Τρύπες

…εδώ το τώρα ζητιανεύει λίγη πίκρα απ’το χθες…

Το μοναδικό ελληνικό συγκρότημα που όταν ανακοινωνόταν συναυλία τους, ο πανικός που δημιουργούταν ήταν εφάμιλος ξένου γκρουπ. Τους έχω δει δύο φορές, μία στον Λυκαβητό το καλοκαίρι του 1999 και μία στο Ρόδον τον Δεκέμβρη του 1999. Απλά κορυφή. Μετά τους Τρύπες ο Αγγελάκας ξέφυγε από τα όρια του ροκ και πειραματήστηκε σε άλλα στιλ άλλες φορές με εκπληκτικά αποτελέσματα και άλλες φορές με μέτρια. Τραγουδάρες της σόλο καριέρας του πάντως όπως το “Σιγά μην κλάψω” και το “Ένα αιρετικό τραγουδάκι” είναι μαθήματα ροκ νοοτροπίας.

APLA

akuste stixus!!

:bow2:

Από όσα ελληνικά ροκ έχω ακούσει πιστεύω ότι συνθετικά τουλάχιστον ξεχωρίζουν. Αρκετά καλοί. Δεν πιστεύω όμως να ξαναδούμε τέτοιο συγκρότημα στο μέλλον, ελληνικό…

Η μουσική τους είναι πολύ δυνατή, και ξεχώρισε αμέσως στην ελληνική σκηνή. Οι στίχοι είναι άμεσοι και έχουν ψυχή. Αγαπημένο μου συγκρότημα για πολύ καιρό, τους έχω δει live 4 με 5 φορές και η κάθε συναυλία ήταν πραγματική εμπειρία.

η καλυτερη ροκ μπαντα μαζι με magic de spell…(και απο αγγλοφωνες και απο ελληνοφωνες)…τρυπες και αντε γεια

Καλά, βασικά ας μην το παρατραβήξουμε. Αντικειμενικά μιλώντας, σίγουρα ήταν η πιο επιδραστική μπάντα στο ελληνόφωνο ροκ, μία από τις καλύτερες γενικώς, με διάρκεια μπλα μπλα. Αλλά πέρα από όλα αυτά και την αναγνώριση που ( επάξια ) έτυχαν, υπήρχαν και άλλες όπου μπορεί να ήταν ένα σκαλί ( ή και πολλά ) κάτω από τους Τρύπες σε δημοτικότητα, αλλά με πολύ πιο ενδιαφέρουσες δουλειές.

Έχεις κάποια μπάντα να αναφέρεις ως παράδειγμα;

Έχεις δίκιο, αλλά δεν υπάρχει κάποια μπάντα η οποία να αποκτήσει έναν τέτοιο φανατικό πυρήνα οπαδών. Και αυτό από μόνο του κάτι λέει. Το ελληνικό ροκ έχει πολλές ενδιαφέρουσες μπάντες να αναδείξει αλλά ήταν άτυχες κα δεν κέρδισαν την αποδοχή που τους άξιζε. Οι λογοι πολλοί και διάφοροι… (κουβέντα που είναι ένα thread από μόνη της)

το θέμα είναι ότι έχω να αναφέρω πάρα πολλές, αλλά επειδή πιστεύω ότι στα βασικά σημεία συμφωνούμε (ειδικά με το “δεν υπάρχει κάποια μπάντα η οποία να αποκτήσει έναν τέτοιο φανατικό πυρήνα οπαδών. Και αυτό από μόνο του κάτι λέει.”, τα είπες όλα πιστεύω), δεν θα κάτσω να αραδιάσω μία λίστα με καμμιά 20αριά ονόματα. και εγώ πάνω κάτω αυτό είπα. Άλλωστε σε αυτό το thread έχω πει “πέρα από τα προσωπικά γούστα του καθένα, ήταν οι Tρύπες και μετά όλοι οι άλλοι”, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ισοπεδωση των πάντων πίσω από το όνομα των Τρύπες. Θα αναφέρω κάποια στιγμή μερικά ονόματα στο thread ελληνική undeground σκηνή.

:slight_smile:

Με ή χωρίς τον φανατικό πυρήνα οπαδών τους,οι τρύπες είναι το μεγαλύτερο συγκρότημα που έβγαλε ποτέ η χώρα μας.Κρίμα που διαλύσανε.

ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕΧΡΙ ΚΕΡΑΙΑΣ ΤΑ ΙΔΙΑ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΙ ΕΓΩ ΟΣΟ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΑΝΕΦΕΡΕΣ ΙΣΩΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΑΥΤΟ.

ΟΠΩΣ ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΑΚΑ ΑΠΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΛΛΑΞΑΜΕ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΚΑΛΟΣ ΔΕΝ ΛΕΩ ΑΛΛΑ ΑΛΛΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΤΟ ΠΩ ΤΙ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΔΗΛΑΔΗ

ΡΟΚ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΕΧΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΡΟΚ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ

Πως γίνεται να μην είναι ροκ; Δεν έχω μιλήσει μαζί του αλλά η μουσική του και οι στίχοι είναι ροκ. Αυτός γιατί να μην είναι; Μου κάνει λίγο αντιφατικό το να έχει ροκ οοτροπία αλλά ο ίδιος να μην είναι.

