πο ρε μλκες τώρα το πήρα πρέφα, ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΜΟΥ ΜΕΣΑ
Γειά σου ρε Γιωργάρα παικταρά
5 Likes
Πολύ πολύ κρίμα, τόσο νέος…
Νομίζω και η τελευταία ελπίδα για reunion έσβησε μαζί του…
Δεν είναι λίγο περίεργο/άσχημο που ο (κατά τα άλλα) λαλίστατος Αγγελάκας δεν έχει πει τίποτα;
1 Like
Δεν εχω ιδεα απο Τρυπες, την σχεση των μελων πλεον κτλ, αλλα… το εχω σκεφτει κ προσφατα με αφορμη τον Matthew Perry γιατι καποιοι ειχαν βιαστει να κατηγορησουν τους εναπομειναντες πως δεν ειχαν πει 2 λογια. Ο καθενας, το πενθος, το τι νιωθει μετα απο μια απωλεια, ειναι πολυ προσωπικο. Δεν χρειαζεται να εκφραστει δημοσια. Δεν το χρωσταει σε καποιον. Και ειδικα οταν ειναι γεγονος λιγων ημερων.
20 Likes
Θα συμφωνήσω. Ζούμε και σε μία εποχή όπου το πένθος έχει γίνει μία δήλωση προς το κοινό στα social media, ενώ αυτοί οι άνθρωποι μεγάλωσαν χωρίς αυτά, με έναν πιο αυθεντικό τρόπο. Δεν έχει σημασία αν ο Αγγελάκας ή οι άλλοι γράψουν ένα κατεβατό ή δύο λόγια στα social για να το δούμε εμείς και να το αναπαράγουν τα μέσα ενημέρωσης. Σημασία έχει οι κοντινοί του άνθρωποι να ξέρουν ότι αυτοί που έπρεπε τον θυμήθηκαν. Άλλωστε οι μουσικοί κάποιες φορές επιλέγουν να μιλήσουν για τέτοιες περιπτώσεις στη σκηνή, αφιερώνοντας κάποιο τραγούδι στο πρόσωπο που έφυγε.
8 Likes
Μπήκα να ακούσω αυτό και από κάτω είδα αυτό τον σχολιασμό από κάποιον.Μια επίθεση στο πρόσωπο του Αγγελάκα κατά κάποιο τρόπο.
Το “κατα καποιο τροπο” μου αρεσε 
2 Likes
Από τη στιγμή που έχει τα (νομικά αλλά και…ηθικα) δικαιώματα να παίζει και Τρύπες στα λάηβ του και εφόσον ήθελε να ζήσει μια διαφορετική καλλιτεχνική προσέγγιση, δεν βρίσκω πρόβλημα πουθενά.
Ο Γιάννης (σαν μέλος της μπάντας) είχε την κότα που έκανε τα χρυσά αυγά θα λέγαμε με την συνέχεια ανερχόμενη δημοφιλία τους, αλλά επέλεξε να αρχίσει κάτι καινούριο εκεί στις αρχές των 2000s.
Λίγο αργότερα ο εύκολος-γρηγορος τρόπος να χεστει στο τάλιρο θα ήταν τίποτα επετειακά λάηβ Τρύπες που θα γέμιζαν στάδια.
Όλοι πονεσαμε που δεν έγινε (και μάλλον δεν θα γίνει ποτέ) η επανένωση, αλλά ο φίλος πονεσε λίγο παραπάνω, απαράδεκτη η επίθεση για εμένα.
3 Likes
Το ίδιο σχόλιο υπάρχει και στο facebook του Αγγελάκα από κάποιον λογαριασμό που 99% είναι fake, όχι ότι όχι και σημασία, όπως δεν έχει σημασία και το ίδιο το ξεκατίνιασμα τώρα, αλλά και ο Αγγελάκας είχε βγει να μιλήσει παλιότερα σε συνέντευξη, δεν ξέρω γιατί να ήταν ψέματα εκείνα και όχι αυτά του Τόλιου (RIP).
Από τις απαντήσεις στο φβ:
1 Like
Ωραια συνεντευξη. Τα τελευταια χρονια εχουν μιλησει σχεδον ολοι απο τις Τρυπες κι εχουν πει πανω-κατω τα ιδια για τη διαλυση.
3 Likes
Με το γάντι τον έχουν κόψει τον Αγγελάκα.
Και μάλλον δίκαια.
2 Likes
Απο οτι καταλαβαινω διαλυθηκαν με αποφαση Αγγελακα.οκ! γιατι ομως αποφασισε να τους διαλυσει;
Δεν ειχε τοσο ελεγχο πλεον στα πραγματα;
Θεωρουσε οτι μονος του θα εβγαζε παραπανω χρηματα;
Αν ισχυει το 2ο θα μπορουσε να βγαζει ταυτοχρονα και απο Τρυπες και απο σολο δουλειες.
1 Like
Δε θα πει ποτέ ξεκάθαρα. Η αλήθεια πάντως είναι ότι μετά από τις Τρύπες ο Αγγελάκας ασχολήθηκε με πολύ διαφορετικά πράγματα.
