οπως εχει φανει τα προηγουμενα χρονια αλλαζουν τα προσωπα και οι κυβερνησεις αλλα οι μιζες και οι διαφορες αλλες μαλακιες εναντιον του λαου αλλα και τα σκανδαλα παραμενουν τα ιδια.οποτε μια απο τα ιδια ακομα και να αλλαξει η κυβερνηση!!
Έρχεται ο ([SIZE=1]Πασόκικος[/SIZE]) ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ρε, πάρτε τα μέτρα σας.
Πέρα απ’ την πλάκα τώρα, ας πω και κάτι σοβαρό. Θεωρώ ότι συμφέρον κάθε προοδευτικού ανθρώπου, κάθε εργαζόμενου, είναι πρωτίστως να μην υπάρξει αυτοδυναμία τόσο στις ευρωεκλογές, όσο και στις επόμενες εθνικές εκλογές. Και εξηγώ: έχει διαμορφωθεί μια κατάσταση στην οικονομία, όπου μετά και τις προτάσεις του ΔΝΤ, η κυβέρνηση (αλλά και η αντιπολίτευση, δεν έχει σημασία που δεν είναι τώρα στην εξουσία, τα ίδια θα έκανε αν ήταν, απλά με πιο λαϊκίστικο, επιδέξιο τόνο), ετοιμάζεται να φορτώσει όλα τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων, για νέα φοροεπιδρομή, παραπέρα διάλυση του ασφαλιστικού, περικοπές μισθών, πάγωμα συντάξεων, και άλλα τέτοια πανέμορφα μέτρα…Και να τονίσω ότι η οικονομική κρίση ΔΕΝ έχει ακόμα χτυπήσει την Ελλάδα. Άγγιξε μέχρι τώρα κάποιους τομείς της, πχ. κατασκευές, εμπόριο, τουρισμός, αλλά δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμα το πραγματικό της μέγεθος, ούτε έχουν εμφανιστεί τα συνδυασμένα αποτελέσματα από την αδυναμία του ντόπιου κεφαλαίου να αναπαράγει τα κέρδη του. Όταν χτυπήσει, εκεί είναι που τα πράγματα θα αγριέψουν απότομα. Για να είμαστε ένα βήμα μπροστά λοιπόν, ο στόχος των εργαζομένων θα πρέπει να είναι να δώσουν το μήνυμα ότι δε θα ανεχτούν να πληρώσουν αυτοί την κρίση του κεφαλαίου, και να δείξουν τοιουτοτρόπως ότι αμφισβητούν τα θεμέλια του συστήματος, χωρίς να ενδιαφέρονται για το χρώμα της διαχείρισης, αν θα είναι μπλε ή πράσινο, ή γαλαζοπράσινο, ή πρασινορόζ, ή μαυρογάλαζο ή δεν ξέρω γω τι.
Καλά, δεν ήταν κι όλες οι κυβερνήσεις σαν αυτές των τελευταίων 5 χρόνων. Μη φτάνουμε στο άλλο άκρο.
θα μας σώσει ο (ψευτο)σοσιαλισμός του Γιωργάκη
Συμφωνώ με Red Rum πως πρέπει να μειωθούν τα ποσοστά των 2 μεγάλων κομμάτων.Και κυρίως νομίζω πως πρέπει να ενεργοποιηθεί ο κόσμος και να κουνήσει λίγο τον κώλο του , αντί να κράζει απλά. Μπορεί π.χ. να κατέβει στους δρόμους, να ενεργοποιηθεί σε κάποια τοπική πρωτοβουλία, να συμμετέχει σε κάποια πολιτιστική δράση, οτιδήποτε…Τρόποι δράσης υπάρχουν πολλοί. Ο καθένας ας επιλέξει ότι του ταιριάζει. Αρκεί να μην κάθεται απαθής στο σπίτι του.
καλα δεν ηταν ολες οπως τωρα αλλα δεν ηταν και καλες κυβερνησεις.απλα τωρα εχει παει στο πολυ χειροτερο.“λαδιες” κανανε και τοτε οι πολιτικοι οπως και τωρα γιαυτο ειπα οτι τα ιδια σκατα ειναι διαχρονικα
εγώ πάντως δεν αναφέρομαι τόσο στις λαδιές( αλίμονο , οι Πασόκοι τους κοντράρουν στα ίσα ) , όσο στην έξαρση του παρακράτους.
σε αυτο συμφωνω απολυτα!!
