Πολιτικές εξελίξεις

Παπαρηγα:

“Οταν π.χ. πουλάς, θα υπάρξουν αγοραστές και αυτό είναι φυσικό, γι’ αυτό, λοιπόν, εμείς στεκόμαστε απέναντι στην ελληνική κυβέρνηση - και στην προηγούμενη και στη σημερινή - που πουλάει. Δε στεκόμαστε εναντίον αυτού που κάνει την αγορά και αυτό ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις.”

Ο κουκουεδιστικος κομμουνισμος που δεν καταδικαζει το κεφαλαιο. ΓΙΕΑ!

η άποψή μου είναι πως απλά δεν το παλεύουν αρκετά, καλυπτόμενοι από την ιδεολογία τους.
αυτή είναι και η μεγάλη μου ένσταση τους αριστερόφρονες.

το ίδιο αντιπαθές είναι για εμένα όταν μπαίνουν σε παρατάξεις γνωρίζοντας πως μεσομακροπρόθεσμα θα τις αποσβέσουν με μια δουλειά “δημοσίου χαρακτήρα”.

κρίνω από ένα δείγμα που έχω εγώ. επίσης, μη μου μιλάς για συνδικαλιστές. όποιος έχει δουλέψει σε εταιρεία που έχει συνδικαλιστές ξέρει ποιοι δουλεύουν συνήθως λιγότερο και μιλάμε για την Ελλάδα που ο συνδικαλιστής γίνεται υπουργός…

Καταρχήν να δώσουμε το ελαφρυντικό στον Gracchus πως έχει αναλάβει να απαντάει σε όλους μας για το ΚΚΕ. Όχι πως δεν θέλει δα, αλλά είναι και μόνος του η αλήθεια είναι :p. Επιπλέον είναι και βάζελος, έφαγε μία στο κεφάλι από την Μπάρτσα και ζαλίζεται λίγο :stuck_out_tongue:
Όλοι μας βλέπουμε πως οι αποστάσεις που έχουν σήμερα τα κόμματα της αριστεράς μεταξύ τους φαντάζουν αγεφύρωτες. Ο μόνος τρόπος να αλλάξουν τα πράγματα είναι να γεφυρωθούν αυτές οι αποστάσεις. Εύκολο, δύσκολο ή ανέφικτο δεν έχει να κάνει. Εγώ προσωπικά δεν βλέπω άλλο τρόπο να αλλάξουν τα πράγματα και για αυτό εκφράζω συνεχώς την επιθυμία για κοινούς αγώνες. Όταν μιλάω για αξιοποίηση της κατάστασης από την αριστερά , εκφράζω ουσιαστικά αυτό που θέλω να γίνει όχι αυτό που βλέπω να γίνεται…
Θα συμφωνήσω με isis και mandrake πως το ΚΚΕ δεν μπορεί να παίρνει εργολαβία την αριστερά. Δηλαδή όλοι αυτοί που διεγράφησαν από το ΚΚΕ τι είναι? Όλοι τους εχθροί της αριστεράς? Ο Ζαχαριάδης τι είναι π.χ.? Το συγκεκριμένο είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα του ΚΚΕ. Είναι απόλυτο και άσε που είναι και κατά των ναρκωτικών :p( οκ πλατιάζω είναι για άλλο τόπικ αυτό).
Τέλος βλέπω γίνεται κουβέντα για τους αριστερούς για τις επιχειρήσεις τους και για τις θέσεις τους στο δημόσιο. Είναι σαν να μιλάμε για την διαιτησία και να λέμε πως ο Εργοτέλης παίρνει σφυρίγματα…Τα “σφυριγματα” τα παίρνουν οι μεγάλοι.Αυτοί που έχουν την εξουσία. Αλλάζουμε λίγο παραστάσεις ανάλογα με το ποιος είναι στην εξουσία, αλλά στην ουσία όλο οι ίδιοι παίρνουν τα “σφυρίγματα”.

!!! 8O

Και τώρα κυριες και κύριοι, η στιγμή που όλοι περιμένατε. Αν και προειδοποιώ ότι η απάντηση είναι τόσο μεγάλη σε έκταση, που μάλλον αναγκάστηκα να τη σπάασω σε τρία κομμάτια. Την κατανόηση των mods παρακαλώ.

Παρτ ουάν

Ρωτάς και αυτό, και διαφορα αλλα πράγματα σχετικά με “εσωτερικά ζητήματα” του ΚΚΕ, και σοβαρά τώρα, χωρίς παρεξήγηση όμως,

ΕΣEΝΑ ΤΙ ΣΕ ΝΟΙAΖΕΙ;!;!;!;!

Αν κατάλαβες κάπου, κάπως, κάποτε, από κάποιον κτλ., ότι το ΚΚΕ ως κόμμα θέλει πάντα να ευχαριστεί με αυτά που λέει και κάνει το λαό, να έχει “όλες τις πόρτες ανοιχτές” και διαφορα, E ΛAΘΟΣ ΚΑΤAΛΑΒΕΣ. Το ΚΚΕ είναι κόμμα επαναστατικό και ΔΕΝ ταυτίζεται με το λαό. Δρα ΜEΣΑ στο λαό για να συνειδητοποιήσει ο τελευταίος ποιοι είναι οι νομοι κίνησης της ιστορίας και να τους αξιοποιήσει υπέρ του, αυτό ναι. AΛΛΟ ΑΥΤO.

Χωρίς πλακα, τώρα μπερδεύτηκα. :? Το δικό σου “statement” (αχαχούχα) αν κατάλαβα καλά είναι από που κι ως που μιλάνε οι κομμουνιστές για εργατική αριστοκρατία, καριερίστες συνδικαλιστές κτλ. από τη στιγμή που κάποιοι άπαυτους παραδέχονται, ας πούμε, το “μη βιώσιμο” της κοσμοθεωρίας και επιδίδονται και οι ίδιοι στον ατομικό πλουτισμό γενόμενοι επιχειρηματίες; E; Καλά το κατάλαβα;

Αν ναι, ε sorry αλλα εξακολουθεί να ισχύει η απάντηση-παρέμβαση στο post σου. “Πρώην”. ΛYΓΙΣΑΝ. EΣΠΑΣΑΝ. ΛAKΙΣΑΝ. Η κυρίαρχη ιδεολογία τους διάβρωσε τη συνείδηση. Αστούς αυτούς. Εγώ τουλάχιστον τους αφήνω, δεν ασχολούμαι. Άλλο είναι το ερώτημα: Αυτοί οι “πρώην” κομμουνιστές-νυν αστοί, από που κι ως που να χαρακτηρίζουν τους “νυν και αει και (όχι ακριβώς δηλαδή αλλα καμια φορα σχεδόν φαίνεται σαν) εις τους αιώνας των αιώνων”; Για να μην πω ότι μετά από σχεδόν 100 χρονια βίας, τρομοκρατίας, παρανομίας, κυνηγιού σαν την γάτα με το ποντίκι (για να περιοριστούμε στην ελληνική περίπτωση, για λόγους χώρου, χρόνου και διάθεσης), το γεγονός ότι όχι μονο υπάρχουν κομμουνιστές αλλα είναι και τόσο υπολογίσιμη δύναμη στην κοινωνία κι όχι στο περιθώριο, όπως σε πολλές άλλες χώρες, φτάνει για να αποδείξει την “επικαιρότητα” (όπως θα προτιμήσω να την ονομάσω εγώ) του κομμουνισμού και το ποσο έχει αποτύχει ο καπιταλισμός. Δεδομένων των μεσων που είχε η κάθε μια πλευρά, το ότι το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα ούτε εξαφανίστηκε, ούτε εκφυλίστηκε (υπάρχουν βεβαια και απόψεις περί του αντιθετου- θα τις πιάσουμε κι αυτές), είναι σπουδαία υπόθεση και θα το δείτε και όλοι από μονοι σας ότι το μέλλον του ανήκει.

Παρτ του

  1. Το ΚΚΕ, φίλτατε, όπως και τα περισσότερα Κομμουνιστικά Κόμματα ανά την υφήλιο, ιδρύθηκε μέσα στις συνθήκες κοσμογονίας που δημιούργησε η Οκτωβριανή Επανάσταση και η δημιουργία του πρώτου εργατικού κράτους στην ιστορία, στην Σοβιετική Ένωση. Λογικό και επόμενο ήταν το κύρος και η ακτινοβολία του κόμματος των μπολσεβίκων να το καταστήσει “φάρο” του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, και από αυτούς τους άρρηκτους δεσμούς που συσφίχθηκαν εκείνη την περιοχή, οι λαοί κέρδισαν πολλά πράγματα και σ’ αυτό είμαι κάθετος. Το ότι εξ’ αιτίας αυτών των δεσμών δεν εκτιμήθηκαν σωστά οι ιδεολογικές παρεκκλίσεις του ΚΚΣΕ, είναι ένα σαφέστατο πρόβλημα και δεν θα αρνηθώ ότι τελικά κόστισε στην υπόθεση του επαναστατικού μετασχηματισμού των κοινωνιών της Δυτικής Ευρώπης κατά κύριο λόγο (αν και θεωρώ όχι στο βαθμό που θέλεις να το παρουσιάσεις, διότι “απολυτοποιεις” τον υποκειμενικό παράγοντα -κόμμα, κίνημα- και υποτιμάς τον “ανικειμενικο” -άνευ προηγουμενου συσπείρωση των αστικών δυνάμεων με αποτέλεσμα το τσάκισμα της επανάστασης, ειδικά στην μεταπολεμική περίοδο), αλλα η σωστή αποτίμηση όλης αυτής της ιστορικής πείρας σε καμια περίπτωση δεν σχετίζεται με τον μηδενισμό της προσφοράς ούτε του ΚΚΕ, ούτε της ΕΣΣΔ, ιδιαιτερα στην περίοδο 1917-1956.

