Πόσους δίσκους έχει βγάλει τα τελευταία 2 χρόνια; έχω χαθεί λίγο
την Αφετηρία, και τα Χάρτινα Δεσμά που είναι σαν την Αλέζια για τους Γαλάτες, δε συνέβη ποτέ.
Εγώ έχω πάψει να ελπίζω. Λάιβ είναι γαμώ ακόμα, αλλά δισκογραφικά, μέτρια πράγματα στη καλύτερη των περιπτώσεων. Θεωρώ του χρειάζεται ένα διάλειμμα, ακόμα και από τις ζωντανές εμφανίσεις. Να λείψει λίγο στο κόσμο.
εγώ ελπίζω ακόμα
…ο δίσκος αυτός που τον ακούω τώρα, ξεκινάει ελπιδοφόρα μένα πολύ καλό τραγούδι το ‘‘Ένα Σπιρτόξυλο’’ με αρκετές αλλαγές ρυθμού, αφήγηση του δημιουργού (Μπουλασίκης)…’‘Το Παραμύθι Της Βεντάλιας’’, θυμίζει παλιό Βασίλη εποχής ‘‘Χορεύω’’…και το ‘‘Δεν Με Αφορά’’ ενώ ξεκινάει σαν μια τυπική μπαλάντα, μετά ανεβαίνει, και γίνεται χαμός…έχουμε λοιπόν έναν αναπάντεχα καλό δίσκο, με 9 καλά τραγούδια, με τα ‘‘Σπιρτόξυλο’’ και ‘‘Δεν Με Αφορά’’ να μου αρέσουν περρισότερο:):!:
freedom άκου τον δίσκο. μόλις τέλειωσα τη 2η σερί ακρόαση και δεν έχω λόγια. 10+ χρόνια περιμέναμε έναν τέτοιον δίσκο. το είχα πει και για την Αφετηρία, αλλά εδώ έχουμε άλλη φάση, Μπουλασίκης εγγύηση, δεν περίμενα ποτέ ότι θα άκουγα ξανά τέτοιο δίσκο από τον Βασίλη.
τρέχουν τα σάλια μου μόνο που σκέφτομαι ότι σε λιγότερο από έναν χρόνο θα βγει και το 2ο μέρος.
O Μπουλασίκης μου έκανε γεωμετρία στο λύκειο (ναι, για τον ίδιο Μπουλασίκη λέμε) και είναι ένας από τους πιο γαμάτους ανθρώπους που έχω γνωρίσει <3
Δεν ήξερα οτι συνεχίζει να γράφει για τον Βασίλη. Θα κάτσω να το ακούσω.
έντιτ: Τώρα είδα το βίδεο στην προηγούμενη σελίδα <3
Ας κάνει κανένας καμιά πάσα αν υπάρχει εκεί έξω…
Άκουσα το “Σπιρτόξυλο” και γαμάει κ δέρνει. ΡΕ ΛΕΣ???
λέω, λέω. αν θες λινκ πες
Τον βρήκα. Τον ακούω. Αρχικά εκπληκτική παραγωγή! Επίσης το “Παραμύθι της Βεντάλιας” γαμεί και δέρνει, συναυλιακά κομμάτια, καιρός ήταν!
Αυτό με το Νικολόπουλο λέει τίποτα;
σκουπίδι που όμοιό του δεν έχει βγάλει ξανά, τα Βατόμουρα είναι αριστούργημα μπροστά του.
για την παραγωγή έχεις δίκιο πάντως, κάνει μπαμ η διαφορά.
εδώ μια ωραία κριτική από το φόρουμ του Βασίλη.
[SPOILER]Ε,αυτό είναι άλλο…
Ξέρεις γιατί αυτος ο δίσκος δεν είναι απλά ανώτερος αλλά πολυ καλύτερος από κάθε άλλο από τους τελευταίους δίσκους του Βασίλη;Γιατι πολύ απλά φτάνουν δύο ακούσματα για να το αντιληφθείς…
Κατ?αρχην για τον ήχο του δίσκου.ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!! ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ !!! Ο Αρχοντάκης εκσυγχρονίζει τον ήχο του Βασίλη και τον οδήγει στο σύγχρονο Hard Rock.Μακριά από την κατά τα άλλα αγαπημένη 80ίλα,ανασταίνει την κατάσταση,φορτώνει τα ρυθμικά κομμάτια χωρις να «βιάζει» την φωνή του Βασίλη και παράλληλα ντύνει όμορφα και λιτα τις μπαλάντες.Χωρις εκείνον είμαι σίγουρος που θα είχαμε και πάλι τον γνωστο μα σκουριασμένο ήχο των τελευταίων δίσκων.ΘΑ ΤΟΥ ΑΝΑΨΩ ΜΙΑ ΛΑΜΠΑΔΙΤΣΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΥΨΟΣ ΤΟΥ ΜΠΑΣΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΣΚΑΛΙΣΜΕΝΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΩ !!! ΛΑ-ΜΠΑ-ΔΑ !!!
