Έχεις το “7” στο nick σου, δε χρειάζεται κάτι άλλο. Εγώ το έχω μαζί με το 9 τουλάστιχον :p.
Αρκετά μεγάλος για να θυμάμαι τα του καπετάνιου, αρκετά μεγάλος για να θυμάμαι ότι η κλάψα των Ολυμπιακών δε συγκρίνεται με κανενός άλλου. Επίσης, ο κόσμος σταμάτησε να ασχολείται με το ποδόσφαιρο (γιατί γενικότερα έχει σταματήσει να ασχολείται ο κόσμος) σε συγκεκριμένη περίοδο. Ο καπετάνιος τότε ήταν στη σύνταξη.
Γείτονας ο Τάσος 8). Τίμιος, γιατί πάντα έδινε το 110% των λίγων δυνατοτήτων του.
Να γιατί έχουμε 4 σέντερ. Δίδυμους πύργους για 40 λεπτά και Πετγουει στη θέση 3
Πάει και ο Περπέρογλου, άντε να δούμε τι ψάρια πιάνει ο Παπαπέτρου επιτέλους.
Ο πρώην διεθνής διαιτητής, Ηρακλής Τσίκινης, σχολίασε τη διαιτησία του Μπιόρν Κάιπερς στην αναμέτρηση του Ολυμπιακού με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, δηλώνοντας απογοητευμένος από τα σφυρίγματα του Ολλανδού.
Απογοητευτική ήταν η διαιτησία του Ολλανδού, Μπιόρν Κάιπερς στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Ολντ Τράφορντ, σύμφωνα με τον πρώην διεθνή διαιτητή, Ηρακλή Τσίκινη, ο οποίος δήλωσε σχετικά: "Με απογοήτευσε η διαιτησία του Ολλανδού. Κρίμα… Ύποπτη και αλαζονική η διαιτησία του. Από τα πρώτα λεπτά έδωσε το στίγμα του με τις δύο κίτρινες που έδωσε με άνεση στον Ολυμπιακό. Μετά όλα τα φάουλ ήταν 70-30 στη ζυγαριά. Εκνεύρισε παίκτες, έδωσε θάρρος στους παίκτες της Μάντσεστερ. Το πέναλτι αν ήθελε το έδινε και φυσικά το έδωσε.
Επίσης η διαχείριση του 70-30 υπέρ της αγγλικής ομάδας σταμάτησε μετά το 3-0 για ευνόητους λόγους και μετά στο τελευταίο 10λεπτο που πίεζε ο Ολυμπιακός επανήλθε πάλι στο 70-30, με κορυφαίο παράδειγμα τον τραυματισμό του Φαν Πέρσι, που έκατσε στο χόρτο 5 λεπτά αδικαιολόγητα μιας και έπρεπε να μπει στο φορείο και να βγει.
Αυτός όμως τον άφησε και φυσικά αντί να δείξει 8 λεπτά έδειξε 5 και σε αυτά δεν έκανε ούτε μια παρατήρηση για τις καθυστερήσεις. Άρα το συμπέρασμα είναι πως ο Ολλανδός αδίκησε και αγνόησε τον Ολυμπιακό. Μπράβο…".
Κρίμα που απογοητεύτηκες βρε Ηρακλή… Βέβαια, δε νομίζω να ήταν η διαιτησία αυτό που σε απογοήτευσε περισσότερο, μεταξύ μας τώρα…
Καλός εγκληματίας κατά του θρύλου και ο Τσίκινης, θυμάμαι ένα ματς με την ΑΕΚ το 2006, εντός έδρας μάλιστα, που κλώτσαγαν αβέρτα τα κωλοχάνουμα, κάρτα δεν έβγαινε με τίποτα και τελικά την πλήρωσε ο κακόμοιρος ο Στολτίδης που απολύτως ανθρώπινα αντέδρασε στο νιοστό από τα βρώμικα μαρκαρίσματα του αλητήριου Ίβιτς (του μικρού).