  2. Για τον εθνικισμό που λες, δεν τίθεται καν θέμα. Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε στην Μικρασιατική εκστρατεία, τον μετεμφυλιακό φασισμό, την στρατιωτική δικτατορία, τη διαίρεση των Κυπριων σε “Έλληνες” και “Τούρκους”, την αντιμετώπιση του λαου της “FYROM” ως “γυφτοσκοπιανών, εχθρών της Ελλάδας” και την αντίληψη ότι η νεφελώδης ιδέα του “έθνους” και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων αυτής (που στην ουσία αντιστοιχεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εγχώριας αστικής τάξης και των διεθνών συμμαχων της) έρχεται πάνω από την ειρήνη στην περιοχή (και μάλιστα με τρομακτικό κόστος από τους απανταχού Ελληναράδες στις αρχές της δεκαετίας του '90), την αντιεπιστημονική μέθοδο διδασκαλίας της ιστορίας και την αντίληψη ότι το αντίπαλο δέος στον μεγαλοαστικό εθνικισμό είναι ο εξίσου αστικός κοσμοπολιτισμός, δηλαδή η άλλη όψη του ιδιου νομίσματος, κτλ. κτλ. Για τον Ζουράρι δεν έχω τίποτα να πω γιατί στο ΚΚΕ ήταν τουρίστας, περαστικός, είδε φως και μπήκε, πως το λένε. Τι σχέση έχει πια με το ΚΚΕ; Όσο για την Κανέλη, η επαφή της με το κομμουνιστικό κίνημα και το μαρξισμό-λενινισμό υπήρξε ευεργετική για τις απόψεις του, στις οποιες όσο κι αν ψάχνω, δεν βρίσκω πια εθνικιστικά ψήγματα ούτε πατριδοκαπηλία, παρόλο που όπως όλοι οι κομμουνιστές, αρνείται (και καλά κάνει) να απεμπολήσει το περιεχομενο του γνησιου πατριωτισμού που αν το ξέχασες, χαρακτηρίζει την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης, όσο κι αν θα ήθελαν οι εκπρόσωποι του αστικού κοσμοπολιτισμού κάτι τέτοιο. Τώρα αν η Κανέλη κάποια στιγμή παρεκκλίνει από την ταξική/επαναστατική αντιμετώπιση της σχέσης μεταξύ των εθνικών ζητημάτων και του ζητήματος της σοσιαλιστικής επανάστασης, μη νομίζεις ότι θα έχει πια θέση στο ΚΚΕ, γιατί ούτε ο Ζουράρις είχε από ένα σημείο και μετά.

  3. Αν θεωρείς ότι η ένταξη των μικροαστικών στρωμάτων στην πολιτική πάλη στο πλευρό της εργατικής τάξης αποτελεί “μικροαστισμό”, μάλλον πρέπει να θεωρείς μικροαστικές και τις θέσεις του Λενιν που στα πρώτα βήματα της ΕΣΣΔ επέτρεψε την μικρή εμπορευματική παραγωγή στα πλαίσια της ΝΕΠ και αρνήθηκε κατηγορηματικά να συναινέσει στην κοινωνικοποίηση της γης, που επέμενε ότι έπρεπε να διανεμηθεί στους ακτήμονες αγρότες να την καλλιεργούν ατομικά η κατά νοικοκυριά, μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες να ενταχθεί στην σοσιαλιστική/κατεξοχήν κοινωνική παραγωγή. Δεν ξέρω αν ισχύει για σένα, αλλα εγώ ασπάζομαι τις θέσεις του Λενιν και δεν πρόκειται να δεχτώ μια τέτοια ανάγνωση. Αν θεωρείς τους μαγαζάτορες και τους νοικοκυραίους ταξικούς εχθρούς και όχι δυνάμει συμμαχους της εργατικής τάξης, δεν έχεις ιδέα από τη διαλεκτική της σοσιαλιστικής επανάστασης, κι αυτό ισχύει και για τις μη επαναστατικές συνθήκες, δηλαδή την περίοδο που η ταξική πάλη δεν έχει οξυνθεί σε ικανό βαθμό ώστε να πραγματοποιηθεί η ανατροπή της αστικής εξουσίας. Ο παραλληλισμός με τα επεισόδια στο Παρίσι είναι άκυρος. Σε εκείνη την περίπτωση επρόκειτο για το απελπισμένο ξέσπασμα ενός κοινωνικά περιθωριοποιημένου τμήματος της εργατικής τάξης, που δεν έβλεπε πουθενά άλλη διέξοδο σε κάποιο οργανωμένο πολιτικο κίνημα της εργατικής τάξης, το οποιο στην Ελλάδα όμως υπάρχει και παραϋπάρχει, όσο κι αν εσύ μπορεί να μην το βλέπεις, και όσοι κάνουν το επεισόδια αυτό χτυπάνε και κανένα κράτος, εξουσία η δεν ξέρω γω τι, κάτι που δε μου αφήνει άλλη επιλογή απ’ το να συμπεράνω ότι αυτό το προβοκάρισμα είναι σε μεγάλο, τουλάχιστον, βαθμό, συνειδητό και καθοδηγούμενο. Για τους ομοφυλόφιλους ουδέν σχόλιο. Κάποιοι επιμένουμε να ερμηνεύουμε τις πολιτικές εξελίξεις υπό το πρίσμα της ταξικής πάλης και όχι μιας lifestyle αντίληψης περί “διαφορετικότητας” που στην τελική δεν αφορά σε καμια περίπτωση την εργατική τάξη. Ούτε για τη φρασεολογία έχω να σχολιάσω κάτι. Αν εσύ κρίνεις ένα κόμμα από το πως λέει κάτι κι όχι τι είναι αυτό το “κάτι” που λέει, δικό σου πρόβλημα. Το ζήτημα είναι η ουσία -για μένα.

  4. Ο ρεφορμισμός συνισταται στην αντίληψη ότι το εργατικό κίνημα πρέπει να εξυπηρετεί την κατάληψη της αστικής εξουσίας και όχι το τσάκισμα της και την αντικατάσταση της από την εργατική εξουσία με τη μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αυτή την αντίληψη, που στην Ελλάδα εκφράζεται κατά βάση από τον Συνασπισμό (αλλα και από άλλες πολιτικές δυνάμεις με μηδαμινή απήχηση στους εργάτες, κάποτε “αυτοπροσδιοριζομενες” ως “ριζοσπαστικές” η ακόμα και “κομμουνιστικές”, συνεργαζόμενες, πολλές απ’ αυτές, με τον Συνασπισμό), και το ΚΚΕ την πολεμάει μέρα νύχτα. Όσο για το συγκεκριμένο ζήτημα με την πώληση του λιμανιού στους Κινέζους, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς. Ότι το ΚΚΕ έπρεπε να καταγγείλει στον ελληνικό λαό τους αγοραστές από την Κίνα; Ποιο το νόημα; Ποιο στόχο θα εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο; Το να δείξουμε ότι είμαστε εντάξει με την ιδεολογική καθαρότητα; Αδερφέ η ταξική πάλη δεν είναι φιγούρα, επίδειξη ιδεολογικής ευρυμάθειας και επικοινωνιακά τρικ του στυλ “να καταδικάσουμε (???) το κεφαλαιο”, που λέει αφελέστατα ο Led Zeppelin. Έχει συγκεκριμένους στόχους και πρέπει να εντάσσεται στη συγκεκριμένη στρατηγική συγκέντρωσης δυνάμεων γύρω από αιτήματα που οδηγούν στην πάλη για τον σοσιαλισμό. Αν οι Κινέζοι “σύντροφοι” (ούτε για αστείο όμως ε) μπλεχτούν κάποια στιγμή με αυτό το πράγμα, που για να μαι ειλικρινής δεν το αποκλείω αλλα αυτή τη στιγμή απλά δεν το βλέπω, το ξανασυζητάμε το θέμα. A και ούτε η Deutsche Telecom ήταν, προφανώς, ο στόχος στην ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ! Όσοι παζάρεψαν αυτή την πώληση για λογαριασμο της ελληνικής αστικής τάξης (κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, διοίκηση του οργανισμού) ήταν. Το περίεργο η “αντεπαναστατικό” του πράγματος δεν βλέπω.

Παρτ θρι (εντ φάιναλ)

Μεγάλε ίσως ήταν θέμα διατύπωσης. Σε καμια περίπτωση δεν είναι το θέμα να τις συγκρίνουμε και να δούμε ποιος την έχει μεγαλύτερη. Οι εργάτες για να τσακίσουν το κράτος των καπιταλιστών και να οικοδομήσουν τη δικη τους εξουσία πρέπει να είναι οργανωμένοι στο δικό τους κόμμα, το οποιο είναι το κομμουνιστικό κόμμα, και πρέπει να έχει συγκεκριμένες αρχές και ιδεολογία, συγκεκριμένο πρόγραμμα πάλης και στρατηγική, την ικανότητα να τη συνδέει με ζητήματα τακτικής, και επίσης συγκεκριμένες αρχές λειτουργίας/οργάνωση. Στην Ελλάδα υπάρχει ένα τέτοιο κόμμα. Όσοι θέλουν να συστρατευτούν στον αγώνα της εργατικής τάξης για τον σοσιαλισμό οφείλουν να είναι οργανωμένοι σαυτό και να συμβάλλουν στην επεξεργασία του προγράμματος της πολιτικής πάλης που επιδιώκεται να ακολουθήσει η εργατική τάξη σε συμπόρευση με το κόμμα της, αξιοποιώντας τις δυνατότητες να ασκήσει έλεγχο στις αποφάσεις και τις προτάσεις, κριτική κτλ. ΟΠΟΙΟΣ OΜΩΣ παρατάει τον στόχο να συμβάλλει σ’ αυτό το πράγμα (σε εναρμονισμό πάντα με τις αρχές του μαρξισμού-λενινισμού) μέσα σε συλλογικές διαδικασίες και πάει και στήνει δικη του οργάνωση που αντιπαρατίθεται στο κομμουνιστικό κόμμα, μολονότι εξακολουθεί να δηλώνει κομμουνιστής, ε συγγνώμη ρε μάστορα αλλα δεν προσφέρει κάτι στην ταξική πάλη, ισα ισα που πολλές φορες μπορεί ακόμα και να χρησιμοποιηθεί από τον ταξικό εχθρό εναντίον της εργατικής τάξης, του κινήματος της και του κόμματος της. Τραβηγμένο; Λες; Εγώ δε θα το λεγα.

