πολυ θεωρια για το τιποτα
λαβυρινθος, μπερδευτηκα
δε ξερω για μενα τα πραγματα ειναι απλα, γουσταρω / δε γουσταρω, δεν υπαρχουν αλλες επιλογες
κι αν τα σπασετε, ε τοτε μαλλον ποτε δεν τον / την γουσταρες πραγματικα κι ειχες τις ορμες σου / ανασφαλειες σου. οχι εσυ, γενικα
τα υπολοιπα ειναι ψιλα γραμματα
Μια άλλη θεωρία πάλι είναι ότι όποιος προσπαθεί να αναλύσει το γιατί κάνει ότι κάνει συνήθως καταλήγει να μπερδεύει την αιτία με το αιτιατό.
Την αιτία την έδωσα όπως την αντιλαμβάνομαι από τη σκοπιά μου στο πρώτο ποστ και, δευτερευόντως, στα επόμενα. Το ότι στη συνέχεια αναφέρθηκα και στα αποτελέσματα δε νομίζω πως συνιστά σύγχυση αιτίου και αιτιατού, απλώς δίνει μια πιο ολοκληρωμένη αιτιολόγηση για την άποψή μου.
ουπς sorry lady!!!παντως γενικα συμφωνω μαζι σου.ισως γιατι ακομα δεν γνωρισα τον μεγαλο ερωτα:-s
πάντως, εγώ είμαι άνθρωπος που μου αρέσει να προσπαθώ να αναλύω μέχρι εκεί που δεν πάει τα πράγματα, και συμφωνώ με την william wilson.θεωρώ πως τα πάντα γίνεται να εξηγηθούν με τη λογική.μπορεί γενικά να απεχθάνομαι μέχρι αηδίας τα μαθηματικά και την ψυχρή λογική, αλλά in the real life αρκετές φορές μου αρέσει να αναλύω τα πράγματα με τη λογική.και αυτή είναι πάνω κάτω και η άποψή μου για τον έρωτα.
και έχοντας κάνει κάποια μαθήματα ψυχολογίας, μπορώ να πω πως η σκέψη της είναι καθόλα εύστοχη και οι διαπιστώσεις της to the point.
Η ψυχολογία μπορεί να φανεί πολύ πιο χρήσιμη από μια απλή ανάλυση των αιτιών που προκαλούν ταχυπαλμία σε περίπτωση που κάποιος θα σε αποκαλέσει μωρό του (χονδρικώς).
Όλες αυτές οι [I]προσπάθειες[/I] εκλογίκευσης των πάντων είναι περισσότερο παιχνιδάκια που παίζουμε με τον εαυτό μας για να νιώσουμε καλύτερα κάτω από συγκεκριμένες καταστάσεις.
Φυσικά και μπορούν να εξηγηθούν βάσει λογικής, δεν υπάρχει λόγος όμως και κάπου χάνεται η μπάλα.
Horror μπορεί να έχεις και PHD ψυχολογίας και να έχεις προλάβει να έχεις 10 γκόμενες από τα 20 σου αλλά κανένα από τα 2 δε σημαίνει απαραίτητα κάτι. Μπορώ απλά να σου πω ότι το γεγονός ότι κάποια πράγματα έχουν λόγο που υπάρχουν δε σημαίνει ότι είναι και ψεύτικα, αν δεν τα έχεις νιώσει από πρώτο χέρι δε μπορείς και να τα καταλάβεις όσο και να τα αναλύσεις και το γεγονός ότι έχεις αναλύσει κάποια δεδομένα δεν πάει να πει ότι είναι και τα μόνα που υπάρχουν. Κάποιες βιοχημικές θεωρίες περί εκρίσσεων ορμονών κτλ. που αναφέρει η William τις γνωρίζω όμως αυτό που δεν έχει αποσαφηνιστεί είναι αν αισθανόμαστε κάποια πράγματα επειδή ο οργανισμός μας “παίζει” ή το ανάποδο.
