Ειδαμε Slayer στο Cardiff στο Blackweir προ 4μερου και χθες Λονδινο στο Finsbury. Ανεπανάληπτοι σφαγεις και στα 2 αν και στην ουαλια ειχε πολλα θεματακια ο ηχος,το πως παιξανε χθες το wicked world φορος τιμης στους Sabbath το κοψανε στη μεση συνέχισαν με Postmortem και καπακια απο μέση μεχρι τελους παλι το wicked world ηταν ολα τα λεφτα και ενα μικρο δωράκι για μας που δεν καταφέραμε να παμε στο back to the begining.Araya φωνη λες και ειναι παλι 30αρης πραγματικά
Για τις τιμές δεν ξέρω, βλέπω όμως ότι μέχρι και οι ίδιοι οι Scorpions, ύστερα από μια δεκαετία (και βάλε) αποχαιρετιστήριων περιοδειών, συνειδητοποίησαν το γελοίο του πράγματος και πλέον βρήκαν άλλη αφορμή, (την συμπλήρωση των 60 χρόνων τους) για να περιοδεύουν… εορταστικά!
Αν ήταν σωστοί πάντως, το “Coming Home” δεν έπρεπε να το βάζουν παντού αλλά να το φυλάξουν για χώρες που τους στήριξαν και τους στηρίζουν πιστά εδώ και δεκαετίες, χώρες δηλαδή σαν την Ελλάδα!
Ας είναι…
1 Like
Vip 250 ευρώ, ζώνη Α 150 ευρώ, ζωνη Β 99 ευρω και πίσω πίσω 69 ευρώ.
Νταξει, υπάρχουν και χειρότεροι από τους δικούς μας
Και η απέναντι κερκίδα 170 λέει…
2 Likes
Μηπως ειναι ο δικός μας και κάνει διεθνή καριέρα;
5 Likes
Τους εβαλα στο ερωτηματολογιο του Release για το 2026, μπας και.
7 Likes
Και εγω,τα προηγούμενα εγραφα Gojira,για να δουμε
Και εγώ τους έβαλα. Βάλτε κόσμε.
Βάλτε Bad Religion ρε παιδιά με αυτόν τον καημό θα πάμε
2 Likes
Συμπλήρωσα κι εγώ για πλάκα. Όποιος δει τις επιλογές ή θα γελάει ή θα λέει “τι βλάκες είναι αυτοί”.
3 Likes
Μέσα Ιουλίου, 10 το βράδυ δεν έχει νυχτώσει ακομα στην πόλη του Μπέργκεν αλλα οι Triptykon κατάφεραν και σκοτεινιασαν τα πάντα με την εμφάνιση τους… . Ειδικά στα A Dying god Coming Into Human Flesh και Synagoga Satanae ήταν λες και κάτι υπερφυσικό, πλάκωσε ολη την πόλη. Φοβεροί.
14 Likes
Πήγα κι εγώ την επόμενη μέρα 3/7. Μόνο ότι είμασταν στο Cork που έζησε κι αγάπησε ο τεράστιος αυτός κιθαρίστας, ήταν αρκετό. Ζήσαμε την φούλ εμπειρία κι όλη η πόλη ζούσε στους ρυθμούς αυτού του τριημέρου.
Το venue από μόνο του ήταν μοναδική και διαφορετική εμπειρία και σε προετοίμαζε για το τι θα δεις. Αυτή η τεράστια τέντα που είναι το Marquee δεν σου άφηνε τα περιθώρια να σκεφτείς για κάποια υπερπαραγωγή, αλλά μόνο για “αγνή” και απλή μουσική.
Ο Joe έκανε κάτι που κανένας άλλος θεωρώ εν ζωή κιθαρίστας θα μπορούσε να κάνει. Έπαιξε όλο το Irish Tour setlist με έναν μοναδικό τρόπο, τον δικό του τρόπο. Όσοι περίμεναν να δουν ένα tribute band ίσως να απογοητευτηκαν. Έπαιξε τα κομμάτια του Rory σαν Joe Bonamassa. Το είχε πει και ο ίδιος βέβαια ότι έτσι θα γίνει. Τον έβλεπα για πρώτη φορά και ο τύπος είναι μουσικάρα. Μια σημαντική διαφορά βέβαια με τον Rory είναι ότι δεν επικοινωνεί με τον κόσμο. Μπορεί να ήταν αυτή η συναυλία αλλά για να πει την πρώτη του κουβέντα πέρασαν 5 κομμάτια.