Εγώ πάντως κατανοώ γιατί σας φαίνεται ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις δε ήταν “τόσο χάλια” όσο η σημερινή. Έχει να κάνει με το ότι πολύ απλά με κάθε διακυβέρνηση, είτε (νεο)φιλελεύθερη είτε σοσιαλδημοκρατική, τα πράγματα (για τους εργαζόμενους) χειροτερεύουν. Κι αυτό γιατί οι πολυχρονεμένοι μας ντόπιοι καπιταλιστές προσπαθούν εναγωνίως να πιάσουν τους Ευρωπαίους (αλλά και να εδραιώσουν τον ηγετικό τους ρόλο στα Βαλκάνια απέναντι στις ανερχόμενες δυνάμεις όπως Τουρκία, Βουλγαρία κτλ.), οπότε ρίχνουν συνεχώς το κόστος της εργασίας, με τη συμπίεση των (πραγματικών) μισθών, την εφαρμογή των ελαστικών σχέσεων εργασίας κι όλα τα υπόλοιπα που είπε και ο Ρεντ Ραμ. Και με αυτή τη διαδικασία πηγαίνει χέρι χέρι και η ένταση της καταστολής και της προσπάθειας ελέγχου κάθε αντίδρασης των εργαζομένων, με φαινόμενα π.χ. αναζωπύρωσης της δράσης του παρακράτους, όπως παρατηρεί ο Ζουγκλάου. Όλα αυτά όμως, επαναλαμβάνω, δεν οφείλονται στον ιδεολογικό χαρακτήρα της Νέας Δημοκρατίας αυτό καθ’ εαυτό (ως “Δεξιάς” δηλαδή), αλλά στις ανάγκες της τάξης για την οποία δουλεύουν και η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Με άλλα λόγια όταν το ΠΑΣΟΚ επιστρέψει στην εξουσία (που δε θ΄αργήσει απ΄ότι φαίνεται), μην εκπλαγείτε αν δείτε και χειρότερα μέτρα στο ασφαλιστικό, την οικονομική πολιτική, τα εργασιακά κτλ., όπως και ακόμα αγριότερη καταστολή. Δε θα σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ξέρω γω “πιο αντιδραστικό” από τη Νέα Δημοκρατία, είναι κάτι το αναπόφευκτο με οποιαδήποτε κυβέρνηση στις τωρινές συνθήκες. Γι’ αυτό έχει σημασία αυτό που λέει ο Ρεντ Ραμ, όσο μπορούμε δηλαδή να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη, να μη μπορούν να κυβερνήσουν όποιος κι αν βγεί πρώτο κόμμα. Και την επόμενη φορά που θα βγουν οι μπαμπούλες της “ακυβερνησίας”, γνώμη μου είναι ότι καλό θα είναι να μην τσιμπήσετε.
Eγώ βρίσκω λογικό αυτό που γράφεις και το έχω ξαναγράψει: Ένας από τους κυριότεορυς λογους που τόσο το παρακράτος όσο και η αστνομία λειτουργούν αυτη τη στιγμή όπως λειτουργούν είναι πως η κυβέρνηση για να παραμείνει στην εξουσία εξαρτάται από την “συσπείρωση” δεξιών ψήφων που κινδυνέυει να της φύγουν προς το ΛΑΟΣ στις εκλογές ή και από την στήριξη του ίδιου του ΛΑΟΣ στη βουλή.
μαζί σου!!!
Τωρα εγω αυτη την ειδηση που να την βαλω δε ξερω… Την βαζω εδω γιατι ειναι αποφαση της κυβερνησης…
[SIZE=“2”]ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΤΟ ΕΚΚΕ[/SIZE]
Ψήφισμα Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου Προσωπικού του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ)
Οι εργαζόμενοι στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών έκπληκτοι πληροφορήθηκαν την απόφαση της διυπουργικής για κατάργηση του ΕΚΚΕ, του μοναδικού φορέα αμιγώς δημόσιου χαρακτήρα αφιερωμένου στην προαγωγή της κοινωνικής έρευνας στην Ελλάδα, και συγχώνευσή του με το ΕΙΕ.
Το ΕΚΚΕ, συμπληρώνει σήμερα 50 χρόνια ενεργού παρέμβασης στις κοινωνικές εξελίξεις με πλήθος έγκυρων επιστημονικών ερευνών, μελετών και εκδόσεων, που συγκροτούν ένα συνολικό έργο που επιχειρεί επίμονα να αφουγκραστεί και να κατανοήσει με επιστημονικό τρόπο το χαρακτήρα και τις διαστάσεις των έντονων προβλημάτων της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.
