Ανεξάρτητα από το τι θα γίνει τελικά σήμερα, αυτή η πιτσικαρία, αυτή η γενιά έχει πολύ μέλλον.
Πραγματικά δεν θυμάμαι ποτε ξανά τόσο ταλέντο σε νέους παίκτες στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ασχετως τι θα γινει τελικα σημερα τo μελλoν της εθνικης ειναι λαμπρo.
Ήμουν έτοιμος να γράψω κάτι αντίστοιχο πριν την έναρξη. Στο χέρι τους κ των ομάδων τους είναι να προχωρήσουν. Αν θέλουμε να γίνει όμως πρέπει να πάνε να παίξουν έξω.
Φαγωθήκατε με το τι θα γίνει σήμερα τελικά.
Θα φάνε κι άλλο, αυτό θα γίνει.
Το φάγανε ηδη
Γκολάρα και αυτή!
Τρομερή φουρνιά, σε όλες τις θέσεις - ένα αμυντικό χαφ λείπει!
Αλλά αυτός ο Καρέτσας, μοιάζει να έχει super star material…
Πέρασαν πολλά χρόνια από την τελευταία φορά που ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΜΑΙ να βλέπω μπάλα από την εθνική. Μπράβο στα παιδιά, αλλά και στον Ιβάν που τόλμησε να κάνει τόσες αλλαγές και να αποδίδουν τώρα καρπούς.
Εν τω μεταξυ, αυτο που εγραψες ειναι κυριολεκτικο. Καποιοι απο τους παιχτες μας ειναι παιδια, ο Μουζακιτης ειναι γεννημενος το 2006 και ο Καρετσας το 2007.
Τρομερη εμφανιση σημερα και μαγικος Ντελιας, και οι δυο πασες που εδωσε στο 0-2 και το 0-3 ειναι φανταστικες.
Τεραστια καυλα να βλεπεις 17χρονα και 18χρονα να πανε στην Σκωτια και να παιζουν με μεγαλυτερο νευρο και ταλεντο απο οτι ενα σωρο φουρνιες Ελληνων ποδοσφαιριστων του παρελθοντος.
Το ζήτημα είναι ΕΝΑ. Ν’ αφήσουν τον Γιοβάνοβιτς να δουλέψει, όπως εκείνος ξέρει. Να μην έρχονται “οι ξέρω εγώ και άκου τι θα γίνει…”. Να αφήσουν αυτόν τον άνθρωπο να ξετυλίξει τα πλάνα του. Αυτόν χρειαζόμαστε, αυτόν θέλουμε, αυτόν εμπιστευόμαστε. Να δείξουμε όλοι υπομονή. Είναι, μόλις η αρχή.
Κι ένα μπράβο στον Αλαφούζο πάνω απ’ όλα, χωρίς αυτόν δε θα ήμασταν εδώ να πανηγυρίζουμε
Είχε ταβάνι ρε ο Γιοβάνοβιτς
Αυτή η εθνική Ελλάδας είναι πραγματικά ομαδάρα, με συσσώρευση ταλέντου ασυνήθιστη για τα ελληνικά δεδομένα και όταν κλικάρουν τα τρομερά μωρά του Ιβάν παίζουν και μπα-λά-ρα.
Απλά το ζητούμενο τώρα είναι να έρθει επιτέλους η πρόκριση στο Μουντιάλ, γιατί δεν ξέρω για σας, αλλά για μένα αυτά τα περί “εισόδου στην ελίτ του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου” (…ναι, ελίτ η διοργάνωση - ανέκδοτο του Nations League, σίγουρα… ) είναι λίγο να 'χαμε να λέγαμε.
Κι έρχονται και Τζίμας - Κωστούλας…
Τρία σχόλια από εμενα:
-
Το ταλέντο είναι απίστευτο. Όλα όμως θα εξαρτηθούν από το τι ομαδικό πνεύμα θα επιδείξει αυτό το team - είδαμε τι έπαθε και το Βέλγιο.
-
Τι τρομακτική δουλειά έχουν κάνει εκεί στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ!