Τώρα ποιος βλέπει φαντάσματα; Τι σε προσέβαλε ακριβώς; Το γεγονός ότι έκανα μια παρατήρηση; Αυτό που κατάλαβες είναι τι, ότι κάθομαι να ψάχνω τα post σου η οποιουδήποτε αλλου για να δω ποιος τη λέει στο ΚΚΕ; Η ότι διαχωρίζω τους χρηστες και το πως τους αντιμετωπίζω με βάση τη γνώμη που έχουν για το ΚΚΕ; Γιατί δεν ισχύει. Και δεν χρειάζεται κιόλας να κάνω “ερευνα” για να διαπιστώσω κάποια πράγματα. Όταν διαβάζω κάτι και κάνει μπαμ τι πιστεύει κάποιος για κάποιο θέμα (εν προκειμένω εσύ για τις θέσεις του ΚΚΕ ας πούμε), τι να κάνω, να το βγάλω απ’ το μυαλό μου και να πω “αυτός δεν ξέρω τι λέει”; Αυτό το πράγμα δεν σημαίνει ότι “ταμπελαρω” μεγάλε. Με όλους συζητάω. Αλλα στην τελική είπα κάτι που δεν ισχύει; Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω γιατί τρελαίνεσαι.

Να σου πω τι θέλω να με τιμάει; Το ότι όπου και με οποιον κι αν βρίσκομαι σε επικοινωνία, είτε πρόσωπο με πρόσωπο είτε μέσω του διαδικτύου, δεν κρύβω τις πολιτικές μου απόψεις και γί αυτά που όλοι εντοπίζουν ως προβλήματα, εγώ προτείνω και τη διέξοδο και δε διστάζω και να φανερώσω την πολιτική μου στράτευση. Για τρίτη φορα λοιπόν, θέλεις να με αντιμετωπίσεις με έντιμο τρόπο (απ’ αυτήν την άποψη) και να συζητήσουμε, ακόμα και να αντιπαρατεθούμε, κακό δεν κάνει, με ισότιμο τρόπο και όχι “μέλος του ΚΚΕ ως. κάποιος που κάτι λέει για κομμουνισμό, ταξική πάλη κτλ. αλλα δεν παίρνει ξεκάθαρη θέση στο διά ταύτα”; Αν έχεις κάποιο ζήτημα να το πεις ανοιχτά πες μου μέσω pm, αλλα εγώ έχω πρόβλημα να συνεχίσω μια συζήτηση που ο άλλος την διεξάγει εκ του ασφαλούς, λυπάμαι.

Και για να τελειώνουμε, ξέρεις ποιος είναι αντικομμουνιστής; Αυτός που συκοφαντεί και πολεμάει την εργατική εξουσία, ειδικά την κρίσιμη στιγμή που αυτή που πρέπει να τσακίσει όλους τους ταξικούς εχθρούς της ώστε να ανοίξει το δρόμο προς την αταξική κοινωνία, όπως έγινε στην ΕΣΣΔ επί Σταλιν. E μα πια.

:lol2::lol2::lol2:

Σύγνώμη ήταν αυθόρμητο…:?
Συγνώμη που επεμβαίνω στα του “οίκου σας”…αδιακριτη μοντ οφ…εγκαταλείπω…:bye:

@ Gracchus

  1. Το ΚΚΕ, φίλτατε, όπως και τα περισσότερα Κομμουνιστικά Κόμματα ανά την υφήλιο, ιδρύθηκε μέσα στις συνθήκες κοσμογονίας που δημιούργησε η Οκτωβριανή Επανάσταση και η δημιουργία του πρώτου εργατικού κράτους στην ιστορία, στην Σοβιετική Ένωση. Λογικό και επόμενο ήταν το κύρος και η ακτινοβολία του κόμματος των μπολσεβίκων να το καταστήσει “φάρο” του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, και από αυτούς τους άρρηκτους δεσμούς που συσφίχθηκαν εκείνη την περιοχή, οι λαοί κέρδισαν πολλά πράγματα και σ’ αυτό είμαι κάθετος. Το ότι εξ’ αιτίας αυτών των δεσμών δεν εκτιμήθηκαν σωστά οι ιδεολογικές παρεκκλίσεις του ΚΚΣΕ, είναι ένα σαφέστατο πρόβλημα και δεν θα αρνηθώ ότι τελικά κόστισε στην υπόθεση του επαναστατικού μετασχηματισμού των κοινωνιών της Δυτικής Ευρώπης κατά κύριο λόγο (αν και θεωρώ όχι στο βαθμό που θέλεις να το παρουσιάσεις, διότι “απολυτοποιεις” τον υποκειμενικό παράγοντα -κόμμα, κίνημα- και υποτιμάς τον “ανικειμενικο” -άνευ προηγουμενου συσπείρωση των αστικών δυνάμεων με αποτέλεσμα το τσάκισμα της επανάστασης, ειδικά στην μεταπολεμική περίοδο), αλλα η σωστή αποτίμηση όλης αυτής της ιστορικής πείρας σε καμια περίπτωση δεν σχετίζεται με τον μηδενισμό της προσφοράς ούτε του ΚΚΕ, ούτε της ΕΣΣΔ, ιδιαιτερα στην περίοδο 1917-1956.

σε αυτα που λες δεν υπαρχει καμια διαφωνια. Αντιθετως ηταν το πλεον λογικο κ αναμενομενο, τα κομμουνιστικα κομματα, οχι μονο της Ευρωπης αλλα κ της υφηλιου, να βαδισουν ακριβως με φαρο το ΚΚΣΕ. Θεωρω οτι ισως ο υποκειμενικος παραγοντας που αναφερεις - κομμα, κινημα- επαιξε μεγαλυτερο ρολο για την παλινορθωση του καπιταλισμου στη Ρωσια, και λιγοτερο η εξωθεν προσπαθεια των αστικων δυναμεων. Εξαλλου μετα το τελος του Β’ Π.Π, τοσο σαφης στρατιωτικη απειλη οπως τα πρωτα 30 χρονια της επαναστασης δεν υπηρχε. Προφανως η διαμαχη ειχε περασει σε αλλο επιπεδο, πιο διπλωματικο αν θες, αλλα περα απο την κουρσα εξοπλισμων, στρατιωτικη απειλη δεν υπηρξε. Αντιθετως, αν σκεφτουμε οτι ρεβιζιονιστικη στροφη εντοπιζεται ηδη απο το 1956 που οδηγησε τελικα στην ( πληρη, γιατι ουσιαστικα ειχε ηδη ξεκινησει) παλινορθωση το 91, μιλαμε για μια περιοδο 30-35 χρονων που αφενος το Κομμα ακροβατουσε, αφετερου το κινημα, η βαση ακολουθουσε αβουλα. Κ ακριβως αυτη η εκ των εσω, απονεκρωση του κινηματος επαιξε ισως κ το μεγαλυτερο ρολο στην καταρρευση. Που ηταν το κινημα τις στιγμες της παλινορθωσης? Γιατι ο λαος δεν αντεδρασε? Γιατι τοσο απαθης?

  1. Για τον εθνικισμό που λες, δεν τίθεται καν θέμα. Το ΚΚΕ αντιτάχθηκε στην Μικρασιατική εκστρατεία, τον μετεμφυλιακό φασισμό, την στρατιωτική δικτατορία, τη διαίρεση των Κυπριων σε “Έλληνες” και “Τούρκους”, την αντιμετώπιση του λαου της “FYROM” ως “γυφτοσκοπιανών, εχθρών της Ελλάδας” και την αντίληψη ότι η νεφελώδης ιδέα του “έθνους” και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων αυτής (που στην ουσία αντιστοιχεί στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της εγχώριας αστικής τάξης και των διεθνών συμμαχων της) έρχεται πάνω από την ειρήνη στην περιοχή (και μάλιστα με τρομακτικό κόστος από τους απανταχού Ελληναράδες στις αρχές της δεκαετίας του '90), την αντιεπιστημονική μέθοδο διδασκαλίας της ιστορίας και την αντίληψη ότι το αντίπαλο δέος στον μεγαλοαστικό εθνικισμό είναι ο εξίσου αστικός κοσμοπολιτισμός, δηλαδή η άλλη όψη του ιδιου νομίσματος, κτλ. κτλ.

Περι Ζουραρι, Καννελης με καλυψες. Οσον αφορα τα υπολοιπα. Τη σταση του ΚΚΕ σε Μικρασια, Β’ ΠΠ, μετεφυλικα χρονια, χουντα δεν την αμφισβητω. Δε θα μπορουσα εξαλλου. Απο εκει και περα στο σημερα, οσον αφορα το Μακεδονικο. Ποια η σταση του ΚΚΕ στο θεμα της ονομασιας? Αρνειται η οχι το απολυτο δικαιωμα της γειτονος χωρας να χρησιμοποιησει το συνταγματικο της ονομα η οχι, ? Το ΚΚΕ αναγνώριζε την ύπαρξη της μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας, όπως και την ύπαρξη μειονότητας στη χώρα μας και εφτασε ποια το 2008 να αναφερει οτι " Την ύπαρξη «μακεδονικής εθνότητας» και «γλώσσας» υποστηρίζει η αμερικανική κυβέρνηση, επιβεβαιώνοντας περίτρανα ότι ενθαρρύνει εθνικισμούς και αδιαλλαξία και εφαρμόζει αποφασιστικά την ιμπεριαλιστική τακτική του «διαίρει και βασίλευε» ( Ριζοσπαστης 8 Απρίλη 2008). Ποια η σταση του ΚΚΕ οσον αφορα τα προβληματα της σλαβοφωνης κοινοτητας (για να μην πω μειονοτητας) στη φλωρινα? Το ΚΚΕ δεν ηταν αυτο που ηδη απο τον Μεσοπολεμο παλευε για Ανεξαρτητη (κ Ενιαια) Μακεδονια? Το ΚΚΕ δεν ηταν που ακολουθωντας τις επιταγες του διεθνισμου, παλεψε για ανεξαρτητη Μακεδονια και κατα την αντισταση/εμφυλιο? (Βλ. ΝΟΦ, ιδρυση σλαβομακεδονικων σχολειων, εκδοσεις στα μακεδονιτικα κλπ).

και συνεχιζω σε νεο ποστ.

