Δυστυχώς δεν τα έχω πετύχει πουθενά τα κείμενά του. Κι αυτά απ’ το C-answer από σπόντα τα πέτυχα τελικά -πάλι καλά που διασώθηκαν με κάποιον τρόπο.
Ευτυχώς μάλλον είμαι από τα λίγα άτομα που δεν είχαν καμία παρόμοια εμπειρία (ούτε στο στενό περίγυρο), οπότε δεν μπορώ να διανοηθώ για τι καταστάσεις μιλάμε, το μόνο που μπορώ να πω διαβάζοντάς το είναι ότι μάλλον ο TUG είχε τεράστια ψυχικά αποθέματα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει με τέτοιον τρόπο μία τέτοια κατάσταση και να τη μοιραστεί και με άλλους.
Δυστυχώς το blog είναι ανενεργό από τον Δεκέμβρη του 2014, αμφιβάλω αν έχει νόημα να επικοινωνήσει κάποιος με τον διαχειριστή του μήπως και διαθέτει αρχείο με τα κείμενα του Γιώργου.
Μου αρέσει και το πρώτο μέρος μεν αλλά εδώ η βρώμα και η αλητεία στον ήχο της κιθάρας που παραπέμπει σε industrial σκηνικά και η τραχύτητα της φωνής του Udo, πιστεύω ότι το ανεβάζουν επίπεδο το κομμάτι και πραγματικά αυτή η βερσιόν, θαρρώ ότι το καθιστούν καλύτερο ως κομμάτι από το ομώνυμο του Eat The Heat.
Είδα ότι έχουν βγάλει αλλά δυο αλμπουμς από τότε. Προσπέρασα το Dancing chrome (προς το παρόν) και πήγα στο τελευταίο τους, το Portrait in Silver. Το οποίο παίζει να είναι και tribute στους Depeche Mode
Πως ένα ωραιότατο Indie Folk κομμάτι από την Julien Baker, γίνεται ακόμα καλύτερο, ακόμα πιο σκοτεινό και σλάτζι με το μαγικό χέρι του Justin Broadrick (Godflesh, Jesu κ.α).
