παρομοιος με το λινο ειναι, Ουτε φουλ μπακ, ουτε φουλ χαφ.
Όταν είχε έρθει, τον Γενάρη του '08 φαινόταν καλή προσθήκη, είχε ταχύτητα, είχε τεχνική και μια αξιοπρεπή σέντρα (αν και όχι τόσο εν κινήσει). Κλασικός βραζιλιάνος ακραίος μπακ, που έχει πολλές προωθήσεις και αυτό ενιοτε προκαλεί κενά στο χώρο άμυνάς του.
Μετά ο Βαλβέρδε δεν τον πολυγούσταρε και τον χρησιμοποίησε ελάχιστα και την επόμενη σεζόν χρησιμοποιήθηκε αναγκαστικά σε θέση αριστερού εξτρέμ, όπου είχε το πλεονέκτημα της ταχύτητας και το μειονέκτημα της δύναμης.
Απ’ ότι βλέπω όμως έχει να παίξει μπάλα 1 χρόνο, οπότε από φυσική κατάσταση θα είναι κλάφτα.
@Aionios
Γρήγορος, κακός στο ένας-ένας στην άμυνα, μέτρια σέντρα, παίζει αρκετά ψηλά, μπορεί να παίξει και χαφ σε ώρα ανάγκης, πολλοί τραυματισμοί. Δεν ξέρω σε τι κατάσταση είναι μετά από όλους αυτούς τους τραυματισμούς που είχε. Πρέπει να έχει να παίξει πάρα πολύ καιρό. Δανεικό σας τον δίνουμε;
Ως ελευθερος παει.
Κλασική περίπτωση Βραζιλιάνου παίχτη που έγινε μπακ από ανάγκη στην χώρα του ενώ κανονικά έπρεπε να παίζει μέσος! Σε εμάς ήρθε από Β’ Βραζιλίας έπαιζε στην Πορτουγκέζε με τον Ντιόγκο, έτρεχε φιλότιμα στην αρχή αλλά τίποτα παραπάνω…
Είχε βάλει και γκολ σε Ευρωπαϊκό ματς, καλά θυμάμαι; Boηθείστε ρε… :-s
Ναι με την Αρσεναλ το 1-0…
Α μπράβο! 
Δεν ισχύει ακριβώς αυτό, ήδη από την εποχή του 4-2-4 (δεκαετία '60) οι βραζιλιάνοι ήθελαν τα ακραία μπακ τους να ανεβαίνουν ώστε υποστηρίζουν το κενό που έμενε στα πλάγια από τα μόνο 2 χαφ στο κέντρο.
Δηλαδή, είναι παράδοση ο βραζιλιάνος ακραίος μπακ να λειτουργεί περισσότερο ως χαφ-εξτρεμ παρά ως αμυντικός. Ακόμα και οι κορυφαίοι τους (Ρ. Κάρλος, Ντ. Άλβες κ.α.) τέτοιοι υπήρξαν. Βέβαια είχες (και έχεις) και περιπτώσεις τύπου Ζορζίνιο (Μουντιάλ '94) που ήταν πιο αμυντικογενής ακραίος μπακ. Αλλά η γενική παράδοση είναι η επιθετικογενής.
Ωραίος, το “αντιστρέφοντας την πυραμίδα” διαβάζω και εγώ αυτό τον καιρό! 
Αλλά αυτό λέω που λες στο τέλος για τον επιθετικογενή βραζιλιάνο μπακ: Aν και μπακ είναι καλύτερος στο να σε τριπλάρει παρά να κόψει τη δική σου τρίπλα! :lol:
Γαμάει το βιβλίο, ε!
Όσοι αγαπούν το ποδόσφαιρο και βαριούνται τα παρασκήνια να το διαβάσουν ASAP και μετά -κατ’ επιλογήν- να συνεχίσουν και με προτεινόμενη βιβλιογραφία.
Διορθώστε με αν κάνω λάθος (έχω χάσει πλέον την επαφή), αλλά στη Βραζιλία για χρόνια το 3-5-2 ήταν το αγαπημένο σύστημα των προπονητών. Δεκάρι με 2 αμυντικούς μέσους μέσα και μπακ-χαφς στα πλάγια. Είναι λογικό όλα τους τα μπακ να ανεβαίνουν και να παίζουν με τη σιγουριά του ενός στόπερ από πίσω που θα καλύψει τα λάθη τους.
Το 3-5-2 είναι πολύ μεταγενέστερο σύστημα γενικότερα, το 4-2-4 προήλθε ως μετεξέλιξη του WM (που ήταν μετεξέλιξη του 2-3-5). Πρώτοι το έπαιξαν οι Ούγγροι του Πούσκας αλλά ουσιαστικά κυριάρχησε στη δεκαετία του 60 με τους Βραζιλιάνους (το έπαιξαν στα Μουντιάλ '58, '62, '66, '70 και κέρδισαν τα τρία από αυτά).
Εγώ τον Λεονάρντο τον έβλεπα περρισότερο σαν αριστερό χαφ, δεν ήταν και ότι καλύτερο στα μαρκαρίσματα, αλλά τη σεντρούλα του την είχε:):!:
Τον Ντομί θυμάμαι να έχει καλή σέντρα, ο Λεονάρντο ταχύτητα είχε…
Αν ενώναμε το 1-on-1 (και την αμυντική συμπεριφορά γενικότερα όταν δεν βαριόταν) του Μπράβο, τη σέντρα του Ντομί και την ταχύτητα/τεχνική του Λεονάρντο θα κάναμε αστέρι αριστερό μπακ :!:
Βασικά θα κάναμε τον Γεωργάτο του 1999!! :lol:
Kαι ποιος θα μαρκαρε?
για οσα ματς τον ειδα διαφωνω
Αυτό ενισχύει την άποψή μου.