  1. Αν θεωρείς ότι η ένταξη των μικροαστικών στρωμάτων στην πολιτική πάλη στο πλευρό της εργατικής τάξης αποτελεί “μικροαστισμό”, μάλλον πρέπει να θεωρείς μικροαστικές και τις θέσεις του Λενιν που στα πρώτα βήματα της ΕΣΣΔ επέτρεψε την μικρή εμπορευματική παραγωγή στα πλαίσια της ΝΕΠ και αρνήθηκε κατηγορηματικά να συναινέσει στην κοινωνικοποίηση της γης, που επέμενε ότι έπρεπε να διανεμηθεί στους ακτήμονες αγρότες να την καλλιεργούν ατομικά η κατά νοικοκυριά, μέχρι να ωριμάσουν οι συνθήκες να ενταχθεί στην σοσιαλιστική/κατεξοχήν κοινωνική παραγωγή. Δεν ξέρω αν ισχύει για σένα, αλλα εγώ ασπάζομαι τις θέσεις του Λενιν και δεν πρόκειται να δεχτώ μια τέτοια ανάγνωση. Αν θεωρείς τους μαγαζάτορες και τους νοικοκυραίους ταξικούς εχθρούς και όχι δυνάμει συμμαχους της εργατικής τάξης, δεν έχεις ιδέα από τη διαλεκτική της σοσιαλιστικής επανάστασης, κι αυτό ισχύει και για τις μη επαναστατικές συνθήκες, δηλαδή την περίοδο που η ταξική πάλη δεν έχει οξυνθεί σε ικανό βαθμό ώστε να πραγματοποιηθεί η ανατροπή της αστικής εξουσίας. Ο παραλληλισμός με τα επεισόδια στο Παρίσι είναι άκυρος. Σε εκείνη την περίπτωση επρόκειτο για το απελπισμένο ξέσπασμα ενός κοινωνικά περιθωριοποιημένου τμήματος της εργατικής τάξης, που δεν έβλεπε πουθενά άλλη διέξοδο σε κάποιο οργανωμένο πολιτικο κίνημα της εργατικής τάξης, το οποιο στην Ελλάδα όμως υπάρχει και παραϋπάρχει, όσο κι αν εσύ μπορεί να μην το βλέπεις, και όσοι κάνουν το επεισόδια αυτό χτυπάνε και κανένα κράτος, εξουσία η δεν ξέρω γω τι, κάτι που δε μου αφήνει άλλη επιλογή απ’ το να συμπεράνω ότι αυτό το προβοκάρισμα είναι σε μεγάλο, τουλάχιστον, βαθμό, συνειδητό και καθοδηγούμενο. Για τους ομοφυλόφιλους ουδέν σχόλιο. Κάποιοι επιμένουμε να ερμηνεύουμε τις πολιτικές εξελίξεις υπό το πρίσμα της ταξικής πάλης και όχι μιας lifestyle αντίληψης περί “διαφορετικότητας” που στην τελική δεν αφορά σε καμια περίπτωση την εργατική τάξη. Ούτε για τη φρασεολογία έχω να σχολιάσω κάτι. Αν εσύ κρίνεις ένα κόμμα από το πως λέει κάτι κι όχι τι είναι αυτό το “κάτι” που λέει, δικό σου πρόβλημα. Το ζήτημα είναι η ουσία -για μένα.

Η Νεα Οικονομικη Πολιτικη, μονο μικροαστικη δεν ηταν. Σιγουρα ηταν μια παραχωρηση, αλλα ενας απαραιτητος τακτικισμος, καθως η χωρα εβγαινε απο μια μακρα περιοδο πολεμου (A’ ΠΠ, οκτωβριανη επανασταση, εμφυλιος), με κατεστραμενη οικονομια, με ανυπαρκτες υποδομες κλπ , ποσο μαλλον σε μια καθυστερημενη οικονομικα χωρα οπως η Ρωσσια. Ηταν μια απαραιτητη κινηση ωστε να ορθοποδησει οι οικονομια. Γιαυτο εξαλλου θεωρειται τοσο απο μαρξιστες οσο και απο αστους οικονομολογους, μια ευφυης κινηση. Η μικροαστικη ταξη μπορει να αποτελεσει δυνητικα, ειτε συμμαχο της εργατικης ειτε εχθρο. Αργοτερα μιλας και για αταξικη κοινωνια επι Σταλιν. Μα ακριβως κ επι Σταλιν δεν η ταξικη διαρθρωση της (σοβιετικης ) κοινωνιας ηταν σαφης. Για παραδειγμα στα μεγαλα στεγαστικα προγραμματα κατα την διαρκεια των πενταετων πλανων, προτεραιοτητα στη παροχη στεγασης ειχαν πρωτα οι εργατες κ ακολουθουσαν μικροαστοι πρωην εμποροι, νεπμεν και τελευταιοι οι μπουρζουαδες. Εξαλλου ηταν αδυνατο σε τοσο λιγο χρονικο διαστημα να εξαλειψεις τις ταξεις.

Οσον αφορα την εξεργεση των παρισινων προαστιων να σου εξηγησω τι εννοω. Κ εκει η κατασταση ξεφυγε, και περασαμε σε μια κατασταση καταστροφων, πλιατσικων κλπ. Κ μην ξεχναμε επισης οτι φορεας της εξεργεσης ηταν το λουμπεν προλεταριατο (μεταναστε η μη). Κ τι το κανεις το λουμπεν προλεταριατο σαν μαρξιστης - λενινιστης? Το τσακιζεις. Το ΚΚΕ (και καλως επραξε για μενα) σταθηκε αλληλεγγυο σε αυτους που κατεστρεφαν , που πλιατσικολογουσαν, γιατι μην ξεχναμε οτι ηταν κ ειναι θυματα ενος ολο και πιο αγριου καπιταλισμου. Στην Ελλαδα αντιθετως, οσο κ αν η προσφατη αναταραχη, στηριχθηκε και σε μη “κινηματικους” παραγοντες, δεν ειδα το ΚΚΕ να σταθει αλληλεγγυο σε μεταναστες που πλιατσικολογουσαν τον μικρο εμπορο, γιατι πολυ απλα βρισκονταν σε κατασταση απολυτης ενδειας. Λουμπεν κ οι μεν λουμπεν και οι δε. Αλλα εδω αλληλεγγυη οχι? Και αν ναι, οχι φανερη. Γιατι η επιδραση στο εκλογικο κομματι των μικροεμπορων θα ηταν αναμενομενη. Οσον αφορα το θεμα με τους ομοφυλοφιλους να σου θυμησω οτι το ΚΚΕ δηλωσε την αρνηση του στην ενταξη των ομοφυλων ζευγαριων στο συμφωνο ελευθερης συμβιωσης, ανοιγοντας το δρομο στο μελλον και για θεσμοθετηση ομοφυλου γαμου. Οπως δηλωσε κ ο βουλευτης κ. Σκυλλακος : “Ο θεσμός του γάμου προέκυψε από την ανάγκη της προστασίας των παιδιών και της
γυναίκας και της εξασφάλισης της αναπαραγωγής και της διαιώνισης του είδους.” Ταυτιση με τη ορθοδοξη εκκλησια δε το περιμενα ποτε. Υπαρχει κ ενα βιβλιο που λεγεται “Η καταγωγή της Οικογένειας, της Ατομικής Ιδιοκτησίας και του Κράτους” του κολλητου του Μαρξ. Νομιζω το ξερεις πολυ καλα.

  1. Ο ρεφορμισμός συνισταται στην αντίληψη ότι το εργατικό κίνημα πρέπει να εξυπηρετεί την κατάληψη της αστικής εξουσίας και όχι το τσάκισμα της και την αντικατάσταση της από την εργατική εξουσία με τη μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου. Αυτή την αντίληψη, που στην Ελλάδα εκφράζεται κατά βάση από τον Συνασπισμό (αλλα και από άλλες πολιτικές δυνάμεις με μηδαμινή απήχηση στους εργάτες, κάποτε “αυτοπροσδιοριζομενες” ως “ριζοσπαστικές” η ακόμα και “κομμουνιστικές”, συνεργαζόμενες, πολλές απ’ αυτές, με τον Συνασπισμό), και το ΚΚΕ την πολεμάει μέρα νύχτα. Όσο για το συγκεκριμένο ζήτημα με την πώληση του λιμανιού στους Κινέζους, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς εννοείς. Ότι το ΚΚΕ έπρεπε να καταγγείλει στον ελληνικό λαό τους αγοραστές από την Κίνα; Ποιο το νόημα; Ποιο στόχο θα εξυπηρετούσε κάτι τέτοιο; Το να δείξουμε ότι είμαστε εντάξει με την ιδεολογική καθαρότητα; Αδερφέ η ταξική πάλη δεν είναι φιγούρα, επίδειξη ιδεολογικής ευρυμάθειας και επικοινωνιακά τρικ του στυλ “να καταδικάσουμε (???) το κεφαλαιο”, που λέει αφελέστατα ο Led Zeppelin. Έχει συγκεκριμένους στόχους και πρέπει να εντάσσεται στη συγκεκριμένη στρατηγική συγκέντρωσης δυνάμεων γύρω από αιτήματα που οδηγούν στην πάλη για τον σοσιαλισμό. Αν οι Κινέζοι “σύντροφοι” (ούτε για αστείο όμως ε) μπλεχτούν κάποια στιγμή με αυτό το πράγμα, που για να μαι ειλικρινής δεν το αποκλείω αλλα αυτή τη στιγμή απλά δεν το βλέπω, το ξανασυζητάμε το θέμα. A και ούτε η Deutsche Telecom ήταν, προφανώς, ο στόχος στην ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ! Όσοι παζάρεψαν αυτή την πώληση για λογαριασμο της ελληνικής αστικής τάξης (κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση, διοίκηση του οργανισμού) ήταν. Το περίεργο η “αντεπαναστατικό” του πράγματος δεν βλέπω.

Κ παμε στο θεμα του ρεφορμισμου. Εδω μιλαει η ιστορια, Να σου θυμησω λοιπον την συμφωνια της Βαρκιζας. Σε μια χρονικη στιγμη που εχεις τον ελεγχο της υπαιθρου, τη στρατιωτικη υπεροχη και την υποστηριξη της πλειοψηφιας του ελληνικου λαου, τι κανεις? Δεχεσαι να συνδιαλεχθεις με τους αστους πολιτικους που οταν ξεσπασε ο πολεςμο;, εγκατελειψαν τη χωρα με την ουρα κατω απο τα σκελια και μετα γυρισαν να ζητησουν αυτο που παρατησαν και δικαιωματικα πια δεν τους ανηκε. Την εξουσια. Και δε φτανει που δεχεσαι να συνδιαλεχθεις αλλα φευγεις κ κατα κρατος ηττημενος. Αν αυτο δεν ειναι ρεφορμιστικη πολιτικη τοτε τι ειναι? Αλλα ενταξει, πηγα πολυ πισω και οσο ναναι η ηγεσια της εποχης (Ζαχαριαδης, Βλαντας, Σιαντος κ.α. ) αποκυρηχθηκε απο το κομμα στη συνεχεια, ισως ενδειξη αναγνωρισης του εγκληματος που λεγεται Βαρκιζα. Κατι ηξερε ο Αρης αλλα το κομμα δεν τον ακουσε, και οδηγηθηκε στον εμφυλιο, εν μεσω δεξιας τρομοκρατιας, οταν πια ειχε χασει το πλεονεκτημα.

