To μονο αποτελεσμα της αποχης ειναι να δινει πατημα σε αυτους που κυβερνουν να συνεχισουν να κλεβουν και να κοροιδευουν τον λαο, μιας και αυτος με την αποχη δειχνει να μην ενδιαφερεται, αρα αφου δεν τους ‘‘πιεζει’’ ο λαος, αυτοι της εξουσιας συνεχιζουν το βιολι τους… Και, οχι, τα κομματα εξουσιας δεν εχουν το ηθος και την αξιοπρεπεια ωστε να ευαισθητοποιηθουν να αλλαξουν σταση γιατι ‘‘οι πολιτες τους γυρισαν την πλατη με αποχη’’.
Και τελικα, δεν μπορει να μην σε εκφραζει, εστω μερικως, κανενα απο τα 30 κομματα…
Όλα τα ποσοστά μούφα είναι με αυτή την αποχή:-k[-X:!:
Το κακό με την αποχή είναι ότι σε δηλώσεις τα κόμματα λένε ότι όσοι δεν ψήφιζαν θα ψήφιζαν αυτούς.Την ερμηνεύουν με τον τρόπο που τους βολεύει.Πχ η Παπαρήγα τώρα στις δηλώσεις της είπε ότι με την αποχή έδειξαν οι πολίτες την αδιαφορία τους και την απέχθεια τους(κάτι τέτοιο,δεν θυμάμαι ακριβώς) ενώ πριν έλεγε ότι με την αποχή θα αφήσουν την κυβέρνηση να αλωνίζει
To μόνο πράγμα που τους δίνει πάτημα να κυβερνούν είναι το να μπαίνεις στη διαδικασία να τους εκλέξεις. Και επιτέλους, σταματήστε το βιολί ‘‘αποχή= αδιαφορία’’, δεν ισχύει σε μεγάλο ποσοστό.
Όποτε έχω γράψει σε αυτό το forum, στα πλαίσια διαφόρων συζητήσεων, ότι η ψήφος είναι το ισχυρότερο όπλο του πολίτη και ο μόνος τρόπος να αλλάξουν τα πράγματα, είχα την αίσθηση ότι όσοι δεν συμφωνούσαν είχαν την άποψη ότι η ψήφος δεν είναι αρκετή, ότι ο πολίτης οφείλει να είναι πιο δραστήριος από τον «απλό ψηφοφόρο». Δυστυχώς, οι ευρωεκλογές αποδεικνύουν ότι ένας Έλληνας στους δύο, πλέον, δεν ασχολείται καν με αυτό το «λίγο».
Η γνώμη μου είναι ότι η αποχή δεν είναι φορέας μηνύματος, εκτός αν πρόκειται για το μήνυμα της παραίτησης και το μήνυμα του ωχαδερφισμού. Η αποχή είναι κάτι το τόσο ασαφές, που επιτρέπει στην κάθε παράταξη να τη μεταφράζει όπως τη βολεύει. Αντιθέτως, βλέπετε ότι τα άκρα δεν απέχουν και κουβαλάνε ένα σαφέστατο μήνυμα, που επιβάλλεται στις παρατάξεις. Η αποχή είναι μια ανεύθυνη προσπάθεια αποποίησης της ευθύνης, που στην ουσία καθιστά τον απέχοντα κύριο υπεύθυνο.
«Όταν σε ρώτησα, σιώπησες και τώρα διαφωνείς», θα μας πουν και μάλλον δίκιο θα έχουν. Το θλιβερότερο από όλα είναι ότι κάποιοι αντιλαμβάνονται την αποχή σαν «ηρωισμό». Μιλάμε για ποντιακό και μάλιστα «κατά Πιλάτο» ποντιακό.
Τί εννοείς ακριβώς;
Συμφωνω με τον Vega.
Θα πουν οι εξουσιαστες: ‘‘τωρα τι διαμαρτυρεσαι ? οταν ειχες την ευκαιρια της επιλογης, δεν επελεξες’’.
