Εντελώς όμως.
To Fame Story εχει βγαλει ωραιους μουσικους.
Dark σε ρωτάνε τι ώρα είναι και λες Αύγουστος.
Το ξέρω ότι άλλο σημαίνει ταλαντούχος και άλλο μουσικός. Δεν είμαι τόσο χαζούλης. Από τα δικά σου λεγόμενα προκύπτει πως για να λέγεται κάποιος “μουσικός” και όχι “ένας που γράφει μουσική” πρέπει να έχει ένα κάποιο ταλέντο. Προφανώς δεν θεωρείς πως ο Αγγελάκας έχει ταλέντο και για αυτό τον λόγο δεν τον λες “μουσικό” αν και γράφει μουσική. Μάλιστα όταν τον λέμε “μουσικό” λες πως έχει ξεφτιλιστεί εντελώς αυτός ο όρος αν θεωρούμε πως ο Αγγελάκας είναι τέτοιος. ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΗΓΑΖΕΙ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΘΕΩΡΕΙΣ ΑΤΑΛΑΝΤΟ. ΞΑΝΑΡΩΤΆΩ ΛΟΙΠΟΝ:
Και ποιός κρίνει το πότε κάποιος είναι αρκετά ταλαντούχος ώστε να χαρακτηριστεί “μουσικός”;
άλλο ωραίος άλλο μουσικός
Ο Δαρκ οφ δε σαν ντε!:lol:
Ωραία πρέπει να πω μια ιστορία τώρα.Πολύ μικροί με συμμαθητή κάπως είχε πέσει ενα cd των τρυπών στα χέρια μας και το κοιτάζαμε με τις ώρες να βρούμε τουλάχιστον άλλη μια τρύπα εκτός απο τη βασική.Τίποτα όμως.
Μετα στο στρατό ενας τύπος έβαζε κάθε μα κάθε βράδυ το “μοναξια μου (καργ(^))ολα, μοναξια μου τίποτα” δεν ξέρω αν είναι τρύπες ή ο Αγγέλακας μόνος ή πυξ λαξ αλλά έμαθα να μισώ αυτό το τραγούδι και να εργάζομαι για την καταστροφή του.Οπότε μια μέρα πατάει το βράδυ ο φίλος μας ο “αχ αχ ντέρτια και ζωή” το play και τρώει στη μάπα.SLAYEEEERRRRRRRR!!!Αααααααχχχ.Γλυκιά εκδίκηση! 
Φοβερή ιστορία!
Να την εκδώσεις και σε βιβλίο!
χαχα πολύ αστείο
Ναι μωρέ.
Τελικά αυτό το “μοναξιά” τι είναι;
Πάριος 
Εντιτ:
Τώρα ηλίθια λες; 8O
Δεν νομίζω.
Παιδιά δεν ξέρω τι λέτε αλλά Διάφανα Κρίνα και Τρύπες για μένα τα καλύτερα Ελληνικά ροκ Συγκροτήματα ήταν και παρεμένουν, τώρα αν ο Αγγελάκας την είδε άλλη φάση πρόβλημα του.
Προσωπικά δεν τον θεωρώ κάτι το σπουδαίο, μεγάλη μπάντα στα πάντα της οι Τρύπες και κακά τα ψέμματα αυτοί γέμισαν τα γήπεδα και όχι οι φλωρό πυξ λάξ…
χαχαχαχα. Ζήτω το απεριόριστο χιουμορ.
Και μάλλον πρέπει να υπάρχουν πολλοί χαζούληδες αφού ποτέ δεν μίλησα για ταλέντο.
Ε δεν βαριέσαι. Μέσα στη ζωή είναι αυτά.
Δεν βγαίνουν όλα τα καρπούζια νόστιμα…
dark of the sun, μιας που έχεις μεγαλύτερη αντιληπτική ικανότητα από τους χαζούληδες, εξήγησε τους με απλά λόγια πότε οι ωραίοι στίχοι σταματούν να είναι ωραίοι στίχοι και γίνονται ποίηση και πότε ένας άνθρωπος που γράφει μουσική σταματά να είναι ένας άνθρωπος που γράφει μουσική και γίνεται μουσικός.
Πραγματικα ανυπομονω για την απαντηση μιας και κακα τα ψεμματα εμπλεκομαι κιεγω ΣΤΗ ΦΑΣΗ.
Να υπερασπιστώ αν κατάλαβα από τις 2-3 τελευταίες σελίδες αυτό που ήθελε να πει ο dark of the sun και αν μπορώ να το γενικεύσω λίγο.
Δυστυχώς, σήμερα και ιδιαίτερα εδώ, ό,τι δηλώσεις είσαι από τη μια πλευρά.
Από την άλλη το ότι έχεις καταπιαστεί με κάτι δεν είναι αρκετό να σου δώσει μια ιδιότητα.
Δε σημαίνει ότι επειδή παίζω 1 φορά την εβδομάδα ποδόσφαιρο, μπορώ να χαρακτηριστώ ποδοσφαιριστής, ούτε επειδή στα φοιτητικά μου χρόνια έπαιζα με κάποιους φίλους μουσική να χαρακτηριστώ μουσικός.
