Εχω εδώ και ένα μήνα είμαι στην 165, στα ΠΕΠ, στην Δράμα (δευτερομετάθετος από Αλεξανδρούπολη που ήμουν στην 156, στα Panzer, από τις πιο απαιτητικές και με πολύ τρέξιμο μονάδες και με τον διοικητή να ναι απίστευτα στρατόκαυλος, αψυχολόγητος, καριερίστας μεν, πανέξυπνος και άριστος γνώστης στο αντικείμενό του δε, φυσικά γνωστός και στην πιάτσα, στάνταρ θα γίνει Στρατηγός κάπου ψηλά αργότερα) .
Χαλαρή και χωρίς απαιτήσεις μονάδα, μάχιμη δεν την λες, γενικά όλες οι μονάδες της Δράμας είναι παροπλισμένες σχεδόν εκτός από την 5η μοίρα, τους καταδρομείς.
Το πρόβλημα είναι τα άτομα, καθώς έχει μόνιμη έλλειψη προσωπικού. Αν δεν φέρουν τέλος του μήνα άτομα όπως προβλέπεται από το 5μηνο της 318, δεν θα ξαναδούμε Δράμα πέρα από υπηρεσιακό.
Κατά τ’αλλα, η υπηρεσία είναι όσο πιο χαλαρή γίνεται, χύμα στην πύλη και ο θαλαμοφύλακας κάνει ότι γουστάρει. Τα στελέχη (δεν έχει ΕΠΟΠ πλην κανά 2, ο ένας φημολογείται ότι είναι απόφοιτος Δευτέρας Δημοτικού, δεν θέλω να το πιστεύω) είναι μόνιμοι αρχιλοχίες και επιλοχίες, που από τα πολλά χρόνια έχει στερέψει το μυαλό τους. Οι αξιωματικοί είναι στον μπούτσο τους όλα γενικά, ο διοικητής (Ταγαματάρχης) ουσιαστικά εκτελεί χρέη μέχρι να ρθει ο νέος και μια φορά στην μεσημβρινή αναφορά της μοίρας μαι Παρασκευή (μοίρα, 30 άτομα, γελάμε) εμφανίζεται αξύριστος και ρωτούσε ποια πυροβολαρχία οργάνωσε την βολή της Τρίτης. Καλά εννοείται ότι όλοι ήταν χύμα, αγυάλιστοι, χωρίς όπλο εξάρτιση κράνος βέβαια. Στην προηγούμενη μονάδα όπως και σε κάθε μάχιμη του Εβρου η μεσημβρινή αναφορά της Παρασκευής ήταν η σημαντικότερη της βδομάδος όπως ξέρετε όλοι.
Σε 35 μέρες απολύομαι, τώρα είμαι σε φοιτητική άδεια μέχρι την άλλη Πέμπτη και έχω άλλες 5 δικές μου ακόμη.
Περισσότερα για τον θεσμό του στρατού έχω πει να γράψω όταν απολυθώ.
Δεν χάνεις και τίποτα 
Η αλήθεια έιναι ότι πέρα από το Αιγαίο και την Αγία Βαρβάρα δεν προσφέρεται για κάτι άλλο:p
Αλλά έχει περισσότερο κόσμο απ’ότι περίμενα και τώρα ειδικά ππου θα γυρίσουν τα παιδιά που σπουδάζουν θα ναι ακόμη καλύτερα. Πάντως δεν βλέπεις φαντάρους έξω. Μετρημένοι είναι. Στην Αλεξανδρούπολη αν βάζανε όλοι στολή εξόδου όπως παλιά όταν βγαίνανε, θα πρασίνιζε η πόλη.
:thumbup:
Τώρα έφαγα φλασιά… θυμάσαι πως έλεγαν το σκυλάκι της μονάδας; Εκείνο το μικρό που το είχαν στον όρχο και κυκλοφορούσε παντού. Το έχω σε φωτογραφία και προσπαθώ να θυμηθώ πως το φωνάζαμε.
παντως οταν ημουνα εγω εκει δεν υπηρχε…
To άσπρο μαλλιαρό τερατάκι λες ε? Δούκας??? Όχι, Ρήγας!!!
Ναι Ρήγας κάτι μου θυμίζει!
wintersun δεν το είχατε εσείς ε; Ή το πήρε κάποιος από τους υπαξιωματικούς στη μετάθεση, ή έφυγε…
Είχε πλάκα το άτιμο, έμπαινε μέσα όποτε ήθελε, έκοβε βόλτα στα γραφεία, στου διοικητή :lol:
Έπαιρνε από πίσω τις καναδέζες σε όλες τις ενέδρες!!! Καλός ήταν ο άτιμος!
μα καλα τι τελεια περνουσατε εσεις :lol:
Τώρα θυμήθηκα κάτι μοναχικές σκοπιές στον όρχο (ήταν μονές οι σκοπιές τότε), είχα τουλάχιστον παρέα τον Ρήγα (εντάξει και άπειρα τηλέφωνα στα κινητά )
Ο σκυλάκος ήταν άπαιχτος! Έπαιρνε από πίσω την καναδέζα, μέχρι να σταματήσει ο οδηγός να τον πάρει μαζί του φυσικά.
Όχι αυτές τις καναδέζες!!!
