Αυτό και μόνο αρκεί. Εκεί τα βρίσκουμε όλοι. Μακριά από εμάς η προεδρολατρεία…
1 Like
Ένα ενδιαφέρον στατιστικό πάντως για φέτος και πέρυσι που ίσως να λέει και κάτι (για πέρυσι σίγουρα, για φέτος λιγότερο)
2023-2024
2022-2023
Είμαστε και κάπου πρωταθλητές
4 Likes
Εμπρός του ΠΑΟ παλικάρια
4 Likes
Ξεκάθαρα θέμα ψυχολογίας η διαφορά του “δοκάρι και μέσα” από το “δοκάρι και έξω”
Ο,τι καλύτερο τα επεισόδια στο ξενοδοχείο στο Βερολίνο. Θα μπουν σε κλίμα έντασης και θα καταλάβουν τι πόλεμος μας περιμένει. Φοβόμουν πάρα πολύ ότι θα είναι χαλαροί και γιορτινοι. Πάει αυτό τώρα πιστεύω
#ompartzokasftaiei
1 Like
Με τον Σλούκα να παίζει με ένα πόδι, ουσιαστικά εκτός αγώνα και πολλές χαμένες βολές και τους ξεσκίσαμε.
Πάμε ρε ομάδα, ένα ματς έμεινε.
3 Likes
Απέναντι στην Ρεάλ λοιπόν.
Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω ότι είμαστε το ξεκάθαρο αουτσάιντερ.
Οι αχώνευτοι είναι ομαδάρα, η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη, τι να λέμε τώρα.
Ο Αταμάν θα πρέπει να κοιτάξει τα λάθη του Ολυμπιακού σήμερα στο πρώτο ημίχρονο εκεί όπου ουσιαστικά κρίθηκε το ματς. Στο τέλος απλά έτρεχε για να φτάσει, πολύ δύσκολα τα πράγματα όταν το ματς έχει πάει εκεί.
Αν αφήσεις την Ρεάλ να κάνει το παιχνίδι της άστα να πάνε στο διάολο…
Πάμε γερά με πίστη και με τον κόσμο μας.
Και ελπίζω ο Σλούκας να είναι καλύτερα την Κυριακή, είναι κομβική η παρουσία του στην ομάδα.
1 Like
Τέλος η χρονιά για το τμήμα.
Απολογισμός θετικός στο photo finish, απλά και μόνο η εναλλακτική ισοδυναμούσε με καταστροφή και (ακόμη μεγαλύτερη) εσωστρέφεια, που, ΟΚ, Παναθηναϊκός είσαι, άρα είναι στο DNA σου να τρως τις σάρκες σου, αλλά κάπου γκώσαμε.
Στα του αποψινού παιχνιδιού, μιλάμε για ξεκάθαρη κακοποίηση του αθλήματος, που αν δεν υποστήριζα μία από τις δύο ομάδες, θα το είχα εγκαταλείψει στο πρώτο δεκάλεπτο χαλαρά. Τρελό βρωμόξυλο (κυρίως από τον Άρη) και κερασάκι στην τούρτα των 90s σεμιναρίων ξυλοκόπων και βίας, το κυνηγητό στη γυναίκα (!) διαιτητή, από τους επικεφαλής των κιτρίνων, η οποία σφύριξε ολόσωστα, βέβαια και θα μπορούσε κι άλλα τόσα. Το μόνο που μπορώ να δεχτώ είναι οι θεατρικές αντιδράσεις του Μπακασέτα (Τάσο μου, δεύτερη φορά που γίνεται αυτό/σ’ αγαπάμε, σ’ εκτιμάμε, αλλά εδώ είναι Τριφύλλι, μαν/κατά τ’ άλλα, μαρς κόκκινη ήταν το κλωτσίδι στην ψύχρα και ας μην την έφαγε γεμάτα ο παίκτης του ΠΑΟ). Για τον Μάντζιο δεν μου κάνει κάτι εντύπωση (ποτέ δεν μου έκανε, βασικά): Όσοι τον προλάβαμε ως παίκτη, θυμόμαστε περί τίνος πρόκειται. Θεία Δίκη, λοιπόν, απέναντι στους καρατέκα του Καρυπίδη, το buzzer beater του Βαγιαννίδη (στο 6ο κι έξι δευτερόλεπτα το παστελώνει, επομένως, καμία υπέρβαση καθυστερήσεων και λοιπές αρχιδιές) και μάλιστα από τρελή συνεργασία Χουάνκαρ και Μπερνάρ (θα τα πούμε εν συνεχεία).