Από την άλλη όλα είναι σχετικά με το τι δηλώνεις. Εδώ ρε παιδιά πάει κόσμος και αγοράζει πτυχία και δηλώνει γιατρός, θα κολλήσουμε στο ότι κάποιος ατάλαντος έγραψε ή ακόμα χειρότερα ερμήνευσε απλά ένα τραγούδι και έχει γίνει όχι απλά μουσικός, αλλά και επιτυχημένος;
Πραγματικά, η μουσική έχει πολύ γνώση και για να δηλώσει κάποιος μουσικός πρέπει να έχει κάποιες έστω βασικές γνώσεις γύρω από αυτή.
Από την άλλη κάποιος μπορεί χωρίς μουσικές γνώσεις να γράψει εκπληκτική μουσική. Ίσως είναι και αυτό κομμάτι της μαγείας.
Για να μείνω και λίγο στο τόπικ. Οι Τρύπες για αυτό που έκαναν αξίζουν κάποιου σεβασμού. Από την πλειονότητα των άλλων εγχώριων γκρούπ για κάποιο λόγο ξεχώριζαν. Μουσικά δεν είχα σχεδόν ποτέ κάποιο πρόβλημα, τους άκουγα ευχάριστα. Αυτό που μου ακουγόταν πάντα κουραστικό ήταν η φωνή του Αγγελάκα και ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τους στίχους - ποίηση και κουραφέξαλα. Ίσως για αυτό δεν την πάλεψα ποτέ με τους Doors. Μαέβιους Παχατουρίδης για όσους θυμούνται το παλιό καλό ΑΜΑΝ.
Τώρα φυσικά μη νομίσεις ότι απευθύνομαι σε εσένα, αλλά αυτά τα μεταλλοκολλήματα ειδικά για Doors και Τρύπες ποτέ δεν τα κατάλαβα. Τα θεωρώ γελοία και καθοδηγούμενα από μερίδα μουσικών δημοσιογράφων. Πχ. αν θυμάμαι ο Παλαντζάς είχε θέμα με Doors (?).
Τέσπα, σε αυτό που λες δε νομίζω ότι αξίζουν απλά “κάποιου” σεβασμού οι Τρύπες που έβαλαν με το τουλούμι κόσμο στο ροκ, ο οποίος μετά πήγε μέταλ κλπ. κλπ. Αξίζουν πολλού σεβασμού.
Ο Αγγελάκας μπορεί να μην έχει φωνητική κυμματογραμμή πάνω-κάτω σαν του Ντίκινσον ξέρω γω, αλλά όπως και να το κάνεις τραγουδάει.
Και πέρα από τις " συναυλιακές εμπειρίες" θρεντ που έχω βάλει Τρύπες στο Ρόδον, ας προσθέσω Τρύπες στην Παλλήνη πάλι 1997. Θυμάμαι τι χώμα και ξύλο είχα φάει και γελάω με ποστ “βάλτε τάπητα”…
Ξαναλέω λοιπόν. Δεν είπα οτι για να είναι ποιητής κάποιος πρέπει να γράφει πολύ ωραία ή για να είναι μουσικός πρέπει να συνθέτει τραγουδάρες.
Η μουσική δεν περιορίζεται στις βασικές νοτούλες, στις παύσεις κ μλκίες π μαθαίνουμε απο μικροί. Έχει μεγάλη εξέλιξη και πολλές γνώσεις που πρέπει να κατακτήσει κάποιος για να (αυτο)αποκαλείται μουσικός.
Κλασικό τέτοιο φαινόμενο είναι και με τους “κιθαρίστες” που κάθονται έναν χρόνο, μαθαίνουν συγχορδίες και παίζουν τέτοια κομματάκια τα επόμενα χρόνια. Και σου λένε, “είμαι κιθαρίστας”
πήρες υποτιμητικά το κάποιου σεβασμού, αλλά δεν ήταν μειωτικό.
επίσης, hell yeah, μεταλλοκολλήματα πάντα είχα και εγώ. νομίζω πως προκύπτει από τις μουσικές που ακούω γενικότερα.\m/ (just kiddin’)
είπα εγώ ότι δεν υπήρξαν καλό συγκρότημα οι Τρύπες; είπα εγώ ότι δεν τραγουδάει ή απλά είπα πως το όλο ύφος δεν με εξέφρασε ποτέ; και το παραλλήλισα με Doors και γιατί και αυτοί ποτε δε μου έκαναν.
άσε που οι περισσότεροι μεταλλάδες που ξέρω εγώ (και δεν μιλάω για ανθρώπους που ακούνε από Agent Steel μέχρι Jag Panzer) γουστάρουν Doors.
Δεν θα ξαναμπω στη διαδικασία να εκφράσω άποψη για το ελληνόφωνο ροκ γενικότερα. Και οι Τρύπες κομμάτι του είναι…
Οχι, να συνεχίζεις να εκφράζεις την γνώμη σου. Δεν είναι η πρώτη φορα σε αυτο το θρεντ (και γενικότερα) που βάζουν λόγια σε κάποιον ενώ δεν τα είπε!