται πολύ εύκολα και δυστυχώς δεν το ξεπερνάω. Συγγνώμη που μιλάω για αυτά και χαλάω την ευχάριστη ατμόσφαιρα, αλλά είναι σκέψεις που κάνω σχεδόν καθημερινά, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, και ήθελα να τις μοιραστώ. Το εκτιμώ που μου απαντάς.
παππου να σε περασω απεναντι? :lol:
:lol: αυτό το βίντεο εννοούσε??? ένδοξες εποχές βίντεο κλαμπ:roll:
:lol::lol::lol:
ποσο, μα ποσο ανθρωπινος φοβος. νομιζω ολοι λιγο πολυ τον εχουμε… αλλα απο την αλλη και η καθημερινοτητα μας ακομα ειναι τοσο ομορφη… και η ρουτινα… και ολα… και νομιζω οτι αν ερθει εκεινη η κουφια ωρα ασυναισθητα δε θα σκεφτομαστε τι δεν καναμε αλλα τι καναμε σε ολη μας τη ζωη. και θα αναπολουμε κατι μικρα πραγματα οπως την αγγουροσαλατα της γιαγιας , το χρατςχρουτς οταν χαιδευαμε εναν μουσατο αντρα στο προσωπο, τη λεμον παϊ, εκεινο το βραδυ που ξενυχτησαμε δουλευοντας και νιωσαμε ικανοποιηση με το αποτελεσμα, το γατι μας, ολα αυτα…
Θέλω να σταθώ λίγο στο σημείο αυτό. Είναι ακριβώς αυτό που προσπαθούσα εμμέσως να πω. Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι ότι θα φτάσει εκείνη η [I]κούφια[/I] ώρα και δε θα έχω προλάβει να εκπληρώσω τις επιθυμίες μου, ουσιαστικά δε θα έχω χαρεί αυτές τις μικρές και ασήμαντες στιγμές. Έχω φτάσει στο σημείο, εκ των συνθηκών βλέπεις, να προγραμματίζω τις εξόδους μου και με λύπη διαπιστώνω ότι όταν έρχεται η ώρα να βγω κανένας δε μπορεί. Και πάλι απ’ την αρχή, σχεδιάζω την επόμενη έξοδο μέχρι να ακυρωθεί κι αυτή κτλ κτλ, και καταντά ένας φαύλος κύκλος. Και συνειδητοποιώ ότι περνάει το καλοκαίρι, περνάει ο χειμώνας και εγώ σχεδιάζω τις βόλτες που θα κάνω το επόμενο καλοκαίρι, τον επόμενο χειμώνα, τα ταξίδια, κτλ. Εδώ και τρία χρόνια τουλάχιστον θέλω διακαώς να πάω ένα ταξίδι, δεν τα έχω καταφέρει, περνάω ώρες, μέρες, εβδομάδες σχεδιάζοντας αυτό το ταξίδι. Αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο. Ξέρω ότι κάποιοι ίσως και να βιαστούν να γράψουν την κακιούλα τους ή να ειρωνευτούν, πρόβλημα δικό τους, όχι δικό μου. Πού θέλω να καταλήξω; Ότι καλά και τα σχέδια και τα όνειρα, αλλά η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη που πρέπει να τη δέχεσαι και να τη ζεις, όσο καλύτερα γίνεται, όπως σου έρχεται χωρίς να ρωτάς: [I]γιατί;[/I] Η ζωή δε θα σου απαντήσει, δεν είναι υποχρεωμένη να το κάνει, μόνο εσύ μπορείς να απαντήσεις στον εαυτό σου, να τα βρεις μ’ αυτόν και να δεχτείς και τα καλά και τα άσχημα. Ίσως εμένα, στην τελική, αυτό να με έφερε πίσω. (Να προσθέσω: ότι από εδώ και στο εξής [U]μόνο εγώ[/U] είμαι υπεύθυνη για τη [U]ζωή μου[/U] κι οποιαδήποτε αποτυχία θα είναι καθαρά αποτέλεσμα της προσπάθειας που κατέβαλα, ή όχι, εγώ και κανένας άλλος.) Μόνο στον εαυτό μας μπορούμε εν τέλει να επιρρίπτουμε ευθύνες σε κανέναν άλλον, ούτε καν στη ζωή. Δεν γουστάρω τη μοιρολατρεία και τη μεμψιμοιρία, ξέρω ότι δεν ωφελούν κανέναν - αν και υπήρξαν στιγμές που κι εγώ παρασύρθηκα -, απλά για κάποια πράγματα δεν υπάρχει εξήγηση, [I]απλά τυχαίνουν[/I]. Γι’ αυτό κάθε μέρα - το λέω για να τ’ ακούω κι εγώ - κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Κανόνας. Όσο γι αυτή τη στιγμή που λες, δόξα :Ρ [I]κάποιον[/I], είναι τόσο μακρινή που δεν χρειάζεται καν να τη σκεφτόμαστε (παρ’ όλα τα προβλήματά μας).
