Θα ξύσω πληγές με αυτό το topic αλλά θα προσπαθήσω να πω τα πράγματα με το όνομα τους…Είμαστε τελικά κολλημένοι οι όχι σαν ακροατές? Ακούω Heavy Metal τα τελευταία 14 χρόνια και έχω καταλήξει σε πολλά συμπεράσματα περί αυτού…Το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι ότι καινούριο ιδίωμα βγαίνει το απορρίπτουμε όπως ο διάολος το λιβάνι πολλές φορές χωρίς καν να έχουμε μπει στον κόπο να το ακούσουμε …Πρώτο λάθος…Δεύτερον είμαστε υπερβολικά κολλημένοι με μερικά συγκροτήματα στερεότυπα…Δεν αντιλέγω και εγώ τα ακούω,με αυτά μεγάλωσα αλλα νισάφι ρε παιδιά…Η μουσική εξελίσσεται…Η κάθε εποχή έχει τους δικούς της ήρωες…Τρίτον ακούμε την λέξη πειραματισμό και βγάζουμε σπυριά…Η θεωρία λέει ότι ότι δεν εξελίσσεται πεθαίνει…Εδώ θεωρούμε ότι ότο εξελίσσεται είναι αντικομφορμιστικό και αιρετικό…Στην πυρά αμέσως…:lol: Τέταρτον Εχετε αναρωτηθεί ποτέ πόσες μπάντες δεν έχουμε δει λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος?(Προσοχή δεν μιλάω για μπάντες που ζητάνε τα μαλλιοκέφαλα τους για να παίξουν,μιλάω με την απλή λογική)…:-k Αυτά ειναι μερικά απο τα ερωτήματα που θέτω προς φιλικό και εποικοδομητικό διάλογο…8)
Φυσικά και δεν είμαι κολλημένος! Αυτό έλειπε! Ακούω οπιαδήποτε καινούρια μπάντα μου κάνει κλικ και είναι του γούστου μου! Τώρα το να ακούσω τους κλώνους των Μachine Head, από τη στιγμή πού δεν μου αρέσουν οι ίδιοι δεν βρίσκω το λόγο… Αλήθεια Davidian μιας και λές ότι βλέπεις μπροστά, ασχολήθηκες ποτέ με το underground; Γιατί με το να ακούς System of a Down, Slipknot, Trivium χαίρω πολύ!
Παιδιά, εγώ δεν ξέρω, ποτέ δεν ήμουν 100% μεταλλάς, πιο πολύ είμαι κλασσικοροκάς '60s, '70s, και ακούω πάρα πολλά πράγματα από πολλά είδη, μαζί φυσικά και metal. 
8)
1.Δεν είπα να απαντήσει ο καθένας ξεχωριστά αν είναι κολλημένος…
Διευκρίνισα σαν νοοτροπία και μόνο… (Αλλά οποιος έχει την μύγα φαίνεται…)
2.Ποιος σου είπε οτι αναφέροντας περί καινοτομίας και πειραματισμού εννοώ τους κλώνους των Μachine Head,Trivium,S…O.A.D…Αυτα είναι δικά σου αυθαίρετα συμπεράσματα και υποθέσεις…(Ρε μα τόσο μίσος για τους Machine Head πια?Ημαρτον,ούτε το σπίτι σου να κλεβαν…)
:lol:
3.Σε πληροφορώ οτι ακούω underground και από πολύ παλιά κιόλας… Οπότε πάλι σφάλλεις φίλτατε…
Και πού να ξέρω εγώ για τους άλλους;
Όσο για undergroud για γίνε πιο σαφής… Ένα σκέτο ακούω, δεν μου λέει κάτι
Ποτε δεν ημουν κολλημενος και ουτε ειμαι ακουω οτι μου αρεσει ητε ειναι συγχρονο ητε παλιο!αλλα το κυριοτερο δεν εκφερω γνωμη για συγροτηματα και ειδη χωρις να εχω ακουσει!και δεν ενοω 2 τραγουδια και αντε βγαλαμε συμπερασμα!