Από συνέντευξεις από όλα τα μέλη βγαίνει πως εχουν παράπονο όλοι με τον τρόπο, ξαφνικά και χωρίς να έχουν προηγηθεί συζητήσεις
2 Likes
και πολύ λιγότερο ενδιαφέροντα από μουσικής πλευράς. αν εξαιρέσουμε την περίοδο με τον Σαδίκη, όλα τα άλλα είναι μια μανιέρα
2 Likes
Έτερον εκάτερον, δε διαφωνώ.
1 Like
Ειναι κριμα γιατι θεωρω οτι ειχαν ακομα πολλα να δωσουν οι Τρυπες
4 Likes
Ο Αγγελάκας βέβαια έχει πει την δική του εκδοχή πολύ νωρίτερα, λέγοντας ότι “μπαίναμε στο στούντιο και κάποιοι κοιτουσαν το ρολόι για να δουν τι ώρα έχει πάει”.
Αν και είναι ανοιχτό σε ερμηνεία, είναι και μια εύκολη απάντηση, αλλά προσωπικά το μεταφράζω ως “πλέον ζούμε διαφορετικές ζωές, είμαστε διαφορετικοί άνθρωποι, έχουμε διαφορετικές προτεραιότητες”. Του Αγγελάκα προφανώς αυτό δεν του έκανε, σίγουρα δε θα του έκαναν κι άλλα πράγματα, όπως αυτό που είπε ο Ζαμπέτας ότι έχασε τον απόλυτο έλεγχο σε κάποιες καταστάσεις. Η αλήθεια είναι ότι στην πορεία ο ίδιος κινήθηκε σε πολύ διαφορερικά μονοπάτια, με μόνο σίγουρο ότι σε όλες τις δουλειές του πρώτο στη μαρκίζα ήταν το όνομά του, πράγμα που φανερώνει ότι σίγουρα ήταν και εγωιστικό το ζήτημα εκτός ίσως από καλλιτεχνικό… Όταν μετά το ξαναγύρισε στο ροκ, οι συγκρίσεις εκτός από προφανείς είναι ταυτόχρονα και άδικες, γιατί κανένας δε μπορεί να ξαναγίνει αυτή η πεντάδα φωτιά, όσο κι αν στα λάηβ προσπαθεί να αναπαράγει αυτά τα τραγούδια. Πάντα ακούγονται σαν τη μπάντα του που προσπαθεί να παίξει Τρύπες με αυτόν στη φωνή, και ποτέ ένα δεμένο σύνολο, όπως δηλαδή ήταν οι Τρύπες.
Όπως και να έχει κρίμα είναι, γιατί είναι ξεκάθαρο ότι η μπάντα την εποχή που διαλύθηκε ήταν σε δημιουργική ακμή.
10 Likes
Μανιέρα τα πράγματα που έκανε με τον Βελιώτη δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να τα χαρακτηρισεις
2 Likes
Από την άλλη, τόσα χρόνια μετά, όταν κοιτάζω πίσω νιώθω πλήρης που έφυγαν στη κορυφή με μόνο δισκάρες και στο peak τους -πόσες μπάντες το έχουν καταφέρει αυτό παγκοσμίως και για πόσες είπαμε μετά ότι “χμ, έπρεπε να το είχαν διαλύσει πριν βγει το Χ album”.
Και εγώ πιστεύω ότι είχαν να δώσουν ακόμα συνθετικά -ζωντανά δεν το συζητάω καν, οδοστρωτήρες μέχρι τέλους- αλλά ίσως ο ήχος τους να μην συμβάδιζε και 100% με την νέα δεκαετία και ότι αυτή έφερε για το ελληνόφωνο ροκ των μπαντών που μεγαλούργησαν μέσα 80ς και στα 90s -μπορεί να πήγαιναν σε μια κατεύθυνση που θα ξένιζε αρκετούς, δεδομένης και της φύσης των μελών της για πειραματισμό ή δοκιμές τεσπά εναλλακτικών ήχων, ή ακόμα χειρότερα, να ερχόταν προφανώς ο αναπόφεφκτος κορεσμός. Προφανώς δεν θα με χαλούσε μια αλλαγή κατεύθυνσης -δεδομένου πως στα πλαίσια του post punk/ελληνικού “ροκ” της εποχής, το εξέλιξαν όσο μπορούσαν το σπορ τους- αλλά ίσως πολλοί φίλοι της μπάντας να μην ενδιαφερόντουσαν για κάτι τέτοιο -μια χαρά έκαναν ότι έκαναν μετά όλοι τους, δη ο Αγγελάκας πχ για εμένα προσωπικά και πάλι, που μου άρεσε πολύ σχεδόν ότι και αν έκανε μέχρι σήμερα.
Η διάλυση των Τρυπών τη δεδομένη στιγμή, για εμένα πάντα, έχει πάρει έναν ιδιαίτερα συμβολικό - σημειολογικό χαρακτήρα, της αλλαγής σκυτάλης δηλαδή μεταξύ εποχών για το ελληνόφωνο ροκ -αυτό τεσπά το πιο mainstream που γνωρίζουμε όλοι πάνω κάτω, με τα Σπαθιά να ακολουθούν 1 χρόνο μετά και τα Κρίνα μόνο να πορεύονται στο νέο μουσικό τοπίο του 21ου αιώνα.