Ας ερθουμε πιο κοντα στο σημερα. Επι εποχης Φλωρακη. 1974. Και ο Χαριλαος Φλωρακης δηλωνει υπευθυνα : " οτι αι αρχαι του Κομμουνιστικου Κομματος Ελλαδος αντιτιθενται προς πασα ενεργειαν, αποσκοποπουσα εις την βιαια καταληψιν της εξουσιας ή την ανατροπη του Ελευθερου Δημοκρατικου Πολιτευματος"

Να καταλαβω τον αναγκαστικο τακτικισμο, ωστε να σταματησει η διωξη χιλιαδων κομμουνιστων. Αλλα αυτο δεν παυει να σημαινει οτι εχουμε αποκυρηξη της επαναστατικης βιας, της ενοπλης παλης. Δεν φτανει ομως αυτο αλλα δηλωνεις και υποταγη στο Ελευθερο Δημοκρατικο Πολιτευμα, κοινως στην αστικη δημοκρατια. Πως λοιπον θα οδηγησεις την Ελλαδα στο σοσιαλισμο? Μεσω του αστικου κοινοβουλιου ? Μα αυτο δεν ειναι τυπικη σοσιαλδημοκρατικη παρεκλιση? Η μηπως θα οδηγηθουμε στην Δικτατορια του προλεταριατου μεσω της εκλογικης διαδικασιας? Ρεφορμισμος λοιπον. Κ σιγουρα στη ζωη θα υπαρχουν ακομη μελη της τοτε ΚΕ. Αυτοι θα μπορουσαν να μας εξηγησουν καλυτερα.

Κοιτα , το ΚΚΕ κανει μια προσπαθεια να εξετασει το τι εφταιξε και επεσε η ΕΣΣΔ. Το κανει λιγο βεβαια εκ του ασφαλους, γιατι κριτικη εν καιρω υπαρξης της ΕΣΣΔ, θα σημαινε αντιδραση του ΚΚΣΕ, αλλαγη ηγεσιας στο ΚΚΕ και ταυτιση παλι με τις πολιτικες του ΚΚΣΕ. Κ αυτο το ξερεις καλυτερα απο μενα. Απο εκει και περα αν το ΚΚΕ θελει πραγματικα να ειναι ειλικρινες, κυριως απεναντι στον εαυτο του, τοσο για την δικια του πορεια, οσο και για την πορεια της ΕΣΣΔ, θα πρεπει να εχει την δυναμη να τοποθετηθει ξεκαθαρα εκ νεου σε λαθη του παρλθοντος (Βαρκιζα, υποθεση πλουμπιδη, ΟΠΛΑ, Τασκενδη,Μπουλγκες, παρεμβασεις ΚΚΣΕ στα εσωτεικα του ΚΚΕ, κ.α.) οσον αφορα τα των εσω. Το ιδο θα πρεπει να κανει οσον αφορα και την κριτικη αποτιμηση της πορειας της ΕΣΣΔ (Δικες Μοσχας, Γκουλαγκ, προσωπολατρεια, ρεβιζιονισμος κλπ).

Προσωπικα με καλυπτει το κειμενο του καθηγητη Γ. Ρουση που δημοσιευτηκε και στον ριζοσπαστη : [SPOILER]Θέσεις του ΚΚΕ και σοσιαλισμός
Στόχος τούτου του άρθρου είναι να καταδειχτεί ότι η πολύπλευρα επιζήμια υπεράσπιση της σταλινικής περιόδου (1) από την Κ.Ε. του ΚΚΕ, έτσι όπως αυτή απορρέει από τις Θέσεις της για το 18ο Συνέδριο, εκτός των άλλων επηρεάζει και τη γενικότερη περί σοσιαλισμού αντίληψή της.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΣΗΣ

1 Κατ’ αρχήν εκτιμώ ως ιδιαιτέρως θετικό ότι το ΚΚΕ είναι από τα λίγα, αν όχι το μοναδικό δυτικοευρωπαϊκό Κομμουνιστικό Κόμμα που συνεχίζει να υποστηρίζει την αναγκαιότητα του σοσιαλισμού και διακηρύσσει ότι «έχουν ωριμάσει πλήρως οι υλικές προϋποθέσεις που κάνουν αναγκαίο το πέρασμα σε ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα». (θέση 31)

Επίσης, θεωρώ ορθές τη θέση (2) ότι «ο σοσιαλισμός (δεν) είναι ένας σχετικά αυτόνομος κοινωνικοοικονομικός σχηματισμός», αλλά «ανώριμος, πρώιμος κομμουνισμός» , τη θέση (3) ότι η σοσιαλιστική οικοδόμηση είναι «μια ενιαία διαδικασία» , τη θέση (38) περί εργατικού-κοινωνικού ελέγχου και περί διασφάλισης της κριτικής και των καταγγελιών των αυθαιρεσιών, τον χαρακτηρισμό του σοσιαλισμού ως προς το περιεχόμενό του ως δικτατορίας του προλεταριάτου. (θέση, 2 και 38)

2 Ομως, δυστυχώς, το περιεχόμενο του σοσιαλισμού προσδιορίζεται στις θέσεις από ένα συνδυασμό από τη μια -και ορθά- των κατά τους κλασικούς γενικών χαρακτηριστικών του και από την άλλη -και εσφαλμένα- από:

  • Την αναγωγή σε γενικές αρχές του σοσιαλισμού, ιδιαιτεροτήτων της κατά Λένιν «ιδιόμορφης» λόγω «μεγάλης καθυστέρησης» (2) κατάστασης της Ρωσίας.
  • Τη θετική κυρίως εκτίμηση της σταλινικής περιόδου.

Ενδεικτικά για την τεκμηρίωση των παραπάνω είναι:

  • Το ότι στις θέσεις δεν ορίζεται πουθενά ο κομμουνισμός ως κυριαρχία της ελεύθερης δραστηριότητας αυτοσκοπού απέναντι στην καταναγκαστική εργασία (3), έτσι ώστε να είναι σαφές το οραματικό ζητούμενο και να μην είναι δυνατή η κατεξοχήν οπορτουνιστική, ρεφορμιστική, σταλινική μετατροπή των μέσων σε αυτοσκοπό.
  • Το ότι δεν διευκρινίζεται ότι ο σοσιαλισμός, παρά την όποια αναπόφευκτη αρχική μετεπαναστατική σκληρότητα (4), παρά τα όποια ως προς αυτό σκαμπανεβάσματα (5), αποτελεί εξ ορισμού περίοδο άμβλυνσης και όχι όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων, περίοδο άμβλυνσης της ταξικής πάλης και συνεπαγόμενα περίοδο απονέκρωσης του κράτους, και όχι ενίσχυσής του όπως συνέβη κατά τη σταλινική περίοδο.
  • Η τεκμηρίωση της αναγκαιότητας ύπαρξης του σοσιαλιστικού κράτους που είναι διάχυτη στις Θέσεις και συγκεκριμενοποιείται στη θέση 2, με βάση την οποία ο σοσιαλισμός είναι κυρίως μια περίοδος διαρκούς πάλης για την εξάλειψη της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, απόρροια και αυτή της θετικής εκτίμησης της σταλινικής περιόδου και της παραγνώρισης του σημερινού επίπεδου κοινωνικοποίησης της παραγωγής στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.
  • Το ότι σαν απόρροια του μεθοδολογικού τεχνάσματος της αποκλειστικής αναφοράς στην οικονομία, που υιοθετήθηκε για να τεκμηριωθεί η υποστήριξη της σταλινικής περιόδου, οι Θέσεις από 2 έως και 8, στις οποίες υποτίθεται ότι προσδιορίζεται θεωρητικά το περιεχόμενο του σοσιαλισμού, χαρακτηρίζονται από οικονομισμό και δεν υπάρχει σε αυτές ούτε μία αράδα για την ανώτερη σοσιαλιστική δημοκρατία. (6)
  • Η παντελής έλλειψη αναφοράς στη δυνατότητα καπιταλιστικής παλινόρθωσης χάρη σε μια από τα πάνω «ασιατικού» τύπου γραφειοκρατική απόσπαση, απόρροια των παραβιάσεων της σοσιαλιστικής δημοκρατίας.
  • Η παράλειψη από τη θέση 31 της αναφοράς του Λένιν περί «ελλιπών» επί μέρους σοσιαλισμών που υπήρχε στο προηγούμενο κείμενο της Κ.Ε., παράλειψη η οποία στοχεύει να ενισχύει τη σταλινική αντίληψη περί σοσιαλισμού σε μία μόνον χώρα (7), μια αντίληψη που έρχεται σε κάθετη αντίθεση τόσο με τους κλασικούς (8) όσο και με τον Λένιν για τον οποίο η τελική νίκη του σοσιαλισμού σε μία χώρα είναι αδύνατη» (9) και «δεν μπορεί να νοηθεί νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης σε μια μόνο χώρα» (10) .
  • Και τέλος, η ίδια η προσπάθεια δικαιολόγησης και ένταξης στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού των κραυγαλέων παραβιάσεων της σοσιαλιστικής νομιμότητας της σταλινικής της περιόδου.

3 Ας θυμηθούμε ότι για τους κλασικούς αυτή η κατώτερη φάση της κομμουνιστικής κοινωνίας, η οποία και δεν έχει κανένα νόημα ως αυτοσκοπός (11), είναι κατ’ αρχήν αναγκαία από φιλοσοφική σκοπιά, διότι στο πλαίσιο της εγελιανής μήτρας μαρξιστικής διαλεκτικής, για να προκύψει το καινούριο μέσα από τις αντιθέσεις του παλιού, χρειάζεται να παρεμβληθεί μια μεσολάβηση.