-
Δεν νομίζω ότι έχουμε αντιληφθεί ακόμα - ούτε καν εμείς οι Ολυμπιακοί - ακριβώς πόσο καλό τέρμα είναι ο Τζολάκης. Νομίζω πως θα φανεί σύντομα, στα επόμενα 1-2 χρόνια…
Ειπαμε, ο πατριωτισμος του κυριου Ιωαννη ειναι απαραμιλλος και δε θα πρεπει να αμφισβητειται.
Το ζήτημα είναι ο coach Γιοβάνοβιτς, με την ευχέρεια που του δινει το χθεσινο αποτέλεσμα (και ειδικά η εμφάνιση της Εθνικής), να το πάρει απόφαση και να δώσει την σκυτάλη στην επόμενη γενιά. Όχι άλλο Μπακασέτες και Μάνταλους, πρόσφεραν ότι ήταν να προσφέρουν. Η ομάδα που αγωνίστηκε χθες μπορεί να είχε πολύ χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, αλλά επρόκειτο για παίχτες που είναι βασικοί σε ομάδες πρωταγωνίστριες σε δυνατά πρωταθλήματα (και κάποια κορυφαία), οπότε δεν υπάρχει θέμα χρησιμότητας έμπειρων που “έχουν παραστάσεις” κλπ. Πόσο καλύτερη διαχείριση π.χ. του χθεσινού αγώνα στο τελευτάιο ημίωρο θα έκαναν οι “έμπειροι”;
Η συγκεκριμένη είναι μια εξαιρετική φουρνιά παικτών που πρέπει να αγωνίζονται μαζί για να ωριμάσουν και να αποκτήσουν την μέγιστη ομοιογένεια, κι ας έρθουν νομοτελειακά και κάποιες “σφαλιάρες” - απαραίτητες κι αυτές στη διαδικασία ωρίμανσης.
Και εδώ έγκειται η σημασία της επικράτησης επί των Σκωτσέζων. Μπορεί να μην παιζόταν πρόκριση σε ένα Mundial ή Euro, όμως αυτές οι επιτυχίες δίνουν αφ’ ενός αυτοπεποίθηση και αφ’ ετέρου την ευκαιρία να δοκιμαστεί η ομάδα απέναντι σε δυσκολότερους αντιπάλους.
Έχω συνάδελφο Σκωτσέζο οπαδό της Νόριτς, που μου έκανε πλάκα μετά την Αθήνα και έλεγε “που πάτε με τα δεύτερα της Νόριτς (Γιαννούλη, Τζόλη)”.
Του έστειλα τον Κουλιεράκη ξάπλα, να δείχνει τρια δάχτυλα στον άλλο τον αλλοίμονο.
Μεγάλη μαγκιά του Γιοβάνοβιτς, που άκουσε την κριτική που του έγινε στην Αθήνα (που μην ξεχνιόμαστε, έχασε για το τίποτα), και έβαλε τα μωρά μέσα και τους ξεπατώσανε.
Το θέμα δεν ειναι η νίκη ή το ταλέντο. Το θέμα είναι ότι μετά το 10’, (και πριν το πρώτο γκολ, πόσο μάλλον μετά), έβλεπες μια ομάδα που πήγε να κερδίσει και να παίξει μπάλα και πίστευε ότι θα τα καταφέρει, με ποδόσφαιρο. Γιατι Εθνικές να κερδίζουν με Δερβενάκια Κι Τριπολιτσά, έχουμε δει πολλές. Εθνικές “θα σας βάλω τρία, και μετά θα κάνω συντήρηση γιατι έχουμε και σχολείο αύριο”, δεν έχουμε ξαναδει.
Επίσης ειναι ενδεικτικό πόσο καλά πάει ο Έλληνας με ξένο μάνατζερ (εντός και εκτός εθνικής). Βλέπω τον Καρέτσα και θυμάμαι ότι έμαθε μπάλα στο Βέλγιο και θυμάμαι με στεναχώρια τον Νίνη στα μικρά του.
Πάντως δύο σημειώσεις - ένα, δεν έχουμε ακόμα αμυντικό χαφ (ο Σιωπης δεν ειναι για ομαδα με αξιώσεις) και ελπιζω να επιστρεψει και ο Ιωαννίδης, γιατι θελουμε βάθος εκεί - πήρε αχρειαστή κάρτα ο Παυλίδης και κάποια στιγμή θα απουσιάσει και αυτός.