Δεύτερον για τις γυναικείες δεύτερες φωνές.ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!! ΞΕΚΟΥΜΠΙΣΤΗΚΑΝ!! ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΝΑ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΤΗΣΟΥΝ ΤΟ ΠΟΔΑΡΙ ΤΟΥΣ!!!ΟΞΩ ΡΕΕΕΕΕ !!! (Με εξαίρεση την υπέροχη Ανδριάννα Νικολάου που δίνει εναν γοτθικό τόνο στα κομμάτια που συμμετέχει…)
Πάμε τώρα στις δημιουργίες του Αποστόλη Μπουλασίκη…Όχι οτι δεν τον ξέραμε απλά να…εγώ προσωπικά δεν πίστευα πως θα είχε εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό ωστέ αυτή τη στιγμή να μπορεί να βάζει την υπογραφή του φαρδιά πλατιά σε μια από τις καλύτερες δουλειές του Βασίλη και σε μια από τις καλύτερες της ελληνικής δισκογραφίας τα τελευταία χρόνια.
Ο στίχος του στριφνός,βίαιος,σκοτεινός,εξωστρεφης και παράλληλα βαθειά εσωτερικός. Καταιγιστικός.
Όχι δεν ειναι political correct.Δεν είναι χλυαρός απλα και μόνο για να παίξει στα «έντεχνα» ραδιοφωνάκια και να κερδίσει χρόνο στο airplay.Σου σκάει στα μούτρα «εκείνο το αχ που τ?άδειο χέρι σου οπλίζει,την συνταγή της εξουσίας που φοβίζει» και σε κολλάει στον τοίχο…Σε κοιτάει στα μάτια και βλέπει όχι τη βία του φασισμού που γκρεμίζει αλλά την άλλη που δημιουργεί.Εκείνη που οδηγεί σε εξέγερση.Στους δρόμους.Εκείνη που «κλέβει τον φόβο από τον ιδρώτα σου» και σπάει τα σχοινιά που σου φοράνε οι «συμμορίες» τους.Το «Σπιρτόξυλο» ήρθε για να μείνει και να προκαλέσει ρίγη στα live.Κι ο Βασίλης με γκάζια 30άρη απογειώνει ένα κομμάτι που μόνο εκείνος θα μπορούσε να υποστηρίξει.
Κι εκεί που έχεις μείνει άναυδος έρχεται η Μαργαρίτα για να πάρεις μια γλυκιά ανάσα.Για να μπορέσεις να βγάλεις το κεφάλι σου για λίγο έξω από το νερό.
Κι ύστερα σε ξαναβουτάει μέσα στο «Παραμύθι της βεντάλιας».Σε ενα σκοτεινό τοπίο όπως είναι αυτό των Ελληνικών αστικών κέντρων του 2013.Ποτέ ξανά δεν άκουσα τραγούδι να περιγράφει με τέτοιο ρεαλισμό το κέντρο της Αθήνας.Εικόνες να περιγράφονται υπο τους εκκωφαντικους ήχους της ηλεκτρικής κιθάρας και των ντραμς.Κι ο Βασίλης σε μια ερμηνεία τόσο δυνατή όσο τότε…που η Αλίκη ήταν «απο μπάτσους καρφωμένη για σωρεία εγκλημάτων». Σήμερα και πάλι το «τομάρι» κρατάει «γυάλινη ασπίδα» πετάει «δακρυγόνα» κι εσύ τρέχεις να κρυφτείς στην «πλατεία…διχονοίας» (βλ.Ομονοίας) περνώντας απο «κλειστά ξενοδοχεία» (βλ.χρεοκωπημένα) και απο την «οδό του Μεταξιού»(βλ.Κινέζικη αγορά) .Όμως 1000 φορές «να ζήσω σαν κάρβουνο» στη φωτιά παρά να «ζαρώσω από ανοία».
Και ξανά έξω από το νερό για το τρυφερό «Είμαι» το οποίο το γνωρίσαμε για πρώτη φορά με τη φωνή του Μπουλασίκη.Αυτοκριτική μπαλάντα καταδικασμένη να γίνει επιτυχία.Γιατι και στα χαμηλά η φωνή του Βασίλη πετάει.