Ρε Eagleheart είναι απλό το ερώτημα…Είμαστε κολλημένοι και οπισθοδρομικοί σαν λαός ή όχι?(Μουσικά πάντα)…Οσο για το underground δεν θα μιλήσω γιατί δεν μου αρέσει η άσκοπη επίδειξη γνώσεων…
8)
Προσωπικά θεωρώ πως δεν είμαι κολλημένος αλλά πιστεύω πως οι περισσότεροι χεβιμεταλάδες είναι πολύ κολλημένοι.
Πιστευω οτι ασχετα με το τι ειδος προτιμα καποιος να ακουει,η σχεση του καθενος με τη μουσικη γενικοτερα ειναι θεμα παιδειας,νοοτροπιας και προτεραιοτητων.Τα κολληματα του καθενος ειναι απλα κομματια του παζλ.Ολοι εχουμε κολληματα σε διαφορα πραγματα(ντυσιμο,διασκεδαση,ομαδα,σχεσεις,ταινιες και φυσικα μουσικη κτλ)και οποιος δεν το παραδεχεται ειναι…κολλημενος!
Το ποσο συνειδητοποιημενος ειναι καποιος για τα κολληματα που εχει επισης παιζει μεγαλο ρολο.Αλλο να λες μ αρεσει πχ το Black και δεν ακουω τιποτα αλλο γιατι ειμαι σατανικος και μισω τα δελφινια(για το image δηλαδη και μονο)και αλλο να γουσταρεις ατελειωτα αυτη τη μουσικη και να ξεσκιστεις στο ψαξιμο τοσο πολυ ωστε να μην εχεις χρονο στην τελικη για κατι αλλο.
Η απορριψη ειναι η ευκολη λυση(στα παντα),το κλειδι ειναι ο σεβασμος.Ο κολλημενος που ακουει ο,τι ακουει,καλα κανει και το ακουει.Αλλα ο κολλημενος(συνηθως απανταται στον τυπο του ξερολα-γ@μ@ω-Ζαρατουστρα της μουσικης)που μπινελικωνει ολους τους αλλους για την ημιμαθεια τους,ειναι τελειως αλλο πραγμα και θελει αντικολλητικο πυριμαχο σκευος στο κεφαλι μπας και στανιαρει,αλλα επειδη ειμαστε κατα βαθος καλοι ανθρωποι,απλα τον αγνοουμε.
Φίλε Ηokam συμφωνώ απόλυτα…Ολοι έχουμε τα κολλήματα μας…Το θέμα είναι να μην καταντούν εκνευριστικά και να μη μας κάνουν να βλέπουμε μόνο το δέντρο και όχι το δάσος…8)
Λοιπόν για να τελειώνω, θα πώ ότι συμφωνώ με τον hokam. Προσωπικά ποτέ δεν απορρίπτω κάτι χωρίς να το ακούσω. Ούτε τη λέω σε κάποιον γι’αυτά πού ακούει. Για μένα κολλημένος δεν είναι εκείνος πού δεν αποδέχεται τις “εξελίξεις” (π.χ έχω ακούσει σχεδόν τα πάντα από Machine Head & Slikpnot και δεν μου άρεσαν) αλλά αυτός πού μένει προσκολλημένος σε αυτά πού έμαθε στα 14-15 του και δεν ψάχνει για νέα “τροφή” σε αυτά πού τον ενδιαφέρουν! Αυτά, ελπίζω να έγινα κατανοητός!
Nαι ρε συ,αλλα γιατι στην τελικη καν να εκνευριστεις? Αξιζει τον κοπο ή μηπως θα αλλαξει κατι?Εκτος αν εννοεις να εκνευριζομαστε μετα απο αυτοκριτικη και μονο τοτε και τα παιρνουμε στο κρανιο με τη μ@λακι@ που μας δερνει.Τοτε ναι καλο ειναι να εκνευριστεις,η αυτογνωσια ποτε δεν εβλαψε κανεναν.Γι αυτο και ειπα οτι ολα ειναι θεμα παιδειας,νοοτροπιας και προτεραιοτητων.