Και θα εχουν δυστυχως δικιο.
Kαι ξαναλεω ρε Leper, 30 επιλογες ειχες…με αρκετες απο τις οποιες εχεις συμπορευθει και αγωνιστει μαζι σε διαδηλωσεις, πορειες, μορφες αγωνα.
Δηλαδη ακομη κι αν σε αφηνει αδιαφορο η λογικη της κοινοβουλευτικης εκπροσωπησης, δεν θα επρεπε να ψηφισεις εναν χωρο-κομμα που ειναι κοντα στην ιδεολογια σου και μοιραζεται καποιες κοινες αξιες και οραματα ?
Που ακριβώς βλέπεις να αντιφάσκει σε κάτι? Επειδή εστίαζε στο ένα δε σημαίνει ότι αναιρεί το άλλο.
Κατά τ’ άλλα, μην ψαρώνετε με τ’ αποτελέσματα (και ειδικά με την άνοδο των εθνικιστών). Εδώ θα είμαστε να τα κουβεντιάζουμε και να εξάγουμε τα συμπεράσματά μας, μετά τα τελικά.
Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τα πάντα, θα ήταν παράνομες. Αυτό δε σημαίνει ότι δε μπορούν να αξιοποιηθούν στην κατεύθυνση αλλαγών προς όφελος του λαού.
Επειδή νυστάζω λίγο θα είμαι κάπως σύντομος…
Περί αποχής…
@cynic,leper_jesus
O α/α χώρος και to κκε(μ-λ) λύσσαξαν όλες αυτές τις μέρες καλώντας τον κόσμο να απέχει. Ποιον κόσμο? Αυτόν στον οποίο απευθύνονται. αριστερά και α/α (που πιθανόν να ψήφιζε κάποιο ακροαριστερό συνδυασμό, όπως ανταρσυα, εεκ κτλ.). Το αποτέλεσμα? 7% το λαος και πρώτες δηλώσεις βουλευτή του για επανεξέταση εγκληματικότητας, μετανάστευσης κτλ. Μην σχολιάσω δε και το 0.45% της ΧΑ . Με διαφορά κοντά 1500 ψήφους από το ανταρσύα. Και τα αποτελέσματα αυτά θα αποτυπωθούν σε αλλαγή της πολιτικής της νδ (προς τα ακροδεξιά πάντοτε). Ποιόν ωφέλησε τελικά η αποχή που καλούσαν?
Πολύ σωστό ερώτημα, που τέθηκε και σε τόπικ του γνωστού α/α σάιτ. Εντάξει, εγώ είναι γνωστό από τα πόστ μου ότι διαφωνώ και δε στηρίζω αριστεριστές, αλλά δε μου άρεσει καθόλου και με προβληματίζει έντονα η εικόνα που έχω από τα αποτελέσματά τους μέχρι στιγμής.
Υπάρχει και η άλλη όψη σε αυτό το νόμισμα. Είναι αυτή που λέει πως όταν τα πέντε κόμματα της Βουλής εκλέγουν νόμους που έρχονται κόντρα στο συμφέρον σου και εσύ διαμαρτύρεσαι η απάντηση είναι: “τι διαμαρτύρεσαι; κοινοβουλευτική δημοκρατία έχουμε, το κόμμα που ψήφισες και σε εκπροσωπεί μέσα στην Βουλή δεν κατάφερε να περάσει την θέση του. Ή ακόμα χειρότερα το κόμμα που ψήφισες δεν είναι καν μέσα στην Βουλή και δεν ακούγεται η άποψη του. Δεν πιστεύουμε να αμφισβητείς την απόφαση που έβγαλε το κόμμα που εξέλεξε ο λάος. Αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού και αφού τους δέχεσαι με το να ψηφίζεις θα παίξεις με αυτούς”. Τότε λοιπόν, σε αυτόν τον υποθετικό διάλογο θα μπορείς να πεις: “Δεν δέχομαι αυτή την διαδικασία, δεν αναγνωρίζω καμία δημοκρατία και καμία πολυφωνία όταν από τα 30 κόμματα που υπάρχουν διαμορφώνουν αποφάσεις μόνο τα πέντε και τα υπόλοιπα 25 φημόνονται και μένουν στη αφάνεια επειδή έτσι παίζεται το παιχνίδι, δεν αφήνω την ζωή μου στα χέρια των πολλών και διεκδικώ τα δικαιώματά μου ανεξάρτητα από τις αποφάσεις που παίρνουν άλλοι. Γι’αυτό λοιπόν, επειδή δεν πιστεύω σε αυτό το σύστημα το μποϊκοτάρω μέσω της αποχής. Οπότε μην μου μιλάς για τον τρόπο που παίζεται αυτό το παιχνίδι γιατί εγώ δεν δέχομαι τους όρους του”.
