:lol::lol::lol:
μπορει να ειμαστε οντως οφφ-τοπικ, αλλα τουλαχιστον γραφουμε κατι της προκοπης.
σωστά, αλλά επειδή ξέρω οτι δεν πρόκειται να καταλήξετε πουθενά κ δεν μου πάει η καρδιά να τα σβήσω ή να κλειδώσω το θρεντ, ανταλλάξτε τηλέφωνα κ βγείτε να τα πείτε…
καλα οτι δεν θα βγει πουθενα η κουβεντα ειναι το μονο σιγουρο. Κ ειδικα τετοια κουβεντα ειναι οντως αντι-φορουμικη. Αφενος λογω εκτασης που μπορει να λαβει, και αφετερου λογω νοηματων που μπορει να παρεξηγηθουν. Ασε που ιδανικες συνθηκες για τετοια κουβεντα θα ηταν κοψιδια και κρασακι. 
Εγώ πάντως δεν έχω πρόβλημα. 
Ρε γαμώτο, η μαλακια είναι ότι όλο προσπαθώ να ποστάρω απάντηση τις τελευταίες δυο μέρες γιατί έχουν ανοίξει τεραστια ζητήματα, αλλα εκεί που τα γράφω πλακώνει πολλή δουλειά και αναγκαστικά το post παίρνει τον πούλο :(. Έτσι τώρα έχουν μαζευτεί ένα σωρό πράγματα που σηκώνουν απάντηση :?, που δεν μπορώ να την δώσω ολοκληρωμένη ούτε με post τριών σελίδων. Τι να κάνω; :dunno:
Isis σου έχω απάντηση και για το κείμενο με την υπογραφή Φλωράκη και για τον ρεφορμισμό και για τα πάντα (και περιμένω ακόμα και μια απάντηση από σένα που δεν φαντάζομαι να παίρνει πολύ έκταση…είπαμε εγώ δεν έχω πρόβλημα να φανερώσω την πολιτική μου ένταξη ). Απλά θα τραβήξει πολύ σε μακρος και γενικά μου φαίνεται ότι το χουμε όντως σοδομίσει το topic με τα μαρξιστικά μας και έτσι δεν αφορούν αυτά που λέμε (καλώς η κακώς) και πολύ κόσμο (όντως έχεις δίκιο σ’ αυτό monte ). Αν βρω τρόπο, θα τα παραθέσω διεξοδικά. Θα πω μονο ότι πιστεύω με όλη μου την δύναμη ότι το Κόμμα έχει στρατηγική ρήξης με το καπιταλιστικό σύστημα και βίαιου τσακίσματος του αστικού κράτους κι όχι απλά κατάληψης της κρατικής μηχανής και διαχείρισης του ιδιου κι απαράλλαχτου συστήματος, που επιμένω ότι αποτελεί την βασική διαχωριστική γραμμή μεταξύ επαναστατών και ρεφορμιστών (έτσι να σκάσει και ο Mule :p). Κόβω τον π…ο μου, πως να στο πω! Επίσης αυτά που λες είναι σε γενικές γραμμές αυτά που λέει και το ΚΚΕ και πραγματικά δεν καταλαβαίνω τι σε κάνει να έχεις τόσο λανθασμένη (βλ. αρνητική) γνώμη γι αυτό :-k. Τεσπα.
Βαριά κακοποιημένος είναι ο ιρακινός δημοσιογράφος Μουντάζερ αλ-Ζαΐντι, ο οποίος βρίσκεται στη φυλακή μετά την κίνησή του να πετάξει τα παπούτσια του κατά του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, καταγγέλλει ο αδελφός του.