Ο ήχος άψογος, η μπάντα φοβερή. Θα συμφωνήσω για τον πληκτρά, ο τύπος είναι ΘΕΟΣ! Ο Gerry, επειδή τον έχω δει και με την Band of Friends, θα πω ότι μόλις μπήκε κατάλαβαινες αμέσως τη διαφορά με τον άλλο μπασίστα, απίστευτος, αλλά δεν ταίριαζε με τον Joe. Έτσι μου φάνηκε τουλάχιστον εμένα.
Μοναδική εμπειρία όταν ο Joe έπαιξε με την National resonator του Rorry το As the Crow Flies. Και μόνο γι’ αυτό το κομμάτι άξιζαν τα 4000 Km που κάναμε για να φτάσουμε σε αυτήν τη μοναδική πόλη που όπως λένε και οι ντόπιοι, την πραγματική πρωτεύουσα της Ιρλανδίας. Συγκινητική στιγμή όταν πήγαμε στο Crowleys όπου ο Rorry αγόρασε την strat του.
Και η τιμή του εισητηρίου 75 ευρώ κερκίδα, με συλλεκτικό εισητήριο (τυπωμένο).
Μοναδική εμπειρία!
11 Likes
Μετά από κάποιες prog rock/metal συναυλίες στο Όσλο (Steve Hackett/Pain of Salvation), ήρθε η ώρα για καυτό ατσάλι και Beyond The Gates. Τι είδαμε λοιπόν σε αυτό το καλά οργανωμένο φεστιβάλ στην όμορφη πόλη του Μπέργκεν… .
Την πρώτη μέρα η συναυλία έγινε στο USF Verftet, όπου βλέπετε παραπάνω (η φωτό είναι από το ίντερνετ), χωρίς κάποιες άλλες μπάντες σε άλλο μέρος, αν κ την Τρίτη από ότι είδα στην σελίδα του φεστιβάλ έγινε το Kick Off όπου έπαιξαν Vulture Industries, Alfahanne, Carpathian Forest αλλά δεν ήμουν παρών γιατί έφτασα Τετάρτη μεσημέρι.
Το φεστιβάλ άνοιξαν οι HellButcher, είχαν αναφερθεί εδώ στο φόρουμ, όπου ο τραγουδιστής φορούσε πιο πολλές πρόκες κ από οικοδόμο που είναι στη δουλειά. Δεν μου είπαν κάτι, αδιάφοροι μου φάνηκαν ίσως να μην ήμουν στο μουντ.
Κάτι που δεν συνέβει με τους Hellripper, που παρόλο που έβλεπα να τους αναφέρουν τα παιδιά εδώ, δεν είχα επαφή με την μουσική τους, ίσως είχα βάλει κάτι να παίζει στο YouTube δεν θυμάμαι. Φοβερή εμφάνιση, 40 λεπτά γεμάτα ριφφάρες κ ιδρώτα. Ο κόσμος γούσταρε, αυτοί ανταπέδωσαν το πάθος κ την αγάπη που τους έδινε το κοινό με μια αδιανόητη εμφάνιση. Σίγουρα θα πάω ξανά να τους δω αν έρθουν στο Όσλο.
Συνέχεια με τους I Am Morbid του David Vincent, όπου δεν έχω ιδέα τι παίζουν αλλά δεν είχε κ πολύ σημασία γιατί έπαιξαν κλασικούρες των Morbid Angel, από τα οποία τα 4 από το Domination λόγω των 30 χρόνων από την κυκλοφορία του άλμπουμ. Απίστευτα βαρύς ήχος , πολύ καλή εμφάνιση η οποία ικανοποίησε τους πάντες.