Το εύρος της ερευνητικής προσφοράς των τριών Ινστιτούτων του ΕΚΚΕ εκτείνεται σε ζητήματα που αφορούν στις κοινωνικές δομές και πρακτικές, στους κοινωνικούς μετασχηματισμούς και τις συγκρούσεις, σε ζητήματα κοινωνικής συνοχής και κοινωνικού κράτους, στην παρακολούθηση και καταγραφή της φτώχειας, των κοινωνικο-πολιτισμικών θεμάτων που εγείρονται με τις νέες συνθήκες μετανάστευσης, στις αλλαγές στον αστικό και αγροτικό χώρο και στη σχέση τους με τις κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις. Η έρευνα, η παρακολούθηση των τάσεων και η διατύπωση ουσιαστικών συμπερασμάτων αφορούν, επίσης, πέραν των προηγουμένων, στα πεδία της πολιτικής συμπεριφοράς και κουλτούρας, της βιώσιμης ανάπτυξης, των δημογραφικών αλλαγών, της ανάπτυξης ερευνητικών υποδομών.
Σε αντίξοες συνθήκες, με ελλιπή χρηματοδότηση και απουσία κρατικής ερευνητικής πολιτικής, το Κέντρο έχει εξασφαλίσει ένα δίκτυο συνεργασιών, ανταλλαγής τεχνογνωσίας και συμμετοχής σε διακρατικά προγράμματα που επιδιώκουν όχι μόνο την κατανόηση αλλά και τη συγκριτική αξιολόγηση των κοινωνικών μετασχηματισμών στον Ευρωπαϊκό χώρο. Στόχος πάντα είναι η γνώση να καταπολεμήσει μύθους και να οδηγήσει στη συνειδη*τοποίηση των προβλημάτων και σε πολιτικές για τη λύση τους ή την άμβλυνσή τους.
Δεδομένου ότι ο τομέας της κοινωνικής έρευνας αποκτά νευραλγική σημασία σε μιαν εποχή κοινωνικά και οικονομικά πολύπλοκη και ρευστή σε εθνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, η πολιτεία οφείλει να στηρίζεται στην έρευνα και να ενισχύει το έργο του ΕΚΚΕ, αντί να προωθεί με αδιαφανείς διαδικασίες τη διάλυσή του.
Με πρόσχημα την περιστολή των δημόσιων δαπανών, προωθείται μια ιδεολογική αντίληψη που οδηγεί στην αποδυνάμωση και απαξίωση της κοινωνικής έρευνας γενικότερα. Κατ’ ουσίαν, βάλλεται η άρθρωση ενός αυτόνομου επιστημονικού λόγου που η συμβολή του στην ανάδειξη και την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων, αντί να θεωρείται πολύτιμη βοήθεια στη χάραξη πολιτικής και στην οργάνωση δημόσιων δράσεων, αγνοείται συστηματικά και απαξιώνεται.
Ο Σύλλογός μας εκφράζει την απόλυτη αντίθεσή του σε αυτήν ακριβώς τη λογική και θα αγωνιστεί ενάντια σε όσα σχέδια υπονομεύουν την αυτόνομη ύπαρξη του ΕΚΚΕ και πλήττουν τα κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζομένων σ? αυτό.
Θα αγωνιστεί και θα επιμείνει για την αναγκαιότητα να προσεγγιστούν με ουσιαστικό τρόπο και σοβαρότητα τα ζητήματα του εκσυγχρονισμού και της ανάπτυξης των φορέων έρευνας.
Θα αντιταχθεί στις καταστροφικές κοντόθωρες “χειρουργικές” παρεμβάσεις δημοσιο*νομικού και διοικητικού χαρακτήρα που παραγνωρίζουν και υποτιμούν την ιστορική συμβολή του ΕΚΚΕ και την αναγκαιότητα συνέχισης της λειτουργίας του, που υποτιμούν, σε τελευταία ανάλυση, τις ιδιαιτερότητες και τη σημασία της κοινωνικής έρευνας σήμερα.
Τη δυναμική αντίδραση των εργαζομένων στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών υποστηρίζουν η Ένωση Ελλήνων Ερευνητών, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Ερευνητικά Κέντρα - Ιδρύματα, ο Σύλλογος Ελλήνων Κοινωνιολόγων καθώς και η επιστημονική και ακαδημαϊκή κοινότητα. Το ΔΣ του ΕΚΚΕ συμπαρίσταται με παράλληλες δράσεις και ανάλογη αγωνία για το μέλλον της κοινωνικής έρευνας.
Αθήνα, 26.5.2009
[SIZE=“4”]ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!![/SIZE]
Αποτελεί συνέχεια στο δαχτυλάκι που έβαλε το ΔΝΤ, εδώ όμως βρήκαν λάθος ίδρυμα να συγχωνεύσουν. Ξεφτίλα.
