Θα ήθελα να παρακαλέσω τα παιδιά εδώ στο φόρουμ να μην προσπαθούν να πλαισιώσουν τη σκέψη μου πάνω στα πολιτικά και να βιαστούν να της δώσουν μια ταμπέλα, ή τουλάχιστον να μη το κάνουν αυτό αν δεν έχουν διαβάσει επακριβώς τι έχω γράψει ως τώρα. Γιατί αλλιώς νιώθω πως άδικα γράφω την άποψη μου. Προσανατολισμό έχω και παραέχω, οι ταμπέλες όμως μερικές φορές βιάζονται να δοθούν. Αντιμετωπίζω την πολιτική κατάσταση με κριτικό και αναλυτικό βλέμμα γενικά, όλα κάτω απο ένα πρόταγμα κοινωνικής δικαιοσύνης, το οποίο και καθοδηγεί το σκεπτικό μου. Γι’αυτό και αντλώ απο πολλές πηγές για όσα έχω υποστηρίξει (απο τη σοσιαλδημοκρατία ως την αναρχία) και γι’αυτό δεν έχω να προτείνω μια βολική συνταγή του τύπου “ψηφίστε το Χ ή το Ψ κόμμα”. Και στην τελική, αν είναι να κριτικάρει κάποιος κάτι απο όσα έχω γράψει, ας το κάνει γνωρίζοντας τα πρώτα, για να είναι και εποικοδομητικότερη η κριτική.
Νομίζω οτι πρέπει να ξεφύγουμε απο την ταύτιση της πολιτικής σκέψης αποκλειστικά με την ψήφο ή την μη ψήφο σε ένα κόμμα (όσο και αν αυτό αποτελεί μέρος της). Η πολιτική δεν είναι απλά διαχείριση, ούτε είναι απλά μια ψήφος. Ή τουλάχιστον δε θα έπρεπε να είναι μόνο αυτά, έτσι όπως την αντιλαμβάνομαι εγώ. Επαναφέρω λοιπόν το σύνθημα που έγραψα πάνω, που δεν είναι δικό μου φυσικά, το οποίο όπως το εκλαμβάνω εγώ, δε στοχεύει να μειώσει την αξία του θεσμού των εκλογών, αλλά να καταδείξει τους περιορισμούς του (και τη γνώμη μου πάνω στη σπουδαιότητα των δημοκρατικών κατακτήσεων- ανάμεσα και τις εκλογές- του 20ου αιώνα την έχω ήδη γράψει). Αλλά το οτι αποδεχόμαστε ως καλό κάτι δεν είναι λόγος για να μη θέλουμε το ακόμα καλύτερο.
Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο, θα ήταν παράνομες.
ΥΓ - Με αφορμή τον karvou τα έγραψα αυτά, χωρίς παρεξήγηση όμως, οκ? Κανείς δε μπορεί να ξέρει τι και πόσα ακριβώς έχει γράψει ο άλλος σε ένα τόσο μεγάλο θέμα, και αυτό ισχύει και για μένα Και όσο αφορά το θέμα της ψήφου ή όχι στις εκλογές, θέλω να δω απλά το θέμα απο τις οπτικές γωνίες τόσο εκείνων που ψηφίζουν, όσο και εκείνων που δεν ψηφίζουν. Και έχω παρατηρήσει πως υπάρχουν εξαιρετικά πολιτικοποιημένα πρόσωπα εκεί έξω που αρνούνται να ψηφίσουν, καθώς και πάρα πολύς κόσμος που ψηφίζει χωρίς να έχει ιδέα απο πολιτική. Αν μη τι άλλο, αυτό εμένα με προβληματίζει. Όσο αφορά εμένα, το είχα πει εξαρχής εδώ πως επιλέγω την οδό της ψήφου, έστω και συμβολικά.