Η συνέχεια με τους Attic όπου μόνο σαν κακό αστείο μπορώ να τους πάρω. (κακή) Κόπια King Diamond, όπου ο τραγουδιστής μου φάνηκε κ φάλτσος σε σημείο. Σόρρυ αλλά πούλο κ άραγμα στο σαλόνι…
Οι Triptykon ήταν συγκλονιστικοί, το σετ τους βασίστηκε μόνο σε κομμάτια των Celtic Frost όπως άλλωστε δήλωνε κ η αφίσα του φεστιβάλ. Αν τυχόν παίξουν Ελλάδα να πάτε σίγουρα να τους δείτε.
Headliners ήταν οι Destruction, όπου έπαιξαν 1 ώρα, σε αντίθεση με τους Triptykon όπου έπαιξαν 1 ώρα κ 45 λεπτά. Χαμούλης κάτω, ο κόσμος γούσταρε το ίδιο κ αυτοί, εγώ πάλι έκατσα μισή ωρίτσα κ έφυγα, σόρρυ παίδες δεν ήμουν σε thrash φάση.
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε από τις 13.30, στο Kulturhuset, όπου έπαιξαν οι Nihilvm, Askeregn, Koldbrann. Στους πρώτους δεν ήμουν, οι δεύτεροι ήταν τελείως αδιάφοροι, όπως κ οι περισσότερες πλέον μπάντες της Terratur… . Η αποκάλυψη όμως ήταν οι Koldbrann. Πήρα πρόσφατα το πρώτο τους άλμπουμ κ με ξετίναξε! Ηχάρα! Νομίζω ότι είχα διαβάσει παλιότερα κάποια δισκοκριτική για κάποιο άλμπουμ τους αλλά δεν είχε τύχει να ακούσω κάτι. Το λάηβ ήταν εξίσουν συγκλονιστικό σε ήχο, ισοπεδωτικοί χωρίς φρου φρου κ αρώματα. Δεν ήξερα ότι στις συναυλίες τους παίζει μπάσο ο Jens B. Johansen από Tilintegjort, με τον οποίο έχουμε ανταλλάξει (κ συνεχίζουμε να ανταλλάζουμε γιατί είναι πολύ χαλαρός τύπος) κάνα δυo κουβέντες σε κάποια από τα παζάρια δίσκων που γίνονται στο Vaterland.
Η κύρια συναυλία παίχτηκε στο Grighallen (όπου βλέπετε πάνω κ αυτή τη φορά η φωτογραφία είναι δική μου) και θα συνεχιζόταν μέχρι κ το Σάββατο. Έχασα τις επόμενες 2 μπάντες, τους Ισλανδούς Misþyrming γιατί τους βαριέμαι κ ήθελα να ξεκουραστώ και τους Σουηδούς Lucifer γιατί πέρα από την ξεκούραση τους είχα δει πέρυσι ή πρόπερσι. Πρόλαβα ένα κομμάτι τους βέβαια, παραμένουν φοβεροί ζωντανά κ η Johanna εκτός από φοβερή τραγουδίστρια και frontwoman είναι απίστευτα σέξυ.
Ένας από τους (πολλούς) λόγους που ήθελα να παρεβρεθώ στο φετινό Beyond The Gates ήταν οι Paradise Lost…και κάπου εδώ αρχίζει η γκρίνια. Οι Paradise Lost, όπως κ οι υπόλοιπες μπάντες πριν τον headliner, έχουν μια ώρα στην διάθεσή τους. Λόγω προβλημάτων στον ήχο, αναγκάστηκαν να παίξουν κουτσουρεμένα 40 λεπτά περίπου. Δεν ξέρω αν για αυτό ήταν στραβωμένος ο Holmes ή και για αυτό, πέρα από το ότι ο κόσμος απλά δεν ήταν τόσο εκδηλωτικός. Το καταλάβαινες από τα βιτριολικά του σχόλια, έτσι κ αλλιώς υπάρχει πιθανότητα να τον πετύχεις σε κακή μέρα, αλλά φαινόταν ότι ήταν στραβωμένος σίγουρα από τις αντιδράσεις του κοινού. Δλδ, ακόμα γελάω με το “give me something for fucks sake” απευθυνόμενος στον κόσμο. Καταλαβαίνω ότι ο καλλιτέχνης παίρνει καύσιμο από τον κόσμο, το πάθος του κοινού κάνει μια εμφάνιση ακόμα καλύτερη αλλά οκ μην το γαμάς. Γι΄αυτό κ η μπάντα του σε ένα τέτοιο φεστιβάλ βγαίνει δεύτερη ενώ πχ οι Opeth ήταν headliners. Μπορεί να τον αδικώ κ απλά όλο αυτό το σκηνικό να είναι λόγω της καθυστέρησης αλλά χτύπησε άσχημα η συμπεριφορά του, τουλάχιστον σε μένα όταν τον έβλεπα να κάνει χειρονομίες στον ντράμερ κ δεξιά της σκηνής “λήξτε το”… . Οι μπάντες μεγαλώνουν σε στάτους με τις ζωντανές εμφανίσεις κ αυτό είναι τεράστιο αγκάθι για τους Lost.