6 Likes
Θα είμαι ειλικρινής, δεν έχω εντρυφήσει εις βάθος περί του εν λόγω συγκροτήματος. Σαφώς και γνωρίζω τη συνεισφορά και τη συμβολή τους στην Ελληνική ροκ μουσική σκηνή, γνωρίζω τα γνωστά τους κομμάτια, μέχρι εκεί όμως. Μιας και επανήλθαν στην επικαιρότητα λόγω του θανάτου του ντράμερ, έκατσα να διαβάσω κάποια πράγματα, συνεντεύξεις του ίδιου του ντράμερ, άλλων μελών του συγκροτήματος και καταλήγω στο εξής.
Μάλλον το κύριο θέμα που προέκυψε με τη διάλυση του γκρουπ, ήταν ότι ο μπροστάρης του σχήματος, δεν είχε εξωτερικευσει τις σκέψεις και τις προθέσεις του προς τους υπόλοιπους. Ναι, μετά από χρόνια μπορεί να τοποθετήθηκε και να ανέφερε τα όσα ανέφερε (ότι έκαναν δημοσιοϋπαλληλίκι πχ) αλλά απ’όσο κατάλαβα, αυτό που πίκρανε τους υπόλοιπους, ήταν το ότι ποτέ δεν μίλησε ανοιχτά ο Αγγελάκας για το τι μέλλει γενέσθαι με το γκρουπ, μπορεί να το σκεφτόταν από καιρό, δεν είχε πει όμως τίποτα.
Από τη μία, τους βγάζω το καπέλο που το διέλυσαν στο απόγειο της δόξας τους, πιθανόν ο Αγγελάκας είχε αντιληφθεί ότι ήδη είχε λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις η επιτυχία τους και ως δημιουργός, ίσως αντιλήφθηκε ότι δεν υπάρχει περιθώριο εξέλιξης, το πιθανό σενάριο είναι ότι θα καπηλευοταν το όνομα τους και θα υπήρχε τυποποίηση, ότι δεν θα είχαν κάτι καινούργιο να δώσουν. Πολλές περιπτώσεις και από άλλα μεγάλα συγκροτήματα, ειδικά μετά από φάσεις όπου έχουν φτάσει στο απόγειο της φήμης τους. Δύσκολα να συνεχίσει κάποιος στην ίδια πορεία και να εξελιχθεί, το πιθανό σενάριο είναι να ακολουθηθεί διαφορετική πορεία, δύσκολο έως ακατόρθωτο να υπερβεί κάποιος τον εαυτό του, ειδικά αν έχει φτάσει σε ένα τέτοιο peak.
Επομένως, θεωρήθηκε φρόνιμο να υπάρξει αλλαγή πλεύσης, απλώς, φάνηκε ότι ο Αγγελάκας γύρισε πιο πριν τη σελίδα από όλους τους υπόλοιπους, πιθανόν οι υπόλοιποι ήταν επηρμένοι από την επιτυχία και δεν είχαν αντιληφθεί την πραγματικότητα.
Τέλος, είμαι της άποψης ότι αν κάποιος δεν έχει κάτι να πει, καλύτερα να μη μιλήσει καθόλου, εννοείται πως αυτό πάει και για καλλιτέχνες και συγκροτήματα επομένως, χίλιες φορές που μπήκε η τελεία εκεί που μπήκε, αλλιώς, το πιθανό θα ήταν ότι θα σπιλωνόταν η φήμη που είχε χτιστεί μέχρι τότε, φερ’ειπείν, έχει καταντήσει ανέκδοτο με άλλους όμοιους που έχουν ισχυριστεί εδώ και χρόνια ότι το έχουν λήξει αλλά κάθε χρόνο τους βλέπουμε για μια ακόμα τελευταία συναυλία.
Για την ώρα, ελπίζω να μην παρεξηγηθω για τα λεγόμενα μου αλλά, είναι πολύ punk για τα γούστα μου το όλο στυλ, με μια πρώτη πιο εκτεταμένη ακρόαση, αυτό έχω συμπεράνει, το στυλ της φωνητικής ερμηνείας, το αποδέχομαι επειδή έχει κάτι το ιδιαίτερο, αναμφισβήτητα, ίσως όμως δεν είναι του γούστου μου, αναγνωρίζω όμως το γεγονός ότι έχει αφήσει σφραγίδα στο χώρο και έχει μια ταυτότητα. Πιθανόν να δώσω και μια δεύτερη ευκαιρία, αναγνωρίζω για ποιο λόγο έκαναν επιτυχία, για την ώρα όμως, φαίνεται ότι δεν είναι και τόσο της προτίμησης μου.
Αλήθεια, ποια κομμάτια προτείνετε ενδεικτικά να ακούσω; Ως ένας αδαής ακροατής, ποια είναι τα κομμάτια τα οποία θα προτείνατε, πέρα από Ταξιδιάρα Ψυχή, Δε Χωράς Πουθενά, Γιορτή;
1 Like