Για να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα, αποχή δεν σημαίνει αδιαφορία. Μπορείς να απέχεις από τις εκλογές, να γυρίσεις την πλάτη σε αυτό το σύστημα για χίλιους πολιτικούς λόγους και παράλληλα να είσαι ενεργά πολιτικοποιημένος. Τα δικαιώματά σου τα διεκδικείς κάθε μέρα στον εργασιακό σου χώρο εσύ ο ίδιος όχι μέσω αντιπροσώπου που με το που μπαίνει στην Βουλή αυτόματα αλλάζει τάξη και, θέλοντας ή μη, σ΄αρέσει δεν σ’αρέσει, γίνεται ταξικός εχθρός σου. Από εκεί και πέρα το πως διαβάζει το κάθε κόμμα την αποχή δεν με απασχολεί. Είναι δικό του θέμα. Σωστός ή λάθος, εγώ έτσι το βλέπω.
ΔΥΣΤΗΧΩΣ τα μεγάλα ποσοστά αποχής δεν σημαίνει πως αντιστοιχούν σε ανθρώπους που σκέφτονται με το παραπάνω ή με ανάλογο τρόπο. Για εμένα το δυσάρεστο δεν είναι τα μεγάλα ποσοστά της αποχής. Είναι ο τρόπος που προήλθαν. Το κακό είναι πως η πλειοψηφία όσων απήχαν δεν το έκανε για να στείλει μήνυμα ή για να αποδυναμώσει αυτό το κακοστημένο σύστημα. Η πλειοψηφία απήχε λόγω ωχαδελφισμού, λόγω αδιαφορίας και λόγω της μαλακίας τους που έλεγε: “πάμε να χορέψουμε στην Μύκονο”. Για να τελειώνω, κατά την γνώμη μου, δεν είναι η αποχή ο εχθρός. Η αδιαφορία είναι.
'Eντιτ: Εκ των προτέρων δηλώνω πως πάω να την πέσω για ύπνο, αύριο δεν θα έχω διαθέσιμο internet οπότε όποιος απαντήσει στα απο πάνω θα πάρει την δικιά μου απάντηση από μεθαύριο.
Δε με νοιάζει πότε θα πάρω την απάντησή σου. Είναι δεδομένο πως θα την πάρω, είσαι καλός συνομιλητής, ανεξάρτητα με ποιον κουβεντιάζεις, και ότι κατέχεις του α/α χώρου. Θέλω όμως να πεις για το συγκεκριμένο κόμμα του κοινοβουλίου (ξέρεις ποιο εννοώ φυσικά), πότε ψήφισε κάτι ενάντια στο συμφέρον σου.
Συμφωνούμε πάντως απόλυτα, αν και από διαφορετικές σκοπιές, ότι η αδιαφορία είναι ο εχθρός.