Τότε βέβαια είχαμε σοβαρή ομάδα, κερδίζαμε και τους διαιτητές και την άρπαξε την τριάρα του το αεκάκι.
Αν μπουν στο παιχνίδι Παπαπέτρου και Κατσίβελης τους γαμαμε ολους. Αρκει να μην φανει πως το θυμηθήκαμε αργά. Ας είμαστε καλα τουλάχιστον και βλέπουμε γτ μεγαλο μερος αυτων που τραβάμε τωρα οφείλονται αντικειμενικά σε τραυματισμούς
Συγκρίνεις την ομάδα του Σόλιντ όπου περνούσε από το Καραϊσκάκη με τριάρες και τεσσάρες ο κάθε πικραμένος του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου με την σημερινή;
Eντάξει ρε συ, δικαίωμα σου να έχεις ξενερώσει με την μπάλα αλλά μην γράφεις και πράγματα που πάνε ενάντια στη λογική!
Κατά βάση πείραζα τον Παντελή, όμως αν θες μπορούμε να το δούμε και πιο σοβαρά (όσο σοβαρά γίνεται να πάρει κανείς τη μπάλα δηλαδή) και ίσως δεν πάω και τόσο ενάντια στη λογική.
Τη συγκεκριμένη σεζόν λοιπόν (2005/06) η ομάδα του Σόλιντ το μόνο πραγματικά τραγικό αποτέλεσμα που έφερε ήταν φυσικά το 1-3 με τη Ρόζενμποργκ. Από κει και πέρα έφαγε 4 από την ομαδάρα τότε Λυόν (κλάσεις ανώτερη από την τωρινή Παρί), κέρδισε τη Ρεάλ και στα εκτός έδρας ματς κατόρθωσε να χάσει 4 βαθμούς τρώγοντας γκολ στο 90. Ήταν ένας συνδυασμός γκαντεμιάς και άθλιας άμυνας (με προεξάρχοντες τους Ανατόλ, Μαυρογενίδη που ήταν ήδη πρώην ποδοσφαιριστές τότε).
Στην δε Ελλάδα είχαμε:
0-2 τους ζελέδες στο ΟΑΚΑ πρώτη αγωνιστική όπου περιμένανε να κάνουν πάρτι και στο τέλος σαν καλοί ξεφτίλες που είνε κλωτσούσαν τον Τζόλε αφού τους το κάρφωσε.
1-3 την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, ενώ είχε ήδη προηγηθεί στο πρώτο ημίχρονο με γκολ που προήλθε από κοντρόλ-μανσέτα του Αλεξόπουλου,
3-2 τους ζελέδες στο Καραϊσκάκη ενώ είχαν προηγηθεί με πέναλτι-φάντασμα που είχε δώσει ο Καλόπουλος.
3-0 το αεκάκι σε ντέρμπι πρώτης θέσης
1-2 τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, ενώ είχε προηγηθεί (τρίτη ανατροπή σε ντέρμπι!) και καμιά χιλιάρα παοκια είχαν μπει στον αγωνιστικό χώρο έτοιμα για ντου με αποτέλεσμα ο Αναστασιάδης να κοουτσάρει από την απέναντι πλευρά του πάγκου για να τους αποτρέψει.
Ωραία, μπράβο στην τωρινή ομάδα, πέρασε στους 16, καλή ήταν, δε λέω, αλλά είχε και όση τύχη μαζεμένη δεν είχαν όλες οι ομάδες του Ολυμπιακού μαζί στα ματς με Μπενφίκα εντός (που ήταν όχι για τριάρα αλλά για εξάρα) και Άντερλεχτ εκτός (όπου πάλι μπορούσαμε να μαζέψουμε κάνα τρίμπαλο).
