Παντελως αδιαφορη η μπαλα (edit για να προλαβω καλοθελητες, το ιδιο ισχυει και για το πως παρακολουθω ματς της ΑΕΚαρας), οπως και δεν με απασχολει ποσο καλη φουρνια εχει η χωρα αυτη την περιοδο, και αν δεν ειχα φιλο πρωην συμφοιτητη που μένει στο Milton Keynes που με επρηξε πως θα πηγαινε γουεμπλει να το δει, θα το ειχα ξεχασει το ματς. Εβαλα να δω το τελευταιο μισαωρο, εναλλαξ με ευρολιγκα, κυριως γιατι ήθελα να εντοπισω αυτο το αίσθημα υπερβασης που σε ωθουν τετοιες καταστασεις στη ζωη, που απλα λοκάρεις και κολλάς, κολλάς τόσο που αυτή η στιγμή σου βγάζει τόσο νόημα, και ας μην έχει καμια αντικειμενικη συνδεση ενα γκολ με μια αποφαση, με ένα θάνατο, με αλλη μια εμπορευματικη νικη της βιομηχανιας ποδοσφαίρου, κυνικά, εν τέλει.
Η ζωή όμως είναι παράλογη. Το βρηκα, συγκινηθηκα, ακόμη και αν δεν νικουσε η ομαδα.
Αφηνω όμως το άρθρο του Σαρρη εδω γιατι πολυ εκτιμω την οπτικη του στα πραγματα και το επιασε καλυτερα απο οτι θα το περιεγραφα.
Δεν είδα τον αγώνα λόγω δουλειάς, είδα όμως εκτεταμένα στιγμιότυπα διάρκειας 15 λεπτών. Τα οποία ήταν υπεραρκετά για να δει κανείς όλα όσα περιγράφεις. Η συγκεκριμένη εθνική ίσως έχει περισσότερο επιθετικό ταλέντο από οποιαδήποτε άλλη Εθνική Ελλάδος του παρελθόντος.
Πάντως δυστυχώς όλα τα γκολ σωστά ακυρώθηκαν. Το οποίο δεν αλλάζει ότι αυτος είναι ένας αγώνας που θα μπορούσε η Ελλάδα να έχει κερδίσει άνετα 1-5 βάσει ευκαιριών και χιλιοστών, και να κάνει όλη την Ευρώπη να παραμιλαει για αυτήν. Από τις 12 τελικές των Άγγλων, οι μισές ήταν κάτι σουτ στα κεραμίδια. Όχι ότι πιστεύω πως αν είχαν μπει κάνα 2 γκολ ακόμα και είχαν μετρήσει θα παίζαμε το ίδιο επιθετικά, αλλά από την άλλη η Αγγλία θα αναγκαζοταν να ανοιχτεί κι άλλο, οπότε ποτέ δεν ξέρεις. Άψογη η εξέλιξη του ματς πάντως έτσι όπως τελικά έγινε, αφού τα αγγλακια πίστεψαν ότι θα το γυρίσουν και τελικά έφαγαν δεύτερο και το βούλωσαν. Μια από τις πιο μεγάλες νίκες της Ελλάδας , και έγινε απέναντι στην πιο σιχαμενη Εθνική
Βαριέμαι κι εγώ πλέον το ποδόσφαιρο σε συλλογικό επίπεδο, και ειδικά Πρέμιερ Λιγκ, δηλαδή την πιο υπερεκτιμημένη Λίγκα του κόσμου, αλλά σε εθνικό επίπεδο υπάρχει ευτυχώς ακόμα μαγεία.