Πέραν τούτου όμως, η αναγκαιότητα αυτή η σοσιαλιστική φάση να έχει στοιχεία κράτους, δηλαδή καταναγκασμού, προκύπτει όσον αφορά στην απεύθυνσή του προς τους αντιπάλους της εργατικής τάξης από:

  • Την αναγκαιότητα καταστολής της ισχνής μειοψηφίας των τέως κεφαλαιοκρατών και των μικροαστών συνοδοιπόρων τους. Στην προκείμενη βεβαίως, περίπτωση δεν έχουμε να κάνουμε με καθαυτό κράτος, το οποίο με την πράξη και μόνον της κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής εκτελεί την τελευταία του πράξη. (12)
    Γι’ αυτό άλλωστε, όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί και ο Λένιν, «δεν είναι μόνον η βία ούτε κατά κύριο λόγο η βία που αποτελεί το βάθρο της δικτατορίας του προλεταριάτου». (13)
  • Την αναγκαιότητα αντιμετώπισης της όποιας διεθνούς αντίδρασης.

4 Οσον αφορά την προς την ίδια την εργατική τάξη απεύθυνσή του, η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού προκύπτει από:

  • Την οικονομική καθυστέρηση, ή διαφορετικά την ανεπάρκεια της ανάπτυξης των υλικών παραγωγικών δυνάμεων, η οποία δεν επιτρέπει να εφαρμοστεί άμεσα η αρχή «από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του», οπότε η ανάγκη τήρησης του ίσου (14) -απέναντι στην εργασία δίκαιου- απαιτεί την ύπαρξη μιας κάποιας εξουσίας, μιας κάποιας μορφής καταναγκασμού.
  • Το ότι η κοινωνία, εργατικής τάξης συμπεριλαμβανομένης, δεν μπορεί να απαλλαγεί από τη μια μέρα στην άλλη από τα ηθικά και πνευματικά σημάδια της παλιάς κοινωνίας. (15)

5 Σήμερα, λοιπόν, στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες ο σοσιαλισμός, όσον αφορά στην ίδια την εργατική τάξη, είναι αναγκαίος κυρίως γι’ αυτόν τον τελευταίο λόγο, και όχι τόσο για να αναπτυχθούν οι υλικές παραγωγικές δυνάμεις έτσι ώστε αυτές να ανταποκρίνονται ουσιαστικά και όχι μόνον τυπικά στον κομμουνιστικό τρόπο παραγωγής.

Και από αυτήν τη σκοπιά, στις σύγχρονες αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες από τη μια μπορεί να μην είναι τόσο εύκολο να αρχίσει η επανάσταση όπως ήταν στη Ρωσία, που ήταν «σαν να σηκώνεις ένα πούπουλο» (16), θα είναι όμως πιο εύκολο να συνεχιστεί απ’ ό,τι εκεί. (17)

Αλλοι λόγοι, που ταυτόχρονα σηματοδοτούν και το περιεχόμενο του σύγχρονου σοσιαλισμού, είναι ότι:

  • Οι διαφορές ανάμεσα σε κυρίως πνευματική και κυρίως χειρονακτική εργασία και ο στενός καταμερισμός εργασίας είναι δυνατόν να ξεπεραστούν πιο εύκολα χάρη στις νέες τεχνολογίες και πιο ειδικά στη διανοουμενοποίηση της εργασίας.
  • Το επίπεδο της κοινωνικοποίησης της παραγωγής σε όλους τους τομείς είναι ασύγκριτα πιο υψηλό και, κατά συνέπεια, δεν θα υπάρχουν οι δυσκολίες που προέκυπταν από την πολυδιάσπαση της ιδιοκτησίας στη Ρωσία.
  • Υπάρχει πιο άμεσα η δυνατότητα έτσι ώστε ο κύκλος των παροχών που αποδίδονται ανάλογα με τις ανάγκες να είναι κατά πολύ ευρύτερος.
  • Μπορεί να περιοριστεί άμεσα και δραστικά ο καταναγκαστικός εργάσιμος χρόνος και να αυξηθεί η ανεμπόδιστη ελεύθερη δραστηριότητα.
  • Το σύγχρονο επίπεδο της παγκοσμιοποίησης διευκολύνει έτσι ώστε και ο σοσιαλισμός να προσλάβει έναν παγκόσμιο χαρακτήρα.
  • Η ίδια η διαμόρφωση των κοινωνικών προσωπικοτήτων σε κομμουνιστική κατεύθυνση μπορεί να διευκολυνθεί από το γεγονός ότι η μορφή της αφηρημένης εργασίας, παραγωγού αξίας, θα τείνει να εξαφανιστεί.
  • Ταυτόχρονα, ο ίδιος ο περιορισμός της διάρκειας της σοσιαλιστικής μετάβασης περιορίζει τους κινδύνους απόσπασης των διαχειριστών από την κοινωνία, οι οποίοι πάντοτε εγκυμονούν μια και οι επαναστάτες δεν είναι άνοσοι απέναντι στον δαίμονα της εξουσίας (18).

6 Συμπερασματικά υποστηρίζω ότι ο σοσιαλισμός είναι πιο επίκαιρος από ποτέ, διότι είναι πιο επίκαιρη από ποτέ η κομμουνιστική χειραφέτηση, η οποία και τον νοηματοδοτεί. Ταυτόχρονα, όμως, ο σύγχρονος σοσιαλισμός, πέρα από τα γενικά χαρακτηριστικά που του προσέδωσαν οι κλασικοί, μπορεί να εντάσσεται πιο άμεσα στον κομμουνιστικό σχηματισμό, και βεβαίως καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με τις εγκληματικές παραβιάσεις της σταλινικής περιόδου.[/SPOILER]

Δηλαδή οι αγωνιστές που στα μέσα της δεκαετίας του `60 αντιτάχθηκαν στην τρομοκρατία που ασκήθηκε από ρεβιζιονιστές και Κολιγιάννηδες και ίδρυσε την ΟΜΛΕ δεν προσέφερε τίποτα στην ταξική πάλη…
Ε ρε γλέντια…

Nα μου επιτρεψεις να διαφωνησω σε αυτο το κομματι εχοντας κιολας μιλησει με αρκετους κατοικους του νομου Φλωρινας σχετικα με αυτο το ζητημα.
Μακεδονικο εθνος εχει παψει να υπαρχει εδω και καμποσες χιλιαδες χρονια για να παρουμε τα πραγματα απο την αρχη. Τα φυλετικα οι Μακεδονες οριζονταν σαν κοινης καταγωγης (Δωρικα φυλα) με τους υπολοιπους Ελληνες με κοινη γλωσσα και αρρηκτη αλληλεπιδραση σε πολιτιστικους, θρησκευτικους και μορφωτικους τομεις. Οι Σλαβοι εμφανιστικαν στην Βαλκανικη χερσονησο σαν μια ομογενης φυλετικη ομαδα τον 6ο αιωνα μ.Χ.

Ο ορος “Μακεδονικο ΕΘΝΟΣ” σαν μια ξεχωριστη εθνικη ομαδα απο τα Ελληνικα, Σλαβικοβουλγαρικα και Αλβανικα εθνη, εμφανιστικε πολυ αργοτερα (20ος αιωνας). Η αναφορα πιο πριν ως “Μακεδονας” αποτελουσε τοπικιστικο προσδιορισμο οπως ειναι δηλαδη και το “Κρητικος”.

Η μεγαλη φαρσα εχει να κανει με την αποκαλουμενη “Μακεδονικη γλωσσα”. Εδω εχουμε να κανουμε με αστειοτητες καθοτι στην ουσια προκειται για διαλεχτο των Βουλγαρικων κατι σαν την διαφορα μεταξυ νεοελληνικης ομιλουμενης στην Ελλαδα και των Ελληνικων που ομιλουνται στην Κυπρο. Μαλιστα σε συζητησεις που ειχα με ατομα που ξερουν Βουλγαρικα που ειπαν οτι οι διαφορες τους ειναι ακομα μικροτερες.

Για τα ζητηματα της σλαβοφωνης κοινοτητας/μειονοτητας στην Φλωρινα. Κατ’αρχας εχω μιλησει με αρκετους σε χωρια της παραμεθωριου λογω μιας δουλειας που εκανα το καλοκαιρι. Πολλους σε εκεινα τα χωρια τους ακουσα να μιλανε και μια αλλη γλωσσα και οταν τους ρωτησα τι γλωσσα μιλανε μου ειπαν σε απταιστα Ελληνικα “Βουλγαρικα”. Κατ’αρχας ηταν ολοι τους ατομα μεγαλης ηλικιας και μου εξηγησαν οτι στα παιδικα τους χρονια κατοικουσαν μαζι με Βουλγαρικους πληθυσμους και ηξεραν και οι δυο κοινοτητες και Ελληνικα αλλα και Βουλγαρικα. Υποψιν οτι τα Ελληνικα οπως ειπα και πριν τα μιλουσαν απταιστα, μητρικη γλωσσα. Παρομοιες περιπτωσεις ειχαμε και επι εποχης Τουρκοκρατιας.
Οσους ρωτησα περι τι εθνικοτητας ειναι μου απαντησαν “Ελληνες”, ουτε Βουλγαροι ουτε αστειοτητες τυπου “Μακεδονες”. Ο διαχωρισμος αυτων των δυο κοινοτητων εγινε σε πρωτη φαση στους Βαλκανικους πολεμους και φυσικα ο οριστικος διαχωρισμος εγινε επι εμφυλιου με πολλους σλαβοφωνους Ελληνες να μεταναστευουν στην τοτε Γιουγκοσλαβια.

Επισης περι προβληματων, εχω κοντινα μου ατομα με καταγωγη απο τα χωρια γυρω απο τις Πρεσπες και μπορω να σε διαβεβαιωσω οτι δεν υπαρχει καποιο μειζον εκπεφρασμενο προβλημα των εκει κοινοτητων σχετιζομενο με μειονοτητες καθοτι δεν υπαρχει καμμια τετοια! Δεν υπαρχουν δηλαδη χωρια Σλαβων και χωρια Ελληνων. Ολοι εκει αυτοπροσδιοριζονται σαν Ελληνες αλλα με την πλεοψηφια των ηλικιωμενων εκει να γνωριζει και τα Βουλγαρικα. Δεν υπαρχει δηλαδη μια αναλογη περιπτωση με αυτη των Ρομ και των Πομακων στην Θρακη. Στο λεω δηλαδη οτι αν πας σε ενα χωριο εκει ειναι σαν να πας σε ενα οποιοδηπωτε χωριο της Ελλαδας.