Μέχρι που βγήκε ο King Diamond και ξεχάστηκαν όλα. Για 75 λεπτά δεν υπήρχε τίποτα άλλο, μόνο heavy metal. Riffαρες, σολάρες κ η μία ιστορία να εξελίσσεται πίσω από την άλλη. Δεν ξέρω αν υπάρχουν προηχογραφημένα μέρη όσον αφορά τα φωνητικά του King Diamond και πραγματικά δεν με νοιάζει. Φοβερή εμφάνιση ΄και από τον ίδιο αλλά κ από τους υπόλοιπους κ πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά με τους καλλιτέχνες που απαρτίζουν την μπάντα. Στα επιπρόσθετα φωνητικά η δική μας Hel Pyre ή αλλιώς Elina Papadogianni.
Με βάση αυτά που μας είπε ο ίδιος ετοιμάζεται νέος δίσκος King Diamond, ο οποίος αν κατάλαβα καλά θα είναι τριλογία, αλλά και καινούριος δίσκος Mercyful Fate οπότε θα μας επισκεφτεί ξανά. Ωραία νέα για να κλείσει η βραδιά…
3η μέρα του φεστιβάλ κ οι 3 πρώτες μπάντες Morax, Eternal Evil, Furia θα έπαιζαν στο Kulturhuset ξεκινώντας στις 13.30 κλασικά. Ήθελα να δω τις 2 πρώτες αλλά είχα σημαντικότερα πράγματα να κάνω εκείνη την ώρα όπως το listening session που είχε προγραμματιστεί στις 13.30 για τους Green Carnation, όπου ο τραγουδιστής της μπάντας Kjetil Nordhus, θα βρισκόταν στο μπαρ Apollon για να παρουσιάσει τον καινούριο δίσκο της μπαντας A Dark Poem Part I: The Shores of Melancholia. Ακούσαμε όλο το δίσκο ενώ ενδιάμεσα ο Kjetil έδινε συνέντευξη κ απαντούσε σε ερωτήσεις σχετικά με τον δίσκο κ γενικά την καριέρα της μπάντας. Το πρώτο μέρος κυκλοφορεί τον Σεπτέμβρη, το δεύτερο νομίζω Απρίλιο κ το τελευταίο μέρος τον Σεπτέμβρη του επόμενου έτους. Η μπαντα θα δώσει κ μια συναυλία στην γενέτειρά τους το Kristiansand όπου κ θα παίξει το άλμπουμ στην ολότητά του με διάφορους καλεσμένους κ ψήνομαι πολύ άγρια… .
Και στις 3 ήταν το listening session των Slagmaur όπου θα παρουσίαζαν το νέο άλμπουμ τους Hulders Ritual, οπότε τα παρτάλια ήταν εκεί μαζί με τον Snorre (τι ποιον?) ο οποίος μοιάζει σαν λυκειόπαιδο…
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη έξω από το μπαρ, υπάρχει στην επίσημη σελίδα της μπάντας στο φβ οπότε ελπίζω να μην υπάρχει κάποιο θέμα που την βάζω εδώ, όπου πέρασε κ ένας τυχαίος τύπος να πει ένα γεια…
Fast forward, στις 5.30 θα έβγαιναν οι Hexvessel αλλά τους είχα δει πρόσφατα οπότε πήγα στα τελευταία 3 κομμάτια όπου δεν μου άλλαξαν την γνώμη που είχα γι’ αυτούς για το πόσο εξαίρετη μπάντα είναι.