Θα μπορούσαν να μεταφερθούν αυτές οι συζητήσεις σε κάποιο σχετικό θρεντ; Δε νομίζω ότι κολλάνε στο συγκεριμένο και είναι κρίμα να χαθούν, κάνουμε μία σοβαρή κουβέντα πιστεύω. Ευχαριστώ. 
σεντονια και “στο μου αρεσει”…καλα το παμε.
Τεσπα εχει ενα μικρο ενδιφερον η συζητηση.Συνοπτικα την επομενη φορα που εχεις την ευκαιρια να κανεις κατι,να βγεις,να μιλησεις σε ενα καινουργιο ατομο κτλπ οσο και αν εκεινη τη στιγμη νιωθεις κουρασμενος η αδιαφορος απλα καντο.Τα γαματα πραγματα απλα συμβαινουν και σχεδον ποτε δεν ειναι μεσα σε κανενα προγραμμα.
Silent, φιλικη συμβουλη, μην καθεσαι να κλαιγεσαι/στεναχωριεσαι στα φορουμς, βγες και κανε αυτο που θες. Αλλιως, σορρυ, αλλα τι περιμενεις να αλλαξει; Τρια χρονια κανονιζεις ενα ταξιδι; Καντο. Τελεια. Αν οχι τωρα, τοτε ποτε. Δεν θελει κανεις να βγειτε; Βρες αλλον/βγες μονη/βρες πραγματα που σε γεμιζουν.
“Τα γαματα πραγματα απλα συμβαινουν και σχεδον ποτε δεν ειναι μεσα σε κανενα προγραμμα” λεει σωστα ο αποπανως.
Ενας γκαντεμης και μη αποφασιστικος τυπος.
[B]@Mech-Cannibal: [/B]
Ναι, συμφωνώ σε ό,τι λες. Το μεγαλύτερο λάθος που έκανα μέχρι τώρα ήταν ότι εξαρτιόμουν πολύ απ’ την γνώμη των άλλων ή από το αν θα μπορούν ή όχι, με αποτέλεσμα να χαλιέμαι στο τέλος μόνο εγώ. Και δεν είναι μόνο το θέμα της βόλτας, αλλά κυρίως της όλης συμπεριφοράς…τέλος πάντων. Για άλλη μία φορά δεν κρατήθηκα, απάντησα.
[B]@martian:[/B]
Ναι ρε μάρσιαν, ναι! Και μένα μ’ έχει κουράσει, συμφωνώ, αλλά ρε γαμώτο ξανακάνω τα ίδια λάθη στο τέλος. :Ρ
Πάντως, δεν είναι ακριβώς κλάψα, ή τουλάχιστον δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση, αλλά μάλλον μία σκέψη που με γυροφέρνει καιρό τώρα και είχα την ανάγκη να την μοιραστώ(η ανωνυμία του διαδικτύου με κάνει να “ανοίγομαι” πιο εύκολα, απ’ ό,τι συνηθίζω στην πραγματικότητα), γι’ αυτό κουράστηκα τους προγραμματισμούς και τα “θα”, αλλά κυρίως κουράστηκα να ακούω υποσχέσεις και να βασίζομαι σε άλλους, γιατί πολλές φορές τρώω τα μούτρα μου! Και ναι, για άλλη μία φορά συμφωνώ!
Σας ευχαριστώ πολύ!
Εκαλύφθην.
Ένας άλλος γκαντέμης και επίσης μη αποφασιστικός (σε εκνευριστικό βαθμό) τύπος.