Δεν το λέω για μένα…
:lol: Σου λέω πως σκέφτεται η συντριπτική πλειοψηφία των Μεταλλάδων…Και εγώ είχα περάσει αυτό το στάδιο κάποτε αλλά εκ των υστέρων χτύπαγα το κεφάλι μου στον τοίχο…Απλώς παρατηρώ οτι τελικά η κατάσταση δεν έχει αλλάξει και τόσο (εχουν γίνει κάποια βήματα βέβαια αλλά μέχρι εκεί…) Να αναφέρω και παραδείγματα από προσωπική εμπειρία…
1.Οι Theater στα μέσα των 90s είχαν φάει το τρελλό κράξιμο μιλάμε…Φλώρους τους ανέβαζαν,φλώρους τους κατέβαζαν…Μετά ξαφνικά έγιναν θεοί και όλα ξεχάστηκαν επί τόπου…
2.Οι Pantera είναι punkηδες που παίζουν Hardcore…#-o #-o Ασχολίαστο
3.Το grunge σκότωσε το Heavy metal…Πληροφοριακά το Heavy Metal τότε είχε βαλτώσει τελείως…Το grunge έφταιγε κατά τα άλλα…(Πάλι καλά που οι Theater και οι Pantera του έδωσαν το φιλί της ζωής)
4.Από συναυλίες άπειρα παραδείγματα…Τα μπουκάλια στους Saxon το 96,η ερειστική συμπεριφορά του κοινού στους Nevermore το 97,η γιούχα στους S.O.A.D το 99…
Δεν είναι δείγματα στενοκεφυαλιάς και κολλημάτων αυτά?:-k
Το πιο κλασσικό μέχρι αηδίας κόλλημα των κολλημένων μεταλλάδων, που κι εγώ το άκουγα από πάμπολλους άπειρες φορές. Ενώ ουσιαστικά το Metal τότε το ‘‘σκότωσε’’, μεταξύ άλλων, η από ένα σημείο και μετά απύθμενη χαζομάρα του poser-hair metal, με τα μαλλιά φουσκωμένο λάχανο και τα γελοία spandex.
Η συμβολή συγκροτημάτων σαν τους Theater και τους Pantera ήταν πολύ σημαντική στην διατήρηση του metal στην δεκαετία του '90. :thumbup: :thumbup:
Δυστυχως η στενοκεφαλια ειναι ανικητη στον χωρο μας…
Δειτε κοντρες για να καταλάβετε… Maiden vs. Metallica, Poser vs. Thrash, Power vs. Death/Black, Grunge vs. Metal κ.ο.κ…
Ημαρτον δηλαδη!
Λες και δεν μπορουμε να γουσταρουμε και Run To The Hills και Blackened… Και Motley Crue και Flotsam & Jetsam… Και Gamma Ray και Darkthrone… Και Faith No More και Saxon…
Ο οπαδισμος ειναι κακο πραγμα αδερφια… Ειδικα στην τεχνη… Σορυ, δλδ, αλλα εγω δεν βλεπω οπαδικα την οποιαδηποτε σχεση μου με ενα συγκροτημα η ειδος μουσικης… Ειναι κατι πολυ πολυ ανωτερο…
+10000000
Η δικια μου αποψη ειναι οτι οπαδος=κολλημενος ειτε εισε οπαδος του κλασσικου μεταλ ειτε οπαδος του progressive ειτε οπαδος του alternative.