Oταν σε ένα εκλογικό σύστημα η ίδια ενέργεια (η αποχή) για κάποιους αποτελεί μέσο διαμαρτυρίας και πολιτικής συνείδησης και για άλλους η απόλυτη ένδειξη αδιαφορίας και απολιτικής συμπεριφοράς τότε δε μπορεί παρά να προβληματίζεται κάποιος…
“Με την αποχή στηρίζεις τους ισχυρούς” θα σου πουν. Αλλά το εναλλακτικό ποιό είναι? Η ψήφος σε ένα κόμμα που δε σε εκφράζει απαραίτητα μόνο και μόνο για να παίξεις και συ το παιχνίδι και να μειώσεις έτσι τις αναλογίες των ισχυρών? Θα πει κανείς, ένα σωρό κόμματα (βάλε και τα μικρά), ε, κάποιο θα σε εκφράζει. Ψήφισε αυτό στην τελική.
Εγώ πάντως θυμάμαι τις προπέρσινες εκλογές που αν ψήφιζες ένα απο τα κόμματα που δε συγκέντρωναν τα ποσοστά που έπρεπε για να έχουν βουλευτική εκπροσώπηση, η ψήφος ενίσχυε το κόμμα εξουσίας. Λόγω του εκλογικού συστήματος. Επομένως, ή ψήφιζες ένα απο τα 5 κόμματα της βουλής, ή… ενίσχυες την κυβέρνηση. Για τις ευρωεκλογές η αλήθεια είναι ποτέ δεν κατάλαβα τι ισχύει.
Όπως ποτέ δεν έχω καταλάβει τι παίζει με την άκυρη ψήφο. Μερικές φορές βολεύει να αφήνονται αυτά στη σκιά και να αμφιβάλλει ο άλλος.
Κατά παράδοξο τρόπο συμφωνώ τόσο με τα λεγόμενα πίσω του Vic Vega (περί δημοκρατικής συμμετοχής ως όπλο αντίδρασης), αλλά και με τα λεγόμενα του Manson πάνω (δημοκρατική συμμετοχή, ναι, αλλά για ποιά δημοκρατία μιλάμε και πόσα περιθώρια συμμετοχής σου δίνει στην ουσία?)
Όταν βρεις ίντερνετ πάντως, θα χαιρόμουν αν μπορείς να εξηγήσεις, πως όλη η πρώτη σου παράγραφος δε δείχνει “αδιαφορία και ωχαδελφισμό”. Προσωπικά όπως τη διάβασα (τη διάβασα 3 φορές συνολικά για να βεβαιωθώ), βλέπω απλά μία άλλη όψη αυτού που καταγγέλλεις στη τελευταία σου παράγραφο. Και αυτοί που πήγαν στη Μύκονο, τη λογική “δε με παρατάτε μωρέ; λες και θα αλλάξει τίποτα αν ψηφίσω! αφού έτσι κι αλλιώς τα ίδια και τα ίδια θα γίνουν” έχουν. Το ότι αυτοί πήγαν σήμερα Μύκονο “και δε στήριξαν τους απατεώνες πολιτικούς” και άλλοι προτίμησαν τα Εξάρχεια για να μη “στηρίξουν το σύστημα”, δεν κάνει τα πράγματα ιδιαίτερα διαφορετικά, νομίζω. Και δε βλέπω γιατί το ότι ο δεύτερος μπορεί να έχει πάει στις δεκαπλάσιες πορείες από ότι αυτοί, κάνει πιο “σωστή” τη δικιά του ενέργεια. Η ενέργεια παραμένει η ίδια…
Πάντως, μια μικρή παρατήρηση προς την υπόλοιπη συζήτηση που έχετε. Όταν το γράμμα “Α” περνάει σε όλο το κόσμο το μήνυμα “Α”, το να στέλνεις εσύ το γράμμα “Α” και να ισχυρίζεσαι πως στην πραγματικότητα στέλνεις το “Β” και οι υπόλοιποι φταίνει που σε παρερμηνεύουν, είναι λίγο χαζό. Όποιος δεν ψήφισε, δεν ψήφισε γιατί δεν πιστεύει πως έπρεπε να ψηφίσει και επέλεξε να αποφασίσουν οι υπόλοιποι για αυτόν. Όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Δεν υπάρχει “εγώ επέλεξα αποχή γιατί θέλω να στείλω άλλο μήνυμα από τους υπόλοιπους που επέλεξαν αποχή”. Όλοι μαζί στείλατε (στείλαμε, μιας και ούτε εγώ ψήφισα, αν και θα το ήθελα αν μπορούσα) το ίδιο μήνυμα.