Αφού τα αποτελέσματα μετράνε, ας δεχτούμε και οι δύο ότι η ομάδα του Σόλιντ τον έτρωγε από τον κάθε πικραμένο στην Ευρώπη, αλλά ΓΑΜΟΥΣΕ ΚΙ ΕΔΕΡΝΕ βαζελάκια, χανουμάκια, παοκάκια και έπαιρνε ΜΑΓΚΙΚΑ το νταμπλ ενώ η τωρινή του Μίτσελ διέγραψε μια έξοχη ευρωπαϊκή πορεία και μετά ΚΛΑΡΙΝΟ απέναντι στους ανύπαρκτους, με μόνη δίοδο εξιλέωσης το κύπελλο. Αν και δεν το βλέπω γιατί οι μισθοφόροι τύπου Σαλίνο που έχουμε γεμίσει, στα παπάρια τους κι αν χάσουν πάλι από τον ΠΑΟΚ ή τον βάζελο.
Φαντάζομαι η τόσο αναλυτική καταγραφή των όσων κάναμε το 05-06 γίνεται για τους υπόλοιπους συμμετέχοντες στο θρεντ, για εμένα ξέρεις πως τα θυμάμαι.
Δεν διαφωνώ με όλα όσα λές, κυρίως με το πως η τότε ομάδα είχε μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές προσωπικότητες και Έλληνες παίχτες-σημαίες που δήμερα θα είχαν πουληθεί μετά το 2ο καλό ευρωπαϊκό παιχνίδι, αλλά υπάρχει αντίλογος για αρκετά:
Αν εξαιρέσουμε το γεγονός πως δεν έχουμε οπαδούς της Ρόζενμποργκ στις παρέες και τις δουλειές μας, εκείνο το 1-3 που αναφέρεις δεν βλέπω γιατί πρέπει να το προσπερνάς τόσο πίό εύκολα από το πρόσφατο κάζο από τους πουθενάδες…
Για την ακρίβεια για εμένα ήταν ενδεικτικό για το τι θα ακολουθούσε με αποκορύφωμα την δεύτερη χρονιά του Νορβηγού φαλαινοθήρα.
Δεν ξέρω που βασίζεσαι για το πως η τότε Λυών ήταν καλύτερη από την σημερινή ΠΣΖ, αλλά θυμάμαι τότε να φεύγω από το γήπεδο και να… αχνίζουν τα αυτιά μου με την άθλια εικόνα και κυρίως με τον Σόλιντ που είχε ξεχάσει να πάρει στόπερ στη 18άδα με αποτέλεσμα να παίζει τραυματίας και να είναι συνεχής πηγή λαθών και κινδύνων ο Κωστούλας. Φέτος αν μη τι άλλο έπαιξες ένα επικό πρώτο ημίχρονο έχοντας συμπληρώσει το ρόστερ σου μόλις δύο εβδομάδες πριν, απέναντι σε μία μονταρισμένη ομάδα με καλό προπονητή, παίχτες παγκόσμιας κλάσης και απίστευτο βάθος.
Η γύμνια του Σόλιντ τότε κρύφτηκε για μήνες πίσω από το λαχείο που λεγόταν Γιάγια Τουρέ.
Η νίκη επί της Ρεάλ έγινε σε ματς χωρίς βαθμολογική σημασία τελευταία αγωνιστική με εκείνους να κάνουν rotation όπως θυμάσαι. Δεν απαξιώνω ποτέ νίκη σε βάρος της 2ης πιό σιχαμερής ομάδας της Ευρώπης, αλλά καταλαβαινόμαστ νομίζω.
Δηλαδή ο τίμιος Σαλίνο είναι πιό μισθοφόρος από τον Ριβάλντο, ή τελικά μας ενοχλεί που δεν είναι… Ριβάλντο.
Για το τι θα κάνει στην συνέχεια η φετινή ομάδα, κάνε υπομονή να το δούμε.
Τους αδικείς όμως όταν γράφεις για “μισθοφόρους” και “κοπέλες”. Ακόμα και στην Τούμπα που στράβωσε το παιχνίδι, και ξύλο έπαιξαν και τα πόδια στη φωτιά έβαλαν.