Και οταν λεμε “οπαδος” η “κολλημα” δεν εννoουμε οτι “γουσταρω κατι πολυ γιατι μεγαλωσα με αυτο και με γεμιζει” αλλα “ανηκω καπου, ειμαι μελος καποιας ομαδας, υιοθετω καποιες συγκεκριμενες αποψεις”
Οταν ακουσα π.χ. πρωτη φορα maiden, stones, zeppelin, δεν ηξερα τι στυλ ειναι η πως λεγεται απλα με αγγιξε η μουσικη. Και αυτος ειναι ο καλυτερος τροπος για να αντιλαμβανεσαι τη μουσικη. Με τις αισθησεις. Οταν ομως εισαι στην εφηβεια θες να ανηκεις καπου κ.τ.λ. και τοτε ειναι που αρχιζουν τα γνωστα "οι μεταλλαδες ειμαστε αλλιως, ειμαστε ετσι γιουβετσι " και τα σχετικα. Τι εχει αυτο σαν αποτελεσμα? Να ασχολεισαι με μουσικη που αν την ακουγες εξω απο αυτο το τριπακι μπορει να μην σου εκανε κανενα κλικ αλλα αντιθετα τωρα την ακους γιατι ανηκεις σε αυτην την ομαδα. Αυτο το καταλαβαινεις αργοτερα μετα απο καποια χρονια που εχεις κρατησει τα 50 συγκροτηματα που ακουγες απο τα 500 γιατι τα υπολοιπα δεν εχουν να σου πουν τιποτα, δεν σε εκφραζουν πλεον σαν ανθρωπο.Βεβαια ολα αυτα ειναι λογικα και ισως μερικα ειναι θετικα για την εφηβεια.Εγω μεσα σ’αυτο το κλιμα περασα πολυ ωραια χρονια (ευτυχως στην επαρχια και επαρχια 4000 ατομων οχι 20000 και δεν καταλαβαινω πολλους που κλαιγονται. Μπορει να μην ειχαμε metal bar αλλα ημασταν καθε βραδυ στο δασος με μπυρες, φωτια και κασετοφωνακι να παιζει running wild). Επισης κανενας δεν διαμορφωνει αποψη και γουστο για τιποτα στην εφηβεια και ακομα και τα μετρια ακουσματα μπορει να παιξουν ρολο στο γουστο που θα χεις αργοτερα. Το θεμα ειναι ποιοι εκμεταλλευονται αυτην την καυλα και περνανε βλακωδεις νοοτροπιες (για μενα αυτοι που μιλανε για προβατα και για μαζοποιηση ενω στην ουσια την δημιουργουν οι ιδιοι) και σε ποια ηλικια αφηνεις αυτες τις νοοτροπιες. Ενταξει εγω ξερω ατομα που εχουν περασει τα 25 και νομιζουν οτι το μεταλ ειναι η μονη αληθινη μουσικη, αλλα νομιζω οτι ειναι μειοψηφια. Βεβαια θα μου πεις δικαιωμα του καθενος να πιστευει οτι θελει, δεν ειναι οτι θα τον πεις γραφικο, αλλα οτι θα χασει ισως απο προκαταληψη ενα μεγαλο μερος της μουσικης που ειναι και θαυμασιο και θα μπορουσε να του προσφερει πολλα.
Α επισης κολλημενους θεωρω και αυτους που το παιζουν ψαγμενοι γιατι ακουν κατι συγχρονο η “εναλλακτικο” αλλα το γουσταρουν αφου πρωτα κερδισει την αποδοχη ενος συνολου οποτε νιωθουν οτι “ξερουν” απο μουσικη αφου αυτο που ακουν ειναι αναγνωρισμενο, ενω αν τους βαλεις να ακουσουν καποιον που “δεν το ξερει ουτε η μανα του” η ανηκει σε ενα αλλο ειδος μουσικης (π.χ. ethnic η λαϊκο ξερω γω) θα σου πει “καλα τι μαλακιες ακους τωρα”. Στην ουσια παλι ενας συγκεκριμενος τυπος ακροατη δημιουργειται.Για να εισαι κολλημενος δεν χρειαζεται να ακους Manowar, Iced Earth, Maiden και Τool , Isis, Red Sparοwes να ακους παλι μπορει να εισαι κολλημενος.
Θα ξεκινήσω συμφωνώντας 100% με αυτή τη φράση - κλειδί του φίλου hokam!
Και θα μιλήσω εντελώς υποκειμενικά, γιατί δεν νομίζω ότι μπορούμε να γενικεύσουμε ότι οι έλληνες είναι κολλημένοι ή όχι…
Υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα στο metal χώρο που δεν μου αρέσουν, καθώς και πολλά στον μη-metal (ας μου επιτραπεί η έκφραση) που μου αρέσουν πολύ!
Κατά κύριο λόγο όμως, ακούω hard & heavy!