“Σας θεωρούμε μαλάκες, αλλά συνεχίστε το έργο σας. Οι λιγοστοί που δεν είστε μαλάκες να πάτε σπίτια σας, γιατί δε μας ενδιαφέρετε, προτιμάμε να κλαιγόμαστε.”
Σε αυτο παντως συμφωνω.
Πριν ελεγα σε συζητηση στο msn, oτι η κοινοβουλευτικη δημοκρατια ειναι μια απατη ετσι οπως την κατηντησαν.
Τουλαχιστον θα επρεπε το ποσοστο των βουλευτων στο κοινοβουλιο να ειναι το ιδιο με το ποσοστο που παιρνουν και στις εκλογες και οχι να τα κανονιζουν οπως θελουν ωστε να υπαρχει πλειοψηφια η οποια ομως δεν εκφραζει το ποσοστο που πηραν στις εκλογες.
Και αυτο με αφορμη το γεγονος οτι αν τα σημερινα αποτελεσματα ηταν εθνικων εκλογων, περιπου 45.000 αριστεροι (αθροισμα των ψηφοφορων αριστερων ‘‘λοιπων’’ κομματων) δεν θα ειχαν τη δυνατοτητα να εκφρασουν τις αποψεις τους μεσα απο μια εκπροσωπηση στη βουλη.
Γενικοτερα δηλαδη ειναι αδικια για τις εκατονταδες χιλιαδες ψηφοφορους ‘‘λοιπων κομματων’’ να μην ακουγεται ποτε η φωνη τους.
*Οπως συμφωνω απολυτα και με την τελευταια προταση του Karvou.
Μερικές απορίες… περίπου 3 εκατομύρια συμπολίτες μας δεν ψήφισαν την Κυριακή. Πόσοι από αυτούς δεν ψήφισαν συνειδητά για να στείλουν ένα μήνυμα και πόσοι επειδή 'ΕΛΑ ΜΩΡΕ ΤΩΡΕ ΟΛΟΙ ΠΑΠΑΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΠΑΝΙΟ" ? Τι ποσοστό από αυτούς στην καθημερινότητα τους είναι ενεργοί κοινωνικά και πολιτκά ?
Μήπως θυμάται κανείς τι έγινε στην Ιταλία με τον Μπερλουσκόνι και πότε και πως αυτός ανέβηκε στην εξουσία?
FLOOD IT!
επειδή έχω μείνει λίγο πίσω σε αυτά, πιο είναι το προφίλ του ψηφοφόρου των Οικολόγων; Μπήκα μια μέρα στο site τους και δεν έβγαλα άκρη. Καμία θέση τους δε βρήκα μέσα σε αυτό το site…
Σε γενικές γραμμές με καλύπτει η απάντηση του manson πάλι.
Πραγματικά, όμως, δεν μπορώ να καταλάβω την επιμονή κάποιων να εξισώνουν την αποχή με την αδιαφορία, ακόμα και μετά από τόσες συζητήσεις. Όταν κάποιος απέχει από την εκλογική διαδικασία, αλλά καθημερινά επιλέγει να συμμετέχει ενεργά σε κινηματικές διαδικασίες (διαφορετικές για τον καθένα), δε γίνεται να ταυτιστεί με τον τυπά που χτες πήγε για μπάνιο και στα αρχίδια του, αλλά στις βουλευτικές θα τρέξει να ψηφίσει. Αυτό είναι κατανοητό, δε χρειάζεται να εξηγηθεί περαιτέρω.
