Πολιτικές εξελίξεις

Zouglau η ερώτηση σου μου δίνει μία πολύ καλή πάσα για να γράψω μερικά παό αυτά που ήθελα.

Ορισμένοι έχουν ήδη αναφέρει πως στην Ελλάδα υπάρχει ελεύθερη οικονομία, εφαρμόζονται φιλελεύθερες συνταγές κλπ.
Εγώ θεωρώ πως στην Ελλάδα υπάρχει ένα τεράστιο για τα δεδομένα δυτικής χώρας/ελεύθερης οικονομίας κράτος που εγχώριοι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες αλλά και πολυεθνικές (το παράδειγμα της Siemens) κονταροχτυπιούνται να το έχουν πελάτη. Και δεν είναι μόνο το παράδειγμα της Siemens. Για εμένα το πιό κραυγαλέο παράδειγμα του πως το κράτος είναι χωμένο εκεί που δεν θα έπρεπε τα τελευταία χρόνια είναι η ιστορία του διαγωνισμού για τα τερματικά του ΟΠΑΠ που στο τέλος κηρύχθηκε άγονος. Τι δουλειά έχει το κράτος να διαθέτει εταιρεία τζόγου; Δεν θα το συνέφερε περισσότερο να φορολογεί ιδιωτικές εταιρείες για τα κέρδη τους από τις δραστηριότητες τους στην Ελλάδα; Aλλά εκεί δεν θα υπήρχε περιθώριο συναλλαγής με όλους αυτούς που χτυπιόντουσαν για να γίνουν προμηθευτές του ΟΠΑΠ…
Οι τράπεζες, που ήδη αναφέρθηκαν, είναι στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή καρτέλ (η πιό ξεκάθαρη περίπτωση κατά τη γνώμη μου). Το κράτος αντί να ελέγξει τις μη ανταγωνιστικές/καταχρηστικές πρακτικές των τραπεζών, είναι μέτοχος με πλειοψηφική ή μειοψηφική συμμετοχή σε μερικές από αυτές. Είναι αυτή η δουλειά του;
Tέλος, σε ποιά άλλη δυτική χώρα η κρατική εταιρεία κινητής τηλεφωνίας (έστω και αν προορίζεται για ιδωτικοποίηση) εξαγόρασε το μεγαλύτερο δίκτυο λιανικής πώλησης αυτών των υπηρεσιών από ιδιώτη επιχειρηματία καταφέρνοντας χτύπημα στους ιδιώτες ανταγωνιστές της; Είναι αυτό δείγμα απελευθέρωσης της αγοράς;

Όσο το κράτος παραμένει παίχτης στην οικονομία και μάλιστα σε αυτό τον βαθμό, είναι απόλυτα λογικό να μην μπορεί να πάιξει σωστά τον ρυθμιστικό ρόλο που του αναγνωρίζεται στην θεωρία της ελέυθερης αγοράς.
Όσο το κράτος παραμένει τόσο μεγάλο πολλαπλασιάζονται οι ευκαιρίες για διαφθορά και συναλλαγή.

Tέλος μία ερώτηση για τον φίλο Vic Vega: Moυ έχει κάνει εντύπωση πως υπερασπιζόμενος την ελέυθερη αγορά από την μία επιχειρηματολογείς υπερ της ΕΕ και από την άλλη κάνεις αναφορές στους Αμερικανούς Libertarians που ποτέ δεν είδαν και με πολύ καλό μάτι τα Ομοσπονδιακά κέντρα αποφάσεων στη χώρα τους. Δεν υπάρχει κάποια αντίφαση σε αυτό;

Γίνε Νηπιαγωγός. 4 ωρίτσες την ημέρα και 1100 ευρώ μισθός χωρίς να βάζω μεσα επιδόματα παραμεθορίου, οικογενειας κλπ κλπ κλπ. Τώρα αν θα πηγαίνεις για ψάρεμα μετά είναι καθαρά δικό σου θέμα. :lol:

(δεν έχω ιδέα για τι λέτε καθώς δεν έχω παρακολουθήσει την συζήτηση, αλλά έπεσε το μάτι μου στην παραπάνω φράση του karvou και δεν άντεξα να μην το πω)

 Επίσης...Στην Ελλάδα δεδομένου του ότι δεν υπάρχουν σημαντικές άμεσες ξένες επενδύσεις το παχνίδι παίζεται στα εισερχόμενα εκ ΕΕ πακέτα. Αυτά τα διαχειρίζεται το κράτος. Και δυστυχώς έχει αποδειχθεί πως τα πολλά λεφτά σε έναν ήδη διεφθαρμένο οργανισμό , απλά συντηρούν την κατάσταση.
Πάντως συγκρίνοντας την κατάσταση στην Ελλάδα με αυτή των ξένων χωρών παρατηρώ το εξής. Έξω υπάρχει πολύ μεγάλη διαφθορά, αλλά τουλάχιστον δεν το ξεφτιλίζουν στον βαθμό που το κάνουμε εμείς στην Ελλάδα. Σκάνδαλα και διαφθορά υπάρχουν σε κάθε χώρα , ας το θυμόμαστε και αυτό.