Πιο συγκεκριμμένα, θα έλεγα πως τα τελευταία 15 χρόνια που ασχολούμαι με τον “σκληρό ήχο” ακούω λίγο rock, λίγο punk, πολύ λίγο hardcore, απίστευτα πολύ hard rock, αδιανόητα πολύ heavy metal, τραγικά πολύ power metal (όλες τις εκφάνσεις του), πολύ epic metal, λίγο doom metal, ελάχιστο progressive metal, λίγο symphonic metal, αρκετό thrash, λίγο death metal (σουηδικό, όχι αμερικάνικο), λίγο black metal κ.τ.λ.
Με jazz και blues δεν έχω ασχοληθεί, οπότε δεν έχω ιδέα…
Επίσης, δεν έχω τρομερό πρόβλημα να ακούσω και beat-άκια (αν δεν γίνεται αλλιώς…) και ακόμα και κανα λαϊκό… :lol:
Και pop εννοείται!
Αυτό που δεν μπορώ δε καμία περίπτωση είναι το alternative (ό,τι υπάρχει μέσα σε αυτό) και η φυσική συνέχειά του, το nu!
ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΩ!!!
Δεν μου αρέσει μουσικά!!!
Αν θεωρείται κόλλημα αυτό, τότε ναι, ΕΙΜΑΙ ΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ!!!
Δεν το μπορούσα το 1992, δεν το μπορώ και σήμερα!
Την γνώμη που έχω για αυτά τα groups την κρατάω για μένα!
Θα ήμουν λάθος αν κατέκρινα τα παιδιά που τους ακούνε… #-o
Αλλά καμια σχέση!
Απλά δεν μου αρέσει!
Καθόλου όμως! [-X
Γιατί κάνει εντύπωση σε κάποιους ότι κάποιοι άλλοι (λίγοι ή πολλοί) metalheads ή hard-rockers (και εγώ μέσα στα αυτούς) είναι αρνητικοί με αυτό το είδος; Εννοείται όταν το έχουν ψάξει πρώτα!
Αποψή τους είναι…
Είναι λίγο ειρωνικό όταν ο “ανοιχτόμυαλος” ρωτάει:
- Σου αρέσουν οι Fear Factory ή οι Tool ή οι Machine Head;
- Όχι ιδιαίτερα!
- Γιατί;
- Προτιμώ τους Jag Panzer!
- Είσαι κολλημένος, άκου λίγο νέο metal… #-o
Σώπα, ρε φιλαράκι!
Δηλαδή, αν ακούσω κάτι που δεν μου αρέσει και προτιμώ κάτι που έχει riffs και solos, είμαι κολλημένος;
Κατά τη γνώμη μου και οι 2 του προηγούμενου (φανταστικού) διαλόγου έχουν κόλλημα!
Μάλιστα, ο πρώτος έχει μεγαλύτερο, γιατί βλέπει με προκατάληψη όποιον απορρίπτει τον νέο ήχο, ενώ ο δεύτερος απλά τον απορρίπτει χωρίς να λέει στον άλλον “πήγαινε άκου λίγο αυθεντικό metal”…
Καταλαβαίνω γιατί έχει παράπονο ο φίλος μου, ο Γιώργος (a.k.a. Davidian)!
'Ηθελε να είναι μεγαλύτερα κάποια από τα alternative groups στην Ελλάδα, για να τους είχε δει live!
Αυτό είναι σεβαστό!
Αλλά, καλώς ή κακώς η Ελλάδα είχε heavy metalαδικο κοινό που προτιμούσε τους Maiden / Metallica / Manowar, παρά τους Red Hot, Pantera, Machine Head κ.τ.λ.
Και τώρα θα σχολιάσω μερικά σημεία που βρήκα ενδιαφέροντα!
Γιατί νισάφι;
Όποιος δεν θέλει να τα ακούει, ας μην τα ακούει!
Καποιος μπορεί να έχει για ήρωα από την J. Joplin και τον Hendrix μέχρι τον Dickinson και Lemmy! Και από τον Cobain μέχρι τους Slipknot… Γιατί πρέπει να είναι αυτής της εποχής;
Γιατι να μπορούν όλοι τον πειραματισμό;
Στο κάτω κάτω τί είναι πειραματισμός;
Αν θεωρείται ο πειραματισμός των Tool, τότε ευχαριστώ δεν θα πάρω!