Όπως δήλωσε την Τρίτη (16/12) ο 32χρονος Ντουρχάμ, ο δημοσιογράφος έχει ένα χέρι και τα πλευρά σπασμένα και φέρει τραύματα στο μάτι και το πόδι. «Σύμφωνα με πληροφορίες που προέρχονται από πράκτορες των υπηρεσιών ασφαλείας, ο Μουντάζερ αλ-Ζαΐντι κρατείται από τους Ιρακινούς εντός της πράσινης ζώνης και κακοποιήθηκε από τις ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας» δήλωσε.
Και πρόσθεσε: «Έχει ένα χέρι και πλευρά σπασμένα και υποφέρει από τραύματα στο μάτι και στο πόδι. Κρατείται από τις υπηρεσίες του Μουάφακ αλ Ρουμπάιε» του ιρακινού συμβούλου εθνικής ασφαλείας.
Ίχνη αίματος υπήρχαν στο σημείο όπου συνελήφθη από τα μέλη των υπηρεσιών ασφαλείας. Ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας που ερωτήθηκε σχετικά, αρνήθηκε να σχολιάσει τις πληροφορίες περί κακοποίησης.
Εν τω μεταξύ, ο Ζαΐντι έχει γίνει ήρωας σε όλο τον αραβικό κόσμο. Τη Δευτέρα (15/12), χιλιάδες Ιρακινοί διαδήλωσαν στη Σαντρ Σίτι στη Βαγδάτη υπέρ της απελευθέρωσής του, φωνάζοντας το σύνθημα: «Ελευθερώστε τον Ζαΐντι».
Νωρίτερα, το τηλεοπτικό δίκτυο al-Bagdadia απηύθυνε έκκληση για την απελευθέρωση του δημοσιογράφου, επικαλούμενο τις αρχές της δημοκρατίας και της ελευθερίας της έκφρασης «που έχουν υποσχεθεί στον ιρακινό λαό το νέο καθεστώς και οι αμερικανικές αρχές».
Την κίνηση του Ζαΐντι να πετάξει τα παπούτσια του κατά του Μπους ? κίνηση που θεωρείται ιδιαίτερα προσβλητική στον αραβικό κόσμο - τάχθηκε και η λιβανέζικη σιιτική οργάνωση Χεζμπολά, η οποία ανέφερε: «Αυτό ήταν ένα φιλί αποχαιρετισμού εκ μέρους των χήρων και των ορφανών και των ανθρώπων που έχουν σκοτωθεί στο Ιράκ». Και προσθέτει: «Η ενέργεια του αλ-Ζάιντι αντανακλά το γεγονός ότι ο ιρακινός λαός και όλοι οι λαοί του κόσμου απορρίπτουν κάθε μορφή αδικίας, κατοχής και τυραννίας», αναφέρεται στην ανακοίνωση της Χεζμπολά, η οποία χαρακτηρίζει τον Μπους «σύμβολο της τυραννίας».
Ο δημοσιογράφος τιμήθηκε επίσης με βραβείο ανδρείας από τη λιβυκή φιλανθρωπική οργάνωση Ούα Ατάσιμου, της οποίας ηγείται η κόρη του λίβυου ηγέτη Μουάμαρ Καντάφι, Αΐσα. Η οργάνωση κάλεσε την ιρακινή κυβέρνηση να αφήσει ελεύθερο το δημοσιογράφο.
Ο Ζαΐντι, ωστόσο, εξακολουθεί να κρατείται. Η ιρακινή κυβέρνηση τον κατηγόρησε ότι προέβη σε μια «βάρβαρη και επονείδιστη πράξη», η οποία «έπληξε τη φήμη των Ιρακινών δημοσιογράφων και της ιρακινής δημοσιογραφίας, γενικά».
Εν τω μεταξύ, ο Χαλίλ Ντουλάιμι - ένας από τους δικηγόρους του Σαντάμ Χουσεΐν - δήλωσε προετοιμάζει ήδη την υπεράσπιση του δημοσιογράφου. Όπως ανέφερε, «αυτή τη στιγμή περίπου 200 Ιρακινοί δικηγόροι, αλλά και άλλοι 9διαφόρων εθνικοτήτων) μεταξύ των οποίων και Αμερικανοί, εξέφρασαν την επιθυμία να υπερασπισθούν δωρεάν τον δημοσιογράφο».
