… μου έκανε εντύπωση, βλέποντας το δελεαστικό πακέτο, πως μεταξύ των νεώτερων και παλιότερων παραδοσιακόεπικόντουμάδων ηρώων (ή “ηρώων”) παρεισέφρησαν και κάποιοι βετεράνοι thrashers, προς όφελος του όλου event,θεωρώ (νομίζω έχει ξαναγίνει σε κάποια festival του extreme χώρου από την ανάποδη!)
Πρωτο live της μινι τουρνε μου στην Γερμανια εχθες με τον αγαπημενο joe bonamassa στο Σααρμπρινκεν.Ερχομενος απο ενα απ’τα καλυτερα του αλμπουμ(time clocks) και κατα δηλωση του σκασμενος να παιξει live μετα την πανδημια,εχθες ηταν πραγματικα απολαυστικος!Σε σχεση με την προηγουμενη φορα που τον ειδα η επιλογη σε οτι αφορα την ενορχηστρωση ηταν σαφως πιο μινιμαλ με το βαρος να δινεται στον ηλεκτροδοτουμενο ηχο συνοδευομενος παντα απο κορυφαιους μουσικους.Ειδικα ο θρυλικος Reese Wynnans (SRV,captain beyond,Allman brothers και πολλοι αλλοι)με το Hammond του ηταν υπεροχος.Κορυφαιες στιγμες οι επικες εκτελεσεις των κλασικων sloe gin και the ballad of John Henry.
Ιδιαιτερη αναφορα χρηζει η αξιοσημειωτη βελτιωση στον τομεα των φωνητικων(φανερη και στο studio αλλα σιγουρα εντυπωσιακη οταν μιλαμε για live)
Και μια παρατηρηση:Δεν θα βαρεθω να υποστηριζω πως το rock ολων των ειδων (και οχι μονο του μεταλ)πρεπει να παιζεται μπροστα σε ορθιο κοινο.Ετσι ακομη και το γνωστο (για τον υπνο που διακοπτεται απο μπυροποσια)γερμανικο κοινο ξυπνησε για τα καλα οταν ο joe τους ξεσηκωσε απ’τις καρεκλες τους στο …John Henry και εμειναν ετσι μεχρι το τελος δινοντας αλλο ρυθμο και κεφι σε ενα ουτως η αλλως αψογο event.
τον βλέπω την άλλη εβδομάδα στο royal albert hall. πρώτη συναυλία μετά την πανδημία. είδα ότι έχει δώσει μεγαλύτερη βάση στο royal tea από ότι στο time clocks. η αλήθεια είναι ότι θα προτιμούσα το time clocks καθώς μου αρέσει περισσότερο. αλλά bonamassa εγγύηση, οπότε θα πάω έτσι και αλλιώς. χάρηκα που διάβασα ότι έχει βελτιωθεί φωνητικά και ότι ο ήχος είναι πιο ηλεκτρικός.
The German live mini tour pt.2
Το live αυτο μπηκε συγκυριακα καθως ταιριαζε μεταξυ των δυο «βασικων» λογων του ταξιδιου.Και αυτο οχι γιατι σνομπαρω τον θρυλο αυτον της μουσικης μας (στο προσωπικο μου top 3)αλλα γιατι οσο να’ναι ενα φοβο τον ειχα για την κατασταση της φωνης του σε μια τοσο δυσκολη αποστολη-να ερμηνευσει μπακ το μπακ εξολοκληρου τα rage… και empire και μαλιστα με ενα πολυ επιβαρυμενο προγραμμα (σχεδον καθημερινο).Να σημειωσω εδω πως δεν παρακολουθω ποτε ερασιτεχνικα βιντεακια που ανεβαινουν στο youtube (καθως ο ηχος απο το κινητο παρα πολλες φορες παραπλανα) αλλα διαφορα αρνητικα σχολια ειχαν παρει τ’αυτια μου και γι’αυτα.
Εκ των υστερων νιωθω εξαιρετικα τυχερος για τη συγκυρια αυτη καθως αφ’ενος επισκεφτηκα μια πανεμορφη πολη (Τριερ) ,αφετερου ο τυπος σταθηκε με ανεση στο υψος των περιστασεων.
Δεν ξερω κατα ποσο παιζει ρολο το «μικρο καλαθι» που κρατουσα σε σχεση με την αποδοση του αλλα αυτη ηταν η τεταρτη φορα που τον βλεπω(πρωτη solo) και πραγματικα μονο πισω απο την φοβερη παρασταση που εδωσε στο Gagarin το 06 θα μπορουσα να καταταξω την χθεσινη φωνητικη επιδοση του(προς θεου δεν μιλω για σκηνικη παρουσια ως μπαντα/μουσικους/κοινο κλπ).Τι να πω ο τυπος περναει δευτερη νιοτη προφανως(ή τον βοηθησε το διετες αραλικι).Και ολα αυτα παιζοντας για καμια 150αρια τυπους σε ενα μικροσκοπικο υπογειο venue.