δε τα έχω διαβάσει ακόμα διεξοδικά τα ποστς σου (είναι μεγάλα, έχω εξεταστική… )
Αλλά με τη μία ματιά που τους έριξα, στις προηγούμενες βουλευτικές υπήρχε παράταξη (σχεδόν δεν έπιασε τίποτα) που ζητούσε λίγο πολύ αυτά που λες. Δηλαδή να πάψει το τωρινό σύστημα με τους 300 βουλευτές. (Μη με ρωτήσεις όνομα… πέρασαν 3,5 χρόνια)
Πάντως, αν δε το γράφεις στο δεύτερο (το 2ο το κοίταξα στα τόσο γρήγορα, που θεώρησε το μη διαβασμένο εκ μέρους μου ακόμα), θα ήθελα να ακούσω πώς το φαντάζεσαι εσύ? Πώς θα μπορούσαν τα 7.000.000 ελλήνων ψηφοφόρων να έχουν πιο μεγάλη συμμετοχή και αυτό να είναι και ταυτόχρονα προς όφελος της κοινωνίας (εδώ θα πω και το κλασικό μου παράδειγμα : και η Καλομοίρα έχει το δικαίωμα να έχει άποψη για τα προβλήματα των βαμβακοπαραγωγών αυτής της χώρας, αλλά ποιο το κύρος μίας τέτοιας άποψης? )
ΥΓ. Για αυτό που λες για το να μη μπαίνουν ταμπέλες, το προσυπογράφω. Ισχύει εξ άλλου και στη δική μου περίπτωση…
Φαντασία και παιδεία να υπάρχει, και λύσεις βρίσκονται. Αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες εφαρμόζονται γενικά πρώτα σε τοπικό επίπεδο, σε επίπεδο κοινοτήτων, σε επίπεδο δήμων, και μετά σε επίπεδο κρατών. Είναι μια διαδικασία που ξεκινάει απο κάτω, όχι απο ψηλά, πρώτα απο το τοπικό επίπεδο (και υπάρχουν μέρη στον κόσμο που ήδη εφαρμόζεται).
Όσο αφορά την Καλομοίρα που λες, τώρα δε μπορεί να έχει άποψη, όπως και οι περισσότεροι απο μας. Γι’ αυτό μιλάω για παιδεία, η οποία θα είχε εντελώς διαφορετικούς προσανατολισμούς.
Τέλος, όσο αφορά το κόμμα που λες οτι μοιράζεται παρόμοιες θέσεις με μένα δε με ενδιαφέρει να το ψάξω για την ώρα, πρώτον γιατί πολλά απο όσα λέω αφορούν έναν πολύ ευρύτερο χώρο απο ένα μικρό κομματάκι, δεύτερον, γιατί με ενοχλεί αυτή η πολυδιάσπαση σε εκατοντάδες κόμματα-επίδοξους σωτήρες της χώρας, τρίτον, γιατί οι λύσεις για μένα χρειάζεται να έρθουν απο τον πολύ τον κόσμο κατω απο συγκεκριμένες συνθήκες πάντα.
Η Έφη Σαρρή είναι η πρώτη λαϊκή τραγουδίστρια που κατε*βαίνει υποψήφια σε εθνικές εκλογές, γι’ αυτό και -μου λέει πως- έχει μεγάλη αγωνία αν θα καταφέρει να συγκεντρώσει τις 15.000 ψήφους που θα χρειαστεί για να μπει τελικά στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Αυτή είναι η πρώτη της συνέντευξη ως υποψήφια βουλευτής. Ίσως η πολιτική συνέντευξη του αιώνα.
Γιατί στράφηκες στην πολιτική;
Γιατί είναι πιο πλατιά τα θέματα της Βουλής. Εγώ θέλω να επικεντρωθώ σε αυτά που με αφορούν, στους νέους, στους ηλικιωμένους, στις κακοποιημένες γυναίκες, στους ανθρώπους που εργάζονται τη νύχτα και είναι ανασφάλιστοι, στους αλλοδαπούς, στους ομοφυλόφιλους. Θέλω μαζί μου όλα τα νεαρά sexy κορίτσια και αγόρια. Θέλω επίσης κοντά μου όλους αυτούς που είναι και αισθάνονται sexy, ασχέτως ηλικίας. Επίσης θέλω όλοι οι ηλικιωμένοι να είναι ευτυχισμένοι -θα προσπαθήσω πολύ γι’ αυτό-, αυτοί είναι οι γονείς μας και τους χρωστάμε πολλά. Όσο για τους φίλους μου τους gay, θα προσπαθήσω να έχουν διασφάλιση των περιουσιών τους όταν φύγει ο ένας από τους δύο, είτε αυτό επιτευχθεί με πολι*τικό γάμο είτε με κάποιο συμβόλαιο.
Γιατί δεν ξεκίνησες τη σχέση σου με την πολιτική από κάτι πιο απλό, από ένα δημοτικό συμβούλιο για παράδειγμα.
Γιατί μου αρέσουν πολύ τα βαθιά νερά. Θέλω να πέσω μέσα! Η Βου*λή είναι ένα ηφαίστειο και όταν μπω μέσα θα εκραγεί.
