Εμενα το δωματιο μου αν ειχε βιτρινα θα ηταν μπουρδελο στο Αμστερνταμ. Απο τοτε που εγινα φοιτητης εχω μια στοιβα βιβλιων στην καρεκλα του υπολογιστη οταν κοιμαμαι και στο κρεβατι οταν ξυπναω. Εχουν περασει κοντα 2 χρονια αλλα αυτη η στοιβα (τα βιβλια εναλλασσονται βεβαια) δεν μ’εγκαταλειπει ποτε. Δεν θα μπορουσε αλλωστε.
Κατα τ’αλλα εχω ρουχα απο δω κι απο κει, τα μισα σε κρεμαστρες, 5-6 καλτσες στο πατωμα, μαξιλαρια οπως να’ναι, σεντονια κλπ ανακατεμενα, η βιβλιοθηκη ακαταστατη και ολα τα σχετικα. Σπιτι ρε!
Το δώματιο μου είναι ένας χώρος με “προσωπικότητα” είναι πάντα καθαρό με την διαφορά , ότι όταν είναι περίοδος εξετάσεων και εργασίων εχω πολλά πράγματα στη μέση!
όταν είμαι χαλαρή έιναι στην εν τελεια… όχι ότι έιμαι μανιακή με την καθαριότητα απλά δεν αντέχω να ακούω την μάνα μου!
Είμαι φρικιό κάμποσο με την καθαριότητα κάτι για το οποίο φταίει η δόλια μάνα. Ντάξει πλάκα έχει. Έχω βαρεθεί να τους ακούω όλους να ναι περήφανους επειδή είναι σκατά το δωμάτιό τους ξέρω γω. Είναι σα να λες “ουάο καπνίζω, γαμάω.”
Ειμαι αρκετα ακαταστατη και η μανα μου γκρινιαζει… Αλλα μεσα στην ακαταστασια παντα βρησκω αυτο που θελω!!! Οταν τα μαζευει αλλος χανω την “σειρα” μου!!!.. Γιαυτο στο τελος καθε εβδομαδας τακτοποιο λιγουλακι…