Unpopular opinion, αλλά η διεξαγωγή του ματς στα μάτια μου ήταν αναπόφευκτηξ (πέραν του ότι δεν περίμενα κάποιου είδους ενσυναίσθηση, γνωρίζοντας την ΟΥΕΦΑ). Ο θάνατος ενός ποδοσφαιριστή είναι τραγικό γεγονός, αλλά αν ο Μπάλντοκ δεν ήταν διεθνής, δεν θα ζητούσε κανείς την αναβολή. Και πριν πει κάποιος “ναι, αλλά οι συμπαίκτες του στην εθνική πώς θα έπαιζαν;”, θα απαντήσω ότι αν ο Μπάλντοκ δεν ήταν διεθνής θα είχε και πάλι συμπαίκτες σε σύλλογο, που θα ήταν στην εθνική και θα είχαν τα ίδια συναισθήματα. Απλώς δεν θα ήταν “όλοι”.
Πάλι για να προλάβω καταστάσεις: προφανώς θέλω αναβολές σε μεγάλα γεγονότα, δεν είμαι άνιωθος. Έζησα όμως το 2001 και τους δίδυμους πύργους, την απόφαση της ΟΥΕΦΑ να μην αναβάλει ματς και την κωλοτούμπα μπροστά στην παγκόσμια λαϊκή κατακραυγή. Αλλά αυτό ήταν ένα παγκόσμιο γεγονός που επηρέαζε όλον τον πλανήτη, ήταν διαφορετικό.
Ναι, δεν πανηγυρίζουμε τα γκολ όταν έχει πεθάνει ένας άνθρωπος. Ειδικά οι πρωταγωνιστές, στο χορτάρι. Αλλά στο Γουέμπλεϊ πήγαν 80Κ άνθρωποι για θέαμα και η ΟΥΕΦΑ το έδωσε. Άλλη μία υπενθύμιση ότι μοντέρνο ποδόσφαιρο σημαίνει: ελάχιστος χώρος για συναισθηματισμούς, όπου τα αρκούδια (παίκτες) παίρνουν εκατομμύρια για να χορεύουν στον ρυθμό που βαράει. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να αλλάξουμε (σε επίπεδο κοινωνίας πρώτα), για να φτάσουμε το άθλημα ξανά σε κάποιο “ανθρώπινο” επίπεδο.
Αγωνιστικά, εξαιρετική εθνική. Πραγματικά πολύ ταλέντο και το παιχνίδι είχε τρομερή συναισθηματική φόρτιση, σε βαθμό που με έκανε να φωνάζω για τα δύο γκολ, μόνος στο σπίτι. Και ειλικρινά, παίξαμε πολύ ωραία μπάλα κατά διαστήματα, σπάνια ένιωσα ότι η Αγγλία είχε κάτι να δώσει στο ματς και να μας απειλήσει.
Απο σημερα κραταω οτι μεχρι να γινει το 1-0 η Ιρλανδια επαιζε για την ισοπαλια, και η Ελλαδα για τη νικη με 69% κατοχη. Μετα κατσαμε λιγο πισω, αλλα λογικο. Ακομα ενας αγωνας που θα μπορουσε να εχει βαλει πιο πολλα γκολ η ομαδα. Ευτυχως μας χαρισε γκολ ο τερματοφυλακας τους, ενα γκολ που προεκυψε απο την ανελεητη πιεση αυτης της εθνικης βεβαια.
Αν δεν κανω λαθος με ισοπαλια απεναντι στην Αγγλια στο ΟΑΚΑ τον Νοεμβριο παιρνουμε και μαθηματικα την πρωτη θεση, ακομα κι αν χασουμε στην Φινλανδια, που δυσκολο το κοβω ετσι οπως παιζουμε.