Συγχαρητήρια στα παιδιά. Ο τίτλος είναι τίτλος κι εφόσον είσαι Παναθηναϊκός πράττεις το καθήκον σου.
Πάμε λίγο τώρα στη φετινή περίεργη χρονιά:
Μια χρονιά που εκκίνησε ονειρικά, με το τμήμα να αγγίζει κάτι από την πάλαι ποτέ αίγλη του και τον κόσμο να θερμαίνεται περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή των τελευταίων… πολλών ετών. Επίσης, η σταθερότητα που προσέφερε η παρουσία του Γιοβάνοβιτς στον πάγκο, έδινε ένα επιπλέον θετικό/ενθαρρυντικό στοιχείο.
Και η πρώτη ξενέρα έρχεται με την Μπράγκα. Φοβική (χωρίς κανέναν λόγο) η ομάδα, χάνει μία τεράστια ευκαιρία, αλλά ας είναι… Συνεχίζουμε Ευρώπη, ξενερωμένοι ελαφρώς, αλλά όλα καλά και μια γροθιά. Βέβαια, η συνέχεια αποδείχτηκε και αυτή κατώτερη των περιστάσεων, σ’ έναν όμιλο που ήταν στα μέτρα μας, αν όχι για συνέχεια στο Europa, σίγουρα για συνέχεια στο Conference.
Πρώτη (και μεγαλύτερη όπως αποδείχτηκε) ατυχία της σεζόν, ο τραυματισμός του Μάγκνουσον, γεγονός που κόστισε πάρα πολύ στην ομάδα.
Αναντίρρητα, βέβαια, η χρονιά κρίνεται στην αδιανόητη κι έξω από κάθε λογική κίνηση της διοίκησης να διώξει τον άνθρωπο που μας έκανε πάλι ομάδα, για να φέρει έναν κασκολάκια, εναγκαλιστή αντιπάλων προπονητών, συνταξιούχο, ο οποίος ήρθε για να θρέψει λίγο τον βοναπαρτισμό του, διαλύοντας εν μία νυκτί τη σταθερότητα που υπήρχε στο τμήμα (με τα όποια λάθη του προηγούμενου team, αλλά ακόμη κι έτσι το ισοζύγιο ήταν ξεκάθαρα θετικό), παρουσιάζοντας ένα τουρλουμπούκι, που όμοιό του δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που είδαμε και φεύγοντας ξεκάθαρα ως αποτυχημένος, αφού απέτυχε οικτρά σε αυτό για το οποίο (δήθεν) ήρθε: Να πάρει το πρωτάθλημα. Φυσικά, θα είχε φύγει αρκετά νωρίτερα αν δεν είχαν γεννήσει και τα κοκκόρια του στις απανωτές προκρίσεις του Κυπέλλου (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προκριθήκαμε δίκαια στην οποιαδήποτε φάση). Αναμφίβολα, η ευθύνη βαραίνει πρωτίστως και κυρίως την κεφαλή του συλλόγου, ο οποίος είναι να απορεί κανείς για την αφέλεια και την ασχετοσύνη που τον δέρνει, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια εμπλοκής στον χώρο. Το ότι, βέβαια, η χρονιά τελειώνει με κούπα Κόντη δεν ξέρω αν το λες και παραδοχή της διοίκησης για τη μαλακία που έκανε, καθώς θα μπορούσαμε να πούμε ότι το σηκώνει ο Ιβάν το Κύπελλο ή τουλάχιστον η νοοτροπία και ο ορθολογισμός που εμφύσησε στο τμήμα κατά τη διάρκεια της θητείας του.