δε λέω πως είναι ψεύτικα.γενικά είναι όμορφα συναισθήματα.αλλά αν τα επεξεργαστείς λίγο, θα τα θεωρήσεις κάπως υπερβολικά και υπερεκτιμημένα.νομίζω πως είναι απλή βιολογία.ποια η διαφορά του ανθρώπου από τα άλλα ζώα?το ότι διαθέτει εξελιγμένη σκέψη.και αυτή η σκέψη αλληλεπιδρά με τις βασικές βιολογικές του ανάγκες, δημιουργώντας τα συναισθήματα.
και βασικά απαντώντας στην alteredcourse, ναι, έχεις δίκιο.αλλά είναι πάντοτε ωραίο να αναλύεις τέτοια περιστατικά, όπως ο john cusack στο τραπέζι της cathrene zeta-jones στο high fidelity. 
ΥΓ: είναι κάποιες φορές που λέω πως δεν υπάρχει περίπτωση, darthvader και somnambulist είναι το ίδιο πρόσωπο. :-s:p
Έπιασες την αγαπημένη μου ίσως ταινία του είδους, δε μπορείς να φανταστείς τι ταύτιση έχω με τον κιούζακ, αφού μέχρι και την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο που έχει σα σκηνοθετική επιλογή εγώ την κάνω κανονικά(δεν κάνω πλάκα) όταν σκέφτομαι φωναχτά(και δεν είναι κανένας γύρω φυσικά). Μη νομίζεις και γω τα αναλύω αλλά αυτό με οδηγεί στο πως και στο γιατί και όχι στο τι συνήθως, άσε που όταν βγάζω τα λογικά μου συμπεράσματα δεν είναι απαραίτητα ότι θα συμφωνούν με αυτό που αισθάνομαι. Πολλές φορές λειτουργούν απομυθοποιητικά και άλλες φορές εντελώς ανάποδα.
Υ.Γ. Δεν είμαι ο Somnambulist, είμαι πιο όμορφος.
Υ.Γ.2 : Τα παραπάνω θα τα καταλάβεις καλύτερα όταν σε κάποια φάση της ζωής σου θα ακούσεις τυχαία ΠΥΞ-ΛΑΞ(μπλιαχ) και από μέσα σου θα λες “πέστα ρε πούστη γαμώ τη πουτάνα μου”
edit
@horror
Ωραίες οι αναλύσεις, μέχρι του σημείου που βοηθούν στην κατανόηση μιας κατάστασης, σε κάποια θέματα (σε άλλα προφανώς και θα χρειάζεται περισσότερη ανάλυση). Από το σημείο αυτό και έπειτα, όσον αφορά στο θέμα του έρωτα (για να είμαστε και οντοπικ) παύει να υπάρχει η απόλαυση, χάνεις την ουσία, το τώρα. Είναι καλό να προσπαθείς να καταλάβεις γιατί λειτουργείς με το “χ” τρόπο και όχι με το "ψ’, είναι επίσης καλό να μπορείς να αντιληφθείς την αλληλεπίδραση που έχεις με τους άλλους, υπάρχει όμως και κάτι που λέγεται αυθορμητισμός, ο οποίος χάνεται όταν προσπαθείς ανά πάσα ώρα και στιγμή να βγάλεις πορίσματα βάσει ορμονικών θεωριών, όπως ειπώθηκε και παραπάνω.
ps: Μιλάει άνθρωπος που 'χει πέσει στη λούμπα των αναλύσεων ουκ ολίγες φορές.
χαχ, κι εγώ την ίδια ταύτιση έχω με τον κιούζακ.
σε αυτά που λες πάντως έχεις δίκιο.υπεραναλύεις συνήθως κάτι που δεν πάει καλά ή που δε σε ευχαριστεί.και υπεραναλύοντάς το, προσπαθείς να αποδείξεις στον εαυτό σου πως είναι ασήμαντο (που μπορεί και να είναι), αλλά πολλές φορές στην πραγματικότητα το διογκώνεις και του δίνεις μυθικές διαστάσεις.