Γιατί επέλεξες το ΛΑ.Ο.Σ.;
Γιατί αυτό με εκφράζει. Ο αρχηγός του κόμματος, ο κύριος Καρατζαφέρης, είναι ένας άνθρωπος πανέξυπνος και αυτοδημιούργητος. Το ίδιο όπως και εγώ. Μία sexy λαϊκή τραγουδίστρια, όπως εγώ, δεν σημαίνει ότι είναι ανεγκέφαλη. Και εγώ μόνη μου έφτιαξα τη ζωή μου, δεν κατάγομαι ούτε από μεγάλες οικογένειες ούτε από μεγάλα τζάκια. Είμαι υπέρ των αδυνάτων. Γνωρίζω τι σημαίνει να είσαι ένας άνθρωπος ταλαιπωρημένος, ένας άνθρωπος που έχει υποφέρει στη ζωή του. Μόνη μου έπεσα στα θηρία και πάλεψα.
Ποιο είναι το πολιτικό σου παρελθόν;
Πάντα είχα πολιτικές ανησυχίες, αν και δεν ήμουν κομματικοποιημένη. Έχω φάει πολύ δακρυγόνο στο παρελθόν κρατώντας πανό και διαδηλώνοντας, όποτε θεωρούσα ότι συνέβαινε μία αδικία που δεν μπορούσα να ανεχτώ ως άνθρωπος και ως πολίτης.
Αν εκλεγείς, υποθέτω ότι σταματάς και το τραγούδι λόγω ασυμβίβαστου.
Εγώ έχω μεγάλη αγάπη στο τραγούδι. Ακόμη και τώρα, στις 7 Σεπτεμβρίου, θα ξεκινήσω να εμφανίζομαι στις Γοργόνες στον Πειραιά παρά τα τρεχάματα που θα έχω με την πολιτική. Με το τραγούδι μου μέχρι σήμερα έχω προσφέρει τα μέγιστα στα καλλιτεχνικά δρώμενα της Ελλάδας. Έχω προσφέρει ψυχική ευεξία στον κόσμο. Εμένα δεν με νοιάζει το ασυμβίβαστο. Θα συνεχίσω να τραγουδώ χωρίς να πληρώνομαι, δεν θα στερήσω από τον κόσμο όσα του πρόσφερα όλα αυτά τα χρόνια. Θα πηγαίνω σε ορφα*νοτροφεία και σε γηροκομεία και θα ερμηνεύω τα σουξέ μου, να ξεσηκώνονται όλοι και να χαίρονται. Όποιον σταθεί εμπόδιο στην προσπάθειά μου να βοηθήσω τους αδυνάτους θα τον τσακίσω.
Αν τελικά εκλεγείς, τι θα φορέσεις στην πρώτη συνεδρίαση της Βουλής;
Ο βουλευτής δεν πρέπει να είναι σοβαροφανής, οφείλει να είναι σοβαρός μόνο στις απόψεις και στις σκέψεις του. Ακόμη και τα ταγέρ μου όμως θα είναι sexy. Ίσως έτσι σταματήσουν κάποιοι να κοιμούνται στα έδρανα της Bουλής.
Είναι η πρώτη φορά που δέχεσαι πρόταση να κατέβεις υπο*ψήφια βουλευτής;
Όχι, είναι η δεύτερη. Δεν χρειάζεται, όμως, να αναφέρουμε την πολιτική παράταξη από την οποία μου έγινε η πρόταση πριν από κάποια χρόνια. Επίσης πρέπει να σου πω ότι αμέσως μετά την πρόταση του κυρίου Καρατζαφέρη επικοινώνησε μαζί μου ο πολιτικός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον οποίο είχα σχέση στο παρελθόν και με ρώτησε εάν θα ήθελα να με προτείνει στο κόμμα του, προκειμένου να κατέβω υποψήφια με την παράταξή του. Ήταν πολύ ευγενικό αυτό εκ μέρους του και το εκτίμησα πολύ, άσχετα αν χωρίσαμε άσχημα. Ωστόσο εγώ δεν υπήρχε περίπτωση να προδώσω την εμπιστοσύνη του κυρίου Καρατζαφέρη στο πρόσωπό μου, ούτε το ΛΑ.Ο.Σ. Εγώ είμαι αντράκι!
Πώς θα αντιμετωπίσεις τους πολιτικούς από τα υπόλοιπα κόμματα στις προεκλογικές συζητήσεις αφού δεν έχεις στοιχειώδη πολιτική γνώση;
Έχω συγκεκριμένα πολιτικά επιχειρήματα και θα τα προβάλλω πάρα πολύ ευγενικά, δεν χρειάζεται να τσιρίζω στα κανάλια σαν χαζογκόμενα. Είμαι άτομο με παιδεία και ανατροφή, αυτό θα πει «στοιχειώδης πολιτική γνώση».
Μα δεν έχεις καν πολιτική εμπειρία.
Έχω ένστικτο, αγάπη μου. Δεν στερούμαι λόγου. Εγώ μιλάω απλά, λιτά, κατανοητά, για να με καταλαβαίνουν όλοι. Εξάλλου κάνω τέ*χνη και η τέχνη είναι η ωραιότερη γλώσσα.
Τα τραγούδια που λες είναι τέχνη;
Μόνο. Και στο Μέγαρο Μουσικής και στα λαϊκά μαγαζιά ο κόσμος ψυχαγωγείται. Απλά εγώ προτιμώ τα λαϊκά μαγαζιά γιατί στο Μέ*γαρο δεν μπορούν οι άνθρωποι να σηκωθούν και να χορέψουν. Απλώς ακούνε. Εγώ θέλω να έχω άμεση επαφή με το κοινό.
«Έφη Σαρρή» θα γράφει το ψηφοδέλτιο;
Όχι. Θα γράφει το κανονικό μου όνομα, Ταρινίδου Ιφιγένεια, και εντός παρένθεσης Έφη Σαρρή. Κατεβαίνω στη Β’ Αθηνών.
Γιατί άλλαξες το Ταρινίδου;
Ήθελα να το κάνω δισύλλαβο. Όπως είναι το ΛΑ.Ο.Σ.
α) παραδόξως, εμένα πάλι μου αρέσει αυτή η διάσπαση σε τόσα πολλά κόμματα γιατί μου θυμίζει ότι υπάρχει ποικιλομορφία απόψεων που το θεωρώ ευλογία. (λίγο άσχετο, αλλά πάντα μου την έσπαγε όταν αξιόλογα άτομα το βούλωναν για να μην πάνε κόντρα στην ηγεσία του κόμματος τους και χάσει έτσι το κόμμα 5 ψήφους)
β) Λες δε σε ενδιαφέρει να το ψάξεις το κόμμα. Πολύ περισσότερη ισχύ όμως δε θα έχει η ψήφος σου αν το βρεις και το στηρίξεις/ διαδώσεις? Άλλη ισχύ έχει ένα κόμμα με 1% που ζητάει τόσο βαθιές αλλαγές και άλλο το να χαθεί η ψήφος σου ανάμεσα στα άκυρα, στα λευκά των απολιτίκ, των αναποφάσιστων και των τυφλών Είναι όντως δύσκολο να μάθεις για όλα τα κόμματα τι ζητάνε, αλλά έστω και τον ελάχιστο κόπο ίσως να τον άξιζε αφού το πιστεύεις αυτό με τόσο πάθος
γ) ελπίζω να ξέρεις ότι με το νέο εκλογικό νόμο, το λευκό μετράται ως άκυρο, άρα κάθε λευκό= ένα βήμα περισσότερο για αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα…
για το θέμα του τι ζητάς:
ακόμα δε διάβασα το 2ο ποστ σου :oops: τρέχω όπως βλέπεις την τελευταία μέρα να συμμαζέψω τις διάφορες μουρμούρες, αλλά υποθέτω για να μου απάντησες, ότι αυτό που θα σε ρωτήσω τώρα δε το απαντάς στο 2ο ποστ σου.
Και έστω αύριο το πρωί γίνεται το όνειρο σου πραγματικότητα (δε ξέρω πώς… ας φανταστούμε το παλαβό σενάριο το 50% των Ελλήνων να ρίξει λευκό και να γίνουν όλα όπως τα θες). Τη παιδεία για να ξεκινήσει όλο αυτό το πράγμα, που θα τη βρούμε? Πες ότι μετά από 30 χρόνια, όλα τα παιδάκια θα έχουν πάρει την απαραίτητη παιδεία για να συντηρούν τη δημοκρατία με τρόπο συμφέρον για τη κοινωνία (κάτι που το θεωρώ σχεδόν αδύνατον, γιατί είναι τόσες πολλές οι διαφορετικές επιστήμες που μπλέκονται για την παράμικρη απόφαση, που ούτε ο υπεράνθρωπος του Νίτσε δε θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα), μέχρι τότε τι κάνουμε? Πώς θα λαμβάνει η κοινωνία μας τις αποφάσεις της?
'Ασχετο, αλλά κόλλησα τώρα. Σε ποια κωμωδία του ο Αριστοφάνης κορόιδευε τους Αθηναίους που δε συμμετείχαν πια στα κοινά της πόλης? Θεσμοφοριάζουσες?
Εμένα πάλι όχι, γιατί έτσι η αριστερά αδυνατίζει και είναι υπερβολικά δύσκολο να πάρει τη δύναμη στα χέρια της. Και πιστεύω, όπως άλλωστε νομίζω ότι έχει φανεί γενικά από τα γραφόμενα μου, ότι αυτή πρεσβεύει τις σωστές αξίες και ότι είναι ο μόνος φιλολαϊκός πολιτικός χώρος.