Υπάρχει πουθενά το debate σε streaming;
λογικα θα ειναι στο greek-movies.com, αν και δεν χανεις και τπτ να μην το δεις
οι συνηθισμενες μ@!@|1&ς
Αυτά παθαίνει όποιος αληταράς πηγαίνει AC/DC:
Χάνει το debate #-o:lol::lol::lol:
Στο Τvxs παντως υπαρχει σιγουρα.
Ανοιχτό άφησε το ενδεχόμενο κατάργησης του πανεπιστημιακού ασύλου σε περίπτωση που δεν εφαρμοστεί το ισχύον νομικό πλαίσιο, ο πρωθυπουργός Κ.Καραμανλής χθες το πρωί, αναφερόμενος στη δημόσια τάξη, κατά τη διάρκεια τηλεοπτικής του συνέντευξης σε ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό.
Κατά τη διάρκεια της χθεσινής του συνέντευξης στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα» ο Κ. Καραμανλής δήλωσε ότι «εάν δεν δούμε εκεί πρόοδο άμεσα, θα πάμε σε ακόμα μεγαλύτερη αυστηροποίηση του νόμου», αναφερόμενος στο πανεπιστημιακό άσυλο. Ο πρωθυπουργός προχώρησε ακόμα ένα βήμα παραπέρα όταν, ερωτώμενος αν θα προχωρήσει στην κατάργησή του, δήλωσε: «Κατ’ αρχήν όχι, αλλά σε τελική εκτίμηση αν δεν διορθωθεί η κατάσταση θα μπορούσα να το σκεφτώ…».
Σε δηλώσεις σχετικά με το θέμα προέβη λίγο αργότερα και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ευάγγελος Αντώναρος, o οποίος σημείωσε ότι «η σημερινή κυβέρνηση άλλαξε προς ένα πιο πρακτικό και αποτελεσματικό τρόπο τη νομοθεσία περί ασύλου» και πρόσθεσε ότι αν χρειαστεί θα ληφθούν κι άλλες αποφάσεις, παραπέμποντας στις δηλώσεις του πρωθυπουργού.
Αυτές οι δηλώσεις έρχονται ένα εικοσιτετράωρο μόλις μετά την εισβολή αγνώστων στο ΤΕΙ Αθηνών, οι οποίοι προκάλεσαν ζημιές ενώ επιτέθηκαν και κατά καθηγητών. Το επεισόδιο σημειώθηκε προχθές το μεσημέρι, όταν περίπου είκοσι άγνωστα άτομα εισήλθαν στο χώρο του ΤΕΙ και προκάλεσαν υλικές φθορές. Δυο καθηγητές που επιχείρησαν να σταματήσουν τους εισβολείς δέχτηκαν επίθεση.
Το Συμβούλιο του ΤΕΙ Αθήνας, θορυβημένο από το περιστατικό, συνήλθε σε συνεδρίαση και σε ανακοίνωσή του σχετική με το θέμα τόνισε, μεταξύ άλλων: «Δεν γνωρίζουμε τα κίνητρα που ωθούν τα άτομα αυτά σε εξάρσεις βανδαλισμού και πράξεις που προκαλούν το κοινό αίσθημα, εάν όμως σκοπεύουν στην κατάλυση του ακαδημαϊκού ασύλου, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι όλοι εμείς θα το προασπίσουμε πάση θυσία και δεν θα παρασυρθούμε σε ενέργειες που υπονομεύουν τη δημοκρατικότητα των θεσμών».
Πηγή: Έθνος, Ελεύθερος Τύπος
Με το νέο κύμα σκανδάλων που θα έρθει μετεκλογικά, ίσως να είναι χρήσιμο για αυτόν και την παράταξή του, αλλά και για όλο το πολιτικό σύστημα εκφραστές του οποίου είναι, μήπως και μπορούν να κρυφτούν εκεί. Τώρα που την έπαθαν μια φορά με τον Καραβέλα, δύσκολο να ξαναβγεί κάποιος έτσι από τα σύνορα.