Όλα αυτά καλά, αλλά βασίζονται στην άποψη ότι η “ελεύθερη” αγορά είναι κάτι το θετικό. Υπάρχουμε και οι άλλοι που έχουμε αντίθετη άποψη επί του θέματος. Πάντως μη στεναχωριέσαι σε λίγο τίποτα δε θα είναι κρατικό (από τράπεζες και ασφαλιστικά ταμεία μέχρι ΟΤΕ/ΔΕΗ, Ολυμπιακή και το Λιμάνι του Πειραιά-ΟΛΠ). Να υποθέσω ότι τότε θα πρέπει να είμαστε ευτυχείς και η ελεύθερη οικονομία θα μπορέσει να αναδείξει τα καλά της;

Τα ΕΕ πακέτα είναι ένας ωραιότατος τρόπος να καταλήγουν τα λεφτά από τη φορολογία, ειδικά την έμμεση που είναι η πιο άδικη γιατί την πληρώνουν όλοι εξίσου ανεξάρτητα από το εισόδημά τους, στους επιχειρηματίες και κυρίως μεγαλοεπιχειρηματίες που παίρνουν και τα χοντρά πακέτα. Όσο για τη διαφθορά, άποψή μου είναι ότι υπάρχει παντού στον ίδιο βαθμό απλά αλλάζει η ανεκτικότητα με την οποία την αντιμετωπίζει η κάθε κοινωνία και άρα το πόσο φανερά ή κρυφά γίνεται. Από το ποδόσφαιρο μέχρι την πολιτική, στην Ελλάδα όποιος κλέβει είναι και μάγκας. Η δε παραίτηση λόγω ευθιξίας ή πολύ περισσότερο η καταδίκη σημαίνοντος προσώπου μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να ειπωθεί. Πάλι καλά που υπάρχουν οι ΕΔΕ να περνάμε την ώρα μας μέχρι να θαφτούν τα θέματα.

Βασικα ( δεν ξερω κιολας ειμαι και μικρη…:slight_smile: ) αλλα ιδεα μου ειναι ή τα περισοοτερα σκανδαλα αποκαλυφτηκαν με την κυβερνηση Καραμανλη και Ν.Δ. ? Δεν θελω να πω κατι βεβαια για την παραταξη αλλα αυτο παρατηρησα…:-s Και ολα αυτα που εχουν αποκαλυφτει τα τελευταια χρονια δεν εχουν ενα αρνητικο αντικτυπο προς τις εξω χωρες και στην Ε.Ε. ?:-k

Πες μου και πως δεν ξέρεις ποιός είναι ο Κοσκωτάς να νιώσω πολύ γέρος τώρα! :lol: :stuck_out_tongue:

Πέρα απο την πλάκα: Kάθε κυβέρνηση στην Ελλάδα (και όχι μονο) είχε και σκάνδαλα. Το ποιοί είχαν περισσότερα και σοβαρότερα νομίζω πως είναι το αντικείμενο ενός άλλου θρεντ. Αν θέλεις ψάξε το, λεγόταν “αγαπημένο σκάνδαλο” ή κάπως έτσι… :lol:

Ενας γεματουλης δεν ηταν? Αυτος δεν ηταν στα ομολογα? ( δεν ξερω ρωταω … ). Σε ολες υπηρχαν βεβαια αλλα τωρα εχουν αρχισει να ξεσκεπαζονται πιο πολυ… Αυτο μου εχει κανει εντυπωση…