Σύμφωνα με υπολογισμούς, ο απολογισμός αυτού του “λάθους” στο Ιράκ (αφού δεν είχε όπλα μαζικής καταστροφής) είναι 1 εκατομμύριο Ιρακινοί πολίτες και κάτι παραπάνω από 3,000 Αμερικανοί στρατιώτες
Καλά που το γράφεις φόρα παρτίδα λοιπόν, να ξέρει ο κόσμος να προσέχει…
Καλά, περίμενε κανένας να το μάθει από μένα αυτό το πράγμα;! :lol2:
Δεν υπάρχει “κόσμος” έτσι γενικά κι αόριστα… Οσοι πρέπει να προσέχουν, το κάνουν ήδη, αλλά θα ρθει η στιγμή που δε θα τους βοηθήσει σε τίποτα… :twisted:
με διάβασα ξανά και σκέφτηκα πόσο τραγικό είναι οι Ιρανοί να έχουν π.χ. 1,003,000 νεκρούς και να λέμε πως έχουν 1,000,000 ενώ π.χ. μόνο 3,000 έχουν οι Αμερικάνοι.
Τελικά, ένας θάνατος είναι τραγωδία, αλλά οι πολλοί είναι όντως απλά στατιστική 
Για τα ακριβή νούμερα των Ιρακινών κανείς δεν ξέρει τι γίνεται πραγματικά. Ανάλογα με την πηγή υπάρχουν τρελές αποκλίσεις…
@ GRACCHUS : δεν ειμαι οργανωμενος σε κανενα κομμα η παραταξη. Για τα υπολοιπα θα σου στειλω pm.
τωρα θα ηθελα να ζητησω απο τους μοντερατορες, την κατανοηση τους, γιατι μενουν δυο ακομη ζητηματα προς απαντηση. Τις οποιες απαντησεις θα σπασω σε 2 ποστς. Ξεκιναω με starstruck, που ρωτα ποιες οι ταξεις και ποιοι ανηκουν στην αστικη ταξη.
Η θεωρια των ταξεων εχει ως αφετηρια, την εννοια του τροπου παραγωγης, και ειδικοτερα εδραζεται πανω στην κατοχη η οχι των μεσων παραγωγης. Βασει αυτης της θεωρησης (την οποια δεν αναλυω γιατι δεν ειναι του παροντος) στο υπαρχον καπιταλιστικο συστημα παραγωγης υπαρχουν 2 κυριες κοινωνικες ταξεις :
1. η αστικη ταξη, κατοχος των μεσων παραγωγης που ιδιοποιειται το παραγομενο υπερπροιον. Κατεχει μαλιστα εκτος απο την οικονομικη αλλα και την πολιτικη εξουσια, την οποια αναπαραγαγει μεσω της κυριαρχης αστικης ιδεολογιας. ( πχ. βιομηχανοι, πολιτικοι)
2. η εργατικη ταξη, η οποια ουσιαστικα παραγει και ανταλασσει την εργασιακη της δυναμη με κεφαλαιο. (μισθωτοι )
Στην πραγματικοτητα ομως υπαρχουν περισσοτερες απο 2 ταξεις. Και αυτο γιατι, υπαρχουν αφενος μορφες παραγωγης που δεν βασιζονται στην ιδιοποιηση της υπερεργασιας και αφετερου γιατι ορισμενες απο τις λειτουργιες της αστικης ταξης εκχωρουνται σε κοινωνικες ομαδες που δεν ανηκουν στην αστικη ταξη.