Σοβαρά τώρα, το θέμα με το άσυλο το επαναφέρουν και το ανασύρουν σα μπαμπούλα, κάθε φορά που υπάρχει εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και το κίνημα βρίσκεται σε άνοδο. Το άσυλο θεωρητικά είναι απ’ τα τελευταία κάστρα που έχει ο δημοκρατικός/προοδευτικός/άνθρωπος, ο φοιτητής/μαθητής/εργαζόμενος, και πρέπει να βγαίνουμε όλοι μπροστά να το υπερασπιζόμαστε, αυτά είναι γνωστά. Απλά είναι απ’ τα πρώτα θέματα που αναφέρουν πριν τα νέα κύματα αντιλαϊκών επιθέσεων, σα να σου λέει, “θα σε φτιάξω π***η, και δε θα χεις που να κρυφτείς”. Ο καθένας ας βγάζει τα συμπεράσματά του τι έρχεται μετά τις εκλογές.
Ελεω Ευρωεκλογων, ντιμπειτ, δικομματισμου κλπ ενα εξαιρετικο κειμενο απο ενα εξισου εξαιρετικο blog, το http://roides.wordpress.com
Γαλαζοπράσινη βαρβαρότητα ή Δημοκρατία;
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Kύριε Ροΐδη,
Προκάλεσε πάλι ο Γιωργάκης με το θράσος της επηρμένης σαχλαμάρας. «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα», η νέα ρουκέτα που του κανοναρχήσανε. Αμφιβάλλω αν ήξερε την προέλευση και την ιστορική και συναισθηματική της βαρύτητα. Μια φράση που παραπέμπει σε Έγκελς, Ρόζα Λούξεμπουργκ, Καστοριάδη, ρίχτηκε από έναν νεοφιλελεύθερο στο τηλεοπτικό κοινό σαν πυροτέχνημα μιας πολιτικής εντυπώσεων που σηκώνει κάθε τόσο σημαία ευκαιρίας. Πετάχτηκαν λοιπόν από τους διαφημιστάδες του, «τα άγια τοις κυσί» για να κάνει ο Παπανδρέου τζούνιορ τα προεκλογικά του καμώματα. Μίλησε εκ του ασφαλούς ξέροντας πως τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ θα θάψουν κάθε σοβαρή ανταπάντηση, με την ίδια ευκολία που κάνουν πρώτο θέμα τα παπαγαλάκια. Γιατί βέβαια δεν έχει ίχνος σοβαρότητας ο καυγάς σε ξένο και για τους δυο γήπεδο που επακολούθησε με τον μικρό Καραμανλή να θυμώνει τάχα μου και να ουρλιάζει πως τον είπανε βάρβαρο λες και η πολιτική της ΝΔ δεν γεννά τη βαρβαρότητα, τον κοινό συνδετικό κρίκο και των δυό τους. Πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλον. Ξεπερνώ την περίπτωση της ΝΔ που στο κάτω κάτω δεν μπορεί να κρυφτεί. Είναι ένα σκληρό κόμμα της Δεξιάς που οι μάσκες του έχουν πέσει. Η αρχή της οικογενειακής ευθύνης επαναφέρθηκε με τη σύλληψη γυναικών και θυγατέρων, από αυτούς που άφησαν τους ενόχους να διαφύγουν, από αυτούς που άργησαν να πράξουν τα δέοντα, από αυτούς που θέλουν κλειστά στόματα, από αυτούς που παρέγραψαν ή έσβησαν τα προφανή αδικήματα των υπουργών. Αυτή η κίνηση, το «παιδομάζωμα» όπως χαρακτηρίστηκε, έριξε και το τελευταίο φύλλο συκής της ΝΔ. Το γεγονός αυτό παραπέμπει σε πολύ σκοτεινές σελίδες της ιστορίας μας και υποτιμά τη νοημοσύνη μας με τον πιο προκλητικό τρόπο. Γιατί φυλακίστηκε η οικογένεια; Η απάντηση είναι απλή:
«?Ο Χρ. Καραβέλας, στενά συνδεδεμένος με το κυβερνών κόμμα, γνώριζε πρόσωπα και πράγματα διαχρονικά. Μεταξύ αυτών, και τους εμφανείς και αφανείς ταμίες της Ν.Δ. αλλά και του ΠΑΣΟΚ. Ο πρώην ισχυρός της Siemens από το καλοκαίρι του 2008 αποφάσισε να τα παίξει όλα για όλα, απευθυνόμενος ως «δωρητής» σε κυβερνητικούς παράγονες ζήτησε «αμνηστία». Στις 27 Ιουλίου 2008 στην «Κ.Ε.» αποκαλύπταμε το παρασκήνιο γράφοντας μεταξύ άλλων: «Πληροφορίες αναφέρουν ότι εν ενεργεία υπουργός πιέζεται εξαιτίας συναλλαγής του με πρώην κορυφαίο στέλεχος της Siemens που είχε γίνει ?χορηγός? το 2000, εισφέροντας τότε σεβαστό ποσό υπέρ του κόμματος?». http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=50587