Δηλαδή εσείς που έχετε αντίθετη άποψη επί του θέματος θεωρείτε πως η ελέυθερη αγορά είναι κάτι απόλυτα αρνητικό; Kαι πως μεταφράζεται αυτό στην πράξη;
Θεωρείς πως το να μην είναι το κράτος μέτοχος σε εμπορικές τράπεζες είναι το ίδιο με το να ιδιωτικοποιηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία; Γιατί παραθέτεις τα δύο παραδείγματα το ένα δίπλα στο άλλο… :-k
Tέλος, εγώ δεν υποστήριξα πουθενά στο ποστ μου πως η ελέυθερη αγορά είναι ένας μηχανισμός που θα μας λύσει όλα μας τα προβλήματα. Αυτό που έγραψα είναι πως στην σημερινή συγκυρία της Ελλάδας η οικονομία δεν είναι τόσο ελεύθερη όσο ορισμένοι πιστεύουν και πως μία απαγκίστρωση του κράτους από την αγορά θα μας έλυνε προβλήματα που δημιουργούνται από αυτή ακριβώς την παρουσία του (το παράδειγμα του ΟΠΑΠ που έδωσα).

Αρκετά γεματούλης… :lol:
Ειδικά στις μέρες της δόξας του!
Το σκάνδαλο Κοσκωτά ήταν πριν από 20 χρόνια, δεν είχε να κάνει με τα ομόλογα αλλά με ολόκληρη τράπεζα.

Έχεις δίκιο ότι η ελεύθερη αγορά στην Ελλάδα έχει πολλές στρεβλώσεις και όντως αρκετές από αυτές οφείλονται στο “μεγάλο” κράτος. Βλέπεις όμως και συ ότι και οι μεγαλοεπιχειρηματίες (δηλαδή αυτοί που κινούν την ελεύθερη αγορά) επιδιώκουν συναναστροφές με το κράτος.

Η διαφθορά στον καπιταλισμό είναι εγγενής. Δεν το βλέπουμε μόνο στην Ελλάδα αυτό, πχ. ΗΠΑ και Enron. Όταν ο στόχος της οικονομικής μονάδας είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους (γιατί αυτό ακριβώς είναι η ελεύθερη αγορά) τότε συναναστροφές με το κράτος είτε παράνομες είτε στα όρια της νομιμότητας πάντα θα γίνονται.

Και πάλι όμως, έστω ότι έχουμε απαγκίστρωση του κράτους από την αγορά. Μπορεί κάποια προβλήματα να λυθούν αλλά θα προκύψουν άλλα. Βλέπουμε ότι ακρίβεια και φτώχεια παρατηρείται και σε χώρες που δεν έχουν ανάλογα φαινόμενα διαπλοκής. Οι οικονομικές κρίσεις στον καπιταλισμό πάντα θα υπάρχουν και αυτό μπορεί να μεταφράζεται σε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις μέσα σε μια περίοδο. Κάποια στιγμή θα πρέπει να πάψουμε να επικεντρωνόμαστε σε νούμερα (ρυθμός ανάπτυξης, κέρδη, πληθωρισμός κτλ.) και να επικεντρωθούμε στον άνθρωπο. Η οικονομική επιστήμη δεν είναι μαθηματική αλλά κοινωνική/πολιτική.

Να ένα λάθος που γίνεται και από τις δυο πλευρές. Ο καπιταλισμός δεν είναι ούτε αρνητικός ούτε θετικός ούτε ντεμί. Είναι μια πραγματικότητα που ζούμε. Είναι ένα οικονομικό μοντέλο που ήρθε να διαδεχτεί την φεουδαρχία, η οποία με τη σειρά της είχε διαδεχθεί την δουλοπαροικία κ.ο.κ.

Το ζήτημα είναι ότι κάποιοι πιστεύουν πως πλέον έχουμε φτάσει στο ανώτατο επίπεδο. Η αστική τάξι κάνει παιχνίδι και οι εργαζόμενοι θα προσπαθούν να πετύχουν το καλύτερο δυνατό. Κάποιοι άλλοι όμως πιστεύουν ότι υπάρχει και καλύτερο μοντέλο για μια αταξική κοινωνία. Και ναι, ξέρω, η εφαρμογή του απέτυχε αλλά αυτό δεν το καθιστά αποτυχημένο ως μοντέλο. Απλώς αναζητείται μια διαφορετική προσέγγιση.

Θα σου απαντήσω περίπου όπως σου απάντησε και ο Κρισπ. Το μοντέλο της ελεύθερης αγοράς ήταν κάτι το “θετικό” (και με την έννοια του ιστορικά αναπόφευκτου αν θες) σε σχέση με προηγούμενα οικονομικά συστήματα. Αυτό δε σημαίνει ότι η Ιστορία θα πρέπει να μείνει εκεί. Ούτε φυσικά να γυρίσει πίσω.