Ναι, όμως οι λόγοι που έχουν διασπαστεί τέτοια κόματα (όπως ένα κόμμα που δεν αποδέχεται τον κοινοβουλευτισμό) είναι αρκετά ισχυροί για να δικαιολογούν μία διάσπαση. Όπως οι φιλοβασιλικοί έχουν δικό τους κόμμα και δεν εντάσσονται ιδεολογικά στα γνωστά και μεγάλα δεξιά κόμματα, έτσι και αυτοί που δε συμφωνούν με τη τωρινή κατάσταση αξίζουν νέο κόμμα…
Αγαπητέ Καρβού… απαντάω με τη σειρά που με ρώτησες
α) Ναι, είναι όμορφη η ποικιλομορφία. Απλά ζούμε σε μια κοινωνία με 2 κόμματα-γίγαντες και εκατοντάδες μικροσκοπικά. Τα οποία τρώγωνται μεταξύ τους. Με άλλα λόγια, η ποικιλομορφία είναι περισσότερο για τους τύπους, περισσότερο πλασματική. Όταν λέω “γιατί να στηρίξω το τάδε μικρό κομματάκι” εννοώ πως στηρίζοντας το ένα, αποδυναμώνω τα άλλα, ενώ αυτό που εγώ επιθυμώ είναι η ένωση των φωνών που μετά βίας ακούγονται. Γι’ αυτό και αναγνωρίζω ας πούμε την προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ (και αν ψηφίσω κόμμα θα είναι αυτό), γιατί εδώ τουλάχιστον έχουμε έναν συνασπισμό φωνών. Είμαι βέβαια λίγο κυνικός οταν στον ίδιο συνασπισμό έχουμε τον Συνασπισμό ας πούμε, και την σταλινική ΚΟΕ, αλλά έστω.
Όπως λέω στο πρώτο μου ποστ εδώ, όταν μιλάω για διάσπαση σε εκατοντάδες κομματάκια και οτι δε μου αρέσει αυτό, αναφέρομαι ουσιαστικά στον ευρύτερο αριστερό χώρο. Βάλε σε αυτά και τους αναρχικούς, και έχεις ένα τεράστιο ψηφιδωτό, που όσο ωραίο και αν είναι απο άποψη πολυφωνίας, άλλο τόσο χάνεται στο τέλος λόγω των διαφορών του. Και εμένα ο τρόπος σκέψης μου γενικά προσπαθώ να είναι συνθετικός, γι’ αυτό και δε μου αρέσουν οι ταμπέλες και η μονομερής υποστήριξη κάποιας παράταξης. Και για όσους ξέρουν την ιστορία της προοδευτικής σκέψης τους 2 προηγούμενους αιώνες (ξεκινώντας απο τη σοσιαλδημοκρατία και φτάνοντας στην αναρχία) ξέρει πολύ καλά πως η πληγή της είναι η ατελείωτη διάσπαση, η μάχη όλων εναντίον όλων. Χειρότερος εχθρός για τον αριστερό δεν ήταν ο δεξιός, όσο ο “αντίπαλος αριστερός”.
2 & 3) Πουθενά δε μιλάω για λευκό, το έχω ξαναγράψει, το ξαναλέω. Γνωρίζω τι εστί λευκό (αν και κάτι προκυρήξεις που είχα λάβει σε κάποια φάση πρόσφατα το υπεραμύνονταν και καλούσαν μαζικά τον κόσμο να ψηφίσει λευκό, λέγοντας πως είναι μύθος οτι πάει στα μεγάλα κόμματα… αλλά πες μου, τι να πιστέψω πια, όταν όπου και αν ρωτάω - και το βλέπω και σε άλλες συζητήσεις στο ίντερνετ, όπου κανείς δεν είναι σίγουρος τελικά για το λευκό ή το άκυρο… ωραίο εκλογικό σύστημα, μα την αλήθεια, που μας έχει μέσα στην αμφιβολία!). Έχω όμως μιλήσει για άκυρο, καθώς αυτό είναι βέβαιο πως αν μη τι άλλο, στο πρώτο κόμμα δεν πάει, όπως κυριαρχεί η εντύπωση για το λευκό… και είναι και η επιλογή πολλών αναρχικών και λοιπών πολιτικοποιημένων προσώπων εξάλλου. Ωστόσο με το απαράδεκτο σύστημα της αναλογικής που έχουμε σήμερα, ακόμα και για τα άκυρα μπορούν να βρουν έναν τρόπο να τα εγκολπώσουν, ώστε τελικά να εξυπηρετηθεί ο δικομματισμός. Και αυτό μάλιστα το έχω ακούσει ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ, εννοώντας όλα εκείνα τα κόμματα που δε μπορούν να πιάσουν το 3%…! Μας στενεύουν ακόμα περισσότερο τις επιλογές δηλαδή! Αν θες σου δίνω και λινκ να δεις που το είδα αυτό και φρίκαρα εντελώς…
Σύμφωνοι, έχουμε αντιπροσωπευτική δημοκρατία, αλλά και αυτή ακόμα την καταστρέφουν με όποιο τρόπο μπορούν…
Όσο αφορά του τι ζητάω… Όταν μπορείς και βρεις τον χρόνο διάβασε το δεύτερο ποστ μου καταρχάς… καταλαβαίνω βέβαια τι εστί εξεταστική, έχω περάσει και γω απο κάμποσες! Δε γράφω στο ποστ αυτό πως θα μπορούσε να εφαρμοστεί αυτό που λέω, κριτικάρω όμως τη σύγχρονη δημοκρατία και συγκρίνω απο τη μία τη δημοκρατία της Αθήνας με εκείνη της Ρώμης απο την άλλη (πάααρα πολύ σύντομα φυσικά).