Αν θεωρείται πειραματισμός π.χ. η στροφή των Guns N’ Roses από το αμερικάνικο sleazy hard rock στα εντελώς διαφορετικής κατεύθυνσης “Use Your Illusion” albums, τότε “ζήτω ο πειραματισμός!” Χαχα!
Αυτό ισχύει σε όλα τα είδη!
Πόσες φορές εγώ έχω πάει εξωτερικό για να δώ μπάντες (hard rock και heavy metal) που δεν θα έρθουν ποτέ Ελλάδα;
Αυτό το ζούμε όλοι μας και δεν φταίνε τόσο τα κολλήματα πιστεύω, αλλά η γενικώς μικρή αγορά της Ελλάδας!
- 1000 εις την νιοστή!
Πάντα υπήρχαν πρόβατα, που κάνανε ότι τους έλεγαν τα περιοδικά!
Προσωπικά, με εξαίρεση τον πρώτο δίσκο, ούτε τότε μου άρεσαν ούτε τώρα…
Όσο για το πριν και το μετά, απλά άλλαξε η γενιά ρε Γιώργο…
Η δικιά μας γενιά (λύκειο στα middle '90s) τους έκραζε (στην πλειοψηφία της) και οι πιο πολλοί που ξέρω εξακολουθουν να το κάνουν (εκτός αν είναι ή γίνανε μουσικοί…)
Οι μικρότεροι τους είδαν από την αρχή με άλλο μάτι…
Οι Pantera (του 1990 και μετα) μπορεί να μην καθαρό hardcore, αλλά hardcor-ιζαν επικίνδυνα!
Το ίδιο εκνευριστικές δεν είναι για τους οπαδούς τους οι ατάκες “γούνινα σωβρακάκια” των Manowar!
Eκείνη την εποχή (1990 - 1994) βγήκαν πάρα πολλά καλά πράγματα στο hard rock και heavy metal, αλλά δεν προωθήκαν όσο έπρεπε, γιατί είχε περάσει η “μόδα” του hair-metal…και είχε έρθει η ώρα του grunge…
Έτσι χάθηκαν άδικα πολλά groups και κάποια άλλα συνέχισαν μεν, αλλά έγιναν γνωστά πάρα πολύ αργότερα δε…
Το grunge σαν μουσικό κίνημα δεν (μου) φταίει σε κάτι, αλλά οι εταιρίες που πάνε όπου φυσάει ο άνεμος…
Τα μπουκάλια στους Saxon, τα έριξαν κάποιοι πραγματικά κολλημένοι Motorhead-άδες! Το θέμα ήταν “εσωτερικό” και έληξε σχεδόν αμέσως…
Οι Saxon και οι Motorhead είναι αδέρφια…
Πάμε στα καλά!
Δεν είμαι thrasher! Ούτε κανένας πορωμένος Slayer-άς!
Είχα πάει απλά να δώ τί λένε οι Slayer live…
To 1998, όχι το 1999…
Και ξαφνικά βγαίνει στη σκηνή ένα group και αρχίζει να χοροπηδάει, να scratch-άρει και να rap-άρει!
Προσοχή: Μιλάμε για τον πρώτο δίσκο, που παίζανε τελειώς διαφορετικά από τώρα!
Sorry παιδιά, αλλά τα μάτια μου έβλεπαν κάποιους “clowns” στη σκηνή να παίζουν support στους Slayer!
Στους Slayer!
Thraaaaaaaash metaaaaaal!!! 
Αν οι S.O.A.D. εκείνης της εποχής έπαιζαν με τους Slayer το 1988 π.χ. ξέρουμε όλοι πολύ καλά ότι δεν θα κατέβαιναν ζωντανοί από την σκηνή…
Δεν το επικροτώ, απλά είμαι ρεαλιστής…
Δεν γίνεται να παίζεις “hip-hip” σε thrash metal συναυλία!
Τα πράγματα όμως είχαν αλλάξει τόσο πολύ (ακόμα και το 1998!) που οι μισοί μόνο γιούχαραν και οι άλλοι μισοί γούσταραν πολύ!