Όσο για την απορία σχετικά με τα ταμεία και τις τράπεζες η απάντηση είναι πως όχι, για μένα φυσικά και δεν είναι το ίδιο. Έχω την αίσθηση όμως ότι για αυτό που ονομάζουμε “ελεύθερη αγορά” είναι. Γιατί και τα δύο αποτελούν πηγές χρήματος, κανένα από τα δύο δεν μπορούν να αποτελούν κρατικό μονοπώλιο και εν τέλει κανένα από τα δύο δεν μπορεί να ανταγωνιστεί τις ιδιωτικές επενδύσεις σε όρους επιχειρηματικούς. Για τον ΟΠΑΠ, όσο ο τζόγος είναι κρατικό μονοπώλιο (παράνομα βέβαια βάσει ΕΕ) βεβαίως και συμφέρει το κράτος να είναι στην ιδιοκτησία του, είναι από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις (μιλάω ξανα με επιχειρηματικούς όρους αν και θα έπρεπε να είναι κατανοητό ότι δεν είναι αυτή η λογική μου).

Τέλος αν η απαγκίστρωση του κράτους και η τοποθέτησή του σε ρυθμιστικό ρόλο όπως υποστήριζες θα μας έλυνε κάποια προβλήματα σηκώνει πολύ συζήτηση αλλά δεν έχω δει κάποιο επιχείρημα που θα με πείσει. Αντίθετα βλέπω πολλούς κινδύνους. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι επιθυμώ και την παραμονή της κατάστασης ως έχει. Από την άλλη εγώ έχω ήδη εξηγήσει την άποψή μου περί του τι είναι κράτος, άποψη που αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι και πολύ δημοφιλής, άρα ίσως να βρίσκεται εκεί και η διαφωνία μας. :slight_smile:

Η ανάλυσή μου είναι λίγο προχειρη και βεβιασμένη λόγω στενότητας χρόνου και πηγμένου εγκεφάλου. Ελπίζω να γίνομαι κατανοητός.

Η “ελεύθερη” αγορά και τα λοιπά απάνθρωπα και ληστρικά συστήματα πρέπει απλά να πάψουν να υπάρχουν. Πλήρης έλεγχος των ορυκτών πλούτων από το κάθε κράτος και έλεγχος αγοράς και τιμών από το κράτος. Αν κάποιος θέλει να κερδίζει υπερπολλαπλάσια εις βάρος των περισσότερων, να αλλάξει πλανήτη. Άντε γιατί αρκετά έχουμε ανεχτεί αυτά τα δήθεν φιλελεύθερα συστήματα. Ίσως ανεδαφικά όλα αυτά, αλλά κάπως έτσι (σε γενικές γραμμές) θα έπρεπε να είναι τα πράγματα παγκόσμια, για να υπάρχει ισορροπία και δικαιοσύνη. Αλλά μάλλον ποτέ, ή τουλαχίστον όχι άμεσα…

Διαβάστε το άρθρο του πάντα εξαιρετικού Στάθη στην Ελευθερυπία.http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=64832832
Περιγράφει πολύ εύστοχα το “πάρε-δώσε” ιδιωτικών εταιρειών-δημοσίου αλλά και τον ρόλο των εργαζομένων σε αυτήν τη σχέση.

Από τη δική μου εμπειρία ως φιλελεύθερου και δημοκράτη, μπορώ να παρατηρήσω πως οι ανάγκες της Ελλάδας για περισσότερη οικονομική ελευθερία και θεμιτή ενδυνάμωση του ανταγωνισμού δεν εφαρμόζονταν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο στη Γαλλία (που είναι το δεύτερο «παράδειγμα» οικονομίας/κοινωνίας για το οποίο μπορώ ν εκφέρω γνώμη). Ο κάθε φιλελεύθερος σε κάθε χώρα αναγνωρίζει μεν κάποιες κοινές πηγές προβλημάτων για την αγορά, υποστηρίζει κάποιες κοινές λύσεις, αλλά δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε τις ίδιες δομές παντού, τουλάχιστον όχι βραχυπρόθεσμα.

Κάνω αυτή την εισαγωγή για να εξηγήσω ότι οι ανάγκες των ΗΠΑ και των Ευρωπαϊκών κρατών δεν είναι όμοιες. Οι οικονομίες αμφοτέρων πάσχουν από παρόμοιες παθήσεις αλλά εκφράζουν διαφορετικά συμπτώματα.

