Τα εύκολα είναι πριν και μετά τον στρατό. Εσύ ορίζεις τι θέλεις να κάνεις και τι όχι.Τα δύσκολα είναι στον στρατό. Στον στρατό δεν είσαι πολίτης, σε κουρεύουν, σε ξυρίζουν και σε μαντρώνουν μαζί με άλλα πρόβατα. Λες την προσευχή σου και μπαίνεις στην διαδικασία να την σκαπουλάρεις κάπως. Don’t make no waves…
Ισχύει αν ο πατέρας σου είναι πάνω από 70…έχω γνωστούς που το κάνανε έτσι.
Πόσοι από αυτούς που τελειώνουν το στρατό ορίζουν τη ζωή τους όπως ακριβώς θα ήθελαν? Εύκολο είναι να έχεις 2 πτυχία και να σκίζεσαι όλη μέρα για 600 και 700 ευρώ ?? Δυστυχώς πάντα θα γίνονται συμβιβασμοί.Αυτο εννοώ…
σωστο και αυτο…
γενικα ο τροπος που βλεπουμε τα πραγματα αλλαζει με την παροδο των χρονων…
σε καθε περιοδο λεμε οτι ειναι η πιο δυσκολη…με τη μονη διαφορα οτι το να δουλευεις ενω εχεις ζοριστει να “γινεις καποιος” μεσω σπουδων κραταει τοσο πολυ και ειναι τοσο απογοητευτικο που τελικα γινεται και το πιο σημαντικο.
Η ειδοποιός διαφορά για μένα είναι ότι πλέον (μετά το στρατό) έχω περισσότερες επιλογές. Μπορεί να είναι περιορισμένες γιατί στην άτιμη την κενωνία που ζούμε συμβιβαζόμαστε αλλά στον στρατό δεν είχα καν επιλογές. Έστω περιορισμένες. Αν έχεις βύσμα βέβαια ή αν είσαι ναυτικό ή αεροπορία οκ άλλη κουβέντα και άλλες συνθήκες.
Καλά Ζούγκλα σχετικό είναι αυτό που λες. Αν ζούσαμε σε άλλη χώρα μπορεί να ίσχυε αυτό που λες αλλά στην Ελλάδα συγκεκριμμένα αν δεν έχεις καμιά καλή άκρη, δεν είσαι πολύ τυχερός ή δεν έχεις καμιά καλή οικονομική καβάτζα ώστε να το ψάξεις, οι επιλογές που πιθανότατα να έχεις να είναι ανάμεσα στο να μοιράζεις με το παπί σουβλάκια ή πίτσες και βλέπουμε μετά από κάναδυο χρονάκια.
Darthvader πως γίνεται όμως να μου εξισώνεις το “καμία επιλογή” με το “λίγες επιλογές”???
Δεν το εξισώνω και στα σίγουρα δεν είμαι λάτρης της νοοτροπίας του Στρατού αλλά από την άλλη στο έξω τα πράγματα είναι πιο δύσκολα κατεμέ και αυτό οφείλεται στην ύπαρξη επιλογών γιατί αυτό από μόνο του φέρει και το βάρος της ορθότητας της εκάστοτε απόφασης που θα πάρεις με τις επιλογές που σου δίνονται. Για να γίνω σαφής όμως δε σημαίνει ότι το πιο εύκολο είναι και πιο ευχάριστο απλά αναλόγως με το πόσο ορθά είναι αυτά που θα κάνεις καθορίζουν και το πόσο μπορείς να φτιάξεις ή να καταστρέψεις τη ζωή σου. Στο στρατό είναι πιο εύκολα γιατί απλά όπως δεν έχεις επιλογές δεν έχεις και ευθύνες, τουλάχιστον όχι τέτοιες που μπορεί μακροπρόθεσμα να έχουν σοβαρές επιπτώσεις.
Με τη λογική που το αναλύεις το θέμα οκ. Απλά εγώ προσωπικά προτιμώ να έχω επιλογές και να αναλαμβάνω ευθύνες .Και ας είναι πιο “δύσκολα”.
καλά δεν το συζητάμε αυτό. Σίγουρα η ελευθερία επιλογών είναι κάτι που επιζητά κάθε νοήμον άτομο.
Απλά στο στρατό είναι η τελευταία φάση της ζωής ενός άνδρα που ζει ανέμελα και δεν έχει ευθύνες. Το όπλο στον οπλοβαστό και σβήνεις μια μέρα όταν πέσει η σημαία. αυτό.
Δεν είπα ότι είναι καλύτερα, άμα ήταν έτσι θα χα γίνει ΕΠΟΠ.