ΥΓ1: για να το λες, κάτι θα ξέρεις.εγώ δε μπλέκομαι ανάμεσά σας.
ΥΓ2: φρικιαστικό μου ακούγεται (αν και μάλλον έχεις δίκιο…)! :?
γι’αυτό και κάποιες φορές λέω την ανόητη φράση “μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι”, με την έννοια ότι ζηλεύω τα άτομα αυτά που δεν πέφτουν στη λούμπα των αναλύσεων.
Ειμαι ρε και ποναω πολυ που δεν την εχω…
[SIZE=“2”]Οπως ελεγε και ο θεος… [/SIZE]
Don’t talk to strangers
’Cause they’re only there to do you harm
Don’t dream of women
’Cause they only bring you down
ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΤΡΕΛΑ ΜΕ ΤΟ ΔΝΤ
μ’ αρέσει που προσπαθείτε να ερμηνεύσετε/αναλύσετε τον έρωτα (και οποιοδήποτε συναίσθημα βιώνει ο άνθρωπος επομένως) μέσω της χημείας και της λογικής (και να τον εκμηδενίσετε εν τέλει), λες και σας είπε κανείς ότι ο ανθρωπος δεν είναι πρωτίστως μια συλλογή αλληλεπιδρώντων οργάνων και input/output συστημάτων. DUH!
προφανώς και ότι νιώθουμε αγάπη, μίσος κ.τ.λ. κάτι σημαίνει σε συστημικό επίπεδο… από κει και πέρα, αν ο άλλος σε κάνει να νιώθεις όμορφα (και ναι, σκοπός του ανθρώπου συν τοις άλλοις είναι να περνάει καλά και να ναι χαρούμενος, όσο κι αν πάμε να το ξεχάσουμε με αυτά και με κείνα) κι εσύ σκέφτεσαι το πως και το γιατί, το χεις χάσει το παιχνίδι. τα συναισθήματά μας τα εκλογικεύουμε ΜΟΝΟ όταν είμαστε σκατά, στις υπόλοιπες περιπτώσεις δε συμφέρει :P.
:thumbup:
συμφωνω σε ολο το ποστ.
Η φωνή της λογικής επιτέλους από τον Dude. Πολλές φορές κάνουμε λογικά πράγματα με εντελώς παράλογο τρόπο και δε μπορούμε να καταννοήσουμε τους λόγους, πόσο μάλλον τα πράγματα στα οποία ο συναισθηματικός παράγοντας(το χάος δλδ) είναι που έχει το πάνω χέρι. Κάποια άτομα τα μισούμε γιατί είναι μισητά και κάποια τα αγαπάμε γιατί είναι αγαπητά, τέλος. Πάντως μου κάνει εντύπωση που όσοι είναι γύρω στα 20 πασχίζουν να αποδείξουν ότι είναι νεκροί συναισθηματικά, ε φυσικό είναι άμα καταπιέζεις ότι υπάρχει εκεί μέσα από ένα σημείο και μετά δε θα υπάρχει. Keep Up The Good Work Guys δε θα πονέσετε ποτέ ούτε και θα νιώσετε ευτυχισμένοι όμως.
μα ζούμε σε μια κοινωνία που επικρατεί η λογική και η (επιθυμία για) ρουτίνα, και που πρέπει να είσαι οπωσδήποτε ευτυχισμένος, έστω και αν αυτή η ευτυχία είναι υπερβολικά ασφαλής.γι’αυτήν την προβλέψιμη, αλλά σίγουρη, ευτυχία θυσιάζεις κάποια μεγαλύτερη.θα έλεγα λοιπόν πως όσοι είναι γύρω στα 20 απλώς προσαρμόζονται στην πραγματικότητα.