Κατ αρχάς οι ΗΠΑ, ως ομοσπονδία, τείνουν να διαλύουν τις οικονομίες των γειτόνων για να αναπτύξουν τι δική τους, ενώ εσωτερικά αναπτύσσουν τη γενική οικονομία εις βάρος των επί μέρους οικονομιών του κάθε State. Αντιθέτως η ΕΕ προστατεύει την υγεία μιας ενιαίας αγοράς που υπερβαίνει τις κατακερματισμένες αγορές των κρατών μελών, από τις καταχρηστικές συμπεριφορές των «έξω», επιβάλλοντας σε αυτούς να συμμορφωθούν με χρηστές αρχές που τους επιτρέπουν να εξυγιανθούν. Θεωρώ πως πρόκειται για δυο διαφορετικές μορφές προστατευτισμού οι οποίες έχουν διαφορετικούς σκοπούς. Η ΕΕ (από το πρώτο της κείμενο στην ιστορία, μέχρι τον τελευταίο κανονισμό) είναι εμπνευσμένη από μια ειρηνική εξάπλωση της ελευθερίας σε όλο τον κόσμο και το κίνητρο που θέλει όλους τους γείτονες να αναπτύσσονται και να πλουτίζουν ώστε να αποτελούν φερέγγυους συνεργάτες. Οι ΗΠΑ… Τί να λέω τώρα; Οδηγείται από το συμφέρον του υπάρχοντος κεφαλαίου και μόνο με σκοπό την υδροκέφαλη ανάπτυξη μόνο της αμερικανικής οικονομίας, αδιαφορώντας για το γεγονός ότι αυτό και μόνο αρκεί για να υποσχεθεί την καταστροφή της.

Από την άλλη, οι αρμοδιότητες της ΕΕ δεν είναι τέτοιες ώστε να εγκυμονούν τον κίνδυνο να μεταμορφωθεί σε μια δεύτερη «Αμερική». Οι κοινοτικές αποφάσεις συνδράμουν στην εξυγίανση των οικονομιών των μελών α) αίροντας κατά το δυνατό την δυνατότητα κατάχρησης των πολιτικών εξουσιών, και διορθώνοντας τα σφάλματα της δημοκρατίας (ώστε οι κυβερνήσεις να μην μπορούν να καταστρέφουν την οικονομία, απλά και μόνο για να γίνονται πρόσκαιρα αρεστές) και β) καταπολεμώντας τη διαφθορά και την κρατική στήριξη στα μονοπώλια και τα trust.

Πιστεύω πως η κεντρική κυβέρνηση των ΗΠΑ δεν λειτουργεί με τέτοια λογικά και καλώς εξάπτονται οι Libertarians.

@St_Anger: Μακάρι να ήταν απλή η λύση του ελέγχου από το κράτος. Όμως η κρατική εξουσία είναι εκείνη που δείχνει πιο επιρρεπής στις καταχρήσεις, τόσο στο απολυταρχικό καθεστώς που περιγράφεις ως λύση, όσο και στα ψευδοφιλελεύθερα συστήματα που καταδικάζεις. Ο μόνος τρόπος να μην καταχρώνται λίγοι αυτά που θα έπρεπε να χαίρονται πολλοί, είναι να «λογοδοτούν» όλοι απέναντι σε όλους, μέσω ενός συστήματος επιτηρούμενης (ως προς το δίκαιο του ανταγωνισμού) προσφοράς και ενημερωμένης ζήτησης. Προσωπικά μου φαίνεται προφανές.

Δεν είπε κανείς ότι είναι κάτι απλό. Όμως δεν μιλάω για τα περισσότερα σημερινά κράτη ανά τον κόσμο, που ουσιαστικά αποτελούν γρανάζια του διεφθαρμένου παγκόσμιου οικονομικο-πολιτικού δυτικού συστήματος. Μιλάω για ένα μελλοντικό σύστημα που δεν θα έχει σχέση με όλα αυτά… Απλά είναι θέμα διαφορετικής αντίληψης των πραγμάτων και διαφορετικής ιδεολογίας.