Η ΝΔ έχει λοιπόν ξεσκεπαστεί. Το πρόβλημα της μεταμφίεσης το έχει μόνο το ΠΑΣΟΚ, ο αρχηγός του και πολλοί δημοκρατικοί συμπολίτες μας που κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και θα το ψηφίσουν ως αντίβαρο τάχα μου στη δίδυμη αδελφή του τη ΝΔ! Κανονικά ο Τύπος όφειλε να θυμίσει στον Γιωργάκη πως έπρεπε να πλένει το στόμα του πολλές φορές πριν τολμήσει να επικαλεστεί τον μεγάλο Κορνήλιο Καστοριάδη, αυτόν που είχε επαναφέρει το δίλημμα. Συμπτωματικά ο φιλόσοφος είχε κατηγορήσει για κάτι ατιμωτικό τον πατέρα του τον Ανδρέα την εποχή της περίφημης διάλεξης που έδωσε στο Πάντειο εν όσω μάλιστα ο Ανδρέας ήταν πρωθυπουργός και ο γιόκας του διορισμένος από τον μπαμπά υπουργός. Δεν θέλω να επαναλάβω τις περιφρονητικές κατηγορίες. Αλλά πέρα από αυτό το ας πούμε τυπικό κώλυμα, με τι προσόντα μιλάει ο Γιωργάκης για σοσιαλισμό; Είκοσι χρόνια κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ που ξεκίνησε με τριτοκοσμικού τύπου μεγαλόστομες υποσχέσεις, και μόνο την πρώτη 4ετία είδαμε ουσιαστικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και κάποια μέτρα με σοσιαλιστικό χρώμα. Επακολούθησε η συντηρητική στροφή του 1985 και τα ρεζιλίκια της εποχής Κοσκωτά. Την περίοδο Σημίτη υπήρξαν κάποιες σποραδικές και αποσπασματικές αστικοδημοκρατικού τύπου θετικές αλλαγές σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ένα μάλλον συντηρητικό νοικοκύρεμα στην οικονομία, μια επίφαση σοβαρότητας που όλα όμως οφείλονταν και στις πιέσεις της ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο κ. Σημίτης και οι υπουργοί του, δεν κατάφεραν να λύσουν τελεσίδικα επείγοντα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως η αναδρομική κατάργηση του κατάπτυστου άρθρου 19, το σύμφωνο συμβίωσης, η ευθανασία, η Σαρία στο οικογενειακό δίκαιο της μειονότητας στη Θράκη και το πρόβλημα των αντιρρησιών συνείδησης. Δεν τόλμησαν να αγγίξουν την Εκκλησία, τη μπούκωσαν με περισσότερα προνόμια, φούσκωσαν τους εξοπλισμούς, απορύθμισαν τα εργασιακά δικαιώματα, ξεκίνησαν τη διαδικασία των ύποπτων και επικίνδυνων ιδιωτικοποοιήσεων. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε βέβαια πως υπέβοσκε και ένα κύμα σκανδάλων. Που είναι ο σοσιαλισμός, εκτός αν θεωρηθεί σοσιαλισμός η εκλογική συνεργασία με τους κ.κ.Μάνο και Ανδριανόπουλο οι οποίοι βρέθηκαν να κάνουν κριτική «από Αριστερά» στο ΠΑΣΟΚ για υποθέσεις όπως ο χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας και για στοιχειώδεις μεταρρυθμίσεις όπως ο γάμος των ομοφυλόφιλων όπου το υπερσυντηρητικό ΠΑΣΟΚ βρέθηκε πιο πίσω από πολλά αστικά ευρωπαϊκά κόμματα. Θυμάμαι τον κ. Σημίτη να κάνει την ανέφικτη πρακτικά, φασιστική και γελοία από κάθε πλευρά δήλωση, (σε αντίθεση με τον κ. Καραμανλή που ξεκαθάρισε πως δεν είχε πρόβλημα) πως δεν θα διορίσει ποτέ ομοφυλόφιλο υπουργό. Τι σχέση έχει ο λοιπόν ο σοσιαλισμός που ούτε καν φραστικά δεν τον επαγγέλλεται πια το ΠΑΣΟΚ-με εξαίρεση τη ρουκέτα του Γιωργάκη-με τον σοσιαλισμό της κόκκινης Ρόζας ή του ελευθεριακού διανοητή Καστοριάδη;
Ας αφήσουμε τον σοσιαλισμό, που πράγματι είναι το μόνο αντίδοτο στη βαρβαρότητα της ανθρωπότητας. Είμαστε ακόμη πολύ πιο πίσω. Υπάρχει στη χώρα μας μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα, πρόβλημα δυσλειτουργιών της αστικής Δημοκρατίας, που σχετίζεται με τη χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, με την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης, μέσω της λογοκρισίας και της προπαγάνδας που διενεργούν 10 επιχειρηματικές οικογένειες μεγαλοεκδοτών-καναλαρχών με τη διάχυτη διαφθορά, και με την πλύση εγκεφάλου που διενεργεί η Εκκλησία σε μικρά παιδιά μπλοκάροντας από νωρίς τη σκέψη τους και επιβάλλοντας φόβο και ενοχές καθιστώντας τη μεγάλη μάζα έτοιμο υποχείριο του κατεστημένου.