Tribulation στην συνέχεια, με φοβερό στήσιμο κ αέρα μεγάλης μπάντας επί σκηνής.
Στην συνέχεια οι αγαπημένοι Candlemass, τους είχα δει στον ίδιο χώρο πριν 2 ή 3 χρόνια μαζί με Mercyful Fate. Απίστευτα ογκώδης ήχος, doom metal να ραγίζει ντουβάρια, με το setlist να βασίζεται κυρίως στα 3 πρώτα άλμπουμ της μπάντας, χωρίς να ενοχλείται κανείς φυσικά από αυτό.
Πάμε και στους headliners της βραδιάς, τους Opeth, με μια συγκλονιστική εμφάνιση, όχι ότι περιμέναμε κάτι λιγότερο δλδ. Η μπάντα μια καλοκουρδισμένη μηχανή, με τα γνωστά αστεία του Åkerfeldt, να πειράζει τους Νορβηγούς λέγοντας ότι η πρωτεύουσα της Σκανδιναβίας είναι η Στοκχόλμη κ από κάτω να πέφτει απίστευτη γιούχα 
. Θα έπαιζαν σε κάποια φάση ένα κομμάτι στο οποίο υπάρχουν spoken words του Ian Anderson, όπου πρώτα ρώτησε αν ξέρουμε τι είναι το clicktrack και έπειτα το εξήγησε ότι κρατάει τον ρυθμό αλλά αυτοί δεν το χρησιμοποιούν γιατί ο τύπος πίσω του, δείχνοντας τον Waltteri Väyrynen, είναι μηχανή και εξήγησε ότι ενδέχεται να μην βρίσκονται τα λόγια ακριβώς στο σημείο που είναι στο δίσκο αλλά εξαρτάται από τον ρυθμό που θα παίξουν το κομμάτι. Από το νέο άλμπουμ έπαιξαν τα 1, 3,7 συν ένα μαγικό σετ με Master’s Apprentices, The Leper Affinity, In my Time of Need, The Night And the Silent Water, Ghost of Perdition, Deliverance, ια πολύ όμορφη διασκευή στο Solitude των Black Sabbath ως φόρος τιμής στον Ozzy όπως επίσης και την διασκευή στο You Suffer των Napalm Death… .
Παρόλο που η μέση μου διαμαρτυρόταν έντονα, αποφάσισα στις 12 το βράδυ να τραβηχτώ στο Kulturhuset για να δω τους Absu με τον Vorskaath στα τύμπανα. Παρόλο που στην αρχή ο ήχος ήταν μπάχαλο, μάλλον έφταιγε το ότι καθόμουν τέρμα πίσω κ το ταβάνι είναι πολύ χαμηλό, στην συνέχεια όταν πήγα σχετικά μπροστά μπορούσα να ακούσω πιο καθαρά τι έπαιζε η μπαντα αλλά ακόμα κ έτσι τα φωνητικά του Proscriptor ήταν τόσο τσιριχτά που μου έπαιρναν τα αυτιά παρόλο που φορούσα ωτοασπίδες. Ο τύπος εν τω μεταξύ είναι για δέσιμο, τουλάχιστον στην σκηνή, χοροπηδούσε σαν τον καλλικάντζαρο (έτσι αδύνατος που είναι, σαν την μεσοποταμιακή έκδοση του Χάουαρντ από το The Big Bang Theory…) από την μια μερά της σκηνής στην άλλη. Είναι πολύ δωσμένος, διαβασμένος στους μυθολογικούς στίχους που τραγουδάει, δεν έχω κάποιες περαιτέρω γνώσεις πέρα από αυτές που αναφέρει το Metal Archives, φαίνεται να ζει κάθε στίχο.
Πάμε και στην τελευταία μέρα, λίγο γρήγορα γιατί καποια στιγμή πρέπει να κοιμηθώ κιόλας… .