“Κι ας μας πουν ρομαντικούς…” (Ερνέστο Γκεβάρα)

@Vic:
Eυχαριστώ για την απάντηση και συγνώμη που δεν απάντησα νωρίτερα. ΟΚ, η απάντηση σου στηρίζει ως ένα σημείο την λογική όσων γράφεις αλλά από την άλλη βασίζεται πολύ σε έναν απόλυτο διαχωρισμό του καλού από το κακό (αυτό που σου έγραψε ο Μandrake πως είναι η βάση για καλά Western :stuck_out_tongue: ).
Όσο και να το θέλω δεν μπορώ να δεχτώ τόσο εύκολα πως στις Βρυξέλλες εδρεύουν μόνο “περιστέρια” που θέλουν την ανάπτυξη των γειτονικών τους οικονομιών. Για παράδειγμα η Γαλλία, μία χώρα που και οι δύο γνωρίζουμε και είναι βασικός πυλώνας της ΕΕ, έχει μία μακρά ιστορία συναλλαγής με Αφρικανικά καθεστώτα που μόνο για την ανάπτυξη των χωρών τους και την ευημερία των πολιτών τους δεν έχουν ενδιαφερθεί…
Από την άλλη οι ΗΠΑ δεν μπορούν να κριθούν μόνο με σημερινά παραδείγματα. Η οικονομική τους συνδρομή στην ανοικοδόμηση της Ευρώπης μετά τον πόλεμο είναι γνωστή και όσο και αν την θεωρήσουμε ιδιοτελή αυτό δεν αναιρεί πως πέτυχε να φέρει μακροχρόνια ειρήνη στην Δυτική Ευρώπη μετά από αιώνες και τελικά να επιτρέψει την δημιουργία της ΕΕ.

Οικονομική βοήθεια του σχεδίου Μάρσαλ με αποικιοκρατικούς όρους…
Ποιά ειρήνη; Εκτός αν ο ψυχρός πόλεμος, η διάλυση και ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία κλπ είναι ειρήνη…
Ψάξε λίγο πώς ξεκίνησε η δημιουργία της ΕΕ. Αν όλα αυτά τα θεωρείς θετικά, τότε ή πλανάσαι οικτρά, ή απλά είσαι ένας δούλος των… νεφελίμ (που θα έλεγε και ο Λιακο :stuck_out_tongue: )
Γενικά, καμία μεγάλη χώρα, και ειδικά οι ΗΠΑ, δεν έκαναν κάτι καλό σε άλλους χωρίς μεγαλύτερο κέρδος ή χωρίς δούρειους ίππους.

@ Mule: Δεν νομίζω πως «διαχωρίζω απόλυτα το καλό από το κακό». Απλώς αναγνωρίζω ένα σύστημα όπου οι «κακίες» των ατόμων αλληλεπιδρούν με «καλό» αποτέλεσμα. Προσπαθώ να εστιάσω σε μια δομή όπου η εγωιστικές συμπεριφορές θα εξυπηρετούν το σύνολο.

«Ποιά ειρήνη»??? «ΠΟΙΑ ΕΙΡΗΝΗ»??? Για βρες ποιός από τους προγόνους σου έζησε σε καθεστώς ελευθερίας και δεν πολέμησε ποτέ! Τα τελευταία 50 χρόνια είναι η μόνη περίοδος σε όλη την ιστορία κατά την οποία δεν έχουν γίνει πόλεμοι μεταξύ κρατών της Ευρώπης (και μιλάω για τα εκάστοτε κράτη μέλη).

Υπάρχουν δούρειοι ίπποι και δούρειοι ίπποι… Δεν είναι όλοι το ίδιο. Προφανώς δεν πρόκειται περί αγγέλων στις Βρυξέλλες. Προφανώς υπάρχουν συμφέροντα. Το σύστημα που προσπαθούμε να χτίσουμε όμως είναι ικανό να τα εξουδετερώνει.

Αφαιρώντας τα όρια που βάζουν στις οικονομίες τα εχθρικά προς την υγεία της αγοράς συμφέροντα καταφέρνουμε να έχουμε όλοι κοινό συμφέρον.

Θεωρώ αρχή της ΕΕ το ακόλουθο:

Δήλωση της 9ης Μαϊου 1950

Αυτό είναι το πλήρες κείμενο της πρότασης, που παρουσίασε ο Γάλλος υπουργός εξωτερικών Robert Schuman, η οποία οδήγησε στη δημιουργία της σημερινής Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η παγκόσμια ειρήνη δεν θα μπορούσε να διατηρηθεί χωρίς δημιουργικές προσπάθειες ανάλογες των κινδύνων που την απειλούν.
Η συμβολή της οργανωμένης και ζωντανής Ευρώπης στον πολιτισμό είναι απαραίτητη για τη διατήρηση των ειρηνικών σχέσεων. Έχοντας γίνει για περισσότερα από είκοσι χρόνια ο πρωτεργάτης της ενωμένης Ευρώπης, η Γαλλία είχε πάντα ως ουσιαστικό στόχο να υπηρετεί την ειρήνη. Η Ευρώπη δεν επιτεύχθηκε και έτσι είχαμε τον πόλεμο.