Συγκεκριμενα μια τετοια κοινωνικη ομαδα ειναι οι λεγομενοι μικροαστοι, που στις αναπτυγμενες καπιταλιστικες κοινωνιες (δηλαδη αυτες που στο εσωτερικο τους εχουν διαλυθει οι προκαπιταλιστικοι τροποι παραγωγης) κατεχουν τον ενδιαμεσο χωρο μεταξυ των 2 προαναφερθεντων κυριων ταξεων.
Οι μικροαστοι μπορουν να ενταχθουν σε δυο διακριτα υποσυνολα :
α)την παραδοσιακη μικροαστικη ταξη, των αυτοαπασχολουμενων παραγωγων ( πχ εμποροι,βιοτεχνες)
β)την νεα μικροαστικη ταξη, η οποια προκυπτει απο την στελεχωση των μηχανισμων ασκησης της εξουσιας (οικονομικη,πολιτικη,ιδεολογικη κλπ) απο ατομα που δεν ανηκουν στην καθαυτη αστικη ταξη. (δημοσιοι υπαλληλοι, δικαστικοι, στελεχοι επιχειρησεων)
Ουσιαστικα η νεα μικροαστικη ταξη αποτελειται απο την κατηγορια των μισθωτων που δεν ανηκουν στην εργατικη ταξη, ακριβως λογω της θεσης τους στους μηχανισμους ασκησης της εξουσιας απο την κυριαρχη αστικη ιδεολογια.
Θεωρητικα υπαρχει και το ζητημα της ενταξης η οχι σε ξεχωριστη κοινωνικη ταξη, οριακων κοινωνικων ομαδων οπως ο περιθωριακος πληθυσμος που ιστορικα εχει καταγραφει ως “λουμπεν προλεταριατο”.
Συμπερασματικα υπαρχουν 3 κυριες ταξεις, στο κεφαλαιοκρατικο συστημα παραγωγης : η αστικη, η εργατικη και η μικροαστικη. Η τελευταια διακρινεται σε δυο υποταξεις (την παραδοσιακη και την νεα)
Στατιστικα υπολογιζεται οτι η αστικη ταξη αντιστοιχει στο 1-2% του πληθυσμου, η μικροαστικη στο 35-40 %, η εργατικη στο 45-50% και η χωρις ταξικη ενταξη, οι ανθρωποι του περιοωριου στο 8-10%.
θα ακολουθησει και απαντηση σε metal laws την οποια εχω υποσχεθει.
εντιτ:
@ καρβου, προφανως στατιστικη γιατι σε τετοιο αριθμο θανατων, χανεται η ατομικοτητα ( ο κωστας , ο τακης, ο μοχαμεντ κλπ), ειναι πια απλα ενας αριθμος. Ενω ενας μεμονωμενος θανατος διατηρει τη διακριτοτητα του ατομου (πεθανε ο αλεξης απο σφαιρα αστυνομικου κλπ).
[QUOTE=Isis;517112
Η θεωρια των ταξεων εχει ως αφετηρια, την εννοια του τροπου παραγωγης, και ειδικοτερα εδραζεται πανω στην κατοχη η οχι των μεσων παραγωγης. Βασει αυτης της θεωρησης (την οποια δεν αναλυω γιατι δεν ειναι του παροντος) στο υπαρχον καπιταλιστικο συστημα παραγωγης υπαρχουν 2 κυριες κοινωνικες ταξεις :
1. η αστικη ταξη, κατοχος των μεσων παραγωγης που ιδιοποιειται το παραγομενο υπερπροιον. Κατεχει μαλιστα εκτος απο την οικονομικη αλλα και την πολιτικη εξουσια, την οποια αναπαραγαγει μεσω της κυριαρχης αστικης ιδεολογιας.
2. η εργατικη ταξη, η οποια ουσιαστικα παραγει και ανταλασσει την εργασιακη της δυναμη με κεφαλαιο.