Φυσικά, σήμερα, σχεδόν 9 χρόνια μετά, ακούνε πολλοί περισσότεροι S.O.A.D., το ίδιο το group έχει βελτιωθεί απίστευτα από τότε, αλλά πάντα θα υπάρχουν και οι “κολλημένοι” metalheads που θα βλέπουν τη φάτσα του Tankian και θα αρρωσταίνουν…:lol:
Όσο για τους Nevermore, κλασική περίπτωση M. Hammer!
Καλώς ή κακώς, δεν τους γουστάρει το κοινό, οπότε θα βάζουμε τον Περβανίδη να μιλάει όλη την ώρα για αυτούς, θα βάζουμε 9αρια και 10αρια στους δίσκους και κάποια στιγμή το κοινό θα τους αποδεχτεί…
Όπως και έγινε…
@Vangelis: Σε γενικές γραμμές συμφωνούμε!
Τελικά, όλοι είμαστε λίγο ή πολύ κολλημένοι! Το θέμα είναι να μην “πρήζουμε” τον άλλο!
P.S. Δεν ξέρω αν με “ξεπέρασε” τόσο η εποχή που ζούμε και έχω τόσο “δεινοσαυρικές” απόψεις, αλλά τελικά οι Faith No More παίζουν hard rock ή είμαι τόσο κολλημένος που τους έχω για alternative;
Γιατι από αυτό νομίζω ξεκίνησε αυτή η κουβέντα…
Θα πω και εγώ τη γνώμη μου…
Κολλημένοι με τη θετική έννοια είναι αυτοί που έχουν κάποια groups ή κάποια παρακλάδια του metal τα οποία υπεραγαπούν
Κολλημένοι με την αρνητική έννοια έιναι όσοι απεχθάνονται κάποια groups ή κάποια παρακλάδια του metal (ακόμα χειρότερο επειδή είναι κακό να απορρίπτεις γενικεύοντας) και σνομπάρουν/κατακρίνουν όποιον τα ακούει! Και υπάρχουν αρκετοί τέτοιοι… Βέβαια, κολλημένοι με την αρνητικοί έννοια είναι και όσοι κατακρίνουν κάποιους επειδή ακούν μόνο τα κλασσικά και δε γουστάρουν να ακούν τίποτα πιο πειραματικό… Με λίγα λόγια, κολλημένος με την αρνητική έννοια είναι όποιος κατακρίνει κάποιον άλλον για τα ακούσματά του
Όσο για εμένα… Έχω κάποια συγκροτήματα με τα οποία έχω κόλλημα και τα οποία τα ακούω με το συναίσθημα, δηλαδή και μόνο που ακούω τη χροιά του Dickinson, του Oliva ή του Gildenlow είμαι θετικά προκατειλημμένος… Όμως έχω μια παράξενη λόξα: μου αρέσει να ακούω το διαφορετικό, το περίεργο, αυτό που όταν το πρωτοακούς δε σου αρέσει καθόλου… Μου αρέσει να παιδεύω (με την διπλή έννοια: εκπαιδεύω αλλά και ταλαιπωρώ) το αυτί μου. Ήμουν έκτη δημοτικού όταν άκουγα scorpions, queen και μερικά maiden και κάπου εκεί είχα ακούσει metallica και iced earth οι οποίοι μου είχαν φανεί πάρα πολύ σκληροί, σχεδόν αποκρουστικοί… Στην πορεία τους άκουσα πολλές φορές και τους λάτρεψα… Συνεχίζοντας, τους nevermore τους είχα αντιπαθήσει όταν πρωτοάκουσα το dead heart αλλά στη συνέχεια έγινε από τα αγαπημένα μου albums… Το ίδιο συνέβη με τους psychotiz waltz, τους tool και τους watchtower: και τα 3 συγκροτήματα όταν τα είχα πρωτοακούσει, μην έχοντας ακούσει τίποτα παρόμοιο στο παρελθόν, έλεγα τι αηδίες παίζουν. Και ήταν λογικό γιατί στο αυτί αρέσει με την πρώτη μόνο ο αναγνωρίσιμος ήχος… Μετά από αρκετές ακροάσεις και των τριων αυτών συγκροτημάτων, έμαθα να τους ακούω και έγιναν από τα προσωπικά μου κολλήματα… Αυτό δε σημαίνει ότι οποιοδήποτε συγκρότημα το ακούσεις πολλές φορές θα σου αρέσει μετά! Απλά καταφέρνεις και ανακαλύπτεις πολλά κρυμμέν στοιχεία τους. Τέλος για παράδειγμα εγώ δεν μπορώ να ακούσω με τίποτα brutal φωνητικά!! Μέχρι πέρσι δηλαδή ούτε με σφαίρες. Φέτος σιγά-σιγά έχω καταφέρει να ακούσω αρκετά groups με τέτοια φωνητικά αλλά και πάλι στενοχωριέμαι γιατί ξέρω ότι είναι πιθανό να χάνω πολύ σημαντικά πράγματα. Που θα πάει, θα εκπαιδεύσω το αυτί μου να ακούει και αυτά (ok black δε νομίζω να ακούσω γιατί η αισθητική των περισσοτέρων συγκροτημάτων είναι αντίθετη με τη δική μου. mayhem δλδ με τίποτα!!! Να ένα κόλλημα!!)