Η Ευρώπη δεν θα δημιουργηθεί δια μιας, ούτε σε ένα συνολικό οικοδόμημα : θα διαμορφωθεί μέσα από συγκεκριμένα επιτεύγματα που θα δημιουργήσουν πρώτα μια πραγματική αλληλεγγύη. Η συγκέντρωση των ευρωπαϊκών εθνών απαιτεί να εξαλειφθεί η μακραίωνη αντίθεση της Γαλλίας και της Γερμανίας : η δράση που θα αναλάβουμε πρέπει να αφορά κατά πρώτο λόγο τη Γαλλία και τη Γερμανία.
Με αυτό το σκοπό η γαλλική κυβέρνηση προτείνει την άμεση δράση σε ένα περιορισμένο αλλά αποφασιστικό σημείο.

Η γαλλική κυβέρνηση προτείνει να τεθεί το σύνολο της γαλλογερμανικής παραγωγής άνθρακα και χάλυβα κάτω από μια κοινή Ανώτατη Αρχή, με μια οργάνωση ανοιχτή στη συμμετοχή των άλλων χωρών της Ευρώπης.
Η συγκέντρωση των παραγωγών άνθρακα και χάλυβα θα εξασφαλίσει αμέσως την εγκαθίδρυση κοινών βάσεων οικονομικής ανάπτυξης, πρώτο στάδιο της ευρωπαϊκής ομοσπονδίας, και θα αλλάξει το πεπρωμένο αυτών των περιοχών που από πολύ καιρό ασχολούνται με την κατασκευή πολεμικών όπλων, των οποίων υπήρξαν τα πιο συνεχή θύματα.

Η αλληλεγγύη της παραγωγής που θα διαμορφωθεί με αυτόν τον τρόπο θα αποδείξει ότι κάθε πόλεμος μεταξύ της Γαλλίας και της Γερμανίας όχι μόνον γίνεται αδιανόητος αλλά και υλικά αδύνατος. Η καθιέρωση αυτής της δυνατής ενότητας παραγωγής, που θα είναι ανοιχτή σε όλες τις χώρες που επιθυμούν να συμμετάσχουν και θα παράσχει τελικά σε όλες τις χώρες που θα συγκεντρώσει τα θεμελιώδη στοιχεία της βιομηχανικής παραγωγής με τις ίδιες προϋποθέσεις, θα θέσει τα πραγματικά θεμέλια της οικονομικής ενοποίησής τους.

Αυτή η παραγωγή θα προσφερθεί σε όλον τον κόσμο χωρίς διακρίσεις ούτε εξαιρέσεις, ώστε να συμμετάσχουμε στην άνοδο του βιοτικού επιπέδου και στην ανάπτυξη των ειρηνικών έργων. Η Ευρώπη θα μπορέσει, με περισσότερα μέσα, να επιδιώξει την εκπλήρωση ενός από τα κύρια καθήκοντά της: την ανάπτυξη της αφρικανικής ηπείρου.
Έτσι θα πραγματοποιηθεί απλά και γρήγορα η συγχώνευση των συμφερόντων που είναι αναγκαία για την εγκαθίδρυση μιας οικονομικής κοινότητας και θα εισαχθεί το “ένζυμο” μιας ευρύτερης και βαθύτερης κοινότητας μεταξύ των χωρών που για μεγάλο διάστημα τις χώριζαν αιματηρές διενέξεις.

Με τη συγκέντρωση των βασικών παραγωγών και τη θέσπιση νέας Ανώτατης Αρχής, οι αποφάσεις της οποίας θα συνδέσουν τη Γαλλία, τη Γερμανία και τις χώρες που θα προσχωρήσουν σε αυτή την κοινότητα, αυτή η πρόταση θα υλοποιήσει τις πρώτες συγκεκριμένες βάσεις για μια ευρωπαϊκή ομοσπονδία, απαραίτητη για τη διατήρηση της ειρήνης.
Προκειμένου να συνεχίσει την επίτευξη των στόχων που καθορίστηκαν έτσι, η γαλλική κυβέρνηση είναι έτοιμη να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις στις εξής βάσεις.

Η αποστολή που ανατίθεται στην κοινή Ανώτατη Αρχή είναι να εξασφαλίσει το συντομότερο δυνατό : τον εκσυγχρονισμό της παραγωγής και τη βελτίωση της ποιότητάς της· την προμήθεια, κάτω από τις ίδιες συνθήκες, του άνθρακα και του χάλυβα στη γαλλική και τη γερμανική αγορά καθώς και στις αγορές των χωρών που θα προσχωρήσουν στην κοινότητα· την ανάπτυξη των κοινών εξαγωγών προς τις άλλες χώρες· την εξίσωση προς το καλύτερο του βιοτικού επιπέδου του εργατικού δυναμικού αυτών των βιομηχανιών.