Μετα το ζεσταμα του walk… φωνητικα ηταν αψογος σε ολοκληρη τη διαρκεια του live,ενω δεν χρειαζομουν τα χθεσινα για να μαθω ποσο σπουδαιος φροντμαν ειναι.Ανετος,επικοινωνιακος(μεχρι και μονολογο τυπου stand up comedy-ξεκαρδιστικο μαλιστα-απεδωσε) ιδρωσε την φανελα και πραγματικα με συγκινησε.Ακομη και το Take hold…για encore εβγαλε με σχετικη ανεση(εδω παντως η μπαντα τον «προδωσε»)
Κορυφαιες στιγμες η ανατριχιαστικη ερμηνεια του killing words, το εξαιρετικο κιθαριστικο τζαμαρισμα εν μεσω του della brown(πρωτοτυπο και περιεργως οχι αταιριαστο) και το (μας πηραν τα ζουμια) φιναλε Anybody listening?
Στα περιεργα το σολο σαξοφωνο που επαιξε ο ιδιος(!) στο the thin line.
Σε οτι αφορα την μπαντα που τον συνοδευει και που επισης φοβομουν για το κατα ποσο θα τα καταφερνε ευτυχως και εδω οι φοβοι διαψευστηκαν.
Οι τυποι ,που εμοιαζαν μελη της Ιταλικης μπαντας (κατα την παρουσιαση εμαθα μαλιστα πως οι δυο απο τους τρεις! κιθαριστες ειναι Ιταλοι)) που κερδισαν τη eurovision(ασορτι βεβαια και οι στυλιστικες-καμπαρε ξερωγω- επιλογες του tate ), επαιξαν επαρκεστατα τα μερη τους και ηταν φανερα προβαρισμενοι/δεμενοι.Εννοειται πως ο ντραμερ δεν πλησιασε τον τοσο ιδιαιτερο Rockenfield ηχο αλλα αυτο για μενα τουλαχιστον ηταν αναμενομενο.
Για τελευταιο μια αναφορα στον χωρο:
Το μικρο αυτο venue (Mergener Hov) εχει την μορφη υπογειου τουνελ που αρχικα δινει αρνητικες εντυπωσεις.Ωστοσο εν τελει απολαυσα ενα απο τους καλυτερους ηχους που εχω ακουσει τοσα χρονια σε συναυλιες,ενω ο εξαερισμος ηταν πραγματικα αψογος.
Υ.Γ Ειναι παντα διασκεδαστικο να διαπιστωνεις πως καποια διαχρονικα κλισε παραμενουν εν ισχυ.Για το πιο «κυριλε» κοινο του Bonamassa η χρηση μασκας ηταν αρκετα συνηθης αλλα για το πιο «heavy» χθεσινο ηταν ανυπαρκτη.Ομολογω πως οντας μαλλον ο μοναδικος που φορουσα μασκα ενιωσα αποστρατος .Γερονταματα…
Οκ απο να αρχισω αραγε μετα απο αυτο που ειδα/ακουσα/βιωσα στην ιστορικη σαλα του Festhalle?
Μαλλον απο την αρχη:ξεκαθαριζω λοιπον πως ενω η σχεση μου με την μουσικη τους ειναι απο γουσταρω(opiate/undertow) εως προσκυνω(ολα τα αλλα) δεν ειμαι ο τρελος φαν που προσπαθει να αποκωδικοποιησει την μουσικη,τους στιχους και τα συμβολα του artwork τους ουτε και να εμβαθυνει στην κουλτουρα του διαλογισμού που υποτιθεται οτι πρεσβευουν .
Επισης ειμαι σιγουρος πως δεν ειναι πολλοι που ,οπως εγω ,επιλεγουν το fear… ως το αγαπημενο τους (ισως γιατι ειναι πιο κοντα στο «ορθοδοξο» prog metal -μη βαρατε-εννοειται μια κατηγορια μονοι τους κλπ).Ωστοσο ευκολα καποιος καταλαβαινει οτι ενα live τους δεν θα μοιαζει με κανενα αλλο…
Ετσι λοιπον με το που ανακοινωθηκε η σπανια αυτη ευκαιρια να τους δω ηξερα πως επρεπε να την εκμεταλλευτω.
Καθε live ειναι μια βιωματικη εμπειρια αλλα απο την πρωτη στιγμη ηταν ξεκαθαρο πως εδω εχουμε κατι ξεχωριστο:
1.Με σιγουρια λεω πως οποιο σετλιστ και αν ειχαν την ιδια επιδραση θα ειχε πανω μου
2.Με το που μπηκε το fear… ξεκινησε και η καταδυση ολων μας σε ενα σκοτεινο/απειλητικο/ασφυκτικο μα και γοητευτικα ελκυστικο εφιαλτη.Το να πει κανεις πως το εικαστικο μερος ηταν σημαντικο θα αποτελουσε το understatement του αιωνα.Ο ορος «ψυχεδελεια» χρησιμοποιειται καταχρηστικα πολυ συχνα αλλα εδω περιγράφει μαλλον επακριβως το θεαμα που παρακολουθησαμε.