Η χώρα έχει άμεση ανάγκη αλλαγής της πολιτικής της κουλτούρας. Φέρνω δυο παραδείγματα. Η «Ελευθεροτυπία», μια από τις καλύτερες εφημερίδες μας, αναμεταδίδει ασχολίαστη μια προκλητική δήλωση του Γιωργάκη, που από μόνη της δείχνει τη διγλωσσία, την υποκρισία και το θράσος του ανδρός: «Αιχμή Γιώργου για «Mall» ?η άναρχη ανάπτυξη των mall και των πολυκαταστημάτων χτυπά τη μικρομεσαία επιχείρηση». http://www.enet.gr/?i=news.el.politikh&id=49330
Κατά των Mall λοιπόν το Πασοκ; Από πότε; Γιατί ήταν κραυγαλέα συνεργό και στο Μαρούσι και στο Βοτανικό με αποκορύφωμα τη συμπαράστασή του στο δράμα του κ. Βωβού: «Ο επικεφαλής της παράταξης «Η Αθήνα αλλάζει» Κώστας Σκανδαλίδης τάχθηκε «φανατικά υπέρ της διπλής ανάπλασης ???..Στο μεταξύ η τοποθέτηση του Χάρη Κωνσταντάτου, υπεύθυνου του τμήματος Οικολογίας ΣΥΝ, που σχολίασε ως συκοφαντικά όσα είπε σε συνέντευξή του ο Χ. Παπουτσής, προκάλεσε την αντίδραση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Παπουτσής είπε ότι το ΠΑΣΟΚ «δεν είναι ούτε εταίρος ούτε ανταγωνιστής κανενός επιχειρηματία» και πρόσθεσε ότι από την αρχή υποστήριξε την επιλογή της διπλής ανάπλασης». http://archive.enet.gr/online/online_text/c=112,id=96383868,572220,14876860,22779452
Γιατί η «Ελευθεροτυπία» δεν σχολιάζει την προφανή κοροϊδία; Γιατί χρησιμοποιεί για να περιγράψει την οικοκαταστροφική θέση του ΠΑΣΟΚ τον παραπλανητικά εύηχο όρο της «διπλής ανάπλασης»; Γιατί βαπτίζεται ανάπλαση η κερδοσκοπική τσιμεντοκατασκευή Βωβού; Αυτό δεν είναι εξαπάτηση; Η ασχολίαστη είδηση που κραυγάζει για σχόλιο, είναι αυτοευνουχισμός της δημοσιογραφίας.
Το δεύτερο παράδειγμα το παίρνω από το debate. Αναρωτιέμαι, παραπέμπει σε Δημοκρατία (γιατί για Σοσιαλισμό δεν μπορεί να γίνει σοβαρή κουβέντα) ή σε βαρβαρότητα η θηριώδης προμήθεια των 6,5 εκατομμυρίων ευρώ του φίλου συνεργάτη του ΓΑΠ κ.Τρεπεκλή, για το αμαρτωλό σύστημα ασφαλείας των Ολυμπιακών αγώνων; Γιατί η σιωπή στο debate; Για τα ωραία του μάτια πήρε ο κ. Τρεπεκλής την νόμιμη και ηθική του προμήθεια; Η φιλία του με τον τότε Υπουργό Εξωτερικών δεν εκτιμήθηκε καθόλου; Πως τολμά ο ΓΑΠ και στηλιτεύει τον πλουτισμό στελεχών της ΝΔ την ίδια ώρα που το πρόβλημα υπάρχει στην αυλή του; Την κα Παπαρήγα χωρίς κανένα στοιχείο την ανέκριναν επίμονα οι δημοσιογράφοι για τον Γερμανό και καλά έκαναν. Κάποιος ενοχλήθηκε και από το «οικολογικό σκάνδαλο» των 50 αδειών στάθμευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει καλώς. Για τον κ. Παπανδρέου όμως υπήρξε ομερτά, παρά τα χειροπιαστά τεκμήρια του σκανδάλου C4I, υπήρξε και αμνησία για τον κ. Τσουκάτο που κυκλοφορεί ελεύθερος και ωραίος.