Έχουμε κι εμείς στην Προκεχωρημένη Αποθήκη Πυρομαχικών της Νήσου Κω ένα αξιαγάπητο σκυλάκι. Τον [B]Δία![/B] Κατάμαυρο και τελείως γούτσου, πιο χαζό ακόμα κι από τον Όντι από τον Γκάρφιλντ για όποιον ξέρει. Μέσα στον τελευταίο ενάμιση μήνα έχει πάρει μπορεί και δέκα κιλά και πλέον δε μπορεί να κουνήσει τα πόδια του. Από την ατέλειωτη σμπαρίλα του το μόνο που κάνει τώρα πια είναι να αράζει όπου βρει, και βέβαια όταν αράζει κυλιέται γύρω γύρω κι έτσι είναι συνεχώς πουτάνα, μέσα στη βρώμα λέμε, και ο λοχίας που το έχει υπό την προστασία του απλά δεν το κάνει μπάνιο πια σχεδόν ποτέ, έχει βαρεθεί ο άνθρωπος. Καλά δεν το συζητάμε ότι κατουράει/χέζει σε στάση ακινησίας κι όχι σηκώνοντας το πίσω πόδι όπως τα περισσότερα σκυλιά, “που να σηκώνεις πόδι τώρα, ωωωωχ αδερφέ, γουφ γουφ”. Αφήστε που όταν το πειράζουμε και τα παίρνει στο κρανίο πάει να μας δαγκώσει, και καλά, και καταλήγει απλά να αγγίζει απαλά το δέρμα μας με τα δόντια του με αποτέλεσμα να γαμιόμαστε στα γέλια. Το φωνάζουμε “γιωτόσκυλο”. Όλα τα λεφτά σας λέω, σύντομα θα ποστάρω και φωτογραφία για να κάνετε “άαααχου το!” κι εσείς. =Ρ
Κατά τ’ άλλα η ζωή συνεχίζεται στους γνωστούς χαλαρούς ρυθμούς της εδώ στο προαναφερθέν φυλάκιο της Κω. Μετά από μια δεκαήμερη άδεια γύρισα υποτίθεται σε μια διαφορετική κατάσταση, σε ένα στρατόπεδο που και καλά είχε “μαυρίσει” καθώς με αφορμή κάποιους ρουφιάνους κάποιοι είπαν να προσποιηθούν ότι γινόμαστε κανονικό στρατόπεδο με αναφορές, απογευματινό εγερτήριο κτλ. (ναι καλά διαβάσατε, μέχρι τώρα όλα αυτά σε μας δεν υπήρχαν ούτε γι’ αστείο), αλλά στην πράξη όλο κάτι γίνεται και εξακολουθούμε να περνάμε καλά (ντάξει, όχι και τόσο ζωάρα όσο πριν αλλά σύντομα, όπως λένε όλοι, θα επιστρέψουμε και πάλι σ’ αυτή την κατάσταση). Οι αξιωματικοί και ανώτεροι υπαξιωματικοί που εκτελούν χρέη ΑΥΔΜ κτλ. είναι φανερό ότι σπάζονται περισσότερο κι από μας για τις αλλαγές που κάποιοι επιχειρούν να μας επιβάλουν και έχει πολλή πλάκα η ευρηματικότητά τους στους τρόπους με τους οποίους η “προβλεπόμενη” κατάσταση μένει στα χαρτιά και γίνεται κωμωδία, μιλάμε τώρα για αναφορές τύπου λοιπόν παιδιά πείτε κάνα καλό ανέκδοτο ή για κάνα καλό γκομενάκι που είδατε στην έξοδό σας και τέτοια. Επίσης το μοναδικό μελανό σημείο του στρατοπέδου μέχρι τώρα, δηλαδή το αποκλειστικά κρύο νερό, πλέον έχει μετατραπεί σε πλεονέκτημα/άσσο στο μανίκι της εφτάψυχα μη προβλεπόμενης ΠΑΠ καθώς με την κωλόζεστα που κάνει είναι απόλαυση και όλοι κάνουμε δυο-τρία ντουζ/μπάνια την ημέρα. Όσο για τις υπηρεσίες, παραμένουν το ίδιο πουτάνα/μη προβλεπόμενες/απολαυστικές όπως πάντα. Κινητό, τσιγάρο και καθισιό στη σκοπιά, διπλές και τριπλές υπογραφές στο περίπολο, τσοντούλα στη Νόβα την ώρα του γερμανικού θαλαμοφυλικίου και όλα τα υπόλοιπα.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς από τις Δυνάμεις Εθνοφυλακής της παραμεθορίου!
Ζωάαααααααρα!!!
εκει ημουν κι εγω σκοπια
σε ποια μοναδα υπηρετεις?
ξερει κανεις ποτε πρεπει να κοψω την αναβολη για να μπω νοεμβρη και οχι αυγουστο?
τωρα.
αντε και Ιουλιο.
μέχρι 31 αυγούστου
οι σειρες αλαξανε και γινανε 6 οποτε για ιουλιο ξεχνα το δεν σε παιρνουν.κοψε ομως τωρα την αναβολη για να σε παρουν σεπτεμβριο
Κατι τετοιες καταστασεις σε αντιπαραβολη με τα αγγουρια που εχω τωρα στον πρωκτο με κανουν σχεδον να νοσταλγω το φανταριλικι.
Στρατος, οι τελευταιες διακοπες.