Ξεκίνημα με τους Helheim, όπου μου άρεσαν πολύ κ έπαιξαν κομμάτια σίγουρα από το ντεμπούτο άλμπουμ τους Jormundgand, το οποίο ηχογραφήθηκε στον κτίριο που γινόταν η συναυλία, στο Grieghallen, πριν από 30 χρόνια… . Πολύ καλή εμφάνιση με γκεστ τραγουδιστές που έδιναν αυτή την βικινγκ ατμόσφαιρα για την οποία μιλάνε οι στίχοι.
Dark Sonority, σε μια ψαρωτική εμφάνιση με κεριά, λουσμένοι σε κόκκινο φως αλλά βαρέθηκα γρήγορα και απλά βούλιαξα στην πολυθρόνα που καθομουν ( η παρακάτω εικόνα για να καταλάβετε…
…εκεί έβγαλα όλο το λάηβ, είναι αμφιθεατρικός ο χώρος με απίστευτα άνετα καθίσματα και φοβερή ακουστική)
Συνέχεια με Gehenna, τους είχα δει στο Όσλο πριν κάποια χρόνια, εδώ θα έπαιζαν με την αρχική σύνθεση κ μόνο από τα πρώτα 3 άλμπουμ. Καλή εμφάνιση, προβαρισμένη μπάντα αλλά όπως κ πριν πολύ mid tempo για να λειτουργήσει ζωντανά αν δεν είσαι στην κατάλληλη διάθεση.
Αντιθέτως οι Taake έσπειραν τον πανικό με μια δαιμονισμένη εμφάνιση, λουσμένοι με πράσινο φως και ένα τεράστιο background το οποίο έδειχνε κάποιο από τα βουνά του Μπέρκεν υποθέτω. Επαιξαν ολόκληρο το Hordalands doedskvad, γιορτάζοντας τα 20 χρόνια από την ηχογράφησή του στο κτίριο του Grieghallen. Γεμάτος ο χώρος, δεν έπεφτε καρφίτσα, ηγετική εμφάνιση, άνετα θα μπορούσαν να είναι headliners. Ο Hoest είναι φοβερός frontman, πολύ εκφραστικός το οποίο ανέβασε την συναυλία ένα σκαλί παραπάνω.
Στο τέλος ο Abbath, κλασικά κομμάτια των Immortal, ξεσήκωσε τον κόσμο, με τις φωτιές να δίνουν άλλο χρώμα στην συναυλία. Ο κόσμος συμμετείχε στα πιο επικά κ mid tempo σημεία, δείχνοντας ότι του άρεσε αυτό που έβλεπε. Παρόλα αυτά, ο Abbath παραμένει καραγκιοζάκος με αυτά που κάνει, βαριέμαι να επεκταθώ παραπάνω.
Πέρα από τις εμφανίσεις της κάθε μπάντας, υπήρχαν πολλά δρώμενα που γίνονταν κάθε μέρα, με τους κατόχους των ακριβών εισιτηρίων να μπορούν να συμμετέχουν νομίζω σε όλα. Υπήρχαν διάφορες εκδρομές σε κάποια μέρη, σημαντικά για την ιστορία του νορβηγικού black metal, wine tasting (sic) με τον Ghaal, guided tour με τον Pytten, τον παραγωγό ιστορικών άλμπουμ της σκηνής κλπ.
Το φεστιβάλ έτσι κ αλλιώς είναι πολυ καλά οργανωμένο, η πόλη υπέροχη οπότε έχω ήδη αγοράσει εισιτήριο για του χρόνου
. Αυτά από τον βορρά, καλό βράδυ. (δεν έχω κουράγιο να τσεκάρω το κείμενο για ορθογραφικά, γύρισα το απόγευμα, έχει ήδη πάει 1 το βράδυ κ αύριο έχει εγερτήριο πολύ πρωί…αυτό για να μην μας την πούνε διάφοροι εξυπνάκηδες).
25 Likes
Πιθανως βλεπουμε μερικα απο τα συγκροτηματα που θα περασουν κι απο εδω.
1 Like
Είχε πει ο Ηansen στο live των Gramma Ray ότι θα έρθουν.
In Flames πάνω από Dark Tranquiillity ? wow , αλλά έχω χάσει κάτι ;