Δε λέω ότι λόγω της μεγάλης αποχής ξαφνικά έπιασε τόπο η προπαγάνδα των μουλάδων ή των αναρχικών. Ανάθεμα και αν το 10 από το 50% που έκανε αποχή, την έκανε συνειδητά και πολιτικά. Ανάθεμα όμως και αν το 10 από το 50% που ψήφισαν το έκαναν επίσης συνειδητά, αλλά δε βλέπω ούτε ένα post μέχρι τώρα που να αναφέρεται σε αυτό. Λες και όλοι όσοι ψήφισαν ΠΑ.ΣΟ.Κ., Ν.Δ. και Κ.Κ.Ε. είναι πολτικά συνειδητοποιημένοι. Γιατί δεν κατηγορείτε και αυτούς για αδιαφορία;
Το ότι η αποχή και τα άκυρα συμφέρουν τα μεγάλα κόμματα δε με ενδιαφέρει καθόλου. Δεν έκανα αποχή για να πλήξω το δικκοματισμό, έκανα αποχή γιατί είμαι ενάντια στη διαδικασία της εκπροσώπευσης, δε θέλω να μπω στο παιχνίδι αυτό.
Επίσης, για κάποιους που με ρώτησαν (δε θυμάμαι ποιοι ήταν):
Σαφώς και δεν ένιωθα να συμπορεύομαι στο δρόμο με κανένα κόμμα.
Και, σαφώς το ότι είχε υψηλά ποσοστά το ΛΑ.Ο.Σ. δεν οφείλεται στην αποχή. Ή μάλλον δεν οφείλεται κυρίως σε αυτήν. Αλλά ειλικρινά αμφιβάλλω αν θα παίξει κάποιο ρόλο στην αλλαγή της κυβέρνησης της Ν.Δ.
Μιας και υποθέτω απαντάς και σε εμένα, ας διευκρινίσω το τι λέω, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις
Μα το ότι τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν αδιαφορείς δε σημαίνει και πως δεν αδιαφόρησες και χθες. Μπράβο σου για όλες τις υπόλοιπες μέρες, αλλά η χθεσινή δικιά σου αδιαφορία είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Είχες το δικαίωμα να συμμετάσχεις και επέλεξες να μην ασχοληθείς με αυτό. Αυτό σου λέω και το θεωρώ και εγώ απολύτως κατανοητό. Δε σε εκφράζει ο υπάρχον τρόπος αντιπροσώπευσης και για αυτό σηκώνεις τα χέρια ψηλά στην εκλογική διαδικασία.
Επίσης, προσωπικά δεν πιστεύω πως όλοι οι ψηφοφόροι" ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΚΚΕ" είναι αδιάφοροι απλά και μόνο γιατί ψηφίζουν κάτι διαφορετικό από εσένα (και τον οποιδήποτε). Δες μόνο πόσα φύλλα πουλούν οι εφημερίδες φιλικά προσκείμενες σε αυτές τις παρατάξεις. Πολύς κόσμος ασχολείται με τα πολιτικά και ψηφίζει κάποια από αυτές τις παρατάξεις. Δεν είμαστε “εμείς οι πεφωτισμένοι που ασχολούνται και οι υπόλοιποι τα ζώα”. Κάποια στιγμή καλό θα ήταν να το καταλάβουμε αυτό… Αλλά ακόμα κι αν έχεις δίκιο, δε βλέπω πως αυτό κάνει την ενέργεια της αποχής ενέργεια με σκοπό “να αλλάξουν τα πράγματα προς τα εκεί που εγώ θέλω”.
Γενικά, το “απέχω γιατί ενδιαφέρομαι” μου θυμίζει από Monty Pythons, την ομάδα αυτοκτονίας, που αφού έδιωξε τους Ρωμαίους, αυτοκτόνησε! Κοινώς, οι ίδιοι ακύρωναν την όποια ισχύ τους και δεν έκαναν την ενέργεια που χρειαζόταν για να πετύχουν το στόχο τους