Μονο μεταλ-αποθεωση
Δικαίως νομίζω, ε @otto;
Απίστευτη κομματάρα. Για κάποιον λόγο, μού φέρνει στο νου το “Don’t Wake the Lion (Too Old To Die Young)” των Magnum, από άποψη ύφους.
Άκουσα κ το άλμπουμ μια στα γρήγορα κ μου φάνηκε πολύ καλό χωρίς να είμαι κ ειδικός σχετικά με το γκρουπ
Ούτε εγώ είμαι, δεν θυμάμαι πόσα χρόνια είχα να ασχοληθώ. Άκουσα τον νέο δίσκο επειδή εμπιστεύθηκα την κριτική μας και σε γενικές γραμμές καλά πέρασα. Τούτο το κομμάτι όμως απλά κόλλησε, δίχως καμιά αιτία.
Η φάση του δίσκου αυτού ή μήπως να πω του άσματος του ολοκληρωμένου, είναι σαν το “The Ivory Gates of Dreams” ή το “APSoG”, όπου δεν ξέρεις ακριβώς ποιο να πρωτοπιάσεις και ποιο ν’ αφήσεις. Όπως και να 'χει όμως…
You’re living on the edge
Don’t know wrong from right
They’re breathing down your neck
You’re running out of lives
Έλα ρε το ακούω κι εγώ πολύ αυτές τις μέρες! Μετά το Τhunderstruck είναι το καλύτερο τραγούδι του δίσκου.
Συμφωνώ και για τα δυο τραγούδια, με την ανάποδη σειρά (για μένα)! :Ρ
Θα συμφωνήσω με τον @bostonflesh (παρόλο που το ομώνυμο είναι ένα κομμάτι ιδιαίτερα σκοτεινό για ac/dc, πολύ εμπνευσμένο και πολυ πρωτότυπο), προσθέτοντας και 3 δυναμίτες (fire your guns, rock your heart out, she got you by the balls) για μια πεντάδα σκέτη ομορφιά από το συγκεκριμένο άλμπουμ.
Ήταν το δεύτερο ac/dc που είχα αγοράσει, μετά το back in black, 16-17 χρόνων περίπου και θυμάμαι μια μεγάλη βδομάδα να το ακούω από το πρωί μέχρι το βράδυ στην ένταση που πρέπει, φουλ δηλαδη.
Μάλιστα είχα κάνει και hijack το στερεοφωνικό του θείου μου στον Ορωπο την ημέρα του Πάσχα, και εκεί που έπαιζαν τα προβλεπε για τη μέρα καλαματιανά κάποια στιγμή έβαλα κάποιο κομμάτι του δίσκου, χωρίς να μπορώ να θυμηθώ ποιο ήταν. Το πείραμα να κάνω όλη την οικογένεια ροκάδες απέτυχε “ρε Άγγελε βγάλε τους σατανάδες” ή κάτι τέτοιο πρέπει να άκουσα, αλλα έχω μια ιστορία να λέω τουλάχιστον!