Θα μπορούσα να απαριθμήσω μια τεράστια λίστα προβλημάτων από τον εκλογικό νόμο, τις επεμβάσεις στη Δικαιοσύνη, τα ανθρώπινα δικαιώματα, το εργασιακό τοπίο, όπως όλα αυτά διαμορφώθηκαν από το ΠΑΣΟΚ και επιδεινώθηκαν κατά κανόνα από τη ΝΔ, που δείχνουν τόση αδιαφάνεια, τόση διαπλοκή, τόσο αυταρχισμό, ώστε να εξηγηθεί γιατί το καπνογόνο του Γ. Παπανδρέου ρίχτηκε σε τόσο σύντομο χρόνο στα σκουπίδια μαζί με τα διαφημιστικά παπαγαλάκια. Η τεχνητή πόλωση δεν πέρασε, έχει όμως δυστυχώς περάσει η γραμμή της αδιαφορίας, της άσφαιρης αντίδρασης και του χαβαλέ.
Ο τελευταίος των Παπανδρέου παίζει το προσωπικό του χαρτί σε αυτές τις εκλογές. Η μακιαβέλικη μάσκα που διαγράφτηκε στο πρόσωπό του όταν πανικόβλητοι οι κ.κ. Σημίτης και Βενιζέλος, αντιλαμβανόμενοι τι καταστροφικό ασκό του Αιόλου είχε ανοίξει το δαχτυλίδι, πιάστηκαν στα πράσα από την κάμερα να συνωμοτούν στα πηγαδάκια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για την ανατροπή του, δείχνει την δίψα του να συνεχίσει τη δυναστεία. Όλοι ξέρουν πως κανένα φώς δεν συγκρούεται με το σκότος, απλά δυο μεγαλοκληρονόμοι και οι παρέες τους κονταροχτυπιούνται με άσφαιρα πυρά για τη νομή της Εξουσίας.
Τουλάχιστον ας μην πιάνει τον Κορνήλιο Καστοριάδη ή την Ρόζα Λούξεμπουργκ στο στόμα του ο κ. Παπανδρέου, ακούγεται βέβηλο. Ας συνεχίσει να εκθέτει σε δημόσια θέα την εύκαμπτη συνείδησή του παριστάνοντας την ταπεινή χωρική ως προσκυνητής βυζαντινών σκελετών και εικόνων. Ας συνεχίσει να ανάβει κεράκια σε θλιβερές δημόσιες θρησκευτικές παραστάσεις για να αρπάξει αφελείς ψήφους, χωρίς να έχει συνειδησιακό πρόβλημα και χωρίς ντροπή για την προφανή υποκρισία και την εξαπάτηση των πιο καθυστερημένων στρωμάτων της κοινής γνώμης. Ας ανεβάσει ξανά το παλιότερο σώου του σύγχρονου πολιτικού με το τζόκινγκ, τη γυμναστική και τις ποδηλασίες,. Μπορεί να έπεσε από το ποδήλατο, αλλά και ο αντίπαλός του είχε πάθει θλάση παριστάνοντας τον ποδοσφαιριστή. Είναι καλύτερα να δίνεται η μάχη στο επίπεδο της εικόνας, στο γήπεδο των πολιτικών καλλιστείων, στην αρένα των κοκορομαχιών για τα σκάνδαλα, παρά στο πεδίο των ανύπαρκτων πολιτικών διαφορών. Αυτή η διαμάχη για σοσιαλισμό και βαρβαρότητα θυμίζει δυο κυρίες στο κομμωτήριο κάτω από τα γυάλινα κράνη τους, που μαλώνουν για τη θεωρία της σχετικότητας.
Έλεος πιά η ελαφρότητα του δικομματισμού είναι αβάσταχτη.
Ανεβασμένο το ΛΑΟΣ στις ευρωεκλογές λέει… Εύγε Ελληνάρες μου… Και εις ανώτερα.
(φαίνεται κάποιοι απο τους ψηφοφόρους της ΝΔ βρήκαν τι τους εκφράζει περισσότερο)
Μα τα ποσοστα ειναι ο,τι χειροτερο ωστε να εκφρασει ο καθενας αναλογα το συμφερον του. Αν το 50% απειχε (και καλα εκανε) σκεψου ποσοι ψηφοι ειναι το 7% του μισου εκλογικου σωματος:wink: