Ποια παραγωγή σε δίσκο πιστευετε ότι έχει μείνει στην ιστορία???Προσπάθησα να μαζέψω τις περισσότερο κοινά αποδεκτές…Αν έχετε ενστάσεις προσθέστε και τις δικές σας…Για μένα η αρτιότερη και πιο δυνατή παραγωγή βρίσκεται στο Black Album…Πραγματικά παραγωγή διαμάντι που τονίζει τον Heavy χαρακτήρα των Metallica…(Kαι όπως χαρακτηριστικά είχε πει ο Bob Rock πριν την παραγωγή του δίσκου,οι Metallica δεν είχαν καταφέρει να αποτυπώσουν την ένταση που βγάζουν στις συναυλίες τους σε δίσκο…Το αποτέλεσμα δικαίωσε τον ίδιο και το συγκρότημα…)
Γενικα ειμαι μεγαλος οπαδος των παραγωγων του Andy Sheap…
ο τυπος κανει ολα τα οργανα να ακουγονται τελεια…
Μ’ αρέσουν πολύ οι παραγωγές του Martin Birch και κρίμα που αποσύρθηκε.
Δε χρειάζεται να μιλήσω για το Metallica, τόσα έχουν ειπωθεί.
Από τις καινούριες: Rotting Christ - Theogonia, πραγματικά καταπληκτική παραγωγή.
Όχι κρυστάλλινη και βλακείες, είναι αυτό που πρέπει. 
Chris Tsangarides, για να στηρίξουμε και τα ελληνικά προιόντα…
Φυσικα και παραδεχομαστε παραγωγες οπως αυτες των Black Album και Painkiller, αλλα αυτη η παραγωγη που πραγματικα ακουσα και εμεινα καγκελο ηταν στο The Kindness Of Strangers των Spock’s Beard. Μερικες φορες νομιζω πως η ιδια η μπαντα παιζει μπροστα μου…
Ξεχασες να ριξεις ψηφο ομως.
martin birch ο κορυφαιος Hard rock/heavy metal παραγωγος ever…rainbow,deep purple,iron maiden,michael schenker group,blue ouster cult,black sabbath…
Roy Z…
RAW POWER από Stooges.
προδούσερ ο Δαβίδ Μπόουι με Ίγκυ (άλλαξ’ο’κωλιές και συνουσιάστηκε το σύμπαν).~!~.
ε το Black Album, μακραν…εντυπωσιακή ακόμα και σημερα. Κρύσταλλο.
Απο τις άλλες ε 2-3 που μου εκαναν εντύπωση ητανε το Covenant των Morbid Angel, το Enthroned Darkness Triumphant των Dimmu Borgir (πιστεύω οτι ο οποιος black metal χαρακτήρας του δίσκου οφείλεται στην παραγωγή - δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα για το περιεχόμενο, αλλα μιλάμε για παραγωγες εδώ) και το πρώτο των KoRn.
Πάντως έχει διαφορά η πραγματικά καλή παραγωγή απο την απλα δυνατή. Πολλές φορές, ειδικα στο heavy metal, μια δυνατή παραγωγή θεωρείται ταυτόχρονα/ αυτονόητα και σούπερ. Απλά επειδή εάν βάλεις το volume στην μέση, ειναι σαν να το έχεις βάλει στο τέρμα. Αυτό όμως είναι λάθος. Και δύστυχως πολλές σύγχρονες παραγωγές, ειδικά στο ακραιο μεταλ, ειναι έτσι, χωρίς να αφήνουν χώρο στα όργανα να αναπνεύσουν, χρησιμόποιωντας τεχνικές συμπίεσης ήχου που παραμορφώνουν τον φυσικό ήχο του οργάνου κτλ.
Όλα αυτά ειναι μέρος του λεγόμενου “loudness war” που μαίνεται μεταξύ των στουντιο και των δισκογραφικών εταιρειών εδώ και μερικές δεκαετίες, με σκοπό τον εντυπωσιασμό και θύμα τα αυτιά μας.
Περισσότερα για το loudness war : http://en.wikipedia.org/wiki/Loudness_war
Το Arise και το Burn My Eyes εχουν ξακουστες παραγωγες?Το Operation Mindcrime δεν εχει καλυτερη παραγωγη απο το Rage for Order?Anyway εγω θα σας κουφανω και θα πω για το The Eminem Show.Dr.Dre ειναι αυτος.
Προσωπικά μ’αρέσουν παραγωγές που ναι πολύ low profile και θυμίζουν λίγο γκαράζ(λίγο όμως μη το γ@μήσουμε).Απαραίτητο να έχουν όγκο και βάθος.
Συνήθως οι μεγάλες παραγωγές δανείζονται πολλά στοιχεία απο τις μουσικές τάσεις της εποχής τους και γιάυτό μετά απο μερικά χρόνια ακούγονται αρκετά ξεπερασμένες. Τώρα αν τα τραγούδια είναι καλά ο δίσκος επιβιώνει αλλιώς θεωρείται απομεινάρι του παρελθόντος.
Για παράδειγμα μ’αρέσουν οι παραγωγές των παρακάτω δίσκων:
Βathory-Hammerheart(όγκος!)
Metalllice-Ride the lightning(καθάριο μεταλλικό νερό)
Samhain-Initium(ενέργεια)
Mayhem-De Mysteriis Dom Sathanas (ψύχος)
Megadeth Rust in peace(λίγο πριμαριστό αλλά του πάει τόσο πολύ! επιθετικότητα)
Απο πιό κλασάτες παραγωγές μ’αρέσουν
Type O Negative - October Rust (ουάου)
Μegadeth- Youthanasia(όγκος και απόλυτη καθαρότητα στα όργανα)
Pink Floyd-The wall(ψυχεδέλεια με όγκο)
Σημαντικό είναι επίσης να κρατίεται μια ισορροπία ανάμεσα στα όργανα και ανάμεσα στα μπάσα και τα πρίμα.
Δυστυχώς στα '80ς τα πρίμα είχαν τη τιμητική τους εκτός απο εξαιρέσεις όπως τις παραπάνω και γιαυτό οι παραγωγές ακούγονται λεπτές και ξερές.
Αγαπημένος παραγωγός μάλλον ο Flemming Rasmussen( Ride the lighning,Master of Puppets, Imaginations from the other side)
O χειρότερος για μένα είναι ο Andy Sneap γιατί κάνει τον ήχο κατάξερο,άδειο και αδιάφορα στουντιακό.
Από τις επιλογές θα διάλεγα το Βack In Black όχι γιατί είμαι οπαδός των AC/DC (παραγωγές σε δίσκους όπως το Fly on the wall θα τις ψήφιζα στις χειρότερες) αλλά γιατί έχει τρομερή παραγωγή για rock δίσκο. Σκεφτείται ότι βγήκε το 1980. Ο ήχος κρυστάλλινος και δυνατός. Ο Lange είναι έτσι κι αλλιώς ο μεγαλύτερος παραγωγός της rock.
[SIZE=“4”]IN FLAMES-Reroute To Remain[/SIZE]
Με διαφορά το “Hysteria”. Τι να λέμε τώρα, πολύ μπροστά για την εποχή του, έθεσε νέα στάνταρ στα δεδομένα της παραγωγής.
To black album έβαλα, αν και ολα που είναι στη λίστα έχουν γράψει τη δική τους σελίδα.
Πάντως εγώ έπαθα πλάκα πέρυσι με το 10.000 days των Tool. Απίστευτος ήχος ρε παιδιά.
Me too!8)
Για ακουσε τα λίγο καλύτερα…
Α και ολα των [SIZE=“4”]PanterA!!![/SIZE]
Ο Martin Birch ειναι πολύ ΜΕΓΑΛΟΣ παραγωγός γενικά. Και πολύ μπροστά για την εποχή του.
Νομίζω ότι μια από τις καλύτερες παραγωγές είναι το Painkiller. Απίστευτος ήχος.
Πολύ καλό επίσης από πλευράς παραγωγής είναι και το Dehumanizer των Sabbath.