Οπως εξηγουσα σε καποιους φιλους χτες, ο κυριος Ιωαννης ειναι ο μεγαλυτερος πατριωτης απο τους ιδιοκτητες μεγαλων ομαδων. Μπορει ο Μελισσανιδης να ονομασε το γηπεδο του “Αγιασοφια” και να εφτιαξε μουσειο ποντιακου ελληνισμου η’ δεν ξερω κι εγω τι. Μπορει ο Ιβαν να λεει οτι δινει δουλειες στη Βορεια Ελλαδα με τις επενδυσεις του, οτι ειναι κυνηγημενος ομογενης η’ δεν ξερω κι εγω τι. Μπορει ο Μαρινακης να μας λεει για τον ελληνικο του στολο η’ δεν ξερω κι εγω τι. Ο πραγματικος πατριωτης ομως, ειναι ο κυριος Ιωαννης. Σκεφτηκε ο κυριος Ιωαννης οτι η Εθνικη Ομαδα δεν εχει προπονητη και εντελως αθορυβα της παραχωρησε τον προπονητη του συλλογου στον οποιο ειναι μεγαλομετοχος. Μα ποσο πατριωτης μπορει να ειναι πια αυτος ο ανθρωπος, οσα παραμυθια και να πουλησουνε οι ασπονδοι εχθροι του; Νομιζω πως δεν υπαρχει πια η παραμικρη αμφιβολια. Ο κυριος Ιωαννης ειναι σπουδαιος πατριωτης και αυτο το δειχνει η πορεια της Εθνικης.
Το ανεπτυξα εδω σε εναν φιλο ΠΑΟΚτση και εναν φιλο Αρειανο και σαστισαν στην αρχη, αλλα μετα αναγνωρισαν οτι εχω απολυτο δικιο για τον πατριωτισμο του κυριου Ιωαννη.
Εντωμεταξυ ΟΤΙ και να γίνει στην συνέχεια, το πως παίζει η Εθνική Ελλάδος και χωρίς να έχει ούτε έναν σούπερσταρ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αποδεικνύει ότι ο Γιοβάνοβιτς είναι φανταστικός προπονητής. Παίρνει το μάξιμουμ από αυτές τις μονάδες.
Συμφωνώ πως ήταν μεγάλο δώρο ο Γιοβάνοβιτς από τον Αλαφούζο. Είχα 10 χρόνια, από το μουντιάλ του 2014, να φωνάξω σε αγώνα της Εθνικής. Παρόλα αυτά, να δοθεί credit στον φαν ΄τ Σχιπ. Το επιτελείο του βρήκε και ανέδειξε από τη διασπορά πολλούς από τους παίκτες που παίζουν τώρα. Παυλίδης, Ρότα, Ζαφείρης, Μπάλντοκ, κλπ δεν είχαν καμιά σχέση με την Ελλάδα πριν τον φαν ΄τ Σχιπ. Στα παλιά του τα παπούτσια οι παίκτες των Ελλήνων μανατζαρέων.
Να πούμε βέβαια κάπου εδώ και για μια ιστορία που επαναλαμβάνεται. Όταν το 2004 ο Ρεχάγκελ, στην προσπάθεια του να βρει έναν ελληνικό τρόπο παιχνιδιού, αντεγραψε σύστημα ευρωπαίου Παναθηναϊκου για να πετύχει ο,τι πέτυχε, αποθεώθηκε ενώ μέχρι πριν, το ποδόσφαιρο του ΠΑΟ ήταν τσουκου τσουκου και αντιεμπορικό και “καλύτερα να χάνεις με 5-3 παρά να κερδίζεις με 1-0 έτσι”.
Φέτος η Εθνική πήρε τον προπονητή του Παναθηναϊκού και παίζει ακριβώς αυτό που έπαιζε ο Παναθηναϊκός (μέχρι και από ποια πλευρά ανεβαίνει το μπακ είναι ίδιο). Και εκεί που ο Παναθηναϊκός ήταν ομάδα που δεν μπορεί, που δεν κάνει αρκετές φάσεις, που ταλαιπωρεί την μπάλα, που παίζει τάκα τάκα και πως είναι δυνατόν να θέλει πρωτάθλημα, η Εθνική είναι μια αποκάλυψη με φανταστικό ποδόσφαιρο που δεν έχουμε ξαναδεί και ερωτήματα για το αν παίζει την καλύτερη μπάλα που έχει παίξει ποτέ.