Να σου πω εδώ πως δε θεωρώ πως “αρκεί” να ενισχυθεί η δημοκρατία για να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο… Καθώς παραμένουν οι ανισότητες, και οι θεσμοί που τις στηρίζουν, η καταστροφική σχέση του ανθρώπου απέναντι στο περιβάλλον και τη φύση, η εκμετάλλευση, η λογική “ζω για να δουλεύω” αντί για το αντίθετο, η παιδεία και η υγεία που εξυπηρετεί τους λίγους, ο ρατσισμός…
Απλά ξέρω πως σε ένα γνησιότερο δημοκρατικό πλαίσιο, το οποίο θα έδινε σε περισσσότερους ανθρώπους τη δυνατότητα να αποφασίζουν απο κοινού για τις μοίρες τους, τέτοια προβλήματα θα αντιμετωπίζονταν με μεγαλύτερη επιτυχία, καθώς θα επιτρεπόταν σε όλες τις φωνές να ακουστούν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα (έστω και φτωχό) όσων λέω ήταν το δημοψήφισμα στη Γαλλία και αλλού πριν λίγα χρόνια για το Ευρωσύνταγμα… το οποίο Ευρωσύνταγμα το πουλούσαν ως και στα περίπτερα, για να ενημερωθεί ο κόσμος και να έχει άποψη! Ενώ εδώ απο την άλλη, η όλη υπερψήφιση του πέρασε “στα κρυφά” σχεδόν, κάποια μέρα στη Βουλή, χωρίς ο κόσμος να έχει ιδέα…
Όταν αναφέρομαι τώρα στην παιδεία, αυτό ακριβώς εννοώ που λες. Προφανώς και δεν γίνεται αυτή η αλλαγή να γίνει απο τη μια στιγμή στην άλλη! εδώ μιλάμε όχι απλά για ένα άλλο κοινωνικό πρότυπο, αλλά και για μια άλλη σχέση του ανθρώπου απέναντι στην κοινωνία του και τη φύση! Σήμερα κυριαρχεί το απολιτίκ, η αδιαφορία, ο κυνισμός, η λογική του πατάει ο ένας πάνω στον άλλο, και η αριστερά ψάχνει και δε βρίσκει και μιλάει (ένα μέρος της) ακόμα για τον Πατερούλη… Αυτά που λέω δεν γίνονται απο τη μία στiγμή στην άλλη, γι’ αυτό και μιλάω πρώτα για αλλαγές σε τοπικό επίπεδο, για ενίσχυση της δύναμης των κοινοτήτων και για αποκέντρωση… Αν αυτά συνοδεύονταν απο θεσμικές αλλαγές σε κρατικό επίπεδο (π,χ σε επίπεδο παιδείας) τότε θα είχαμε ένα καλό αρχικό βήμα. Αλλά και πάλι, δεν αρκούν αυτά, έτσι όπως το βλέπω εγώ. Η λύσεις πάνω απ’ολα θα δοθούν απο τον κόσμο, όπως γινόταν πάντα στο παρελθόν. Όπως είχε γίνει για την ισότητα των 2 φύλων, για το οικολογικό, για το εκπαιδευτικό, η επανάσταση των νέων στη δεκαετία του 60, και τόσα άλλα.
Με άλλα λόγια, αν είχα τη “ΛΥΣΗ” δε θα έγραφα τώρα εδώ. Δε κοιτάω το δέντρο, κοιτάω τους σπόρους. Και μην ξεχνάμε, ένας άνθρωπος (ή 2 ή μια ομάδα) δεν μπορεί να ισχυρίζεται οτι βρήκε την απόλυτη λύση. Πρώτον, γιατί εδώ μιλάμε για κοινωνίες που βρίσκονται σε μια ασταμάτητη κίνηση, όπου τα πάντα αλλάζουν, και άρα οι λύσεις είναι σχετικές ανάλογα με τις συνθήκες κάθε εποχής… Και δεύτερον, γιατί όπως είπα είναι καλύτερο οι λύσεις να έρχονται απο κάτω, όχι απο ψηλά, γιατί τότε υπάρχει ο κίνδυνος επιβολής… και εγώ δε θέλω κοπάδια και ηγέτες, αλλά κόσμο που μπορεί να σκέφτεται για λογαριασμό του.