Στην πραγματικοτητα ομως υπαρχουν περισσοτερες απο 2 ταξεις. Και αυτο γιατι, υπαρχουν αφενος μορφες παραγωγης που δεν βασιζονται στην ιδιοποιηση της υπερεργασιας και αφετερου γιατι ορισμενες απο τις λειτουργιες της αστικης ταξης εκχωρουνται σε κοινωνικες ομαδες που δεν ανηκουν στην αστικη ταξη.
Συγκεκριμενα μια τετοια κοινωνικη ομαδα ειναι οι λεγομενοι μικροαστοι, που στις αναπτυγμενες καπιταλιστικες κοινωνιες (δηλαδη αυτες που στο εσωτερικο τους εχουν διαλυθει οι προκαπιταλιστικοι τροποι παραγωγης) κατεχουν τον ενδιαμεσο χωρο μεταξυ των 2 προαναφερθεντων κυριων ταξεων.
Οι μικροαστοι μπορουν να ενταχθουν σε δυο διακριτα υποσυνολα :
α)την παραδοσιακη μικροαστικη ταξη, των αυτοαπασχολουμενων παραγωγων
β)την νεα μικροαστικη ταξη, η οποια προκυπτει απο την στελεχωση των μηχανισμων ασκησης της εξουσιας (οικονομικη,πολιτικη,ιδεολογικη κλπ) απο ατομα που δεν ανηκουν στην καθαυτη αστικη ταξη.
Ουσιαστικα η νεα μικροαστικη ταξη αποτελειται απο την κατηγορια των μισθωτων που δεν ανηκουν στην εργατικη ταξη, ακριβως λογω της θεσης τους στους μηχανισμους ασκησης της εξουσιας απο την κυριαρχη αστικη ιδεολογια.
Θεωρητικα υπαρχει και το ζητημα της ενταξης η οχι σε ξεχωριστη κοινωνικη ταξη, οριακων κοινωνικων ομαδων οπως ο περιθωριακος πληθυσμος που ιστορικα εχει καταγραφει ως “λουμπεν προλεταριατο”.
Συμπερασματικα υπαρχουν 3 κυριες ταξεις, στο κεφαλαιοκρατικο συστημα παραγωγης : η αστικη, η εργατικη και η μικροαστικη. Η τελευταια διακρινεται σε δυο υποταξεις (την παραδοσιακη και την νεα)
[/QUOTE]
:-k
Εδώ υπάρχουν 2 θέματα.
Αφ’ ενός δεν είμαι σίγουρος ότι τα μικροαστικά στρώματα αποτελούν κοινωνική τάξη καθ’ εαυτό. Κλίνω προς την άποψη ότι παραμένουν ακριβώς αυτό, κοινωνικά στρώματα που δεν μπορούν να συγκροτηθούν σε τάξη για τον εαυτό τους, προφανώς ούτε και να αναπτύξουν δική τους ταξική συνείδηση, κι αυτός είναι και ο λόγος που βρίσκονται μονίμως μετέωρα μεταξύ αστικής και εργατικής τάξης. Ουσιαστικά, άλλωστε, φέρουν χαρακτηριστικά και των δύο. Από τη μία έχουν δική τους ιδιοκτησία και έχουν περισσότερα να πουλήσουν από την εργατική τους δύναμη, σε αντίθεση με τους προλετάριους, αλλά από την άλλη το προϊόν της δικής τους παραγωγής, επειδή ακριβώς μιλάμε για μικρή παραγωγή, είναι υπερβολικά μικρό ώστε να το μετατρέψουν σε κεφάλαιο που θα προστεθεί στο υποτυπώδες ήδη υπάρχον, άρα δεν μπορούν να συσσωρεύσουν και να αγοράσουν περισσότερη εργατική δύναμη, άρα αναγκάζονται να προσθέσουν τη δική τους εργατική δύναμη σ’ αυτήν που εκμεταλλεύονται, πράγμα που αντικειμενικά τους φέρνει πιο κοντά στο προλεταριάτο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι όποτε τίθεται ζήτημα εξουσίας, εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να τη διεκδικήσουν για τον εαυτό τους, αλλά αποτελούν κρίσιμη παράμετρο για τη διαμόρφωση του συσχετισμού που κρίνει το ζήτημα της εξουσίας και ποιός θα την κατακτήσει (οι αστοί ή οι εργάτες), ανάλογα με το ποιόν θα πάνε. Γι’ αυτό το ζήτημα των ενδιάμεσων στρωμάτων είναι τόσο λεπτό για τους μαρξιστές.