Επίσης, κανένα πρωτάθλημα δεν χάθηκε στα play-off (για εμένα πάντα) και ας υπήρξαν “ματς της χρονιάς” κ.λπ. (γεια σου, ρε Ακαϊντίν, μύστη της στρογγυλής θέας). Η κούπα χάθηκε (επαναλαμβάνω: κατά την άποψή μου) στα τρία κακά αποτελέσματα με Λαμία, Κηφισιά (κυρίως) και ΟΦΗ. 6 χαμένοι βαθμοί και μπαίνεις με την ουρά στα σκέλια.
Στα συν της χρονιάς Μπακασέτας, Κώτσιρας, Ιωαννίδης (τι χρονιά έκανε το παιδί, ρε;!; ) και Αράο για εμένα. Λίγο πιο πίσω Τσέριν, Μαντσίνι, Γεντβάι και Παλάσιος με Βαγιαννίδη (με αναλαμπές αυτοί). Μπερνάρ συγκινητικός από κάποια στιγμή και μετά και παρά την όποια παραφιλολογία περί του πότε έπιασε απόδοση ή αν χρησιμοποιούνταν σωστά, το παλικάρι ήταν πολυτέλεια για αυτόν τον Παναθηναϊκό. Χουάνκαρ πρόσφερε αναμφίβολα πολλά στη θητεία του, αλλά φέτος ήταν επιεικώς μετριότατος. Ωστόσο, νομίζω ότι η καρμική συνεργασία τους σε χρόνο 0, θα μείνει ως μία σημαντική στιγμή της ιστορίας του Συλλόγου.
Κλείνοντας, η ομάδα πρέπει να χτιστεί γύρω από όσους ξεκάθαρα μπορούν να στηρίξουν το τμήμα αυτή τη στιγμή. Παραδόξως, μετά από πολλά χρόνια, μιλάμε για έναν αξιοσημείωτο ελληνικό κορμό ως ραχοκοκκαλιά (Ιωαννίδης, Βαγιαννίδης, Κώτσιρας, Μπακασέτας), αλλά χρειάζεται γενναία εκκαθάριση κι ενίσχυση από το πάνω ράφι, ειδάλλως το ταβάνι μας θα είναι το Κύπελλο. Στο θέμα του προπονητή και όσων ακούγονται, δεν ξέρω ειλικρινά τι να πω. Προσωπικά, θεωρώ τίμιο και αξιοπρεπές να διορθωθεί το λάθος με τον Ιβάν, αλλά μάλλον πρόκειται για προσωπικό μου όνειρο. Θα δούμε και θα κρίνουμε εν καιρώ.
Στα περί ιδιοκτησιακού, συλλαλητηρίων κ.λπ., θα αποφύγω να τοποθετηθώ.
Κλείνοντας, νομίζω ότι η χρονιά κλείνει ξεκάθαρα πικρά από μία ακόμη απώλεια του Πρωταθλήματος, με μία κάποια γλυκιά επίγευση λόγω Κυπέλλου (και λόγω όσων αποκλείσαμε, αλλά και της νίκης επί της συγκεκριμένης ομάδας, όπως ήρθε μάλιστα, στην τελευταία φάση).
Με τις ευχές όλων για το 7ο αύριο από το μπασκετάκι, ας ελπίσουμε σε κάτι καλύτερο και για το ποδόσφαιρο του χρόνου.
4 Likes
Ανεξάρτητα από το σημερινό, η χρονιά είναι αποτυχημένη. Δεν μπορεί να είναι αλλιώς όταν μένεις χωρίς πρωτάθλημα και πάλι, όταν παίζεις χειρότερο ποδόσφαιρο από πέρυσι, έστω στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, όταν δεν αφήνεις τίποτα για να χτίσεις του χρόνου έχοντας χάσει παίκτες, έχοντας απαξιώσει κι αυτούς που θα μείνουν, χωρίς προπονητή, με μεγαλύτερη εσωστρέφεια.