Edit: Βασικά αυτό που λέει ο Bleeding από πάνω εννοώ.
Δεν ξερω τι παιζει τωρα πλεον σε αυτα τα σωματα, αλλα γενικα τετοιες περιπτωσεις υπαρχουν παντου.
εγω τοτε θεωρουσα (οπως και αλλοι) οτι το να παω σε μια καινουργια Φρεγατα ηταν “κωλοβυσμα”!
και απο μια αποψη ,ηταν γιατι δεν ειχαμε ποντικια στο πλοιο!και αν ειχα ΜΙΑ επιλογη, ηταν αυτη!
(ασχετα με το οτι ειμαι ο μονος που πηγα ναυτικο απο την οικογενεια μου και ενω μπορει να ειχα βυσμα στο στρατο!)
Αλλα με 20 μηνες εκει, τουλαχιστον 12 μηνες πλευσιμες και οση βαρδια μπορει να βαλει ο νους σου, το γκριζο μου επεσε βαρυ…και ανουσιο μεχρι αηδιας.
Συμφωνω οτι εχεις περισσοτερες επιλογες ως πολιτης…απλα ειναι μεγαλο το παραμυθι που τρωμε μικροι…
“διαβασε να περασεις”
“σπουδασε να γινεις κατι χρησιμο”
“πηγαινε στρατο να γινεις υπευθυνος αντρας”
“απολυομαι και ολα στάρχιδια μου!”
“αντε να βρω μια δουλιτσα να βολευτω”
“μια καλη κοπελα να αραξω”
ολα ειναι μαλακιες και μας παιρνει μεγαλο διαστημα για να τα συνειδητοποιησουμε στην καθε περιοδο.
Καποιοι μπορουν να το κανουν,καποιοι οχι. εχει να κανει με επιλογες και δυνατοτητες αλλα δεν ειναι οτι τα πραγματα στον “εξω” κοσμο ειναι και τοσο καλυτερα…
Ζωντας σε καθε περιοδο βλεπεις αν τελικα η αποψη σου ηταν ευστοχη. και δυστυχως ,αρκετες φορες,απογοητευει.
Αυτό ακριβώς ετοιμαζόμουν να πω!!!
Η τελευταία περίοδος που πραγματικά δεν σημαίνει τίποτα για το μέλλον του άνδρα. Το αγόρι που θα γίνει άντρας στο στρατό και μαλ…ιες. Καμία σοβαρή σκέψη δεν ταλαιπωρεί τον εγκέφαλο.
Πιστεύω πως η μοναδική επιλογή που κάνει κάποιος στο στρατό είναι το ποσο σοβαρά θα πάρει κανείς την καταστάση και πόσο θα αφήσει αυτήν την μπίχλα, την γραφικότητα και την γελοιότητα που επικρατεί να τον επηρεάσει. Με αλλα λόγια, λίγο είναι θα περάσει. Ας περάσει όσο πιο στο χαβαλέ γίνεται. Να χουμε να λέμε και ιστορίες μετά…
Καλά περάσαμε μωρέ στο στρατό! Εγώ πήγα σε άλλη χώρα(καστελλόριζο) 
Τέρμα θεού, αρχή αλλαχ! Αλλά το θυμάμαι με νοσταλγία και ας έβριζα όταν ήμουν εκεί! Ούτε εξοδούχος για σχεδόν 2 μήνες! Αλλα και που να πας? Έκανα και οικονομία! Έβγαλα και γυναίκα από εκεί! Δεν λέω ότι θα ξαναπήγαινα αλλά είναι μια εμπειρία που θα την θυμάμαι για πάντα…
αληθεια,τωρα που εφαγα το φλασακι…
απο τοτε που απολυθηκα,με εχουν καλεσει αλλες 2 φορες σε “Παρμενιωνα” (επιβαλλομενη “αγαπημενη” ασκηση,καθως εκανα ηδη 2 οταν ημουν μεσα) ΔΕΝ πηγα αφου ημουν εξωτερικο.
Το απολυτηριο του ναυτικου,αλλαζει χρωμα?
Γιατι εγω εχω ακομη αυτο με το οποιο απολυθηκα και δεν εχω ιδεα τι παιζει πλεον!:lol:
εγω αρχιζω να κατασταλαζω προς Πολεμικη αεροπορια…θα δειξει…
λογικά δε θα προλάβεις…
γιατι?
αααα…δεν λεω για στρατιωτικη θητεια ρε…απλα το αναφερω εδω…μιλαω για σχολη…