Διαφωνώ επίσης με τον χαρακτηρισμό των διευθυντικών/ανώτερων στρωμάτων των μισθωτών ως “μικροαστών”. Νομίζω ότι μιλάμε για ανώτερα στρώματα της εργατικής τάξης που εξαγοράζονται απ’ την αστική τάξη ώστε να διασπαστεί η εργατική (κάτι σαν την κλασσική εργατική αριστοκρατία), και απ’ αυτή την άποψη σίγουρα δεν μπορούμε να περιμένουμε και πολλά απ’ αυτούς στην ταξική πάλη. Η ιδιαίτερη θέση που έχουν όμως μου φαίνεται ότι σχετίζεται με την τωρινή φάση του καπιταλιστικού συστήματος, στην οποία έχει ακόμα την ικανότητα να ξεπερνάει τα αδιέξοδά του, μέχρι να αναπαραχθούν στον επόμενο κύκλο. Οταν τα πράγματα φτάσουν στο μη παρέκει, όμως, να μην αποκλείουμε το ενδεχόμενο της απότομης ριζοσπαστικοποίησής τους, που θα επιφέρει η αντικειμενική επιδείνωση του βιοτικού τους επιπέδου. Δεν διαφωνώ πάντως ότι και τότε θα είναι ένα ιδιαίτερο ζήτημα για το εργατικό κίνημα η ένταξή τους στην ταξική πάλη, αλλά δε νομίζω ότι θα είναι ακριβώς το ίδιο με τους μικροαστούς.
Αντιγραφω απο ριζοσπαστη, με δικα μου μπολντ:
Δίνοντας τον ορισμό της «εργατικής αριστοκρατίας», ο Λένιν την περιγράφει σαν «το στρώμα των αστοποιημένων εργατών, που είναι πέρα για πέρα μικροαστικό ως προς τον τρόπο της ζωής του, το μέγεθος των απολαβών του και την όλη κοσμοθεωρία του». Για να προσθέσει με έμφαση ότι «πρόκειται για αληθινούς πράκτορες της αστικής τάξης μέσα στο εργατικό κίνημα, για εργατικούς εντολοδόχους της τάξης των καπιταλιστών» και ακόμα «για αγωγούς του ρεφορμισμού και του σοβινισμού». Προειδοποιούσε μάλιστα ο Λένιν - προφητικά θα 'λεγε κανείς - πως «αν δεν κατανοηθούν οι οικονομικές ρίζες αυτού του φαινομένου, αν δεν εκτιμηθεί η πολιτική και η κοινωνική του σημασία, δεν μπορεί να γίνει ούτε βήμα στον τομέα της λύσης των πρακτικών καθηκόντων του κομμουνιστικού κινήματος».
Οι κλασικοί του μαρξισμού, ερμηνεύοντας τις συνθήκες γέννησης αυτού του φαινομένου, το συνδέουν ευθέως με την ίδια την ανάπτυξη του καπιταλισμού, την εμφάνιση του μονοπωλίου και του ιμπεριαλισμού. Εξετάζοντας έτσι την πολιτική συμπεριφορά της εργατικής τάξης της Αγγλίας, ο Ενγκελς γράφει χαρακτηριστικά το 1882 ότι «απολαβαίνουν μακαριότατα (…) το αποικιακό μονοπώλιο της Αγγλίας και το μονοπώλιό της στην παγκόσμια αγορά». Δέκα χρόνια αργότερα θα εκτιμήσει πως με την «κατάρρευση του βιομηχανικού μονοπωλίου της Αγγλίας, η αγγλική εργατική τάξη θα χάσει την προνομιακή της θέση».