Αποτυχημένη λοιπόν η χρονιά, αλλά τουλάχιστον όχι τόσο αποτυχημένη όσο της ΑΕΚ 
4 Likes
Οι Αρειανοί νόμιζαν ότι θα παίξουν το ξύλο που έπαιζαν όλη τη χρονιά χωρίς να τιμωρούνται με κάρτες αλλά ξέχασαν ότι η ΑΕΚ έχει χάσει το πρωτάθλημα και δε θα είχαν την αβάντα.
Άθλια εμφάνιση η ομάδα, είδα το δεύτερο ημίχρονο και χάρηκα μόνο με τη χαρά των παιχτών που πήραν κάτι αυτά τα δύο χρόνια πρωταθλητισμού. Ειδικά για αυτούς που έκλεισε ο κύκλος και φεύγουν
Τα σπουδαία σε μισή ώρα 
Τι βάζουν γαμώ το χριστο τους. Δεν έχουν χάσει σουτ.
Καταφέραμε να κρατήσουμε χαμηλά τη διαφορά χάρη στη σκληρή άμυνα που παίξαμε στο δεύτερο δεκάλεπτο. Με τον Ναν όμως αντικειμενικά εκτός μάχης και άρα χωρίς την επιθετική του συνεισφορά, δεν έχουμε πολλές ελπίδες.
Η πιο ρεαλιστική μας πιθανότητα είναι να συνεχίσουμε τις καμικάζι άμυνες, να πάμε στην τέταρτη περίοδο με μονοψήφια διαφορά, εκεί βάζεις Ναν χωρίς αναστολές και ό,τι γίνει.
4 Likes
Φτάνουμε στον 1 πόντο, γυρίζουμε το ματς και καπάκι 2 τρίποντα και η διαφορά στους 7.
Θετικό ότι μείναμε στο ματς χωρίς Ναν αλλά στο δεύτερο πρέπει να παιξουμε άμυνα, να τους χαλάσουμε το παιχνίδι. Αν συνεχιστεί έτσι το πράγμα και στο δεύτερο παίζοντας στο παιχνίδι τους πολύ δύσκολα έχουμε τύχη.
Πάμε ρε!
Είναι σαν να παλεύεις με τους αθάνατους του Ξέρξη, που λέει και ο ζοσιμαρ.
Όσο μένουμε κοντά ελπίζουμε σε ένα ξέσπασμα
Σκίστε τους
Πορ φαβορ
3 Likes
Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Η αμυντική επίδοση στο τρίτο δεκάλεπτο. Δυστυχώς δεν την αξιοποιήσαμε πολύ στο επιθετικό κομμάτι…
Τουλάχιστον πλέον έχουμε βάσιμες ελπίδες.
1 Like
Ας τα γραψω εδω αντι για το άλλο νήμα.
Μπορεί η Ρεάλ να αυτοκτονεί με τριάδα Γιουλ - Σέρχιο - Ρούντι (φτου, ίου) , αλλά το ότι άφησε μέσα τον Ταβάρες με 3ο φάουλ, τους κράτησε και κοντά στο σκορ, και φόρτωσε και Λεσόρ με 4. Και αυτό θα μετρήσει στο τέλος.
Τρομερός Βιλντόζα που έβγαλε εκτός παιχνιδιού τον Καμπάτσο μετά το 1ο δεκάλεπτο, όπως και ο Χουάντσο. Γενικά ο Αταμάν τους έσφιξε στην άμυνα εντυπωσιακά.
Θέλετε να βάλετε τα αμαρκάριστα όμως, οι σουτέρ της Ρεάλ θα τα ξαναβάλουν και ας τα χάνουν τώρα.
2 Likes
Καλά πάει αυτό 
Όπως έχω ξαναπεί δεν βλέπω/ξέρω μπάσκετ, απλά χαζεύω τι γίνεται, μεγάλος μάγκας ο Σλούκας γι’αυτό που έκανε
Ε, τα βάλατε
Κοίτα να δεις.
Ανατριχιάσατε στο κάρφωμα του Ναν αγαπητοί Παναθηναϊκοί;
6 Likes