Και στα παραπάνω μίλησα μόνο για τον σκληρό ήχο! Και bjork όταν είχα πρωτοακούσει, μια από τα ίδια…
Αλλά όλα αυτά είναι θέμα νοοτροπίας! Εγώ θέλω πολλές φορές να ακούω κάτι που να μην είναι εύπεπτο αλλά και άλλες φορές θέλω να ακούω κάτι πιο άμεσο, πιο πιασάρικο ανάλογα με τη διάθεση.Σε καμία περίπτωση δε θα κατέκρινα ποτέ οποιοδήποτε θέλει να ακούει μόνο Van Halen ή μόνο Red Sparowes… (εκτός από τις φορές που πειράζω τους σκυλάδες φίλους μου:p ) Σέβομαι απεριόριστα κάθε είδος μουσικής και αυτό είναι το σωστό… ¶λλο σκοπό εξυπηρετούν οι Motorhead άλλο οι Porcupine Tree και άλλο τα beat-ακια. Απλά όσο πιο ανοιχτόμυαλος είσαι σε ΟΛΑ τα είδη μουσικής τόσα περισσότερα πιστεύω κερδίζεις.
Μπορεί όμως να κάνω και λάθος σε όλα αυτά. Και επειδή ξέρω ότι μπορεί να κάνω και λάθος, γι’ αυτό ακριβώς ΔΕΝ είμαι κολλημένος…
Αυτά τα ολίγα!
@Maiden1979 kai Manos87:Συμφωνω 10000%
Αν μιλησω προσωπικα θα πω οτι περα απο τις προσωπικες αδυναμιες-κολληματα(ναι εχω!)μ αρεσει να ακουω οσο το δυνατον περισσοτερα πραγματα μπορω(και μετα να κρινω)γιατι
α)Βαριεμαι ευκολα
β)Δε θα θελα να μαι σαν τον Φορεστ Γκαμπ,να περνανε απο διπλα μου υπεργκρουπαρες της εποχης και γω να τρωω σοκολατακια…
γ)Μ αρεσει να βλεπω Live συγκροτηματων που μ αρεσουν,οποτε επειδη το 80% οσων ακουω ειναι στη συνταξη ή κατω απ το χωμα,προτιμω να ακουσω κατι πιο"ζωντανο" “ζωντανα”.
δ)Το οτι παιζω μουσικη,εχει καλως ή κακως αλλαξει τον τροπο που ακουω κατι,ειτε live ειτε σε cd,οποτε ειναι το δικοπο μαχαιρι σε φασεις για τα κολληματα ή οχι που εχω κατα καιρους.Τα “φιλτρα” ειναι ενεργοποιημενα δυστυχως ακομα και οταν δε τα θες να ειναι…:?
ε)Δεν ξεχναω οτι ακουω μουσικη για 1000 διαφορετικους λογους,το ιδιο κανουν και αλλοι,πολλοι απο αυτους τους λογους ειναι κοινοι,πολλοι οχι,αλλα ολοι μαλλον περναμε καλα στο τελος…