Στην ανάπτυξη του καπιταλισμού στο ανώτατο στάδιό του, τον ιμπεριαλισμό, τη δυνατότητα δηλαδή των μονοπωλίων για τεράστια υπερκέρδη σε βάρος ολόκληρων ηπείρων και λαών, αποδίδει και ο Λένιν τη δημιουργία και συντήρηση της «εργατικής αριστοκρατίας». «Είναι ευνόητο - γράφει ο ηγέτης της Οχτωβριανής Επανάστασης - ότι με ένα τόσο γιγάντιο υπερκέρδος (γιατί είναι πάνω από το κέρδος που απομυζούν οι καπιταλιστές από τους εργάτες της χώρας “τους”) μπορεί να εξαγοράζονται οι εργατικοί ηγέτες και το ανώτερο στρώμα της εργατικής αριστοκρατίας». Ακριβώς πάνω σε αυτή τη βάση, στο βάθεμα των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και στην κυριαρχία των μονοπωλίων σε όλο το εύρος της κοινωνικής ζωής κάθε καπιταλιστικής χώρας, γενικεύεται σταδιακά και το φαινόμενο της εργατικής αριστοκρατίας, αλλά και η διάσπαση της εργατικής τάξης, η εμφάνιση και ανάπτυξη μικροαστικών αντιλήψεων μέσα στο εργατικό κίνημα της κάθε χώρας. Και, τέλος, η αποτύπωση αυτής της διάσπασης ως σύγκρουσης δύο γραμμών μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα: Της ριζοσπαστικής επαναστατικής γραμμής και της ρεφορμιστικής, οπορτουνιστικής.
Στη χώρα μας η μεταπολεμική καπιταλιστική ανάπτυξη, η δημιουργία ενός μεγάλου σχετικά καπιταλιστικού κρατικού τομέα με τα μονοπώλιά του και στις μέρες μας η δυνατότητα για αξιοποίηση κονδυλίων από την ΕΕ είναι το οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον πάνω στο οποίο αναπτύχθηκε η εργατική αριστοκρατία, είναι η οικονομική βάση του σύγχρονου οπορτουνισμού. Οι πληρωμένες θέσεις στις διάφορες επιτροπές του «κοινωνικού εταιρισμού», τα ποικίλα «προγράμματα», οι πολύμορφες «επιδοτήσεις» κρατικές και κοινοτικές, οι θέσεις στις διοικήσεις ΔΕΚΟ, τα συμβούλια και παρασυμβούλια κρατικών οργανισμών - στο όνομα μάλιστα της «αυτοδιαχείρισης» - αλλά και τα υπερκέρδη των εγχώριων μονοπωλίων από τις επενδύσεις στις χώρες των Βαλκανίων είναι τα όπλα στα χέρια του αστικού κράτους και των μονοπωλίων για τη συγκρότηση και διαιώνιση της εργατικής αριστοκρατίας.
Nομιζω οτι το πρωτο μπολντ απανταει λιγο στις διαμορφωμενες “αμφιβολιες” σου Γρακχε. Ο Isis ειναι μεσα (διαφωνω ισως με την απλουστευση παραδοσιακη-νεα), γιατι η εργατικη αριστοκρατια απο τη μια λογω πωλησης της εργατικης δυναμης της στους καπιταλιστες, εχει κατα τη γνωμη μου αντικειμενικα καταλοιπα συμφεροντων με την εργατικη ταξη, απο την αλλη λογω θεσης και ρολου της στην παραγωγη εχει το κυριο συμφερον της με την αστικη ταξη. Χωρια που ιδιοποιειται για λογαριασμο του καπιταλιστη κομματι της υπεραξιας, ιδιον του μικροαστου οπως σωστα εξηγησες. Τα δευτερα bold σκιαγραφουν το κομματι που αντιπροσωπευει αυτο το στρωμα.