Τωρα θα μου πεις γιατι σκιζουν τα βυζια τους οι βορειοι γειτονες να ονομαζονται Μακεδονες και η χωρα τους Μακεδονια. Εχει φυσικα εξηγηση. Ενα 60-70% του πληθυσμου εκει ειναι Σλαβοι Βουλγαρικης καταγωγης κυριως ενω οι υπολοιποι ειναι Αλβανοι. Με την διασπαση της ενωμενης Γιουγκοσλαβιας, τα Σκοπια ηταν το μοναδικο νεοσυστατο κρατος χωρις διακριτη και ομογενης εθνικη ταυτοτητα. Δεν ηταν δηλαδη σαν τους Κροατες και τους Βοσνιους σε καμμια περιπτωση. Ο αμεσα ορατος κινδυνος ηταν ενα μεγαλο μερος των Σκοπιων να προσαρτηθει στην Βουλγαρια και το υπολοιπο στην Αλβανια βαση των εθνικων πληθυσμων που κατοικουσαν στην εκαστοτε περιοχη. Αυτος ο κινδυνος φυσικα και υπαρχει ακομα και για αυτο προσπαθουν οι πολιτικοι ηγετες να προσδωσουν μια εθνικη ταυτοτητα (με ξεχωριστη γλωσσα κιολας) με σκοπο να διαφοροποιηθουνε σαφως απο τους γειτονες τους. Θελανε να πετυχουν μια κοινη εθνικη συνειδηση και να τονωσουν σε μεγαλο βαθμο το εθνικιστικο φρονημα κατι που αμα κρινω απο τις εκει διαδηλωσεις λιγους μηνες πριν το πετυχαν.
Βεβαια υπαρχει και η αλλη οψη του νομισματος και αυτην ειναι οι αλβανικοι πληθυσμοι εκει(οι οποιοι δεν ειναι και αμελητεοι) οι οποιοι εξακολουθουν να αυτοπροσδιοριζονται σαν Αλβανοι! Το ιδιο ισχυει βεβαια και με τους ΣΗΜΕΡΙΝΟΥΣ Κοσσοβαρους. Και λεω σημερινους γιατι μεχρι πριν απο λιγες δεκαετιες το Κοσσοβο αποτελουσε την καρδια της Σερβιας και καμμια σχεση με τον ολοκληρωτικα αλβανικο πληθυσμο απο τον οποιο κατοικειται σημερα.

Ως εκ τουτου και για να επανελθω απο εκει που ξεκινησε ολο αυτο το μακρυναρι, συμφωνω με τις θεσεις του ΚΚΕ επι του θεματος καθοτι πραγματι εχουμε να κανουμε με εναν ψευδεπιγραφο εθνικο και γλωσσικο προσδιορισμο. Οσον αφορα τωρα το πως οριζοταν εδαφικα η Μακεδονια, ναι, εδαφη της υπαρχαν και στην σημερινη Βουλγαρια αλλα και στα σημερινα Σκοπια. Αλλα αυτο απεχει πολυ απο το να μπορει να κατοχυρωσει ενα κρατος σαν την ΠΓΔΜ τον ορο “Μακεδονικος” για το κρατος, γλωσσα και πολιτη του. Καλος και ο εθνικος αυτοπροσδιορισμος αλλα οχι στο σημειο του να εξυπηρετει τετοιου ειδους σκοπους εις βαρος και των γειτονων κιολας.

Να παρει, βιβλιο εγραψα παλι αλλα τετοιου ειδους ιστορικοκοινωνικα ζητηματα ειναι η αδυναμια μου.:stuck_out_tongue:

Παρακολουθώ με ενδιαφέρον την κουβέντα σας ως τώρα και νομίζω πως εδώ έχει φτάσει σε ένα κομβικό σημείο:
Oυσιαστικά ο χρήστης Isis εκφράζει εδώ την πίστη του στην ένοπλη βία και τις “συνταγματικές εκτροπές” και προσάπτει στο ΚΚΕ την δήλωση σεβασμού στο σύνταγμα και στο ελεύθερο δημοκρατικό πολίτευμα.
Περιμένω με πολύ ενδιαφέρον την απάντηση του Γκράκχου και μετά θα ξαναποστάρω σχετικά με το θέμα.

Ειδικα στο συγκεκριμενο κομματι δεν αναφερω πουθενα την πιστη μου η μη στην ενοπλη βια και τις “συνταγματικες εκτροπες” οπως αναφερεις. Κ απορω πως εβγαλες αυτο το συμπερασμα. Αλλα παμε παλι απο την αρχη. Ειμαι ΚΑΤΑ της βιας. ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ!

Αυτο που κανω ειναι να αναφερω οτι το ΚΚΕ το 1974 δηλωσε επισημα σεβασμο στο αστικο δημοκρατικο πολιτευμα, αποκυρρησοντας ταυτοχρονα την βιαια καταλυση του. Ιστορικα εχει αποδειχθει οτι το περασμα απο ενα κοινωνικο συστημα σε ενα αλλο εγινε με επανασταση. Καλως η κακως σε μια επανασταση, η κοινωνια που πεθαινει αντιδρα βιαια εναντια της κοινωνιας που ερχεται. Κ αυτο ειναι ιστορικος νομος. Η ιστορία έδειξε ότι καμιά βαθιά κοινωνική επανάσταση δεν είναι δυνατή χωρίς μαζική πολιτική δράση, χωρίς εφαρμογή καταναγκαστικών μέτρων κατά των εκμεταλλευτών, χωρίς ορισμένη μορφή βίας.

Κ αυτη η αστικη δημοκρατια στην οποια ζεις απο επανασταση προεκυψε. Ηταν οι αστοι επαναστατες θιασωτες της βιας?Αν μου απαντησεις θετικα, τότε η Γαλλική Επανάσταση, το καμάρι του γαλλικού διαφωτισμού, δεν ηταν τιποτα αλλο παρα βια, τρομοκρατια.
Εγω αυτο που κανω εδω ειναι να ρωταω το εξης. Πως ενα κομμουνιστικο κομμα, το οποιο θελει να (αυτο)αναφερεται ως επαναστατικο, δηλωνει την υποταγη στο αστικο κρατος? Κ ρωταω την δικατορια του προλεταριατου που ευαγγελιζεται και το περασμα στο σοσιαλισμο πως θα το καταφερει? Μεσω του αστικου κοινοβουλιου η μεσω επαναστασης?

βρηκα ενα ενδιαφερον αρθρο στο ριζοσπαστη, (το οποιο προτεινω στον Mule να διαβασει) οποτε ισως ο γρακχους δεν χρειαστει απαραιτητα να απαντησει. Ισως μονο στον αν θεωρει τη δηλωση φλωρακη ρεφορμιστικη η οχι.

http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=987129&textCriteriaClause=

θα απαντησω και σε metal laws…

να κανω μια ερωτηση…ποιους θεωρειτε οτι σημερα ανηκουν στην αστικη ταξη;;;;;;και γενικα σε ποιες ταξεις χωριζεται η σημερινη κοινωνια μας;;;;εχω αποψη απλως περιμενω και τις δικες σας…

Υπάρχουν πολλά που θα ήθελα να πω στην κουβέντα που έχετε ανοίξει αλλά θα περιοριστώ σε αυτό που αφορά στη δική μου φράση.

Ειλικρινά προβληματίζομαι πολύ τι να απαντήσω. Κι αυτό γιατί στην ουσία αυτά που λες από μόνος σου είναι ο λόγος που θεωρώ το ΚΚΕ τόσο βαθιά συντηρητικό και αντεπαναστατικό, αν θες. Συμφωνώ προφανώς ότι οι εργάτες πρέπει να είναι οργανωμένοι. Αλλά στο δικό τους κόμμα;;; Αυτή είναι η ουσία πάλι; Το κόμμα και η αντιπροσώπευση; Τι έγιναν η αυτοργάνωση, η συμμετοχή, η διοίκηση από τη βάση προς τα πάνω και όχι αντίστροφα; Γι αυτό οι πρωτοβουλίες των μη ενταγμένων βαφτίζονται προβοκάτσια (βλέπε Πολυτεχνείο '73), σωστά; Όποιος δεν ανήκει στο κόμμα σημαίνει ότι έχει παρατήσει τις αρχές του Μαρξισμού-Λενινισμού και τον αγώνα; Αποκλείεται να διαφωνεί ιδεολογικά και πρακτικά με το ΚΚΕ ή μήπως διεκδικείτε και το αλάθητο; Για σένα ταξική πάλη = ΚΚΕ; Ε, αν αυτό δε λέγεται εργολαβία τότε τί λέγεται… Και γιατί να μην είναι ταξική πάλη = ΝΑΡ ή = Μ-Λ, ή = ΑΡΑΝ; Η ιστορικότητα; Δε βλέπω κανένα άλλο επιχείρημά σου πάνω σε αυτό.