Αλλά εντάξει, ο Γιοβάνοβιτς έχασε πρωτάθλημα από το +8 μωρέ, άχρηστος και άσχετος.
Δεν ξερω κανενα που να λεει οτι ο Γιοβανοβιτς ειναι αχρηστος και ασχετος. Ισα ισα που πολυς κοσμος χαρηκε με την προσληψη του στην Εθνικη, πριν τα καλα αποτελεσματα.
Ο (βαζελος) Τσαρλυ (το τονιζω οτι το λεει αυτος, οχι εγω) υποστηριζει οτι ο Γιοβανοβιτς φαγωθηκε γιατι δεν επαιρνε αποτελεσματα στα ντερμπυ, σε ενα πρωταθλημα που κρινεται στα… ντερμπυ. Φυσικα η τραγικη συνεχεια δεν δικαιωσε τον Αλαφουζο, αλλα η λογικη του φαγωματος δεν ειναι εντελως εκτος πραγματικοτητας. Αν πχ εφερνε τον Σαρρι που παλεψε πολυ, νομιζω θα ειχαμε αλλη κουβεντα. Και οπως εγραψα παραπανω (τα γραψαμε παραλληλα), για καθε προπονητη που δεν τραβαει, παντα υπαρχει η απορια αν φταιει αυτος ή η ομαδα. Η Εθνικη θεωρω πως εχει καλο υλικο / υλικο για να παει μουντιαλ
Δεν μπαίνεις σε φόρουμ και σχολιασμούς παναθηναϊκών, γι αυτό τα λες αυτά. Να δεις τι του λένε εκεί. Τώρα αν είναι τρολλ του Αλαφούζου για να τον δικαιολογήσουν που έχασε δικό του πρωτάθλημα ή τα πιστεύουν όντως, αν είναι η πλειοψηφία ή μία μειοψηφία που φωνάζει, δεν ξέρω.
Ως προς το ποδόσφαιρο γενικά όμως πολλοί, πάρα πολλοί δημοσιογράφοι (που φυσικά εξυπηρετούν τις ομάδες τους) έλεγαν αυτά που σου είπα για την απόδοση του Παναθηναικού (ακόμα κι αν δεν κατηγορούσαν τον προπονητή αλλά …το υλικό) και οι ίδιοι τώρα αποθεώνουν την εθνική που παίζει με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Φαντάζομαι και πολλοί οπαδοί άλλων ομάδων, αλλά εντάξει, από εκεί τι να περιμένεις;
Όσο για το γιατί έφυγε από τον Παναθηναϊκό, από όπου και να το πιάσεις λογική δεν έχει, ούτε ισχύει απόλυτα ότι δεν έπαιρνε αποτελέσματα στα ντέρμπι ούτε και φυσικά ότι το πρωτάθλημα κρίνεται στα ντέρμπι. Άσε που ο ίδοιος ο Αλαφούζος είπε ότι η απόφαση πάρθηκε τον Οκτώβριο μετά από ευρωπαϊκό αγώνα. Εγώ κοιτάζω το ποδόσφαιρο, τα αποτελέσματα έρχονται ανάλογα με το τι παίζεται στο χόρτο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση και ο προπονητής τράβαγε και η ομάδα.