Γρακχε διαφωνεις με το Λενιν ? :-k#-o:p
Σα δε ντρέπεσαι ρε να λες τέτοια πράγματα!
Ομολογώ ότι ίσως υπέπεσα σε σχολαστικισμό… Κόλλησα λίγο στον καθαρό κοινωνικό ορισμό των μικροαστών, αλλά νομίζω επεσήμανα ούτως ή άλλως την “περίεργη” θέση που έχουν στην κοινωνία στα πλαίσια της ταξικής πάλης, που ναι, έχει ομοιότητες με αυτή των μικροϊδιοκτητών/μικροαστών, αλλά και με αυτήν της “κλασσικής” εργατικής αριστοκρατίας (ξαναλέω :p)… Το “ζουμί” με όλους αυτούς τους περίεργους, τους “και έτσι και αλλιώς”, είναι το πώς η εργατική τάξη θα καταφέρει, τουλάχιστον, να μην τους έχει μπλεγμένους στα πόδια της, έστω και στο μέτρο του δυνατού, έτσι ώστε να μπορεί απρόσκοπτα να “ασχοληθεί” με την αστική τάξη. :twisted:
Εμ…Να τολμησω να πω οτι μας εχετε τιναξει τα μυαλα στον αερα με τις αναλυσεις επι αναλυσεων και το ξεψυρισμα του καθε υπαρκτου και ανυπαρκτου ορου;:pΩραια,τωρα που ξεκαθαρισαμε τι ειναι οι μικροαστοι και τι το λουμπεν προλεταριατο ας κατεβασουμε ολοι μαζι απο 5-6 σφηνακια βοτκα κι ας θαυμασουμε την δεξια να μας κυβερναει με 25%
Ενταξει…κερναω εγω…
Πιες απο δω και θα τα ξεχασεις ολα βρισκοντας την υγεια σου :p:lol:
Γιατί ρε, δε γουστάρεις με τις πολιτικές συζητήσεις, έστω και λίγο; Την αλήθεια πες.
edit:
:lol: :lol2: 
Ρε αυτό το χεις βρει πουθενά η μονο σε φωτογραφία;!
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ:dance::dance::trombone:
Χαχαχαχαχα,ε ναι,γουσταρω:oops:Αν και μαλλον θε επεφτε πολυ βαρια η κουβεντα σε καποιον που δεν ξαναειχε επαφη με το αθλημα:pΤελος παντων,αυτο που ελεγα ειναι οτι απογοητευομαι γενικα που υπαρχει τετοιος απιστευτος διχασμος στην αριστερα για την λεπτομερεια της λεπτομερειας:pΔιαιρει και βασιλευε το χει κανει η δεξια το θεμα:p
Το αστειο ειναι οτι μια γνωστη που εχει κολλημα με τις βοτκες-ξερει κατι κ@λοψαγμενες ρωσικες που δεν υπαρχουν- και σπουδαζε Ιταλια ειχε φερει απο εκει μιλαμε πριν αιωνες. Μιλαμε τοπ χωρις πλακα!
Ας μου συγχωρεθει λοιπον το σπαμινγκ αφου εχει και πιοτικη υποσταση
Μιας κι έχει αναπτυχθεί μια συζήτηση περί δημοκρατίας σε αρκετά τόπικ τελευταια, έχω μια ερώτηση:
Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή στην οποία κυβέρνηση, στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ακροδεξιές ομάδες επιτίθονται με αστοιχείωτες κατηγορίες εναντίον ενός πολιτικού χώρου, λασπολογώντας ακατάπαυστα χωρίς να παρεμβαίνει η δικαιοσύνη?
…
Αυτή τη δημοκρατία υπερασπίζεσαι ρε μεγάλε. Γιατί γκρινιάζεις;