Δε σε έπιασα… Τι ακριβώς έγινε επί Στάλιν; Εννοείς ότι το πρόβλημα ήταν τελικά οι συκοφαντίες; Η πολύ ανάλυση και αυτοκριτκή του ΚΚΕ εκεί κατέληξε; Ελπίζω να μην κατάλαβα καλα…

Κωνσταντίνος Τσουκαλάς - ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ, 14/12/2008

http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=55203748

Isis με συγχωρείς αλλά γράφεις αντιφατικά πράγματα:

Άρα τελικά είσαι κατά της βίας αλλά όταν γίνεται “επανάσταση” την δικαιολογείς ή την αποδέχεσαι ως “αναγκαίο κακό”;:-k

Η παραπάνω αναφορά (και το άρθρο που μου πρότεινες να διαβάσω από όπου προέρχεται) είναι κάπως απλουστευτική. Η Γαλλική επανάσταση έγινε ενάντια σε μία απόλυτη, ολοκληρωτική, μοναρχία που με τις συνθήκες που ίσχυαν δεν μπορούσε να ανατραπεί διαφορετικά. Τι σχέση έχει η Γαλλία του “παλαιού καθεστώτος” με τις σύγχρονες δυτικές δημοκρατίες ώστε ο κανείς να υπερασπίζεται την βία ως μέσο πρόσβασης στην εξουσία σε αυτές;
Λάθος τα γράφει ο συντάκτης του “Ριζοσπάστη”, δεν είναι η Γαλλική Επανάσταση ως μεμονωμένο ιστορικό γεγονός το καμάρι του Γαλλικού διαφωτισμού. Το καμάρι του Γαλλικού διαφωτισμού είναι ο διαφωτισμός ο ίδιος και οι βάσεις που έβαλε για την εξέλιξη της Γαλλικής κοινωνίας από τότε μέχρι και σήμερα. Είναι η ευημερία και η ελευθερία που η Γαλλία έφτασε να απολαμβάνει από τα μέσα του 20ού αιώνα και μετά βασισμένη σε αυτές τις ιδέες.
Οι “αστοί επαναστάτες” όπως τους ονομάζεις της Γαλλίας δεν ήταν απλά θιασώτες της βίας όπως προσπαθεί να τους παρουσιάσει ο Ριζοσυντάκτης, για να τους εξομοιώσει με “άλλους”. Άφησαν ως κληρονομιά την “Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη”, ένα κείμενο που μέχρι και σήμερα στη Γαλλία έχει συνταγματική αξία και κατοχυρώνει ως φυσικά δικαιώματα την ελευθερία, την ιδιοκτησία, την ασφάλεια και την αντίσταση στην καταπίεση. Το κείμενο αυτό έχει αποτελέσει βάση για μεταγενέστερα συντάγματα και ορισμούς ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε πολλές χώρες του κόσμου.
Ο Ριζοσυντάκτης και οι ομοϊδεάτες του εξακολουθούν μέχρι και σήμερα να βγάζουν σπυριά με την έννοια της ιδιοκτησίας και υπερασπίζονται την κυριαρχία μίας “τάξης” πάνω στις άλλες. Ας μην προσπαθούν λοιπόν να επικαλεστούν την Γαλλική επανάσταση για να δικαιολογήσουν την βία που απαιτείται να χρησιμοποιήσουν για να πετύχουν οι ίδιοι τους διακηρυγμένους στόχους τους… [-X

Καθολου αντιφαση. Ξεκιναμε δεχομενοι οτι μια επανασταση, πραγματοποιειται με τη συμμετοχη της πλειοψηφιας του λαου. “Επανασταση” χωρις συμμετοχη του λαου δεν ειναι επανασταση αλλα πραξικοπημα.
Συνηθως η επανασταση συνδεεται με το περασμα απο μια Α κοινωνικη κατασταση σε μια Β, την οποια (η επανασταση ) θεωρει ως ανωτερη. Ιστορικα εχει αποδειχθει, ότι η κοινωνια που “φευγει” αντιδρα βιαια στην επερχομενη αλλαγη. Προσεξε, δεν μιλαω απλα για αλλαγη κυβερνησης στα πλαισια της αστικης δημοκρατιας,εν τω προκειμενω. Μιλαω για αλλαγη κοινωνιας. Αλλαγη των παραγωγικων και οικονομικων σχεσεων. Στην περιπτωση αυτη, οι κυριαρχη ταξη της θνησκουσας κοινωνιας, εχοντας μαλιστα στα χερια της την στρατιωτικη ισχυ προφανως θα αντιδρασει βιαια στην επερχομενη κοινωνικη αλλαγη. Εκει μπαινει το ερωτημα πως θα αντιδρασει ο φορεας της αλλαγης, στην ασκηση βιας απο την πλευρα της κυριαρχης ταξης. Θα χρησιμοποιησει βια η οχι?

Τωρα επειδη, εσυ δεχεσαι ως δεδομενο την σημερινη κατασταση, μιας αστικης δημοκρατιας που ασχετα απο την υπαρξη τεραστιων κοινωνικων αντιθεσεων, λειτουργει μεσες ακρες, προφανως και δεν μπορουμε να μιλαμε για επανασταση. Επανασταση δεν γινεται οποτε να’ναι. Δεν υπαρχουν οι συνθηκες. Στην Ελλαδα σημερα ΔΕΝ υπαρχουν, οι λεγομενες προεπαναστατικες συνθηκες.

Παρόλα αυτα η αστικη δημοκρατια εχει δειξει οτι ειναι διαθεσιμη να καταπνιξει και να τσακισει καθε φωνη που ζητα αλλαγη. Δεν μιλαω για τα τελευταια γεγονοτα. Να σε παω πιο πισω. Στην αρχη της μεταπολιτευσης, οπου εβγαινε χιλιαδες κοσμος σε διαδηλωσεις οπου ζητουσε τα αυτονοητα (μισθους, παιδεια, υγεια κλπ) - μιλαμε για διαδηλωσεις 200.000 και βαλε. Κ μαλιστα για ειρηνικες διαδηλωσεις. Εκει η αστικη δημοκρατια λοιπον, τσακιζε τον κοσμο, αναιτια αν θες.
Η ιδια η αστικη δημοκρατια ειναι βιαιη ( ξυλοδαρμος συνταξιουχων, μαθητων, συμμετοχη σε πολεμους κλπ - και δεν ειναι θεμα κυβερνησης, ολες το πραττουν). Περιμενεις λοιπον οταν θα προκυψει μια ουσιαστικη κοινωνικη αλλαγη (που θα θιξει τις παραγωγικες και οικονομικες σχεσεις) να γινει χωρις βια? Ειτε απο την πλευρα της κυριαρχουσας ταξης ειτε απο την πλευρα της επαναστασης .

Το εγραψα παλι ειναι ιστορικος νομος, οτι καθε ουσιαστικη κοινωνικη αλλαγη, ΔΥΣΤΥΧΩΣ συνοδευεται απο βια. Αυτο δε σημαινει ομως οτι οι επαναστατες ειναι υπερμαχοι της βιας. Δε διαφωνω ομως οτι, ακριβως μεσα απο αυτη τη βια μπορει να προκυψει οχι απαραιτητα μια καλυτερη κοινωνια, αλλα ισως και μια χειροτερη.

Και μην το βλεπεις μανιχαιστικα. Αστικη δημοκρατια = καλο. Επανασταση = κακο. Η ιστορια ειναι επιστημη, και δρα χωρις συναισθηματισμους.

Τωρα αν με ρωτας προσωπικα. Αν και θεωρω την αστικη δημοκρατια, δικτατορια (εντιτ : ολιγαρχια μαλλον, γιατι η δικτατορια συνδεεται με στρατιωτικα καθεστωτα) με βελουδινο προσωπο, προφανως δε βλεπω να κλονιζονται τα θεμελια της για τα (αρκετα) επομενα χρονια. Ακριβως γιατι κρατα ακομη καποια δημοκρατικα προσχηματα. Τουλαχιστον μπορω να μιλαω ελευθερα και αυτο ειναι αρκετα σημαντικο. Απλα διαβλεπω μια, αυταρχοποιηση των δυτικων κοινωνιων που δεν ξερω που θα βγαλει σε βαθος χρονου.

εντιτ : οσον αφορα τη συζητηση με το γρακχους, ανεφερα την δηλωση φλωρακη (την οποια δεν εκρινα αρνητικα ουτε κατηγορησα το ΚΚΕ για αυτη, μαλιστα την θεωρησα ως απαριτητη κινηση). Για ποιο λογο την ανεφερα. Στις αρχες του 20ου αιωνα προεκυψαν δυο τασεις στους μαρξιστικους κυκλους. Απο τη μια πλευρα οι επαναστατες μαρξιστες ( οπως οι μπολσεβικοι του Λενιν) και απο την αλλη οι μαρξιστες ρεφορμιστες ( ρευμα του γερμανου σοσιαλδημοκρατη καουτσκυ). Σημειο συγκρουσης ο τροπος με τον οποιο η κοιωνια θα περασει απο τον καπιταλισμο (=αστικη δημοκρατια) στον σοσιαλισμο. Δηλαδη πως θα αλλαξουν οι οικονομικες και παραγωγικες σχεσεις. Οι μεν επαναστατες με επανασταση προφανως, οι δε ρεφορμιστες μεσω του κοινοβουλιου. Εκει προεκυψε μαλιστα και η διαφορα μεταξυ ΚΚ και σοσιαλδημοκρατιας. Εγω ρωτησα τον Γρακχους, απο τη στιγμη που το ΚΚΕ αυτοχαρακτηριζεταιως μαρξιστικο-λενινιστικο-επαναστατικο, πως οα οδηγησει την κοιωνια στο σοσιαλισμο? Με επανασταση η μεσω της κοινοβουλευτικης οδου? Αρα ειναι οντως επαναστατες η ρεφορμιστες. (Ρεφορμισμος : πολιτική τάση εγκατάλειψης της επαναστατικής ανατροπής κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος (επαναστατικός σοσιαλισμός) και αντικατάσταση αυτής με προσπάθεια επίτευξης μεταρρυθμίσεων μέσα από τους κόλπους του ίδιου του κεφαλαιοκρατικού καθεστώτος. Επιπλέον, ο όρος “ρεφορμισμός” από πολιτική άποψη, σημαίνει την ενσωμάτωση της στρατηγικής κομμουνιστικών και γενικότερα αριστερών κομμάτων και οργανώσεων στις ανάγκες του αστικού καπιταλιστικού συστήματος, καθώς απεμπολείται η προοπτική ολικής ρήξης με την αστική εξουσία.)

Κ επισης αν προσεξεις καλυτερα αυτα που εγραψα, πουθενα δεν πηρα θεση ειτε υπερ της επανασταης ειτε υπερ του ρεφορμισμου. Επιλεκτικα ομως εστιασες σε σημεια, αντι να διαβασεις προσεκτικα το ολο κειμενο.

εντιτ 2 : υπαρχουν κ θεματα προς απαντηση (metal laws & starstruck). Θα μας κυνησουν οι μοντς.

κ εγώ παρακολουθώ τη συζήτηση, αλλά καλό θα ήταν να συντομεύατε κ να κλείνατε το θέμα

υπενθυμίζω πως το τόπικ λέγεται "πολιτικές εξελίξεις"¨κ όχι ΚΚΕ κ αριστερά…

παρακαλώ ολοκληρώστε να επιστρέψουμε στα θέματά μας