Ο Κωπηλάτης τραβάει το καράβι μέσα σε ενα βιομηχανικό περιβάλλον με σίδερο,φωτιά,σφυρί και καλέμι.Οι ήχοι δένουν απόλυτα με την περιγραφή,ο Βασίλης δείχνει να έχει αντίληψη του τι τραγουδάει (…πόσο δυνατός ο στίχος «πνεύμα και σάρκα σε ανθρωποφάγους»…) αλλά ξαφνικά…μπουκάρει από το πουθενά ένας τσοπάνης με το κοπάδι του ? μπεεεεεε,μπεεεεε κιτς κιτς κιτς,μπήηηηηκαν τα γιιιιιίδια στοοο μαντρί,τα πρόβατα στη στρουγκαααα- και το χασαμε το συναίσθημα.Άντε να συνδυάσεις τώρα του ήχους του μετάλου σε μια βιομηχανική ζώνη με τον βουκολικό ήχο του κλαρίνου και τον βοσκό με τα πρόβατα.Είναι ίσως η μόνη φάλτσα στιγμή του δίσκου που δυστυχώς γίνεται σε ένα πολύ σπουδαίο τραγούδι.Μα πολύ σπουδαίο…
Το Χαλικάκι είναι από τα πιο ατμοσφαιρικά κομμάτια του Βασίλη που έχω ακούσει.Σκοτεινή,ερωτική μπαλάντα με ανατριχιαστική ερμηνεία από τον ίδιο.Αυτη η «ψόφια καλημέρα» βλέπω να μας στοιχειώνει.Κι εδώ ο Μπουλασίκης κατεβαίνει απο το τρένο του κλασσικα χαζοερωτικού και ψευτοέντεχνου ερωτισμού/καψούρας και βουτάει σε έναν έρωτα βίαιο και τρυφερό παράλληλα.Που βλέπει την «θλίψη πίσω απο τα ψεύτικα γέλια» του «σώματος της βροχής».Εκπληκτική λοιπόν σκοτεινή μπαλάντα που ξεφεύγει πολύ από τα συνηθισμένα και σε στίχους και σε μουσική.Εδώ η λύρα του Μπικάκη ταιριάζει γάντι όμως…
Προοίμιο.Καλά το λέει.Είναι αυτό που συμβαίνει πριν.Πριν απλώσει τα χέρια.Εκεί που γερασμένος κοιτάς τον καθρέφτη κι απορείς.Κι ύστερα αντιλαμβάνεσαι κι απλώνεις τα χέρια και με «μια δύναμη δράκου φωνάζεις».Εξαιρετική η αφηγηση του Μπουλασίκη.Για να ακολουθήσει ενα τρελο ριφ κιθάρας στο Δυτικα-ανυπομονώ να το ακούσω live-και ο Βασίλης σε ακόμα μία εξαιρετική ερμηνεία ενός ξεσηκωτικου κομματιου.
Η άποψη μου λοιπον είναι πως αυτός ειναι ένας από τους καλύτερους και πιο σκληρούς δίσκους του Βασίλη.Άποψη μου είναι επίσης πως αυτός και η Θάλασσα στη Σκάλα είναι οι καλύτεροι δίσκοι του από το 1992 μέχρι σήμερα.Κι αυτό γιατί τα τραγούδια του Μπουλασίκη ανταποκρίνονται στην σύγχρονη Ελλάδα του 2013,είναι σίγουρα διαχρονικά,φτύνουν τον εύκολο ερωτισμό και το μελό,δεν αφήνουν ποτέ τον Βασίλη ξεκρέμαστο και οι ενορχηστρώσεις του Αρχοντάκη δίνουν τον φρέσκο ήχο που τον ζητούσαμε σαν τρελοί (λαμπάδα λέμε).Για τις δαιμονισμένες ερμηνείες του Βασίλη δε χρειάζονται λόγια.ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΣ ΜΠΟΡΕΣΕ.
Όσο λοιπόν Βασίλη μου θα τραγουδάς τέτοια τραγούδια εμάς θα ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ο λόγος σου.Κι όσο τραγουδάς τέτοια τραγούδια ο ΜΥΘΟΣ ΘΑ ΣΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ.Τον έχτισες κι ακόμα συνεχίζεις να του πετάς και νέους ορόφους βίσκοντας ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ σαν του Μπουλασίκη.Κι όσο κι αν το λες,όσο κι αν το φωνάζεις ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ.Είσαι ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΠΟΤΑΜΟΣ και η φωνή σου είναι ΚΑΦΕΣ ΠΙΚΡΟΣ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΚΑΘΕΝΟΣ.Που αφυπνίζει και ξυπνάει ντε…[/SPOILER]
Αχαχαχαχ, κατάλαβα!