Ακολουθει λυρικο παραληρημα:Αν ο Κρονεμπεργκ εβρισκε απο καποια διαστροφη της τυχης τα κομμενα χιλιομετρα φιλμ του StarGate sequence απο την Οδυσσεια του Κιουμπρικ και με μοντερ τον Λυντς τα ενσωματωνε στο Γυμνο γευμα ή ισως απλα αν καποιος εκανε ταυτοχρονα καλο και κακο τριπακι καπως ετσι θα ηταν το αποτελεσμα.
Ξερω, ακουγεται επικος αχταρμας αλλα για καποιο λογο ,που προφανως οσοι δημιουργησαν αυτο το δυστοπικο οργασμικο θεαμα γνωριζουν, τα παντα λειτουργησαν ως μια αδιαιρετη ενοτητα -αυτη η σπανια φορα που το οπτικο και το ακουστικο κομματι γινονται ενα για 2μιση ωρες-εξυψωνοντας το τελικο αποτελεσμα σε κατι πολυ περα απ’τα συνηθη.
Πιστευα πως την κορυφη σ’αυτο το κομματι την κρατουσαν οι Φλοιντ(που ειδα εγω εννοειται/οχι οι 60’s 70’s) και ο Γουιλσον (τηρουμενων των αναλογιων) αλλα εν τελει ουτε καν κοντα
3.Ο ηχος ηταν επιτελους Δυνατος οπως πρεπει σε μια heavy metal συναυλια (γιατι τετοια ηταν τελικα)χωρις καμια παραχωρηση σε θεματα ποιοτητας
Σε αυτα τα πλαισια και τα κοματια του fear απεκτησαν μια «αγριαδα» και ενα διαφορετικο ηχητικο νοημα
Κατα τα λοιπα αυτη ηταν η πρωτη φορα που ειδα ενα γκρουπ ξεκαθαρα να εχει φροντμαν τον drummer(ο οποιος λουζονταν στο φως του προβολεα) απο την αρχη ως το τελος του σοου.
Η πρωτη φορα επισης που ο τραγουδιστης ηταν ο darkman.Σε ολοκληρο το live κινουνταν ως νοσφερατου στις σκιες δεξια και αριστερα απο τον Καρει.
Σε ολοκληρο το live ,τελος,ο καθε μουσικος κρατησε την θεση του απομονωμενος με μονο τον ηχο να τους ενωνει.
Για λογους παραδοσης ας πω πως χαιλαιτ ηταν το pneuma αλλα οκ ολα ηταν.
ΥΓ Βλεποντας το standing ovation που παραχωρηθηκε στον Καρει μονο του επι σκηνης δεν μπορουσα να ξεχασω πως εζησα τα ιδια 11 χρονια πριν στην ιδια σαλα για χαρη του προφεσορα του προγκ που αξιωθηκα εστω και μια μονο φορα να απολαυσω.Δεν λεω πως τους βαζω στην ιδια θεση(οχι) αλλα μονο γι’αυτον και κανα δυο ακομα θα εκανα τετοιες ανιερες σκεψεις😀
ΥΓ2 Ενώ μολις δυο μερες πριν ελεγα πως το ροκ βλεπεται μονο όρθιο ηρθαν αυτοι οι μαλακες και μου ανετρεψαν την κοσμοθεωρια.Η πλακα ειναι πως ο Κιναν (οντας μαλλον της ιδιας αποψης)μας σηκωσε ολους(μια χαρα αποχαυνωνόμουνα και καθιστος)
ΥΓ3 Ειναι πραγματι παρηγορο που ενα γκρουπ που παιζει αυτη την μουσικη εχει τοσο μεγαλη επιτυχια.Το festhalle ειναι πραγματικα μεγαλο(και καταπληκτικο τοσο αρχιτεκτονικα οσο ακουστικα) ωστοσο αν δεν εγινε sold out σιγουρα το ακουμπησε.
Εγω εκλεισα για Ανοβερο.Με παρεσυρε η κορη μου (αλλο που δεν ηθελα )
Παντως για Ζαγκρεμπ βολευει πολυ η απευθειας της ryan απο θεσσαλονικη(για οσους εινα καπως βορεια).Απλως στο συγκεκριμενο πρεπει να πας απο Πεμπτη ενω το live ειναι Σαββατο.Η επιστροφη Κυριακη πρωι μια χαρα.
Επαιζαν πριν 1 βδομαδα εδω και δεν πηγα, συνειδητη αποφαση βεβαια.
Αποφασισα οτι εδω και καποιους δισκους τους εχω ψιλο-χασει (με εξαιρεση το Wasteland που το ειχα λιωσει οταν βγηκε) , και οτι οταν πρεπει να πας στο κεντρο για δουλεια το πρωι, και στην συνεχεια στου διαολου τη μανα για ιδιαιτερο μαθημα μεταξυ 5-7, το να τρεχεις με το αυτοκινητο παλι κεντρο, με την ελπιδα οτι θα βρεις παρκινγκ γρηγορα και θα φτασεις στην συναυλια οριακα στην ωρα της, ειναι κατι που απλα δεν ηθελα να κανω.