Επισης να πω ότι τα λεγα εγω και οτι η Εθνικη αυτή θέλει αγάπη και στήριξη. Γιατι αν ειχαν χασει, θα διαβαζαμε παλι "¨που πας Ιβαν με τα μωρά"¨. Ο χειροτερος εχθρος της εθνικης ειναι ο Ελληνας οπαδος.
edit
Ρε συ μαγκια του, του παιδιού αυτού, παίζει στο Adolescence στο νετφλιξ ΚΑΙ στην Εθνικη
Ειναι λες και η εθνική δεν εφτασε στην Σκωτία και αναγκαστικά μπηκαν να παιξουν τα ball boys.
Το γκολ του Καρετσα θελει τετοια κοχονες που δεν περιγραφονται, γιατι αν εβγαινε αουτ, θα λεγαμε που παει η ψωναρα.
το θεμα ειναι οτι σε ματς που η μπαλα καιει, το θελει, το κανει, το βαζει και μετα φιλαει το εθνοσημο. One touch επισης. Κινηση μεγάλου παίκτου.
Και μπορουμε να τον δειχνουμε στα παιδια μας στο εξωτερικο. Εγω συγκινηθηκα, δειχνουν μια αλλη Ελλαδα που μας λειπει.
Θα αγορασω πρωτη φορα μπλουζα της εθνικης.
edit: Να γραψω επισης πως σε πεσιμο, θα ηθελα πολυ να εχω στην παρεα μου Μαυροπάνο/Κουλιεράκη. Σε μια φάση κάνανε κάτι αγριάδες στον Ντέλια, και σκάει ο Κουλιεράκης δίπλα και η φάση ειναι " να αραιώνουμε σιγά σιγά, μην μας φάει αυτός".
Πάρα πολυ σημαντικό αυτό, τι να λεμε. Ειδικά τέτοιες μέρες για την Ελλάδα μας.
Προσωπικα περισσοτερο εκτιμησα το ξεσπασμα με μπινελικια του μικρου, ειναι παιδια, και θελουν αλλεγρία και εχουν αδούλευτα πιθανως συναισθήματα, και η πιεση πρεπει να ηταν αδιανοητη.
Γενικά όλη η σεκανς του γκολ του, και με πανηγυρισμο του μικρου στο πεταλο, είχε κάτι το μεταφυσικό στην αγνή πόρωση εκατέρωθεν, που μαλλον ορίζει αυτό που εχω στο μυαλο μου ως μπαλα
Σε καθε περιπτωση, να πω και εγω τη μαλακια μου, εργο Ιβαν ειναι αυτο, αυτος τον επεισε, αυτος δουλεψε την ψυχολογια σε μια ομαδα με 5-6 αλλαγες σε 5 μερες, χωρις καθαρο 6ρι, και τους εσφιξε διχως να τους στερησει τις επιθετικες αρετες. Που θεωρω πως στο 1ο ματς εκανε πολυ μετριο κοουτσαρισμα, αναλογο των ντερμπι που εχανε ακομα και αν μπορουσε να τα χτυπησει στα ισια απο αποψη δυναμικου και ομαδας.
Όπως επισης να πω πως πρεπει παικτες τυπου Κωσταντέλια να φύγουν εξω άμεσα. Δηλαδη, δεν εχουν ολοι εναν Μεντιλιμπαρ προπονητή εδώ πχ για να τους εχει τόσο πειθαρχημένους τακτικα όπως ήταν ο Μουζακίτης, που με σόκαρε.
Τελος, καθε χωρα ενσωματωνει 17-18-19ρηδες στον βασικο της κορμο, όπως και κορυφαίες ομάδες, αναμενόμενο ήταν όπως εξελίσσεται παγκόσμια το ποδόσφαιρο πλέον να γίνει και σε εμάς.
Και ναι, όπως σωστά ειπώθηκε, θα έρθουν και ήττες και αποτυχίες. Κλάιν και λίγο, το θέμα είναι να μην καταστραφούν από παράλογες απαιτήσεις διψασμένων. Και να σφιξει ο κορμος για αρκετες διοργανωσεις.
Παντως οταν νικαμε εχει πλακα που εκτιμαμε την μανουρα