Προκειμένου να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι ξεκινώντας από τις πολύ ανομοιογενείς συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργεί σήμερα η παραγωγή των χωρών που θα προσχωρήσουν στην κοινότητα, πρέπει να εφαρμοστούν ορισμένες διατάξεις σε προσωρινή βάση, οι οποίες περιλαμβάνουν την εφαρμογή σχεδίου παραγωγής και επενδύσεων, την καθιέρωση μηχανισμών εξίσωσης των τιμών, τη δημιουργία ταμείου μετατροπής που να διευκολύνει την ορθολογική οργάνωση της παραγωγής. Η κυκλοφορία του άνθρακα και του χάλυβα μεταξύ των χωρών της κοινότητας θα απαλλαχθεί αμέσως από κάθε τελωνειακό δασμό και δεν θα μπορεί να επηρεαστεί από διαφοροποιημένα τιμολόγια μεταφορών. Σταδιακά θα διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις που θα εξασφαλίσουν αυθόρμητα την πιο ορθολογική κατανομή της παραγωγής στο υψηλότερο επίπεδο παραγωγικότητας.

Στον αντίποδα διεθνούς καρτέλ που τείνει να κατανέμει και να εκμεταλλεύεται τις εθνικές αγορές με περιοριστικές πρακτικές και με τη διατήρηση υψηλού κέρδους, η προβλεπόμενη οργάνωση θα εξασφαλίσει τη συγχώνευση των αγορών και την επέκταση της παραγωγής.

Οι βασικές αρχές και δεσμεύσεις που καθορίστηκαν παραπάνω θα αποτελέσουν αντικείμενο συνθήκης που θα υπογραφεί από τα κράτη. Οι απαραίτητες διαπραγματεύσεις για τον ακριβή καθορισμό των μέτρων εφαρμογής θα συνεχιστούν με τη βοήθεια διαιτητή που θα οριστεί με κοινή συμφωνία. Το καθήκον του θα είναι να φροντίσει ώστε οι συμφωνίες να εναρμονίζονται με τις αρχές και, στην περίπτωση ανεπίλυτης διαφοράς, να ορίσει τη λύση που θα υιοθετηθεί.

Η κοινή Ανώτατη Αρχή που θα είναι επιφορτισμένη με τη λειτουργία όλου του συστήματος θα αποτελείται από ανεξάρτητες προσωπικότητες που θα διοριστούν ισομερώς από τις κυβερνήσεις. Με κοινή συμφωνία των κυβερνήσεων θα επιλεχθεί ένας πρόεδρος, οι αποφάσεις του οποίου θα είναι εκτελεστές στη Γαλλία, στη Γερμανία και στις άλλες χώρες που θα προσχωρήσουν στην κοινότητα. Οι κατάλληλες διατάξεις θα εξασφαλίσουν τα αναγκαία ένδικα μέσα κατά των αποφάσεων της Ανώτατης Αρχής.
Ένας αντιπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών σε αυτή την αρχή θα είναι επιφορτισμένος με τη σύνταξη, δύο φορές ετησίως, δημόσιας έκθεσης στον ΟΗΕ, όπου θα παρουσιάζεται η λειτουργία του νέου οργανισμού, ιδίως όσον αφορά τη διαφύλαξη των ειρηνικών στόχων του.

Η εγκαθίδρυση της Ανώτατης Αρχής δεν προδικάζει με κανέναν τρόπο το καθεστώς ιδιοκτησίας των επιχειρήσεων. Κατά την άσκηση της αποστολής της, η Ανώτατη Αρχή θα λάβει υπόψη τις εξουσίες που έχουν παραχωρηθεί στη διεθνή αρχή της περιοχής Ruhr και τις κάθε είδους υποχρεώσεις που έχουν επιβληθεί στη Γερμανία, όσο αυτές θα υφίστανται.

Yeah whatever… Δεν θα εμποδίσω κανέναν να έχει αυταπάτες.-

Λυπάμαι που επιτρέπεις στον εαυτό σου να με αντιμετωπίζει το λόγο των άλλων με τέτοια περιφρόνηση, χωρίς επιχειρηματολογία και με τόσο δογματικό ύφος.