Δεν λέω ότι είσαι λάθος, αλλά δεν εξηγείς γιατί λες κάτι τέτοιο.:wink:

να σημειώσω λιγάκι εδώ ότι τον θεωρώ απλά ποιητή.ούτε ροκά ούτε τίποτα.τρομερός ποιητής:wink:

Αυτο ακριβως… Και για του λογου το αληθες:

[B]ΘΑ ΡΘΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΠΑΣΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ

Θα ρθει ο καιρος που θα σπασω την πορτα
Κι η καρδια μου στο φως θα χυμηξει
Θα φυγω μακρια
Θα πεταξω ψηλα
Θα πεταω σ’ ασυλληπτα υψη
Και τοτε πια τιποτα δεν μπορει

Αυτη η χλωμη, αυτη η φτηνη, η τιποτενια μου θλιψη
Θα μεινει ορφανη
Θα γυρναει σα τρελη
Θα ζηταει να με βρει και δεν θα με βρισκει
Κι ουτε προκειται, ελπιζω, ποτε να μου λειψει
Δεν προκειται, ελπιζω, ποτε να μου λειψει[/B]

Απο το project με τον Βελιωτη…

προσωπικά πάντως ο Αγγελάκας για μένα ήταν μία τεράστια μορφη του ελληνόφωνου ροκ. οκ, φωνή δεν είχε, και ειναι γεγονός πως η εκφραστικότητα του και οι στιχοι του τον εβαλαν σε αυτη τη θεση.

ξερετε πολλά ελληνόφωνα γκρουπ, που οι στίχοι τους μπορούν να σταθούν και από μόνοι τους; σαν ποιημα δηλαδη. εγω παιδια δε ξερω πολλά. τα Διαφανα Κρινα και οι Τρυπες εκαναν αυτο το μεγάλο βήμα εξέλιξης, με τις Τρύπες να υπερτερούν επειδη οι στίχοι τους είναι πιο λιτοι και πιο περιεκτικοι. στέκονται καλύτερα απο μόνοι τους δηλαδη σε σχεση με των διάφανων.

φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις,κάτω απ τη μασκα που φοράς. τραγούδαγε καποτε ο αγγελακας, υποννοόντας ότι οι “δηθεν” της κοινωνίας μας, μπορει να πασαρουν ένα αλλο προσωπο, αλλα και αυτο στην ουσία που νομίζουν πως είναι καταλήγει και αυτο ένα προσωπείο. εθελοτυφλουν ακομα και για τον εαυτο τους. τι να πω. τεραστιο ρισπεκτ στον τυπο. λιτος, περιεκτικος, άψογος!

με έχει ενοχλήσει πολύ η άποψη του Αγγελάκα για τον Παπακωνσταντίνου…ότι είναι δήθεν κλπ…
θα έπρεπε να ξέρει ότι αν δεν υπήρχε ο Βασιλάκης,το ελληνικό ροκ δε θα είχε τη θέση που έχει τώρα…μάλλον θα είχε μείνει σε κάτι κασσέτες του Σιδηρόπουλου και του Άσιμου…

Δεν νομίζω πως το ελληνικό ροκ οφείλει τίποτα το ιδιαίτερο στον Παπακωνσταντίνου πάντως. Κατά την γνώμη μου ο Παπακωνσταντίνου μπορεί να παίζει ροκ αλλά το κοινό του δεν είναι ειδικό όπως των Τρυπών. Τον ακούνε και πολλοί σκυλάδες και γενικά πολλοί και διάφοροι που κατά τα άλλα δεν έχουν σχέση με ροκ. Αντίθετα οι Τρύπες είχαν πολύ πιο ψαγμένο κοινό πάνω στο ροκ.

όλους τους μεγάλους καλλιτέχνες τους ακούν και μη ψαγμένοι…και μάλλο εκεί φαίνεται η αξία τους:wink:

Θα συμφωνήσω με τον manson, ο Παπακωνσταντίνου παίζει πολύ ωραία μουσική αλλά ποτέ δεν ήταν μέρος αυτού που λέμε ελληνικό ροκ. Μουσικά τον τοποθετώ μαζίι με Κατσιμιχαίους, Πυξ Λαξ κτλ. Και αυτό δεν είναι το ελληνικό ροκ κατά τη γνώμη μου. Δε νομίζω πάντως ότι οι Τρύπες χρωστάνε και τίποτα στον Παπακωνσταντίνου, είχαν διαφορετικές μουσικές πορείες.

Τώρα για αυτό που είπε ο Αγγελάκας πρώτη φορά το ακούω, αλλά ακόμα και να είναι έτσι καλά έκανε και το είπε. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μην μπορεί να πει κάτι κακό για τον οποιοδήποτε επειδή αυτός στον οποίο αναφέρεται είναι μεγάλο όνομα, και αναγνωρισμένος από όλους.

Δεν ισχύει πάντα αυτό όμως…

:wink:

ο Παπακωνσταντίνου έβαλε το ελληνικό ροκ σε όλα τα σπίτια και έδωσε αφορμή και ώθηση σε πολλούς να ξεκινήσουν κάτι στην εγχώρια ροκ σκηνή…
τα “τα χάλια μου” και “δε σε γουστάρω” τα έχετε ακούσει?:-k :-k :-k