Με τη Τάνια γιατί χωρίσανε δρόμους; Θέλει να τραβήξει το δρόμο της με τη μπάντα της η απλώς τα σπάσανε;
δεν έχω ιδέα και να σου πω δε με χαλάει κιόλας, θυμάμαι τότε κάτι “Σειρήνες” και δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω που αντί για την παιχτούρα τον Δημητρίου μου έβγαινε σε περιοδεία με ντράμερ την Κικίδη.
σχετικά με τον δίσκο, τον έχω ακούσει 4 φορές από χθες και έχω να πω ότι ο Μπουλασίκης μου θυμίζει τον Ιωάννου από την Θάλασσα στη Σκάλα, έχει μια απίστευτη δίψα να πει αυτά που θέλει και το κάνει με τον καλύτερο τρόπο. όπως ο Ιωάννου που έγραψε τότε τα καλύτερα κομμάτια του και τα τελευταία χρόνια κολυμπάει στη μετριότητα (ίσως και λόγω υπερπροσφοράς).
άσχετο, τις προάλλες βλέπαμε στην τάξη διάφορα τραγούδια και συζητούσαμε για τους στίχους κλπ, έβαλα και το “το πάρτυ αρχίζει” και ένα κοριτσάκι μου είπε ότι ο Ιωάννου είναι θείος της :’)
1 Like
Χεχε, καλή φάση!
Η φάση με τις σειρήνες μου άρεσε, ειδικά αυτή η Ειρήνη στο τσέλο ακόμα στοιχειώνει τα όνειρα μου 
Και καθαρά μουσικά δηλαδή, ήταν ωραίες οι εκτελέσεις των ηλεκτρικών τραγουδιών.
Ήταν ωραιότατος τρόπος εξοικονόμησης χρημάτων, ναι… Όταν τους είχα δει, είχε πλάκα τα πρώτα 15’. Ε μετά δεν μπορείς να ακούσεις το Δεν Υπάρχω απο αυτες όμως.
ok, ίσως να είμαι εγώ ο κομπλεξικός, μερικά τραγούδια ήταν όντως ενδιαφέροντα. αλλά τι ντραμς η Κικίδη μωρέ. ( )
από τις καλύτερες μη-ηλεκτρικές εμφανίσεις του ήταν στον Βόλο, μόνο αυτός κιθάρα και πιάνο η Ζεγκίνογλου, μιλάμε για ΔΑΚΡΥΑ. εκεί ήταν κάτι το διαφορετικό και το καταλαβαίνω. ε τις σειρήνες δεν μπορώ να τις χωνέψω (δεν ξέρω αν φαίνεται 
)
τεσπα, πες για τον δίσκο τώρα να δω και μια πιο αντικειμενική άποψη από την δικιά μου, ο αδερφός μου πχ είναι πιο προσγειωμένος και λέει για αδιάφορες φωνητικές γραμμές και μούδιασμα στην πρώτη ακρόαση, δεν καταλαβαίνω, εγώ ακούω το Δυτικά 1’ και στο γρήγορο σημείο φαντάζομαι τι έχει να γίνει στα λάιβ και :’)
Στις 18.00 παρουσίαση του δίσκου στο Real FM Θεσσαλονίκης 107.1
Για να ακούσετε τη παρουσίαση: http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=radiothes
ακούμε τώρα, ελπίζω να μην παίξουν μόνο τον δίσκο, να έχει και καμία συνέντευξη με τον Βασίλη ή τον Μπουλασίκη
edit, Βασίλης :yahoo:
Με τις πρώτες ακροάσεις, είναι αρκετά ενδιαφέρον. Και πειραματικός σε σημεία, keys, κλαρίνα, ωραία βαράει. Φωνητικά στα ίδια επίπεδα που μας έχει συνηθήσει, δε περιμένω και κάτι λιγότερο σε αυτό το κομμάτι δηλαδή.
Και θα επιμείνω στη παραγωγή, έχει γίνει φοβερή δουλειά.
μαλάκα λέει ο Βασίλης για τον στίχο και για το “δάσος του μυαλού” του Μπουλασίκη, ότι θέλει ακούσματα και ότι ούτε ο ίδιος δεν τον έχει χωνέψει ακόμα, και του πετάει η άλλη ότι “ο στίχος πάντως είναι εύκολος” :"""""")