Όσο αφορά τον Αριστοφάνη… χμμμ, με πιάνεις αδιάβαστο εδώ, μόνο τις Νεφέλες γνωρίζω και έχω διαβάσει απο τα έργα του! Πάντως απ’ ότι ξέρω πως ο Αριστοφάνης δεν ήταν φίλος της δημοκρατίας, ήταν περισσότερο αριστοκρατικός…
ΥΓ - Ε, τι λες? Σου χαλάω την εξεταστική με τόσα που γράφω? :lol:
Οι λογοι που δισπωνται τα κομματα της αριστερας ειναι αστειοι και οφειλονται στον μικρομεγαλισμο του καθενος στελεχους του ΚΚΕ και αργοτερα των διασπασεων του που ηθελε η αποψαρα του για τον πως θα ειναι ο σοασιαλισμος να επικρατησει. Bullshit λεω εγω!
Αν ειναι δυνατον σε μια περιοδο που η αριστερα παλευει για την επιβιωση της, να κατεβαινουν 4 ΚΚΕ, Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΜΕΡΑ και η ΕΝΑΝΤΙΑ…
μέσα σε 9 μέρες, έδωσα 7 μαθήματα… Μου μένουν αλλά 2 αλλά από σήμερα είμαι πιο χαλαρός μην ανησυχείς.
Δεν αντιλέγω στα περισσότερα που λες. Αλλά τώρα τι κάνουμε? Απλά περιμένουμε να βρεθεί κάποιος που θα ενώσει την αριστερά, θα εμφυσήσει αυτές τις απόψεις στο λαό και θα βάλει μπρος για αυτή την αλλάγή? Δε νομίζω ότι θα πέσει από τον ουρανό. Αν υπάρχει τέτοιος άνθρωπος, θα πρέπει να πεισθεί και ο ίδιος ότι αξίζει τον κόπο να βγει παρά έξω, γιατί δε θα χαλάσει το χρόνο του σε κάτι που δε θα βρει αντίκρισμα.
Καλώς ή κακώς, ο όρος διανοούμενος είναι υποκειμενικός, αλλά λίγο ως πολύ συμφωνούμε οι περισσότερο ως προς το ποιος θεωρείται διανοούμενος. Έχεις παρατηρήσει ότι μόνοι τους απομονώνονται? Αυτοί επιλέγουν να μη βγουν παρά έξω και αφήνουν το κάθε άσχετο να κερδίζει χρόνο από την καθημερινότητα του απλού Έλληνα που δεν έχει την ευχέρια να ψάξει? Γιατί το κάνουν αυτό? Εγώ καταλήγω γιατί είναι απογοητευμένοι από την κατάσταση που επικρατεί. Δεν πιστεύουν ότι ο κόσμος έχει διάθεση να τους ακούσει.
Για να αλλάξει το ρεύμα του νερού, απαιτείται κινητήριος δύναμη. Πιστεύω ότι το άκυρο (το οποίο επιμένω, ενισχύει τον πρώτο, γιατί οι ψήφοι του διαιρούνται με μικρότερο νούμερο έγκυρων ψήφων, αυξάνοντας του το ποσοστό) δε την προσφέρει.
Δε θα επιμείνω, γιατί α) δεν έχω διαβάσει το β’ ποστ σου και β) γιατί δεν είναι δουλειά μου να μπλέκομαι στο πώς θα εφαρμόσει ο καθένας τα εκλογικά του δικαιώματα. Επειδή όμως πιστεύω ότι είναι συμφέρον για την κοινωνία μας, το να υπάρχουν όσο το δυνατόν λιγότερα άκυρα/λευκά, για αυτό θα χαρώ αν ψηφίσεις. (εννοείται δε χρειάζεται να μας πεις τι ψήφισες :p)
Διάβασε την αυτή την κωμωδία του Αριστοφάνη. Είναι ξεκαρδιστική (μπορεί να είναι και η Λυσιστράτη… αυτή τη στιγμή ο εγκέφαλος μου είναι σαν ζελέ και τα έχω κάνει όλα αχταρμά). Οι γυναίκες αποφασίζουν να κάνουν πραξικόπημα, μιας και κανένας σύζηγος δε συμμετέχει πλέον στα κοινά γιατί βαριούνται και οργανώνουν την κοινωνία όπως αυτές θα ήθελαν. Αριστοφάνης uber alles!!!