Τέλος η Εθνική τώρα έχει καλύτερο υλικό από οποιαδήποτε ελληνική ομάδα, όχι μόνο τον ΠΑΟ. Και το περιθώριο όταν κάποιος τραυματίζεται να μπορεί να τον αντικαταστήσει σχεδόν ισάξιος πάικτης, κάτι που οι ομάδες μας δεν είχαν (βλ. Λιβάι, Αιτόρ, Φουρτούνης κτλ)
Και για να συνεχίσουμε με τους σχετικούς, βλέπουν κάποιοι πώς παίζει ο Μπακασέτας στην Εθνική, συγκρίνουν την απόδοση με τον ΠΑΟ και το συμπέρασμα που βγάζουν είναι ότι βαριέται λέει με τον Παναθηναϊκό και μόνο η εθνική τον νοιάζει. Όχι ότι στη μία περίπτωση έχει έναν προπονητή που ξέρει πώς να τον εκμεταλλευτεί και στην άλλη έναν σε πλήρη σύγχυση…
Αν έχεις καλό προπονητή μέχρι και με τον Σιώπη θα τρίβεις τα μάτια σου
Το point μου ήταν πως ένα σωρό καλές μονάδες είναι πάντοτε καλύτερο από κάνα δύο τρία πολυδιαφημισμένα αστέρια. Άλλωστε και το 2004 ένας από τους λόγους της κατάκτησης του Euro ήταν το ότι όλοι υποτιμούσαν την Εθνική Ελλάδος.
Τώρα οκ τα rants για τον Παναθηναϊκό δε με ενδιαφέρουν καθώς δεν βλέπω ελληνικό ποδόσφαιρο. Πάντως είναι πολύ πιθανό μια εθνικη ομάδα να έχει έναν κορμό μιας εγχώριας ομάδας και να παίζει πολύ καλύτερο ποδόσφαιρο. Το 2004 ας πούμε συνέβαινε όντως κάτι τέτοιο, αφού ακρογωνιαίοι λίθοι της ομάδας ήταν και και ο Τσιάρτας, και ο Χαριστέας, και ειδικά Ζαγοράκης και Κατσουρανης.
Φέτος δεν έχω εικόνα του Παναθηναϊκού αλλά κάτι μου λέει πως η προσθήκη όλων των παικτών που ανέφερες κάνει την Ελλάδα μια πολύ ανώτερη ομάδα.
Ο Γιοβάνοβιτς είναι λογικό να παίζει όπως ο Παναθηναικός, αφού μέχρι πριν λίγους μήνες…ήταν προπονητής της ομάδας, δηλαδή βγάζει εντελώς νόημα
Για τον Ρεχάγκελ, οκ, έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια, αλλά δε θα έλεγα ότι ο Παναθηναικός τότε έπαιζε αμυντικά. Ναι, μπορεί με την Μπάρτσα ή τη Ρεάλ εκτός έδρας να έπαιξε 5-3-2, αλλά εγώ θυμάμαι ότι οι εντεκάδες ήταν νορμάλ. Μπορεί να το έχετε ξεχάσει, αλλά εκείνες τις χρονιές η ομάδα είχε για σέντερ φορ Βαζέχα, Κωνσταντίνου, Λύμπε, Βλάοβιτς και Ολισαντέμπε και όλοι αυτοί και παίζαν και τα παστέλωναν
Ήταν καλή η ομάδα του Παναθηναικού με κομβικά γρανάζια να ήταν Νικοπολίδης, Φύσσας, Σειταρίδης, Μπασινάς, Καραγκούνης που δεν έβγαιναν απ’ την εθνική. Το να έχεις 5 καλούς παίχτες που παίζουν μαζί κάθε βδομάδα δεν το χαλάς και αυτό έκανε ο Ρεχάγκελ. Έπαιζε ο Γιαννακόπουλος πχ στην εθνική αντί του Κόλκα ή ο Δέλλας αντί του Χένρικσεν, αλλά οι 5 αυτοί δεν έβγαιναν ποτέ. Ο Ρεχάγκελ έπαιζε αμυντικά κατεβάζοντας τον Κατσουράνη στα στόπερ, που και αυτό ήταν λογικό γιατί μιλάμε για τουρνουά 6 αγώνων, και απλά θες να περάσεις, αλλά η αίσθηση μου είναι πως δεν παίζαν με τον ίδιο τρόπο Παναθηναικός και εθνική, απλώς ήταν και οι δύο καλές ομάδες.