ChrisP, εγώ δε μιλάω για τη διάσπαση της Αριστεράς. Εγώ μιλάω για τη διάσπαση παράταξης που δεν αποδέχεται τον κοινοβουλευτισμό. Οι περισσότερες από αυτές τις παρατάξεις πλέον τουλάχιστον δε θέτουν θέμα διάλυσης Βουλής.
Το ιδανικό κατ’εμέ για την κοινωνία μας θα ήταν να διασπαστεί με παρόμοιο τρόπο η δεξιά και γενικότερα οι μεγαλύτερες παρατάξεις. Αλλά και αυτό, υπό το πρίσμα ότι όταν θα τους ζητηθεί να συνεργασθούν για το καλό της κοινωνίας, τότε να είναι ικανοί να το κάνουν…
Αλλά καθότι και αυτό ουτοπικό είναι, δέχομαι και μία δυνατή αριστερά…
ΥΓ. Επαναλαμβάνω. Όποιος βάλει ταμπέλες και πιστεύει ότι ξέρει εκ προοιμίου τι υποστηρίζει ο καθείς εδώ μέσα, απάταται πλανην οικτρή…
Το έργο όπου οι γυναίκες κάνουν σεξουαλική αποχή προκειμένου να πείσουν τους άντρες τους να σταματήσουν τον πόλεμο είναι η Λυσιστράτη… Μάλλον σε αυτό αναφέρεσαι! Δεν είμαι και σίγουρος βέβαια, μια που δεν το έχω διαβάσει. Είδες όμως, η δύναμη της αποχής? (μπα, εδώ μιλάμε για σεξουαλική αποχή θα μου πεις σωστά!)
Τι είχε πει ο Αρκάς (στον Ισοβίτη) για τους πολιτικούς που γερνάνε και αποφασίζουν να κυβερνήσουν? Αυτό που δεν μπορούν πια να κάνουν στη γυναίκα τους, το κάνουν στη χώρα
Στεκομαι εδω και επαναλαμβανω κατι που εχω γραψει πολλες φορες. Ενωτικες πρωτοβουλιες για την αριστερα δεν γινονται σε κλειστα γραφεια κομματων μεταξυ στελεχων. Γινονται στον δρομο, στα κινηματα…
Ο ΣΥΡΙΖΑ πχ. δεν θα ειχε υπαρξει ποτε αν δεν υπηρχε Σιατλ, Γενοβα, Πορτο Αλεγκρε, Φλωρεντια. Ουτε πιστευω πως θα συνεχιζε σε αυτες τις εκλογες η συμμαχια αν δεν υπηρχε φοιτητικο κινημα. Κι αν συνεχιζε θα ηταν πολυ λιγοτερο μαζικη. Με την ψηφο μας στην αριστερα δεν αλλαζουμε κατι, απλα δινουμε δυναμη σε καποιους να ακουστουν στην Βουλη…
Η αλλαγη πρεπει να ερχεται απο τις πραξεις μας στα πανεπιστημια, τους χωρους εργασιας, τους δρομους…
Κι ενα συνθημα-ρητο-γουατεβερ που με εκφραζει πληρως:
“Δεν αποδεχομαι την κατασταση ως εχει, μα την απολαμβανω οσο αγωνιζομαι να τη αλλαξω…”
Tις Εκκλησιαζουσες πρεπει να εννοεις…Στις Θεσμοφοριαζουσες τα χωνουν οι γυναικες στον Ευριπιδη και στη Λυσιστρατη κανουν καταληψη παλι οι γυναικες,αλλα για να σταματησει ο πολεμος.
Και όσο αφορά το θέμα της ψήφου ή όχι στις εκλογές, θέλω να δω απλά το θέμα απο τις οπτικές γωνίες τόσο εκείνων που ψηφίζουν, όσο και εκείνων που δεν ψηφίζουν. Και έχω παρατηρήσει πως υπάρχουν εξαιρετικά πολιτικοποιημένα πρόσωπα εκεί έξω που αρνούνται να ψηφίσουν, καθώς και πάρα πολύς κόσμος που ψηφίζει χωρίς να έχει ιδέα απο πολιτική. Αν μη τι άλλο, αυτό εμένα με προβληματίζει. Όσο αφορά εμένα, το είχα πει εξαρχής εδώ πως επιλέγω την οδό της ψήφου, έστω και συμβολικά.
)
Είναι όντως δύσκολο να μάθεις για όλα τα κόμματα τι ζητάνε, αλλά έστω και τον ελάχιστο κόπο ίσως να τον άξιζε αφού το πιστεύεις αυτό με τόσο πάθος
μην ανησυχείς.